บทที่ 2 ตาม! (5)

แต่เมื่อเจอหน้าแม่หวานใจมาเฟียคนนี้เข้าจริง ๆ เขาไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่า ผู้หญิงคนนี้มีเสน่ห์น่าค้นหามากนัก แต่เหนืออื่นใดก็คือ เธอเก็บความลับได้ยอดเยี่ยมมาก

สมแล้วที่เป็นผู้หญิงของมาเฟียร้าย!

“นำตัวกลับไป”

พอชายหนุ่มออกคำสั่ง ผู้ติดตามซึ่งเป็นบอดี้การ์ดมืออาชีพจึงเข้ามาจับตัวจันทร์ฉายทันที หญิงสาวไม่อยู่เฉย เธอตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ อีกทั้งขัดขืนการจับตัว

“ไม่มีใครช่วยเธอได้หรอก” ฟิลิปโป้ยิ้มมุมปาก

แต่เขาต้องหยุดเพียงเท่านั้นเมื่ออยู่ ๆ ตำรวจหลายนายมาปรากฏตัว และดูเหมือนเจ้าหน้าที่ตำรวจจะมาเพราะเรื่องของเขาโดยเฉพาะ

“ปล่อยผู้หญิงเดี๋ยวนี้”

ฟิลิปโป้หรี่ตาลง รู้สึกขัดใจ และไม่ชอบใจสักนิดเมื่อเจ้าหน้าที่ตำรวจเข้ามายุ่งวุ่นวายกับเขา

ใช่ว่าจะกลัวเรื่องกฎหมายนะ แต่เขาไม่ชอบให้ทุกการเคลื่อนไหวของเขากลายเป็นข่าวใหญ่โตหน้าหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ

แต่จะให้ยอมจำนนง่าย ๆ ล่ะก็ ไม่มีทาง!!!

เพียงพยักหน้าเท่านั้น ลูกน้องทั้งสองรายจึงเปิดทาง ด้วยการเล่นงานเจ้าหน้าที่ตำรวจทันที

ส่วนเขานำตัวผู้หญิงลงลิฟต์ไป แต่ดูเหมือนการรับมือกับผู้หญิงตัวเล็ก ๆ จะไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างที่คิด เพราะหญิงสาวดุร้าย และเคี้ยวไม่ง่ายเหมือนรูปลักษณ์ภายนอกแม้แต่น้อย เธอเป็นมวย ซ้ำยังเล่นงานเขาทันทีเมื่อประตูลิฟต์เปิดออก!

ไหนดราโก้ บอดี้การ์ดให้ข้อมูลกับเขาว่า ผู้หญิงของริคาโด้ อ่อนหวานเรียบร้อยไงเล่า!!!

แล้วที่เขาโดนเล่นงาน ทั้งหมัด ทั้งศอก มันหมายความว่าไง?!!!

“ช่วยด้วย! ช่วยด้วย ผู้ร้ายโรคจิตบุกมาค่ะ”

พอจันทร์ฉายส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือเท่านั้น เพื่อนร่วมอพาร์ตเม้นต์จึงเปิดประตูห้องออกมา ฟิลิปโป้ที่ไม่คุ้นเคยกับ ‘ไทยมุง’ จึงรีบพาหญิงสาวไปทางอื่น แต่กลายเป็นว่าเขาถูกหญิงสาวเล่นงานด้วยการฝังคมเขี้ยวที่ฝ่ามือ ซ้ำบรรดาไทยมุงที่มีแต่พวกคุณป้าแม่บ้านได้คว้าไม้กวาด กระทะได้ตรงเข้ามาเพื่อเล่นงานเขา

สิ่งหนึ่งที่ฟิลิปโป้รู้ก็คือ การสู้กับผู้หญิงคือความเสื่อมเสียเกียรติแห่งมาเฟียมากที่สุด!

สุดท้ายเขาจึงยอมลามือ ตัดใจปล่อยตัวหญิงสาวไปแล้วรีบหนีไปทางอื่น

พอเหตุการณ์กลับสู่ความเรียบร้อยแล้ว วิสุทธิ์ที่วิ่งลงมาจากชั้นบนอย่างกระหืดกระหอบเพื่อตามหาจันทร์ฉายถึงกับถอนใจโล่ง

“ปลอดภัยดีนะ”

“อือ มาตั้งแต่เมื่อไหร่?”

“พักนึงแล้ว รปภ.บอกว่าเธอมีเรื่อง ชายชุดดำหลายคนเอาปืนจี้ขมับ รปภ. ให้เปิดประตูให้เพื่อขึ้นไปบนตึก รปภ. ก็เลยแจ้งความกับตำรวจ เธอบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า”

จันทร์ฉายส่ายหน้า พลางเอามือเสยผมที่ตกลงมาปิดใบหน้า “ฉันไม่เป็นอะไร ขอบใจมากที่ห่วง”

“ไม่ห่วงได้ไง เราเป็นเพื่อนกัน ว่าแต่คนพวกนั้นเป็นใครเหรอฉาย?”

“ไม่รู้เหมือนกัน เพิ่งเคยเห็นหน้า แต่สงสัยน่าจะเป็นพวกมาเฟีย” จันทร์ฉายตอบส่งเดชไปอย่างนั้น แต่เธอต้องชะงักกับคำพูดของตนเองเช่นกัน

มาเฟียงั้นรึ?!

“เป็นอะไรหรือเปล่า?” วิสุทธิ์ถามด้วยความห่วงใย

“ไม่เป็นอะไร ฉันว่านายช่วยฉันเก็บข้าวของก่อนเถอะ”

“จะไปไหนเหรอ?”

“หาพี่สาว เออ ฝากนายลาพักร้อนให้ฉันด้วย บอกผู้จัดการให้ที ฉันขอลาพักร้อนเพิ่มอีกหนึ่งสัปดาห์ หายเครียดแล้วจะรีบเสนอหน้าไปให้เห็น”

วิสุทธิ์พยักหน้ารับคำ แต่เขาก็อดห่วงใยความปลอดภัยของจันทร์ฉายอีกไม่ได้ ก็จันทร์ฉายน่ะเสน่ห์แรง น่าค้นหา ดูว่าเธอคงโสดได้ไม่นาน คงมีหนุ่ม ๆ มาจีบอีกแน่ ซึ่งช่วงนี้จึงเป็นนาทีทองสำหรับเขา เขาจึงต้องทำคะแนนมากกว่านี้ เผื่อว่าหญิงสาวจะหันมาสนใจเขาบ้าง...

#####บทที่ 3

อิตาลี!

ฟิลิปโป้เอนหลังแช่ตัวอยู่ในอ่างน้ำอุ่นขนาดใหญ่ที่โรยด้วยกลีบดอกกุหลาบสีแดงด้วยกิริยาแสนสบาย ขณะที่สายตาคมคายแฝงฝังอำนาจทอดมองออกนอกกระจกซึ่งเห็นวิวทิวทัศน์ของกรุงเทพมหานครในยามที่ท้องฟ้าฉาบด้วยสีน้ำเงินกรมท่า ดวงไฟหลากสีจากตึกรามบ้านช่อง ดูงดงามเหมือนดวงดาวบนดิน

กระนั้นในหัวของเขายังมีแต่เรื่องผู้หญิงของศัตรู ที่บังอาจฝังคมเขี้ยวไว้บนผิวเนื้อบริเวณหลังมือของเขา

เธอคนนั้นช่างบังอาจนัก!!!