บทที่3.คาสโนว่าพ่อลูกอ่อน............

พี่เลี้ยงสุดสวยยิ้มหวานเยิ้ม เธอปรารถนาจะเป็นมากกว่าแค่คนดูแลบุตรสาวนายจ้างหากเจ้านายหนุ่มสนใจ แต่ที่ผ่านมา อเล็กไซไม่เคยเหลียวมอง เขามีสาวๆ ในสต๊อกไม่น้อย เธอจึงได้แต่ชะเง้อชะแง้คอย วันนี้เป็นวันแรกที่เจ้านายหนุ่มยอมพูดจากับเธอ แก้วตาจึงไม่รอรี เธอพร้อมจะปรนนิบัติหากเขาต้องการ

“ได้ค่ะ คุณหนูรับของว่างอีกไหมคะพี่แก้วจะได้เอามาเพิ่มเลยทีเดียว”

เธอหันไปถามเจ้านายตัวน้อย ทำเหมือนสนใจเด็กหญิงเสียเต็มประดา เพื่อประจบเอาใจคนเป็นพ่อ

“ไม่อ่ะ เอวาอิ่มแย้ว”

เด็กจอมรู้มากตอบเสียงตวัด ใครก็ตามที่ทำเสียงอ่อนเสียงหวานแบบนี้กับบิดา อิรินารู้สึกขัดหูและไม่พอใจทุกครั้ง เธอหวงบิดา ไม่อนุญาตให้ผู้หญิงคนไหนเข้าใกล้ หากตนเองอยู่ด้วย อย่าได้หมายจะมาใกล้บิดาของเธอเลย

“เย็นแล้ว...หม่ามี้กลับก่อนดีกว่าค่ะ เผื่อเอวาอยากจะพักตา”

ชะเอมรีบชิ่ง!! ขืนเธอนั่งนานกว่านี้เนื้อตัวคงสึกกร่อน เมื่อสายตาคมๆ ตวัดผ่านไปมาหลายครั้ง เขาทำเหมือนอยากจะกินเธอ ทั้งๆ ที่อยู่ในสภาพเนื้อตัวมอมแมม

“เดี๋ยวสิ ไม่คุยรายละเอียดเรื่องห้องทำงานผมก่อนเหรอ เธอจะรู้ได้ไง ผมต้องการแบบไหน?”

อเล็กไซท้วง เขาเสียเวลางานมาครึ่งวัน ที่ได้มาแค่การนั่งมอง กับ ‘จูบ’ หล่อนทางอ้อม มันไม่คุ้มกับเวลาที่เสียไปเลย เขาต้องได้มากกว่านี้

“วันหลังไม่ดีกว่าเหรอคะ”

ชะเอมบอกปัด เธอยังไม่พร้อมที่จะตั้งรับหากต้องอยู่สองต่อสองกับผู้ชายเสน่ห์แรง

“ผมไม่ได้ว่างทุกวันนะครับคุณ!! ไหนๆ วันนี้ก็ว่างแล้ว คุยกันเลยไม่ได้เหรอ? หรือว่าคุณไม่พร้อม...”

ชายหนุ่มถามเสียงเรียบ มุมปากของเขากระตุกเหมือนจะดูแคลน มันเหมือนกับว่าเขากำลังสบประมาทความไม่ใช่มืออาชีพของชะเอมแบบสุภาพ เลือดนักสู้ในตัวชะเอมเลยลุกพรึ่บ!! เธอเม้มปากแน่น กะพริบเปลือกตาปรับความรู้สึกตึงๆ สูดลมหายใจลึกๆ ก่อนจะพยักหน้ารับ

“เอวาคะ ขอคุณป๊าพาหม่ามี้ไปคุยธุระแป๊บนะคะ...หนูอยู่ได้ใช่ไหมเอ่ย”

เขาขยิบตาให้การ์ดที่คอยดูแลอิรินาอยู่ และถามบุตรสาวเสียงนุ่ม

หากเป็นผู้หญิงคนอื่นๆ อิรินาคงไม่ยอม แต่นี่คือชะเอม เด็กหญิงวางใจ หม่ามี้คนสวยไม่เคยอ่อยบิดา...ชะเอมไม่มีทีท่าที่จะสนใจอเล็กไซ และหากหม่ามี้สนใจคุณป๊าจริงๆ หากเป็นชะเอม อรินายอมเปิดทางให้ได้ เธอเด็กหญิงรู้สึกถึงความจริงใจที่ชะเอมมอบให้ ไม่มีสิ่งใดเคลือบแฝงเหมือนคนอื่นๆ

“ค่า...”

อเล็กไซเลิกคิ้วขึ้นเหมือนไม่อยากเชื่อ แค่ชะเอมอยู่ใกล้ บุตรสาวแสนดื้อของเขาว่าง่ายและพูดรู้เรื่องขึ้นเยอะ

“ห้ามหนีออกไปนอกรั้วบ้านนะคะ...ไม่สบายใจเรื่องอะไรบอกหม่ามี้ก่อน...รู้ไหมคะคนดี”

ชะเอมพูดเหมือนสอน เธอยิ้มหวานเพราะเด็กหญิงพยักหน้ารับรู้ ปากจู๋ๆ ของอิรินาแสดงอาการรั้น แต่ก็ยังยอมฟังคำพูดของตน

“น่ารักแบบนี้หม่ามี้เอมรักตาย”

หญิงสาวเอ่ยชื่นชม เธอยิ้มหวาน ยกมือขึ้นลูบพวงผมสลวย

“รักเอวา หม่ามี้ต้องมาหาเอวาบ่อยๆ นะคะ”

คำพูดนี้ถูกใจอเล็กไซ เพราะหากชะเอมมาบ่อยๆ สักวันหล่อนต้องพลาด...เขาจะฉวยโอกาสนี้แหละ โอกาสที่มีบุตรสาวเป็นสื่อกลาง

“เชิญครับ” ชายหนุ่มผายมือ เขาเดินนำหน้า มีชะเอมเดินหน้าม่อยตามมาทางด้านหลัง

ห้องทำงานอเล็กไซ เต็มไปด้วยตู้หนังสือ แต่การจัดการไม่เป็นระเบียบเท่าไหร่!! ถึงจะถูกตบแต่งด้วยมัณฑนากรมืออาชีพ ครั้งแรกคงดูอลังสมใจ แต่เวลานี้...มันรก และดูไม่เป็นระเบียบเท่าที่ควร ที่ชะเอมไม่รู้... ชายหนุ่มเพิ่งจะรื้อห้องให้มันดูรก เขาเป็นมนุษย์เจ้าระเบียบ ห้องทำงานเขาย่อมไม่มีวันอยู่ในสภาพเช่นนี้ หากไม่มีแผนการบางอย่าง...

“คุณอยากได้แบบไหนคะ แบบที่ดูภูมิฐาน หรือว่าสบายตา”

ชะเอมเริ่มถามแบบเป็นงานเป็นการ เธอพยายามเดินเลี่ยงหนีอเล็กไซแบบเนียนๆ หากเขาเดินวนเข้ามาใกล้ อยู่ในระยะอันตรายเธอก็จะเตรียมตัวหลบ เพราะอยู่กันแค่สองคน เธอไม่ได้คิดว่าตัวเองสวย และไม่ได้คิดอ่อย...แต่พลังงานลึกลับที่แผ่ออกมาจากฝ่ายตรงข้าม...มันเตือนให้ชะเอมระวังตัว...