บทที่ 1 เหตุการณ์หลังจากภาพตัด

กลิ่นอาหารหอมฟุ้งลอยมาติดจมูกของหญิงสาวเจ้าของร่างบางแต่ดูกระชับบ่งบอกว่าเธอเป็นคนที่ดูแลตัวเองอย่างสม่ำเสมอ รูปร่างดีจนผู้หญิงหลายคนอิจฉาแต่บางส่วนอาจจะโตเกินไปหน่อย แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาในการใช้ชีวิตของเธอ

“อืม...หอมจัง” เธอพูดออกมาทั้งที่ยังหลังตา จมูกทำท่าสูดดมกลิ่นอาหารทำเหมือนกับว่ากลิ่นของมันจะทำให้เธออิ่มได้ทั้งที่ยังนอนอยู่บนเตียง

“อู๊ย ทำไมปวดทั้งตัวแบบนี้เนี่ย” หญิงสาวหลุดเสียงร้องออกมาแต่ไม่ดังมากเมื่อเธอรับรู้ได้ถึงอาการปวดเมื่อยไปตามร่างกาย แต่อาการมันไม่เหมือนตอนที่เธอออกกำลังกายหนักๆ อาการที่เป็นอยู่ตอนนี้เหมือนปวดหนักไปที่ช่วงล่าง หน้าท้อง และก็บริเวณหน้าอกของเธอ

เดี๋ยวนะ! ไอ้ปวดๆแบบนี้มันใช่...

พรึ่บ! หญิงสาวรีบเด้งตัวลุกขึ้นนั่ง โยนผ้าห่มออกให้พ้นตัว และสิ่งที่พบกลับทำให้เธอช็อกจนไม่สามารถกรีดร้องออกมาได้ ทำได้แค่อ้าปากค้างเบิกตาโพลง เพราะในตอนนี้ร่างกายของเธอเปลือยเปล่า ไม่ได้ใส่เสื้อผ้าสักชิ้นเดียว บริเวณเนินหน้าอกของเธอเต็มไปด้วยรอยแดงสีกุหลาบเป็นดวงๆเต็มหน้าอกไปหมด

‘รอยพวกนี้มาจากไหน’ แต่ก่อนที่สมองของเธอจะหาคำตอบสำหรับคำถามนั้นได้ เธอก็ต้องแปลกใจอีกครั้ง คิ้วเรียวสวยขมวดชิดเข้าหากัน เมื่อเธอเห็นคราบอะไรบางอย่างติดอยู่บริเวณต้นขาของเธอ มันแห้งจนเธอสามารถสะกิดออกมาเป็นแผ่นเล็กๆได้

“ไม่จริง! มันไม่จริง” หญิงสาวยกมือขึ้นกุมขมับทั้งสองข้างของตัวเอง พยายามหาเหตุผลอื่นๆที่พอจะมีทางเป็นไปได้ จะความน่าจะเป็นอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่สิ่งที่เธอคิดได้อย่างแรก ต้องไม่ใช่แบบนั้น

“ฉันแค่ฝันไป ฉันต้องฝันไปแน่ๆ ฉัน...” ในขณะที่หญิงสาวกำลังหลอกตัวเองว่าสิ่งที่เธอตื่นขึ้นมาเจอ เป็นเพียงแค่ความฝันเท่านั้น ทุกอย่างไม่ได้เกิดขึ้นจริง แต่แล้ว...

“ตื่นแล้วเหรอครับ คุณแซม”

ฟึ่บ! ซาแมนต้ารีบดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดบังร่างกายของเธอไว้ตามสัญชาตญาณ เมื่อได้ยินเสียงทุ้มนุ่มชวนน่าฟังทักขึ้นมา ใบหน้าสวยขึ้นสีแดงขึ้นมาโดยอัตโนมัติเมื่อจู่ๆก็มีชายหนุ่มเดินมาหยุดยืนตรงหน้าเธอ แถมเขายังถือแก้วน้ำอะไรสักอย่างมาด้วย จากกลิ่นก็พอเดาได้ว่าของเหลวภายในแก้วคือ กาแฟ

แต่เดี๋ยวก่อน! เธอมัวแต่เขินเขาไม่ได้ แม้เขาจะหน้าตาหล่อเหลา ผิวขาวแต่แอบแดงเล็กน้อยเหมือนคนชอบไปอาบแดด กล้ามอกกล้ามท้องที่มันแทบจะทะลุออกมาจากเสื้อยืดสีขาวของเขา และอื่นๆอีก เธอจะมาเบลอกับสิ่งเหล่านี้ไม่ได้ เพราะเรื่องสำคัญคือ

“คุณเป็นใคร แล้วตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหน และที่สำคัญ...เมื่อคืนคุณข่มขืนฉันใช่หรือเปล่า รีบตอบมาถ้าไม่อยากเจ็บตัวก่อนได้ไปโรงพัก!”

ถึงเขาจะตัวใหญ่ร่างหนา หึ เธอก็ไม่กลัวหรอก ไม่อยากจะคุยว่าเธอคือเจ้าหน้าที่หน่วยพิเศษภายใต้ทีมธันเดอร์โฟว์ หน้าที่หลักคือสอดแนมและรักษาความปลอดภัยให้กับบุคคลสำคัญ จะเรียกสายลับหรือบอดี้การ์ดก็ได้ แล้วแต่งานนั้นๆที่เธอได้รับภารกิจให้ทำ ผู้ชายตัวใหญ่ๆอย่างเขาเธอทำให้ล่วงลงไปนอนคุยกับพื้นมาเยอะแล้ว

“เดี๋ยวคุณแซม ใจเย็นๆก่อนนะครับ คุณกำลังเข้าใจผิด” ชายหนุ่มรีบก้าวถอยหลังเมื่อเห็นซาแมนต้าโกยผ้าห่มคลุมร่างกายและก้าวลงจากเตียงเดินตรงมาหาเขา หน้าตาสวยๆของเธอไม่มีอารมณ์เล่นในตอนนี้

“ทำไมคุณถึงได้เรียกชื่อฉันว่า แซม ใครบอกคุณและใครให้คุณเรียก” ชื่อนี้มีเพียงแค่สามคนเท่านั้นที่เรียก 1.พ่อ 2.แม่ และ 3.วิคเตอร์ อดีตคู่หูของเธอ แล้วอีตานี่มันเป็นใคร ถึงได้เรียกชื่อของเธอได้ เราไปรู้จักกันตอนไหนไม่ทราบ

“คุณไงครับ คุณเป็นคนบอกให้ผมเรียกคุณแบบนั้น”

“ฉันเหรอ ไม่จริงอ่ะ คุณโกหก” คราวนี้ซาแมนต้ายืนประชิดตัวชายหนุ่ม ใช้มือข้างที่ไม่ได้จับผ้าห่มขึ้นกระชากคอเสื้อของเขา ทำเอาคนตัวสูงกว่าแสดงอาการตกใจอยู่ไม่น้อย

“ผมไม่ได้โกหกนะ คุณชื่อซาแมนต้า โนแลน และคุณก็บอกให้ผมเรียกว่า แซม ตอนที่เรา เอิ่ม ตอนที่เราสองคน...”

“อะไร เราสองคน ทำไม!” เสียงซาแมนต้าสูงขึ้น เธอไม่อยากคาดเดาเลย ว่าคำตอบของเขาคือสิ่งที่เธอคิดได้ในตอนแรกที่มีสติ และขออย่าให้มันเป็นอย่างนั้นเลย ของให้อีตานี่ตอบอย่างอื่น อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่...

“ตอนที่เราสองคน มีอะไรกัน เมื่อคืน...นี่คุณจำอะไรไม่ได้เลยเหรอครับ เรื่องเมื่อคืน เรื่องของเรา มันเป็นความทรงจำที่ดีของผมเลยนะ คุณน่ะทั้งอ่อนหวานและร้อนแรงสุดๆ ทำผมหลงไปทั้งตัวและหัวใจเลย คุณแซม โอ๊ย!!”

ผั๊วะ ใบหน้าหล่อหันตามหมัดหนักของซาแมนต้า เขาพูดอะไรออกมา เธอรับไม่ได้ มันอาจจะเป็นความจริงแต่เธอก็ไม่อยากจะยอมรับมัน

‘ไม่นะ ฉันเสียตัวครั้งแรกให้กับใครก็ไม่รู้ แถมฉันยังจำเรื่องราวตอนมีอะไรกับเขาไม่ได้อีก ฮือ ไม่จริง...’

เธอทำได้แค่ระบายอารมณ์โกรธของตัวเองไปกับหมัดลูกนั้น เรื่องนี้ถือว่าเป็นเรื่องใหญ่ เรื่องร้ายแรงยิ่งกว่าค่าน้ำมันที่แพงขึ้นเสียอีก และตอนนี้ต้องยอมรับเลยว่าเธอตัวทำไม่ถูก ไม่รู้จะต้องเริ่มจากอะไรก่อน

เธอควรจะเสียใจ อันนี้มันแน่นอนอยู่แล้วแต่เธอมันเป็นคนร้องไห้ยาก อีกอย่างเอาแต่ฟูมฟายก็คงไม่ทำให้เธอกลับมาซิงได้เหมือนเดิมหรอก เพราะฉะนั้น อีตานี่ต้องได้รับผลจากการกระทำของเขา

“คุณมันเลว” หมัดลูกที่สองกำลังจะพุ่งเข้าหน้าชายหนุ่มอีกครั้ง แต่คราวนี้เขารับไว้ทัน และยังไม่พอเขาดึงตัวซาแมนต้าเข้ามาแนบชิดตัวเขากอดรัดรอบเอวเล็กเอาไว้ โยนแก้วกาแฟในมือทิ้งไป ช่างแม่ง หกเลอะก็ทำความสะอาดได้ แต่ตอนนี้ต้องทำให้เธอสงบสติอารมณ์ก่อน

“นี่คุณ ไอ้คนลามก ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ฉันบอกให้ปล่อย ว๊าย!!”

ซาแมนต้ากรี๊ดออกมาในทันทีเมื่อร่างกายของเธอถูกเขาอุ้มขึ้นและในพริบตาเดียวตัวเธอก็มาอยู่บนเตียงพร้อมกับร่างหนาของเขาที่ทาบทับตัวเธอเอาไว้

‘แบบนี้ไม่ดีแน่ มันล่อแหลมเกินไป สถานการณ์ตอนนี้อยู่ในอันตรายระดับสูงสุด เรียกกำลังเสริมก็ไม่ได้อีก โอ๊ย! จะบ้า’

“คุณตั้งสติฟังผมก่อนนะครับ”

“...” ซาแมนต้าได้แต่เม้มปากและพยายามสงบอารมณ์ร้อนในตัวเอง ซึ่งตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าที่มันร้อนอยู่เนี่ยเป็นเพราะอารมณ์โมโหของเธอ หรือเพราะเขาที่ทับอยู่บนตัวของเธอกันแน่ บ้าจริง เกิดมาจนอายุ29แล้ว ยังไม่เคยเจออะไรแบบนี้เลย น่าอายชะมัด

“ผมชื่อ เฮมเม็ท กริม ยินดีที่ได้รู้จักครับ”

เป็นการแนะนำตัวที่ซาแมนต้ารู้สึกอึดอัดที่สุด เขาคิดว่าตัวเองตัวเบาอย่างนั้นเหรอ ทับลงมาได้ คิดได้ไง

‘ฉันควรจะรู้สึกยินดีที่ได้รู้จักกับคุณไหมคะ คุณเฮมเม็ท ไอ้คนพลากความซิงของฉันไป’

ซาแมนต้าได้แต่คิดค่อนแคะอยู่ในใจ แต่ก็ยอมเงียบฟัง เพราะตอนนี้เธออยากจะรู้ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น เรื่องของเธอกับเขามันมาลงตรงนี้ได้อย่างไร พอรู้แล้วเธอจะจัดการเขาอีกที

“เรื่องเมื่อคืน...เราสมยอมซึ่งกันและกันนะครับ ผมไม่ได้ข่มขืนคุณ ถ้าจะให้พูดตามตรง คุณเป็นฝ่ายรุกเข้าหาผมก่อน”

“อะไรนะ!”

วันนี้มันวันอะไรคะเนี่ย ทำไมเจอแต่เรื่องให้ตกใจทั้งนั้น