ตอนที่ 1 สั่งห้าม

ตอนที่ 1

สั่งห้าม

คนเป็นแม่เห็นข่าวในสื่อโซเชียลมีเดียแล้วก็ไม่ค่อยสบายใจ มองดูหญิงสาวที่ระริกระรี้อยู่ข้างลูกชายแล้วใบหน้าก็บึ้งตึง แม้ว่าอายุจะล่วงเลยเข้าเลข 6แล้วก็ตาม แต่เพราะดูแลตัวเองด้วยเครื่องสำอางราคาแพง ทำให้ใบหน้ายังคงเต่งตึงราวกับสาวอายุ 40 ต้นๆ ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็มีแต่คนถามเคล็ดลับความงาม แต่ของแบบนี้นอกจากจะบำรุงแล้ว บางครั้งก็ต้องพึ่งคลินิก วราภรณ์ไม่เสียดายเงินแม้แต่น้อย ขอแค่เธอได้ดูแลตัวเองให้ดูสวยสดงดงามตลอดเวลาก็พอ

หญิงวัยกลางคนปิดโทรทัศน์ เพราะทนดูไม่ได้ นางแบบสาวคนนั้นกำลังเกาะแกะลูกชายแสดงท่าทีเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ทำให้คนเป็นแม่อย่างเธอรู้สึกไม่สบายใจเอาเสียเลย เพราะรู้ดีว่าผู้หญิงคนนั้นชื่อเสียงฉาวโฉ่มากแค่ไหน

วรรณวลีเป็นนางแบบสาว เธอเพิ่งเข้าวงการได้ไม่ถึง 5 ปี แต่กลับมีข่าวเสื่อมเสียมาโดยตลอด ไม่ว่าจะเป็นข่าวลือที่เธอเป็นเด็กเสี่ย หรือข่าวลือที่เธอเคยเเย่งสามีชาวบ้าน

วราภรณ์เชื่อว่าเรื่องแบบนี้หากไม่มีมูลก็ไม่มีทางที่จะมีข่าวลือหลุดออกมา แม้จะไม่เคยเห็นหลักฐานชัดเจนว่าอีกฝ่ายเป็นเด็กเสี่ยหรือเคยไปแย่งสามีใครมา แต่ก็เชื่อสนิทใจ ดูได้จากแววตาที่เต็มไปด้วยความทะเยอทะยานแล้วก็กลัว กลัวว่าลูกชายจะหลวมตัวไปกับมารยาร้อยเล่ห์

“กรมาหรือยัง”

เธอเอ่ยถามคนรับใช้ที่เดินผ่านหน้าห้องรับแขก ตอนนี้เลยเวลาเลิกงานแล้วแต่ลูกชายก็ยังไม่กลับบ้าน ปกติเธอไม่ได้ไปก้าวก่ายอะไรมากมาย แต่เพราะกลัวว่าเขาจะไปต่อกับนางแบบคนนั้นจึงร้อนใจอยากจะเรียกลูกชายมาตักเตือน

“เมื่อกี้เห็นรถเข้ามาแล้วนะคะ”

“แล้วทำไมยังไม่เข้ามาอีก”

ผู้เป็นแม่ชะเง้อมองออกไป เห็นลูกชายกำลังวุ่นวายอยู่กับรถ ก็นั่งรออย่างใจเย็น

ชายหนุ่มหัวเสียเล็กน้อย เมื่อครู่นางแบบสาวขอยืมรถเขาไปขับ แต่ดูเหมือนว่าเธอจะเหยียบคันเร่งผิดจังหวะไปหน่อย ทำให้รถพุ่งชนกับเสาไฟ โชคดีที่เขาเอื้อมมือไปหักหลบพวงมาลัยได้ทัน รถจึงแฉลบเพียงเล็กน้อย แต่รอยขูดสั้นๆนี้ก็ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิด เขารักและทะนุถนอมรถคันนี้มาก คอยดูแลเป็นอย่างดี แต่ผู้หญิงคนนั้นกลับทำให้รถของเขาเป็นรอย

“จะรีบไปไหน มาคุยกับแม่ก่อน”

หญิงวัยกลางคนเอ่ยเรียกลูกชาย วงศกรดูไม่ค่อยสบอารมณ์ แต่คนเป็นแม่ก็ไม่รู้ว่าลูกชายเป็นหงุดหงิดเรื่องอะไรมา

“เป็นอะไรน่ะ”

“เปล่าครับแม่”

ชายหนุ่มนั่งลง จิบน้ำที่คนรับใช้นำมาเสิร์ฟ น้ำเย็นๆที่ไหลผ่านลำคอทำให้เขาสงบสติอารมณ์ลงได้บ้าง

“แม่ขอพูดตรงๆเลยก็แล้วกันนะ แม่ไม่ค่อยสบายใจที่ลูกไปยุ่งวุ่นวายกับนางแบบคนนั้น”

“ใครครับแม่?”

วันนี้เขาเจอนางแบบเป็นร้อยคน เมื่อแม่ไม่ได้เฉพาะเจาะจงเขาจึงไม่รู้ว่าผู้หญิงคนไหนที่แม่ไม่ชอบหน้า

“ก็ผู้หญิงที่เคยมีข่าวลือว่าเป็นเด็กเสี่ยไง แม่ไม่อยากให้ลูกเข้าไปยุ่ง”

“แม่สบายใจได้เลยครับ ผมไม่มีทางชอบผู้หญิงแบบนั้นแน่ๆ”

ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบ นึกแล้วยังโมโหไม่หาย เธอดื้อรั้นขอขับรถ หลังทำรถเสียหายยังมีหน้ามาตื้อให้เขาไปปาร์ตี้ด้วย

วงศกรโกรธมากจึงปฏิเสธ และรีบเดินทางกลับบ้านเพราะกลัวว่าตัวเองจะเผลอทำพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมต่อหน้าสื่อ

ถึงเขาจะเป็นคนนิ่งๆดูเย็นชา แต่หากใครมาล้ำเส้นมากๆเขาก็พร้อมที่จะระเบิดอารมณ์ได้เสมอ

“ใครจะไปรู้ล่ะ ลูกอาจจะแอบไปคบกับแม่นั่นก็ได้ แม่ขอสั่งห้ามเด็ดขาดเลยนะ แม่ไม่สบายใจเลยนะทุกวันนี้ คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ เห็นหน้าตาสวยๆนิ่มๆ ใครจะไปรู้ว่าผ่านอะไรมาบ้าง”

คนเป็นแม่ห่วงลูกชายคิดว่าเขาจะไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมผู้หยิง แต่หารู้ไม่ว่าวงศกรก็ไม่ใช่ธรรมดาเสียเมื่อไหร่ เขาไม่ยอมให้ใครมาเอาเปรียบมาจูงจมูกได้ง่ายๆ

“แม่ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมรับรองว่าผมกับผู้หญิงคนนั้นไม่มีอะไรกัน”

ตอนแรกเขาก็สนใจเธออยู่หรอก เพราะเห็นว่าหญิงสาวหน้าตาสวยและเขาก็ไม่ได้สนใจเรื่องข่าวลือของเธอด้วย แต่พอได้อยู่ใกล้ๆเห็นพฤติกรรมแล้วเขาก็รู้สึกเอือมระอาทันที

นางแบบคนนั้นทั้งพูดมาก เอาแต่ใจ ชอบทำตัวเป็นจุดเด่น แล้วเธอก็ทำให้เขารู้สึกอึดอัดมากชายหนุ่มไม่ชอบใจจึงเลือกที่จะไม่สานต่อ ทั้งที่ตอนแรกเขาก็สนใจเธออยู่หรอก

“ถึงยังไงแม่ก็ไม่สบายใจอยู่ดี อย่างคนนี้แม่ยังรู้ประวัติ แต่คนอื่นๆล่ะ แม่จะไปรู้ได้ยังไงว่าผ่านอะไรมาบ้าง”

จริงอยู่ที่คนเราไม่ควรตัดสินใครจากอดีต แต่พฤติกรรมในอดีตมันก็ส่งผลถึงอนาคตได้ อย่างน้อยๆก็เป็นการคัดกรองไปในตัว ว่าคนๆนั้นเหมาะสมคู่ควรกับนักธุรกิจชื่อดังอย่างวงศกรหรือเปล่า

“ผมยังไม่คิดเรื่องความรักตอนนี้หรอกครับแม่ ผมรู้ว่าแม่เป็นห่วงผม ผมสัญญาว่าจะไม่ทำให้แม่ผิดหวัง”

วงศกรเข้าใจความหวังดีของผู้เป็นแม่ แม่พยายามคัดสรรสิ่งที่ดีให้เขาเสมอแม้บางครั้งจะทำให้เขารู้สึกอึดอัดไม่เป็นตัวของตัวเองก็ตาม

“อย่ากลับคำก็แล้วกัน แม่ไม่อยากตบตีกับลูกสะใภ้หรอกนะ ถ้าจะแต่งงานก็พามาให้แม่สแกนดูก่อน ผู้หญิงสมัยนี้ไว้ใจไม่ได้นะลูก บางคนสวยแค่เปลือกแต่ข้างในเน่าเฟะเยอะแยะไป”

“ลูกชายแม่ไม่ใช่เด็กนะครับที่จะดูไม่ออกว่าใครเป็นยังไง เอาเป็นว่าแม่ไม่ต้องห่วงผม ถ้าผมจะรักใครสักคนผมจะพามาเจอแม่แน่นอน”

หญิงวัยกลางคนพอเบาใจได้บ้างเมื่อลูกชายให้คำมั่นสัญญา แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังแอบกลัวว่าเขาจะพ่ายแพ้มารยาหญิงอยู่ดี

ผู้ชายร้อยทั้งร้อยต่อให้ฉลาดแค่ไหน แต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้ผู้หญิงอยู่ดี วราภรณ์ไม่ต้องการให้ลูกชายตกอยู่ในสภาพเดียวกับพ่อของเขา ที่เคยหลงผู้หญิงจนหัวปักหัวปำ โดนหลอกลวงจนตรอมใจตาย วาระสุดท้ายของชีวิตคนที่อยู่เคียงข้างเขาก็มีแต่เธอ แต่น่าเจ็บปวดใจจริงๆที่เขาเอาแต่เรียกหาผู้หญิงคนนั้น

คิดถึงความหลังแล้วเธอก็ยังคงแค้นเคืองไม่หาย ใครจะไปคิดว่าสามีที่แสนดีและรักครอบครัวจะเปลี่ยนไปเพราะผู้หญิงชั้นต่ำเพียงคนเดียว