บทนำ 1

เวนิสตาเปิดกระเป๋าสตางค์ดูพบเพียงธนบัตรไม่กี่ใบ หญิงสาวถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง ใกล้จะเริ่มต้นเดือนใหม่แล้ว รายได้ก็ยังไม่พอใช้ดังเดิม เธอเที่ยวทำงานเสริมไปทั่วจนวุ่น เงินก็ยังไม่พอจะเป็นค่าดำรงชีพ

ร่างบอบบางแน่นิ่งไป สักพักน้ำใส ๆ ก็เอ่อล้นออกจากตาคู่สวย

“ฮึก..ฮือ” ร้องไห้คนเดียวในเรือนเล็กหลังบ้าน ไม่มีใครช่วยปลอบประโลมนอกจากความเงียบ คนใช้ที่เคยมาหน้าเรือนทุกวันหายขึ้นตึกใหญ่

นับตั้งแต่คุณท่านล้มป่วย เธอและพี่สาวต่างมารดาก็ไม่มีทรัพย์ติดตัว นอกจากเงินเล็กน้อยพอประทังชีวิต เงินที่หามาได้ถูกนำมาใช้เป็นค่าจ้างพยาบาลส่วนตัวดูแลประมุขของบ้าน

“เขาส่งเสียแกและฉันจนเรียนจบ ไม่ดูแลตอนที่ป่วยไม่ได้ อย่างน้อยมีพยาบาลคอยดูแลสักคนก็ยังดี” พี่สาวต่างมารดาอย่าง เขมมิกา บอก ก่อนจะหายตัวไปทำงานและไม่กลับมาที่บ้านอีก จะส่งเงินให้ก็เพียงสิ้นเดือนเท่านั้น

เวนิสตาทำได้เพียงรอคอยญาติผู้พี่กลับมา

เพราะเพิ่งเรียนจบและยังไม่ได้งานดี ๆ ทำ เธอเลยต้องเจียดเงินเก็บตัวเองมาใช้จ่าย แต่ยิ่งใช้ยิ่งร่อยหรอลงทุกที อีกไม่นานคงไม่มีอาหารประทังชีวิต

หญิงสาวนอนเล่นมือถือแก้เซ็ง งานที่สมัครไปก็ไม่ได้เรียกเธอไปสัมภาษณ์ เธอเรียนจบจากคณะบริหาร มหาวิทยาลัยรัฐต่างจังหวัด แม้จะมีชื่อเสียงแต่คนกรุงเทพมักให้ความสำคัญกับชื่อเสียงมหาวิทยาลัยในกรุง เธอจึงหางานดี ๆ ทำไม่ค่อยได้

แม้เวนิสตาจะเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลผู้ดีเก่า แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่าเมื่ออำนาจเสื่อม ทุกอย่างก็พลอยสูญสลายหายไปด้วย ถ้าเขมมิกาไม่ได้ไปถูกตาต้องใจคุณท่านเข้า ท่านก็คงไม่รับเลี้ยงเธอเป็นหลานของตระกูล เวนิสตาก็คงไม่ได้เข้ามาอยู่บ้านหลังนี้ และคงจะฐานะย่ำแย่กว่าเดิมเป็นเท่าตัว

เธอถอนหายใจ ไร้หนทางทำมากินนอกจาก...

ขายเรือนร่าง

ร่างบอบบางกลืนน้ำลาย เธอได้ข่าวมาว่าอาชีพนี้เงินดี คืนหนึ่งก็ตกพันสองพันกว่าบาทแล้ว มีแขกหลายคนยิ่งมีแววว่าเงินจะถึงหมื่น แค่ต้องทนเป็นที่รองรับอารมณ์ของเพศตรงข้ามเท่านั้น

เพราะความคิดนี้วนเวียนอยู่ในหัวยากจะสลัดออก ร่างกายจึงพาอีกคนมาถึงย่านบันเทิงในเมืองกรุง ย่านที่เหล่าผีเสื้อราตรีต่างออกวาดลวดลาย

ย่านสถานบันเทิง

ระหว่างทางมีผู้ชายมองเธอด้วยสายตาหื่นกระหายมาตลอดทาง

“ไปด้วยกันไหมน้อง”

เวนิสตาจึงหลุบสายตามองพื้น ไม่มองพวกเขาเพราะกลัวจะโดนลากไปทำมิดีมิร้ายเข้า

เธอพบอาคารทรงสวยหลังหนึ่ง ท่าทางดูแล้วปลอดภัยดี หลังจากติดต่อขอทำงาน ไม่นานนัก ผู้จัดการก็ออกมาพบหล่อน เธอแต่งหน้าค่อนข้างจัด ผมเผ้าถูกหวีเกล้าขึ้นเรียบร้อย ร่างบอบบางยกมือขึ้นไหว้ผู้ใหญ่ ผู้หญิงตรงหน้ามองเธอแล้วก็พูดขึ้นทันที

“ท่าทางดูไร้เดียงสา ไม่น่าจะทำอาชีพนี้ได้ ถามตรง ๆ นะหนู เคยมีเพศสัมพันธ์แล้วหรือยัง”

เวนิสตาไม่ตอบ เธอรู้ว่ามันเป็นความคิดที่แย่มาก เธอกระโจนเข้ามาทำงานนี้ ทั้งที่ตัวเองไม่เคยมีเพศสัมพันธ์มาก่อน ดูอย่างไรก็คงบริการใครไม่ได้แน่ ๆ

ดูเหมือนอีกคนจะล่วงรู้ความคิด

“กะแล้วเชียว ดูท่าคงเป็นเด็กเพิ่งจบมาสิท่า เฮ้อ...ฉันก็ไม่อยากใจจืดใจดำไม่รับเข้าทำงานหรอกนะ แต่ว่าหนูลองเป็นเด็กนั่งดริงก์ก่อนไหม ดูก่อนว่าทำงานบริการแบบนี้ไหวไหมแล้วค่อยเลื่อนไปทำอย่างอื่น”

เวนิสตาค่อยโล่งใจ โชคดีที่เธอเจอผู้จัดการดี ไม่ทำเรื่องเสื่อมเสียเกียรติ การทำงานวันแรกถึงดูโอเค