1 คำอธิษฐาน

"ขอให้ลูกช้างได้แฟนใหม่ที่หล่อเหมือนพี่แจ็คด้วยเถิ้ดดดด สาธุ"

ยัยเนมจุดธูปยกมือไหว้ท่วมหัว ฉันหันไปขำกับคำขอที่ได้ยิน

"พี่แจ็คไหน? เดี๋ยวท่านเทพก็เข้าใจผิด หาแบบพี่ 'แจ็คแฟนหนู' มาให้แกหรอก"

ฉันพูดถึงนักแสดงชายร่างท้วมที่โด่งดังจากการเล่นภาพยนตร์เรื่องแฟนหนู ที่นางเอกของเรื่องนี้ชื่อเดียวกับฉันด้วยล่ะ

"กรี๊ด ไม่ๆๆ แจ็คสันฮวัง เท่านั้นค่ะ"

ยัยเนมมีสีหน้ามุ่งมั่นเมื่อพูดถึงนักร้องเกาหลีที่ตอนนี้เป็นที่คลั่งไคล้ของบรรดาสาวๆทั่วโลกแบบสุดๆ

"ขอแบบนี้ท่านจะให้แกได้เหรอ? ขอแบบแจ็คสันฮวังเนี่ยนะ? มันดูเป็นไปไม่ได้ปะแก"

ฉันถามไปตรงๆ แบบนี้ใครๆก็มาขอให้ได้แฟนเป็นดารานักร้องกันหมดสิ

"ฉันขอว่า ให้เหมือน ย่ะ ไม่ได้ขอพี่แจ็ค" ยัยเนมแหว "แต่ถ้าได้แบบออริจิมาเลยก็จะดีมาก โฮะๆ"

ยัยเนมหัวเราะทำเอาฉันส่ายหัวกับความเพ้อเจ้อ ยัยคนนี้เป็นสายมูมาแต่ไหนแต่ไร เชื่อเรื่องดูดวง ความฝัน การไหว้บูชาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ต่างๆมาก และคนที่ต้องหาเวลาไปกับมันก็คือฉันนี่แหละ เหตุผลก็เพราะฉันไม่มีแฟน มันเลยคิดว่าฉันว่างที่สุดในบรรดากลุ่มเพื่อนแล้ว -*-

"เสร็จแล้วใช่ไหม? จะได้กลับ"

"แกขอด้วยสิหน่า"

ยัยเนมชวนเมื่อฉันตั้งท่าจะเดินกลับ

"ไม่เอาอะ แกก็รู้อยู่แล้วว่าฉันไม่เชื่อ"

"เฮ้ย ที่นี่ศักดิ์สิทธิ์มากนะแก ลองขอดู เผื่อจะได้มีผัวเป็นตัวเป็นตนกับเขาซะที โสดมาสามสิบปีแล้วนะแก ถ้านานกว่านี้ฉันว่าแกต้องเย็บปิดแล้วล่ะ"

คำพูดของยัยเนมทำเอาฉันขำ ก็จริงของมันแหละ เกิดมาสามสิบปีฉันไม่เคยมีแฟนเลยจริงๆ มีคนมาจีบแต่ก็ไม่สน เรื่องอย่างว่าน่ะเหรอลืมไปได้เลย ต่อให้ฉันจะแต่งฉากNCในนิยายได้ดุเด็ดเผ็ดมันส์ขนาดไหนก็มาจากจินตนาการและการทำรีเสิร์ชจากในอินเตอร์เน็ตล้วนๆ ไม่มีประสบการณ์ตรงอะไรกับเขาหรอก

"ท่านให้ฉันไม่ได้หรอก"

"รู้ได้ไง? แกยังไม่ได้ลองขอเลย"

ยัยเนมตื๊อต่อ ฉันมองเพื่อนพลางถอนหายใจก่อนจะหันมาพนมมือไหว้รูปปั้นตรงหน้าอย่างท้าทาย

"เจ้าประคุ๊ณณณณณณ หากท่านศักดิ์สิทธิ์จริง ขอให้หนูได้สามีที่ดีและเพียบพร้อมเหมือนกับพระเอกนิยายที่หนูเขียนด้วยเถิดนะเจ้าคะ เพี๊ยงงง!" ฉันพูดก่อนจะหันมาหายัยเนม "พอใจยัง?"

เปรี้ยงง!!! ??

เสียงฟ้าร้องดังขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยพร้อมกับลมพัดแรงทำเอาเราสองคนแทบปลิว ฉันกับยัยเนมรีบคว้ามือกันแล้ววิ่งไปหลบใต้ศาลาเล็กๆทันที

"อีหน่า! แกไปขอเหมือนลบหลู่ท่านแบบนี้ได้ไง?! ขอแบบพระเอกนิยายที่เขียนนี่มันลบหลู่ท่านชัดๆ เห็นไหม ท่านโกรธแกเลยเนี่ย!"

ยัยเนมหันมาด่าฉันอย่างจริงจังทำเอาฉันงง

"ฉันไปลบหลู่ท่านยังไง? ก็แกให้ฉันขออะ" ฉันโต้กลับ "แล้วอีกอย่าง...พยากรณ์อากาศบอกไว้ตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วว่าช่วงเย็นฝนจะตก ที่ฟ้าร้องกับลมพัดก็เพราะฝนกำลังมานี่แหละ ฉันว่าเรากลับดีกว่า"

ฉันบอก แม้ว่าจะรู้สึกกังวลกับสิ่งที่ยัยเนมพูดอยู่นิดๆก็ตาม

แต่บ้าน่า...ขอแบบพระเอกนิยาย ต่อให้เป็นมหาเทพก็คงให้ฉันไม่ได้หรอก ถ้าจะทำได้ก็คงต้องให้ฉันทะลุเข้าไปในนิยายตัวเองเท่านั้นแหละ!

หลังจากกลับมาถึงบ้านฉันก็อาบน้ำเปลี่ยนชุดนอน พร้อมกับเปิดแอร์เย็นฉ่ำในห้องเพื่อจะได้นอนหลับให้เต็มอิ่มหลังจากที่ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมาต้องเร่งปั่นนิยายแทบทั้งวันทั้งคืน ฉันจะนอนกอบโกยให้เต็มอิ่มตั้งแต่คืนนี้ไปจนถึงคืนพรุ่งนี้เลยคอยดูสิ!

ฮ้าวววว~~

ฉันอ้าปากหาวเมื่อเล่นมือถือจนรู้สึกง่วงได้ที่ เอาล่ะ ถ้าใครอยากติดต่อฉันก็ไว้คุยกันวันมะรืนนะจ๊ะ ตอนนี้ขอนอนเหมือนซ้อมตายก่อนล่ะ

คร่อก~ฟี้~ zzZ

ไม่รู้เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกสะลึมสะลือเพราะรู้สึกเหมือนมีแมลงอะไรบางอย่างมาไต่ตามหน้าและคอ นี่ฉันเผลอเปิดหน้าต่างไว้หรือไงถึงมียุงหรือแมลงอะไรมันแอบบินเข้ามาเนี่ย คนกำลังนอนได้ที่อยู่ต้องลุกขึ้นไปปิดหน้าต่างอีก โอ๊ย!

ฉันลืมตาขึ้นก่อนจะพบว่าตัวของฉันถูกผู้ชายกำยำคนหนึ่งคร่อมอยู่โดยที่ใบหน้าของเค้าตอนนี้ป้วนเปี้ยนอยู่ตรงแถวหน้าอกฉันที่มีแค่บราเซียตัวเดียวปิดอยู่ ถึงฉันจะไม่เคยมีแฟนแต่ก็ไม่ได้โง่ถึงขนาดที่ไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองกำลังถูกข่มขืน!

"กรี๊ดดดดดด!!!"

ฉันร้องกรี๊ดออกมาสุดเสียงก่อนจะรวบรวมแรงทั้งหมดยันฝ่าเท้าเข้าไปที่อกของไอ้บ้ากามอย่างเต็มแรงจนมันร่วงลงจากเตียงไป ฉันรีบลุกขึ้นหยิบเสื้อเชิ้ตที่ตกอยู่ที่พื้นมาปิดร่างกายตัวเองก่อนจะวิ่งไปทางประตูห้องตามความเคยชิน แต่เดี๋ยว...นี่มันไม่ใช่ห้องฉันนี่!

เดี๋ยวก่อนนะ นี่มันเกิดอะไรขึ้น หลังกลับจากศาลเจ้าฉันก็เพลียมากจนรีบอาบน้ำเข้านอนในห้องของตัวเอง ฉันจำได้ว่าฉันหลับในห้องของฉันแน่นอน แต่ทำไมตอนนี้ฉันถึงอยู่ในห้องที่เหมือนกับโรงแรมหรูๆ เตียงกว้างๆที่เหมือนมีกลีบกุหลาบโปรยอยู่เพราะฉันเห็นว่ามันหล่นลงมาที่พื้นด้วย แถมยังอยู่กับผู้ชายแปลกหน้าที่กำลังข่มขืนโดยการลักหลับฉันอีก มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย?!!

"อะไรของเธอวะยัยบ้า!"

เสียงชายหนุ่มดังขึ้นจากปลายเตียงขณะที่เขาพยายามยันตัวลุกขึ้นยืน ฉันรีบหันไปหาอาวุธป้องกันตัวตามสัญชาตญาณจนเจอกับแจกันดอกไม้เซรามิคอันหนึ่งเลยเอามาถือไว้ ผู้ชายคนนั้นใส่แค่กางเกงขายาวสีดำตัวเดียวโดยไม่ได้ใส่เสื้อ และฉันเดาว่าเสื้อที่ฉันใส่อยู่ก็อาจจะเป็นเสื้อเขานี่แหละเพราะตัวใหญ่เหลือเกิน

"อย่าเข้ามานะ!!"

ฉันขู่พลางยื่นแจกันไปข้างหน้า ผู้ชายคนนั้นลุกขึ้นยืนเต็มตัวก่อนจะมองมาที่ฉันทำให้ฉันเห็นเขาได้ถนัดตา

ล - - หล่อชิบบบ!

"เป็นบ้าอะไรของเธอฮะ?!"

เขาถามอย่างหงุดหงิดพลางจับหน้าอกแน่นๆของตัวเองที่คาดว่าอาจจะจุกจากการถูกฉันถีบเข้าไปเต็มแรง

"ค - - คุณนั่นแหละเป็นบ้าอะไร? คุณพาฉันมาข่มขืนใช่มั้ย?! ไอ้คนบ้ากาม ฉันจะแจ้งตำรวจ!!"

คำว่าของฉันทำเอาเขาขมวดคิ้ว เขาใช้มือเสยผมที่ยุ่งเหยิงของตัวเองก่อนจะบอก

"ข่มขืนบ้าอะไร? เธอเป็นคนอ่อยฉันเอง"

"ฮะ??!!!!" ฉันร้องเสียงสูงอย่างไม่อยากเชื่อ "อ่อย??? ฉันเนี่ยนะอ่อยคุณ??!!!"

ฉันถามเสียงหลง อ่อยบ้าอ่อยบออะไรกัน ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงและไอ้ผู้ชายคนนี้เป็นใครฉันยังไม่รู้เรื่องเลย!

"ก็ใช่อ่ะสิ!" เขาพูดอย่างหงุดหงิด "เสื้อผ้าตัวเองเธอก็เป็นคนถอดมาอ่อยฉันเอง ถ้าฉันจะไม่สนองเธอคงจะเสียเซลฟ์แย่"

"หนอย งั้นก็โดนแจกันสนองลงหัวหน่อยแล้วกันไอ้บ้ากามเอ๊ย!"

รอยยิ้มกวนๆกับคำพูดของเขาทำเอาฉันยิ่งโมโหจนปรี่เข้าไปจะฟาดแจกันใส่หัวให้หายหื่น แต่ผู้ชายคนนั้นก็คว้าแจกันออกจากมือแล้วดึงฉันเข้าไปใกล้อย่างง่ายดาย

"นี่ ฟังนะ! ฉันไม่ได้พิศวาสอะไรเธอแต่แรกอยู่แล้ว ถึงเราจะแต่งงานกันแล้วแต่ฉันก็ไม่ได้อยากซั่มเธอสักนิด รู้เอาไว้ด้วย"

คำพูดของเขาทำเอาฉันถึงกับชะงัก นี่เขาพูดว่าไงนะ แต่งงานงั้นเหรอ?

"แต่งงานกันแล้ว..? คุณหมายความว่าไง?"

ฉันถามอย่างไม่เข้าใจ เขายิ่งขมวดคิ้วราวกับฉันกำลังพูดจาเพ้อเจ้อ

"ลืมไปแล้วเหรอว่าเธอต้องแต่งงานกับฉันเพื่อใช้หนี้ที่พ่อของเธอติดคาสิโนของฉันเอาไว้ เขาเลยส่งเธอมาขัดดอกไงล่ะ"

ฉันฟังเรื่องที่เขาบอกอย่างไม่อยากเชื่อ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันน่ะ?! พ่อฉันเสียไปตั้งแต่ฉันสิบขวบ ส่วนแม่ฉันก็ไปทำงานอยู่เมืองนอก แล้วพ่อฉันจะเป็นหนี้คาสิโนไอ้หมอนี่ได้ไง นี่เขาพูดอะไรของเขากันเนี่ย?!

แล้วส่งลูกสาวมาขัดดอกใช้หนี้เนี่ยนะ นี่มันพล็อตนิยายน้ำเน่าชัดๆ!

"หึ อึ้งไปเลยล่ะสิ..."

ผู้ชายคนนั้นยกยิ้มเจ้าเล่ห์ที่เห็นฉันยืนนิ่งไม่พูดอะไร

ใช่ อึ้งสิไอ้บ้า! เรื่องที่เขาเล่ามันไม่ตรงกับชีวิตฉันสักนิด หรือนี่มันคือการเข้าใจผิดอะไรกันรึเปล่าน่ะ? ต้องใช่แน่ๆ เขาต้องเข้าใจผิดแน่ๆ!

"ฉันว่าคุณกำลังเข้าใจผิดนะ"

ฉันบอก เขาเอามือกอดอกพลางถามอย่างหงุดหงิด

"เข้าใจผิดอะไร?"

"เรื่องที่คุณเล่ามามันไม่ใช่ฉันเลย บ้านฉันไม่เคยเป็นหนี้ใคร ฉันว่าคุณจับมาผิดคนแล้ว"

"งั้นเหรอ?" เขาแค่นหัวเราะ "เธอชื่อน้อยหน่า นภิชญารึเปล่าล่ะ?"

คำถามของเขาทำเอาฉันตกใจ เขารู้จักฉัน??

"ค - - คุณรู้ได้ไง?"

"ใช่รึเปล่าล่ะ?"

เขาเค้นถามทำเอาฉันต้องพยักหน้า

"งั้นแปลว่าฉันก็ไม่ได้เข้าใจผิด เธอต้องใช้หนี้แทนพ่อของเธอโดยการมาเป็นเมียแต่งหลอกๆของฉันนี่แหละ"

สิ่งที่เขาบอกทำเอาฉันงงหนักกว่าเดิม เมียแต่งหลอกๆอะไรอีก นี่ฉันงงไปหมดแล้วนะ

"แล้วคราวหลังถ้าไม่อยากโดนปล้ำก็อย่ามาอ่อยฉันอีก มันจุก!"

เขาพูดทิ้งท้ายพลางลูบหน้าอกตัวเองอีกครั้งก่อนจะออกจากห้องไป ทิ้งให้ฉันอยู่ในห้องนอนกว้างที่ตกแต่งอย่างหรูหราคนเดียว

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แล้วฉันกำลังอยู่ที่ไหนกันแน่เนี่ย?!!!