ตอนที่หนึ่ง เมื่อใจมันเซทะเลคือจุดหมาย 1

ยามเมื่อเท้าเรียวสวยเปลือยเปล่าสัมผัสกับทรายเม็ดเล็กละเอียดของเกาะสมุยเกาะสวาทหาดสวรรค์แห่งฝั่งอ่าวไทย ปริมรตาก็รู้สึกได้ว่านี่คือการพักผ่อนของหล่อนอย่างแท้จริง เมื่อได้สัมผัสกับทรายสีขาว น้ำทะเลสีสวย แสงแดดจัดจ้า กับท้องฟ้าสีงาม และต้นมะพร้าวที่เรียงรายอยู่ริมหาดทรายสีขาวแล้วมันให้ความรู้สึกแตกต่างกับเมืองหลวงอันแสนวุ่นวายเสียเหลือเกิน

ปริมรตาคิดถึงเรื่องที่ทำให้หล่อนไม่สบายใจ นั่นคือความเปลี่ยนผัน เมื่อก่อนครูโรงเรียนอนุบาลอย่างหล่อนมีหลายอย่างที่ใครหลายคนต่างก็อิจฉาไม่ว่าจะเป็นความเฉลียวฉลาด หน้าตาที่งามงดหาตัวจับได้ยาก ยิ่งการมีคนรักที่หล่อ รวยและแสนดียิ่งทำให้หล่อนดูเหมือนยืนอยู่จุดที่ผู้หญิงทั้งโลกอยากยืนอยู่ตรงนั้น

แต่หล่อนก็แค่นยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงสิ่งเหล่านั้นที่ตอนนี้มันไม่มีอีกแล้ว สิ่งที่เหลือกับหล่อนอยู่ปัจจุบันคือความหน้าตาดีและสมองอันฉลาดปราดเปรื่อง ส่วนไอ้แฟนเฮงซวยที่ใครต่างก็อยากได้นั้นเป็นอดีตไปแล้วเพราะมีคนแย่งเขาจากหล่อนไปสำเร็จ

การสูญเสียเขาไปทำให้เรื่องนี้หนักหัวหล่อนมาหลายวันหล่อนเหนื่อยและอยากหนีให้หลุดพ้นจากบ่วงแห่งความทุกข์นั้น สุดท้ายมันก็จบลงด้วยการลาออกจากงาน หนีหายจากผู้คนทรยศที่รายล้อมโดยไม่แคร์สิ่งใด มุ่งหน้ามาฝากใจให้คลื่นซัดความเจ็บปวดออกไป

แล้วหล่อนก็ติดใจท้องทะเลที่ซัดคลื่นเข้าฝั่งแบบไม่เคยหลับใหลเข้าอย่างจัง ปริมรตาจะไม่กลับไปกรุงเทพๆ อีกแล้ว หล่อนจะอยู่ที่นี่ อยู่ให้ไกลจากหญิงร้ายชายเลวคู่นั้นและมาเริ่มต้นชีวิตสวยๆ ของหล่อนใหม่ที่นี่

ลาขาดกันทีกับผู้ชายคนนั้น ไม่สิ หล่อนขอลาขาดกันทีกับผู้ชายทั้งโลกมากกว่า เพราะคนที่เพิ่งทำร้ายหล่อนจนมีแผลใจที่ยังไม่ได้หายดีนั้นไม่ใช่คนแรกที่ทำให้หล่อนเสียใจ ที่ผ่านมาไม่ว่าปริมรตาจะลองคบใคร พวกเขาเหล่านั้นต่างก็ทำให้หล่อนเข็ดขยาดกับคำว่ารักจนหล่อนปวารณาตนว่าจะขอโสดตลอดชีพ! ใครจะมาขายขนมจีบแบบมีโปรโมชันลดแลกแจกแถมเท่าไหร่ก็จะไม่เอาอีกแล้วนับจากนี้

ปริมรตาจะเป็นผู้หญิงที่สวย เริด เชิด โสด และรวย ให้ผู้คนทั้งโลกอิจฉา เริ่มจากวันพรุ่งนี้เป็นต้นไป หล่อนจะทำให้ตัวเองไปอยู่จุดนั้นให้ได้ หญิงสาวมองท้องทะเลสีสวยก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เรียกความมั่นใจให้ตัวเอง

เมื่อรู้ว่าชีวิตจะต้องก้าวต่อ เท้าเล็กๆ ของหล่อนก็เดินเลียบหาดต่อไป ตามคำพูดที่มักได้ยินที่ว่าหญิงเลี้ยวซ้าย ชายเลี้ยวขวา หล่อนจึงเลือกเดินไปทางด้านซ้ายเมื่อออกจากบังกะโลของตัวเอง เพราะหล่อนต้องการจะเจอแค่ผู้หญิง ไม่อยากเลี้ยวขวาเจอผู้ชาย

หล่อนจะขยาดผู้ชายแค่ไหน คิดดูเอาก็แล้วกัน

คนอกหักอยากพักใจเดินถ่ายรูปไปเรื่อยๆ และเริ่มรู้สึกไม่ค่อยเหงาแม้เดินคนเดียวเมื่อเห็นนักท่องเที่ยวในหาดต่างก็แต่งกายด้วยชุดว่ายน้ำน้อยชิ้นเพื่อคลายร้อนเต็มที่ ปริมรตาเองก็เลยไม่ขัดเขินกับการสวมทูพีซแสนเซกซี่และปิดทับด้วยเสื้อถักโปร่งๆ สีขาวทับชุดว่ายน้ำสีฟ้าน้ำทะเล หลายคนมาเห็นคงหลุดอุทานอย่าตกอกตกใจแน่ที่คุณครูคนสวยแสนหวานที่สวยยูนิฟอร์มเชยบรมเป็นประจำลุกมาเปรี้ยวเข็ดฟันแบบลืมอดีตเช่นนี้

ก็อย่างว่าแหล่ะถึงเรื่องอกหักไม่ได้สำคัญกับหล่อนมาก แต่มันก็มีอิทธิพลให้หล่อนเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ หล่อนจะ สวย รวยเริด เชิด ประชดชาวโลกไปวันๆ เพราะคิดได้ว่าอีกไม่กี่ปีร่างกายมันก็เหี่ยวย่นจนใช้งานใช้การไม่ได้ เลยไม่แคร์ที่จะทำอะไรสุดเหวี่ยง แค่สวยเฉิดฉาย ไม่ได้ทำให้ใครเสียหาย สะใจอีกต่างหากที่ไอ้แฟนจอมลวงโลกจะได้เห็นแต่ไม่ได้แตะต้อง หึ

หญิงสาวเดินเล่นไปมองโรงแรมและร้านอาหารที่ตั้งโต๊ะริมทะเลอย่างสนอกสนใจ ส่วนใหญ่ล้วนตกแต่งมีสไตล์ตามคอนเซปต์ของโรงแรมจึงดูเพลินตาไปหมด หล่อนเดินผ่านโรงแรมมโนราที่อยู่ติดกับโรงแรมของเพื่อนที่หล่อนพักอยู่แล้วก็อดทึ่งในความงดงามไม่ได้ โรงแรมนี้กว้างขวางมากเพราะมีพื้นที่ติดหาดราวๆ สามร้อยเมตร เลยจากโรงแรมไปจะเป็นส่วนที่เป็นวิลล่าซึ่งเป็นบ้านตากอากาศเป็นหลังและมีสระว่ายน้ำส่วนตัว ตรงส่วนนี้ปริมรตารู้มาว่าคืนหนึ่งสนนราคาก็หลายหมื่น มันแพงเกินกว่าคนธรรมดาๆ จะเข้าพักได้ หล่อนสรุปให้เมื่อหยุดดูวิลล่าแต่ละหลังว่าดูเลาๆ จากภายนอกแล้วก็สวยสมราคาอยู่เหมือนกัน

แต่คนธรรมดาอย่างหล่อนหล่อนดูได้แต่ตามือไม่อาจต้องเพราะไม่อาจเอื้อมได้แต่มองความสวยงามของวิลล่าอยู่ด้านนอกเหมือนโดนมนตร์สะกด คิดในใจว่าถ้ามีบ้านแบบนี้ หล่อนจะมีความสุขขนาดไหน นอกจากบ้านจะสวยอย่างกับอยู่บนสวรรค์แล้วยังติดทะเลที่ชายหาดสวยมากๆ

โอย แค่คิดก็อยากถูกลอตเตอรี่สักสี่สิบห้าสิบล้านแล้วมาซื้อวิลล่านี้เอาไว้ในครอบครองเหลือเกิน

ยืนเพ้อฝันกับบ้านหลังสวยอยู่ครู่เล็กๆ หญิงสาวก็ถอนใจเฮือกและกลับเข้าสู่โหมดแห่งความจริงว่าหล่อนไม่ได้มีเงินถุงเงินถังขนาดนั้น แถมเงินเก็บก้อนใหญ่ที่เคยมียังถูกแฟนเก่าหลอกเอาไปปรนเปรอผู้หญิงอีก ดีที่สุดคือได้แต่ฝัน แล้วตอนนี้หล่อนก็เลิกฝันและเข้าสู่ความจริงอันแสนโหดร้าย ขาเล็กๆ เริ่มถอยออกมาจากภาพฝันอย่างแสนเสียดาย

“ว้าย” ปริมรตาร้องขึ้นมาเมื่อถอยออกมาแล้วชนคนคนหนึ่งเข้าอย่างจัง เขาก็ร้องอุทานออกมาเหมือนกันเมื่อหล่อนเหยียบเท้าของเขาเสียเต็มรัก

“ขอโทษค่ะ ขอโทษ” หล่อนรีบบอกแทบไม่ได้มองหน้าคนชน

กลิ่นฉุนแปลกๆ จากร่างกายสูงโปร่ง ที่สวมกางเกงเลสีเข้มบนตัวเพียงตัวเดียวบนตัวทำให้หล่อนรีบเงยหน้ามองเขา เห็นหนวดเครารุงรังบนหน้า พร้อมกับผมยาวเฟื้อยที่มัดลวกๆ พันยุ่งเหยิงไปหมดแล้วหล่อนก็เบิกตาโพลงออกมา

คนบ้าแน่ๆ บ้ากามด้วยหรือเปล่าไม่รู้ เป็นผู้ชายด้วยอีกต่างหาก อี๊ อย่างนี้ต้องถอยให้ห่าง หญิงสาวมองหน้าชายคนนั้นได้เพียงแวบเดียวก็เกิดอาการตกใจจนวิ่งเผ่นแน่บกลับบังกะโลไป