บทที่ 6 เป็นห่วง

ตอนที่๖

เป็นห่วง

"ไออุ่นนน พี่ขอโทษนะที่ไม่ได้ไปรับเมื่อเช้า พี่ตื่นสายนิดหน่อย" พรพระพายขอโทษขอโพยหญิงสาวตรงหน้า

"ไม่เป็นไรค่ะพี่พระพาย " หญิงสาวหันไปยิ้มให้กับพรพระพายเพื่อเป็นการบอกว่าเธอไม่ได้ถือโทษโกรธอะไรหญิงสาวเลย

"แล้วไออุ่นมาที่นี่ถูกได้ไง" พระพายถามขึ้น เพราะตั้งแต่เช้าหญิงสาวมัวแต่วุ่นวายกับการประชุมสำคัญ จึงฝากอัยยภัทรไว้กับเลขาให้ช่วยดูแลไปก่อน โดยบอกว่าให้อัยยภัทรนั่งรอเธอในห้องทำงาน เอาเอกสารที่เกี่ยวข้องมาให้อัยยภัทรอ่านรอระหว่างรอเธอกลับมา พอประชุมเสร็จเธอก็รีบพุ่งตรงมาหาอัยยภัทรทันที

"พี่ศึกมาส่งค่ะ" อันยภัทรตอบพรพระพาย คำตอบของอัยยภัทรทำให้พรพระพายหน้าตาเหลอหลา

"พี่ศึกมาส่ง ตายๆ เดี๋ยวไออุ่นนั่งรอพี่ตรงนี้ก่อนนะ อ่านเอกสารรอไปก่อน ตรงไหนไม่เข้าใจเดี๋ยวพี่กลับมาอธิบาย พี่จะเป็นคนสอนงานไออุ่นเอง แต่เดี๋ยวพี่มานะพี่ขอไปคุยโทรศัพท์แป๊ปนึง" พรพระพายบอกกับอัยยภัทรก่อนจะก้าวออกจากห้องทิ้งให้อัยภัทรนั่งอ่านเอกสารเงียบๆต่อไป

"เป็นสิบๆสายเลย แกตายแน่ยัยพระพาย" พรพระพายรู้สึกเสียวสันหลังทันทีที่เปิดหน้าจอโทรศัพท์แล้วเห็นเบอร์ชนะศึกโทรเข้าเป็นสิบๆสายที่ไม่ได้รับ

(ว่ายังไง) แค่เสียงลอดตามสายมาก็เหมือนเสียงกระซิบสั่งตายจากยมบาลอย่างนั้นล่ะ

"พี่ศึกคะ พระพายไม่ได้ตั้งใจจะไม่ไปรับไออุ่นนะคะ เมื่อเช้าเกิดเหตุฉุกเฉินนิดหน่อย" หญิงสาวพยายามข่มใจสู้เสื้อ

(เหตุฉุกเฉินที่ว่าคือไปแฮงก์เอ้าท์จนแฮงค์ลุกมารับไอไม่ไหวใช่ไหม?) ตรงประเด็นไม่อ้อมค้อมสมกับเป็นชนะศึกผู้เด็ดขาดในสายตาของทุกคน

"พระพายไม่ได้ตั้งใจ"พรพระพายตอบเสียงอ่อย เพราะสิ่งที่ชนะศึกพูดนั้นไม่ผิดเลยสักนิด

(พี่ไว้ใจให้ไอไปทำงานกับพระพายแต่นี่อะไร ขนาดวันแรกพระพายยังดูแลไอไม่ได้เลย พี่จะไม่ให้ไอไปทำงานแล้ว) เสียงบ่นที่ปนความหงุดหงิดของชนะศึก รวมถึงคำพูดทิ้งท้ายทำให้พรพระพายใจเสียไม่น้อย

"ไม่ได้นะพี่ศึก พี่จะทำแบบนั้นกับไออุ่นไม่ได้นะ พระพายขอโทษแต่จากนี้จะไม่มีแล้วพระพายสัญญา" พรพระพายรับปากเสียงหนักแน่น ขืนชนะศึกไม่ยอมให้อัยยภัทรทำงานต่อมีหวังเธอต้องเสียใจมากๆแน่

(งั้นก็ดูแลไอดีๆหน่อย แล้วอย่าให้ผู้ชายที่ไหนมาเข้าใกล้ไอล่ะ )

"หวงว่างั้น?" พรพระพายแหย่พี่ชายของตนด้วยความหมั่นเขี้ยว 

(แค่เป็นห่วง ไอยิ่งซื่อๆอยู่) ชนะศึกตอบไม่เต็มเสียงนัก ผิดกับน้ำเสียงตอนรับสายลิบลับ

"พูดว่าหวงก็จบแล้วนะพี่ศึก หรือต่อให้พี่ศึกหวงจริงก็ไม่เห็นจะแปลก ไออุ่นเป็นภรรยาพี่นะคะ พี่มีสิทธิ์ที่จะหึงจะหวงได้" หญิงสาวหมั่นเขี้ยวจนอดไม่ไหว พี่ชายของเธอชอบทำตัวซึนใส่อัยยภัทร ทั้งๆที่เธอก็ดูออกว่าชนะศึกมีใจให้กับอัยยภัทร

(พูดไปเรื่อยนะเรา)

"พระพายไม่ได้พูดไปเรื่อย แค่พูดเพื่อให้พี่ศึกรู้ว่าตัวเองเป็นอะไรกับไออุ่น แล้วก็เลิกตามใจคุณแม่ได้แล้ว ยัยวิกกี้นั่นไม่คู่ควรกับพี่เลยสักนิด"

(พระพายรู้?)

"ใช่ค่ะพระพายรู้ รู้ว่าแม่กำลังพยายามจับคู่พี่กับยัยวิกกี้ลูกสาวเพื่อนแม่ พระพายอยากจะเตือนพี่สักหน่อย หากวันนึงไออุ่นรู้ ถ้าไออุ่นหนีไป พระพายเนี่ยล่ะจะเป็นคนหาที่ซ่อนไม่ให้พี่ศึกหาน้องเจออีกเลย" พรพระพายไม่ได้ขู่ แต่ที่ไม่พูดให้อัยยภัทรรับรู้ เพราะไม่อยากให้น้องเสียใจ และคิดว่าพี่ชายของตนเองคงจะจัดการเรื่องนี้ได้เป็นอย่างดี

(อย่าบอกไอนะ) น้ำเสียงขอร้องที่พรพระพายไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากขอชนะศึกวันนี้เธอกลับได้ยินเต็มสองหู เพราะชนะศึกติดนิสัยชอบออกคำสั่งมากกว่า

"พระพายไม่บอกไออุ่นหรอกค่ะ ไม่ใช่เรื่องของพระพาย พระพายแค่อยากบอกพี่ศึกว่าถ้าเมื่อไหร่ที่ไออุ่นเสียใจ พระพายจะเอาไออุ่นคืน ถึงพี่ศึกจะเป็นพี่ชายของพระพาย แต่ยังไงพระพายก็ไม่เข้าข้างหรอกค่ะ" 

(รู้แล้วน่า  เที่ยงแล้วไปกินข้าวที่ไหนกันล่ะ?) ชายหนุ่มเปลี่ยนเรื่องทันที

"พระพายว่าจะพาไออุ่นไปกินอาหารญี่ปุ่นห้างใกล้ๆเนี่ยล่ะค่ะ" หญิงสาวอยากพาอัยยภัทรไปเที่ยวให้มากที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้ เกิดพี่ชายตัวดีของเธอไม่ยอมให้อัยยภัทรมาทำงานอีก ก็เท่ากับอัยยภัทรต้องกลับเข้ากรงทองของชนะศึก

(ไปห้างหรอ?) ภาพที่มีชายหนุ่มหน้าตาดีมาเกาะแกะอัยยภัทรแล่นเข้ามาในหัวของชนะศึกทันที

"ใช่ค่ะ เผื่อไออุ่นอยากได้อะไรด้วย" 

(ไม่ต้องไปหรอก พี่สั่งข้าวไปให้กินที่บริษัทแล้ว) ชนะศึกสั่งอาหารให้ไปส่งที่บริษัทของพรพระพายตามที่พูดแล้วจริงๆ 

"ได้ยังไงกัน นี่ปล่อยให้ไออุ่นมาทำงานก็จะให้อยู่แต่ที่ทำงานหรือไงพี่ศึก" พรพระพายโวยวาย

(หรือจะให้อยู่แต่ที่คอนโดเหมือนเดิม?)

ชนะศึกออกแนวขู่น้องสาวตัวเอง เขาพลาดท่าเสียทียอมให้อัยยภัทรมาทำงานทีนึงแล้ว เขาจะต้องระวังตัวไม่พลาดซ้ำอีกแน่นอน

"ก็ได้ๆ งั้นแค่นี้แหละค่ะ" พรพระพายจำยอมตามใจพี่ชายตัวเอง ชนะศึกชอบเอาเรื่องการทำงานของอัยยภัทรมาขู่เสมอ ถ้าเธอไม่กลัวอัยยภัทรเสียใจเธอก็อยากจะดื้อขัดคำสั่งของชนะศึกเหมือนกัน แต่นี่อะไรอัยยภัทรมาทำงานได้ไม่ถึงวัน ชนะศึกจะให้หญิงสาวกลับไปอยู่แต่ที่คอนโดเหมือนเดิมเสียแล้ว