บทที่ 3 ผู้ชายแปลกหน้า

ตอนที่ ๓

ผู้ชายแปลกหน้า

“ขอโทษครับ “ ชายหนุ่มหน้าตาดีเอ่ยขึ้นด้านหลังของอัยยภัทร

“อ้อ!! ขอโทษค่ะ” อัยยภัทรรีบกล่าวคำขอโทษ และหลีกทางให้ชายหนุ่มเพราะคิดว่าชายหนุ่มต้องการเลือกหนังสือตรงหน้าเธอ

“ผมไม่ได้จะเลือกหนังสือครับ ผมแค่อยากรู้จักคุณเฉยๆ ผมกรภัทร เรียกกรเฉยๆก็ได้ แล้วคุณล่ะ” ชายหนุ่มหน้าตาดีเอ่ยแนะนำตัวก่อนจะสอบถามชื่อของอัยยภัทร

“อัยยภัทรค่ะ เรียกไอว่าไอเฉยๆก็ได้” อัยยภัทรตอบกลับอย่างงงๆ แต่เมื่อชายหนุ่มตรงหน้าแนะนำตัวแล้ว เธอจะเมินเฉยก็ดูเสียมารยาทเกินไป

“คุณไอมาซื้อหนังสือคนเดียวหรอครับ ผมแนะนำได้นะครับ ผมเห็นคุณไอเลือกหนังสือนานแล้วยังไม่ได้หนังสือเสียที” ชายหนุ่มอาสาอย่างแข็งขัน

“ไอมากับพี่สาวค่ะพอดีพี่พระพายไปซื้อกาแฟ อีกเดี๋ยวคงจะกลับมา ส่วนหนังสือนี่ไอก็เลือกซื้อไปหลายเล่มแล้ว ส่วนที่กำลังดูอยู่ก็ดูรอพี่พระพายเฉยๆค่ะ” อัยยภัทรตอบตามความจริง กรภัทรหน้าเจือนเล็กน้อย

“คุณไอดูชอบอ่านหนังสือนะครับ”

“ค่ะ ไอชอบอ่านหนังสือ แล้วคุณกรล่ะคะ”

“ผมก็ชอบครับ คุณไอชอบหนังสือแนวไหนล่ะครับ เผื่อชอบแนวเดียวกันเราจะได้มาแชร์กันได้”

“ไออ่านได้หลายแนวค่ะ แต่ถ้าชอบเป็นพิเศษคงเป็นพวกปรัชญาค่ะ อ่านแล้วรู้สึกรู้จักตัวเองมากขึ้น”

“เหมือนผมเลยครับ งั้นผมขออนุญาตแลกไลน์กันไว้ได้ไหมครับ เราจะได้คุยกันเรื่องหนังสือ”

“ได้สิคะ งั้นเดี๋ยวไอแสกนเองค่ะ” กรภัทรรีบกุลีกุจอเปิดคิวอาร์โค้ดไลน์ให้หญิงสาวแสกนเพิ่มเพื่อนทันที

“ไออุ่นนน” เสียงของพรพระพายดังขึ้นทำให้อัยยภัทรหันมองไปทางต้นเสียงทันที

“ทางนี้ค่ะพี่พระพาย “อัยยภัทรยกมือชูขึ้นเพื่อบอกตำแหน่งให้พรพระพายเดินมาหาเธอ

“ใครอ่ะไออุ่น” พรพระพายถามทันทีที่เห็นหน้าของกรภัทร

“เขาชื่อกรภัทรค่ะ เรียกคุณกรก็ได้” อัยยภัทรแนะนำกรภัทรให้พรพระพายรู้จัก

“สวัสดีครับ คนนี้ใช่พี่พระพายของคุณไอไหมครับ” กรภัทรรีบผูกมิตรทันที

“ใช่ค่ะ” หญิงสาวหันไปตอบ

“ไออุ่นกลับกันเถอะ พี่ศึกคงกำลังกลับใกล้ถึงบ้านแล้ว พี่ขี้เกียจฟังคนหน้ายักษ์บ่น” พรพระพายไม่ได้สนใจในตัวของกรภัทรแม้แต่นิดเดียว หญิงสาวชวนอัยยภัทรกลับทันทีที่มาถึง ซึ่งอัยยภัทรก็เห็นด้วยก่อนจะขอตัวลากรภัทรกลับ

“ไอ้หน้าอ่อนนั่นมาจีบไออุ่นหรอ” ทันทีที่ขึ้นรถพรพระพายก็รัวคำถามใส่อัยยภัทรทันที

“เขาชื่อกรค่ะพี่พระพาย แล้วเขาก็ไม่ได้มาจีบไอด้วย เราคุยกันเรื่องหนังสือเฉยๆ” อัยยภัทร อธิบายให้พรพระพายเข้าใจ

“มองจากดาวพลูโตยังรู้เลยว่าไอ้หน้าอ่อนมันจีบไออุ่น รู้ไหมตอนพี่ซื้อกาแฟพี่ศึกโทรมาเป็นร้อยสาย ตอนแรกพี่ก็คิดว่ามีเรื่องอะไรด่วน แต่เปล่าเลยโทรมาถามว่าไออุ่นอยู่ไหน ทำไมปล่อยให้ไออุ่นอยู่คนเดียว” พรพระพายพูดเจื้อยแจ้วไม่หยุด

“แต่ไอโตแล้วนะคะพี่พระพาย อีกอย่างไอก็ไม่ได้ไปไหน ไอเลือกหนังสือรอพี่พระพายในร้านพี่พระพายก็เห็น” อัยยภัทรตอบเสียงอ่อย ขนะศึกทำเหมือนเธอเป็นเด็กน้อย้าขวบที่ต้องตามคุมความประพฤติตลอดเวลาเสียอย่างนั้น

“พี่เห็นว่าไออุ่นเป็นเด็กดีแค่ไหน แต่พี่ไม่เข้าใจพี่ศึกที่อยู่ๆโรคบ้าก็กำเริบ สงสัยต้องให้ป๊าพาไปหาหมอแล้วล่ะ” พรพระพายบ่นหน้าง้ำ หญิงสาวต้องรีบกุลีกุจอเกือบทิ้งแก้วกาแฟวิ่งมาหาอัยยภัทร เพราะชนะศึกโทรมาทำเสียงเข้มโวยวายที่ทิ้งให้อัยยภัทรอยู่คนเดียว

“ไออุ่น” หลังจากบ่นเจื้อยแจ้วอยู่คนเดียว พรพระพายก็เรียกอัยยภัทรขึ้นมา

“คะพี่พระพาย?” หญิงสาวหันไปมองหน้าของพรพระพายอย่างสงสัย

“ไออุ่นอยากทำงานไหม?” พรพระพายถามขึ้น เหมือนแสงสว่างที่ส่องมาให้อัยยภัทร คำถามของพรพระพายเรียกรอยยิ้มกว้างขออัยยภัทร ใบหน้าสวยหวานมีความหวังเปล่งประกายในแววตา

“ทำงานหรอคะ ไออยากทำค่ะพี่พระพาย” หญิงสาวตอบพรพระพายด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ด้วยท่าทาง สีหน้าและแววตาของอัยยภัทรทำให้พรพระพายอยากตบปากตัวเองทันที เธอไม่น่าให้ความหวังกับอัยยภัทรก่อนเลย เธอควรจะไปถามชนะศึกเสียก่อน

“ไออุ่น พี่ไม่แน่ใจนะว่าพี่ศึกจะอนุญาตไหม แต่พี่จะพยายาม” พรพระพายแบ่งรับแบ่งสู้

“ไอเข้าใจค่ะ” น้ำเสียงที่ตื่นเต้นในตอนแรกกลับเศร้าสร้อยลงทันที พรพระพายยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก

“แต่ไออุ่นเชื่อฝีมือพี่สิ ยังไงพี่ศึกก็ต้องยอม พี่จะทำสุดความสามารถเลย ไม่ต้องเป็นห่วงไปนะ ไออุ่นของพี่อยากได้อะไร พี่จะหามาให้สุดความสามารถแน่นอน” พรพระพายเอื้อมมือมาลูบหัวของอัยยภัทรอย่างปลอบใจ

“ขอบคุณนะคะพี่พระพาย “ อัยยภัทรฝืนยิ้มตอบ แม้ความหวังที่จะได้ทำงานมันจะน้อยนิด แต่เธอก็ยังคงหวัง เธอเรียนจบมายังไม่ทันได้ใช้ความรู้ ใช้ชีวิตที่เธออยากเป็นเลย เธอกลับต้องมาแต่งงานกับชนะศึก แต่เธอจะมีสิทธิ์ปฏิเสธอะไรล่ะ ในเมื่อบุญคุณที่เจ้าสัวกิตติเก็บเธอมาเลี้ยงดูมันล้นหัวจนชดใช้คืนไม่หมด