Leo & Look Peach - 6 พิสูจน์สิ

Leo & Look Peach - 6 พิสูจน์สิ

ฉันนอนกลิ้งไปมาอยู่บนเตียงไม่รู้จะทำอะไร ฉันไม่อยากร้องไห้กับเรื่องที่เกิด

แต่ช่างมันเถอะโนสนโนแคร์ฉันไม่ได้ทำตัวแบบนั้นซะหน่อย ถ้ามัวแต่แคร์คนโลกชีวิตก็คงไม่ได้ทำอะไรดีๆ เพิ่ม

ต่อไปนี้ฉันตั้งใจว่าจะเป็นนิวลูกพีช เป็นคนไหม สวยเลิศเชิดทุกดราม่า ใครอยากมองว่าฉันแรงฉันมั่วฉันฉาวก็ตามสบาย แม่เคยบอกฉันว่าเราไม่มีทางบอกให้คนทั้งโลกรู้ได้ว่าเราเป็นคนยังไง แต่เราทำให้คนที่อยู่ใกล้เรารู้ได้ว่าเราเป็นคนยังไง และต่อไปนี้ฉันจะใช้คำสอนนี้ดำเนินชีวิตของฉัน

Part ลูกพีช

ก๊อก ก๊อก

“ลูกพีช อยู่ในห้องไหม” เสียงของพี่ลีโอ ดังออกมาจากนอกห้องทำให้ฉันรีบวิ่งไปเปิดประตูทันที

“ว่าไงคะ พี่ลีโอ มีอะไรหรือเปล่า”

“ออกมาคุยกับพี่ได้ไหม” สีหน้าของพี่ลีโอดูเคร่งเครียดและเป็นกังวล ฉันเองก็เดาไม่ถูกว่าพี่ลีโอมีเรื่ออะไรจะคุย

“ได้ค่ะ” ฉันเดินตามพี่ลีโอออกไปนั่งที่โซฟาที่กลางห้อง พี่ลีโอมองมาที่ฉันด้วยสาตาที่ฉันไม่อาจอ่านได้ว่าพี่เขาคิดอะไร

“พี่ลีโอเป็นอะไรคะ”

“พี่เห็นคลิปแล้วนะ”

“คลิป?”

“นี่ไง เราบอกพี่ได้ไหม ว่ามันเกิดอะไรขึ้น” น้ำเสียงที่พี่ลีโอใช้พูดกับฉันในตอนนี้มันดูอบอุ่นและดูเป็นห่วงฉันมาก

“คือ..”

“ว่าไงลูกพีช คืออะไร บอกพี่มา พี่จะได้ช่วยหาทางแก้”

“ไม่ต้องแก้อะไรหรอกค่ะ ปล่อยมันไปแบบนั้นแหละ ลูกพีชไม่แคร์” ฉันพูดไปตามความรู้สึกจริงๆ ทำไมฉันต้องแคร์ในเมื่อมันไม่ใช่ฉัน

“ลูกพีชเต็มใจหรือ”

“เปล่านะคะ ก็พีชเพิ่งบอกอยู่นี่ไง ว่าไม่ใช่ ไม่ได้เต็มใจ และไม่คิดจะเต็มใจด้วย”

“งั้นพี่จะให้ตำรวจไปลากตัวไอ้เหี้ยนั่นมา” พี่ลีโอลุกขึ้นทันที จนฉันต้องรีบรั้งตัวแกไว้

“พีชไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่ แค่นี้ก็อายคนจะแย่ อีกอย่างในคลิปมันไม่ใช่พีช มันเป็นภาพตัดต่อ พีชไม่สนใจหรอก”

“ตัดต่อ?”

“ค่ะ พี่ลีโอลองดูตรงช่วงเนินนมด้านซ้ายดี ๆ มีปานแดงด้วย ลูกพีชไม่มี ลูกพีชแก้ผ้าให้พี่ดูเลยก็ได้อะ ถ้าไม่เชื่อ”

“ไม่ต้องลูกพีช!” พี่ลีโอรีบจับมือฉันทันที เมื่อเห็นว่าวันกำลังจะปลดกระดุมเสื้อ อะไรกันทีกับฉันละไม่อยากจะดู สงสัยเรือนร่างของฉันมันไม่น่ามองสินะ

“ไม่จำเป็นต้องทำยังงั้นลูกพีช”

“ก็พี่ลีโอคิดว่าเป็นลูกพีชใช่ไหมล่ะ เปิดให้พี่ดูได้นะ จะได้ยืนยันให้ชัดไปเลย”

“อย่ามาไร้สาระน่า ลูกพีช” พี่ลีโอเริ่มตะคอกเสียงดัง

แต่ฉันไม่สนใจไง นาทีนี้ฉันอยากพิสูจน์ตัวเอง ว่าคนในคลิปบ้า ๆ นั่นไม่ใช่ฉัน

“พีชแค่อยากให้พี่ลีโอ สบายใจ พี่ลีโอจะได้เชื่อ ว่านั่นไม่ใช่พีชจริง ๆ ”

ฉันไม่สนใจถอดชุดนักศึกษาจนเหลือแต่ชั้นในลูกไม้สีดำและกางเกงในตัวจ้อย นาทีนี้ไม่ได้เกิดความรู้สึกอายอะไรเลย แค่อยากให้พี่เขาเชื่ออย่างเดียวเท่านั้น แต่ทว่าพี่ลีโอกลับเบือนหน้าหนีไปทางอื่น

“ใส่เสื้อผ้าเดี๋ยวนี้!” เขาตะคอกเสียงดังใส่ฉันอีกรอบ

“หุ่นลูกพีชมันไม่น่าดูน่ามองขนาดนั้นเลยหรือคะ” ฉันแอบน้อยใจพี่ลีโอไม่ได้จริง ๆ

“พี่ว่าพีช ไปนอนพักเถอะนะ เรื่องพวกนี้พี่จัดการเอง เราก็ใช้ชีวิตของเราไป”

“พี่ลีโอเชื่อคลิปนั่นใช่ไหม!” ฉันยังไม่หยุดความพยายามเดินไปขวางทางตรงหน้าของพี่ลีโออีกครั้ง

“พีลีโอ.. พีชไม่ใช่เด็ก ๆ นะ เมื่อคืนก่อนก็ไม่ได้เมามากด้วยพี่ก็รู้”

“พี่บอกให้ใส่เสื้อผ้า!” พี่ลีโอตะคอกใส่ฉัน ทำน้ำเสียงจริงจัง แววตาคมกริบหันมามองเรือนร่างของฉันอย่างเต็มตา ทำให้ฉันรู้สึกวูบวาบแบบบอกไม่ถูก

“หรือ พี่ลีโอจะลองนอนกับพีชก็ได้นะ จะได้เชื่อจริง ๆ ว่าพีชยังบริสุทธิ์ไม่เคยนอนกับใคร” ฉันเอ่ยท้า พร้อมจับมือของพี่ลีโอมาสัมผัสที่หน้าอกฉัน

“อย่ามาท้าพี่นะ ลูกพีช!” พี่ลีโอมองนิ่ง ส่วนฉันก็ไม่สนใจอะไรแล้ว สวมกอดพี่ลีโอทันที ฉันกอดเขาเอาไว้แน่น แต่ความจริงแล้ว อาจจะเพราะลึก ๆ ฉันแอบชอบเขามาตลอด คนทั้งโลกว่าฉันเป็นผู้หญิงมั่วผู้ชายก็ไม่เป็นไร แต่ฉันอยากให้คนคนเดียวที่ฉันแอบชอบ เชื่อฉัน

“ไม่ได้ท้าค่ะ พีชพูดจริง”

ฉันเงยหน้าสบตามองกับพี่ลีโอ จนรู้สึกได้ถึงมือสากของเขาลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลัง ก่อนที่ใบหน้าของเขาจะโน้มเข้ามาใกล้

ครีด.. ครืดดด..

จู่ ๆ เสียงมือถือของพี่ลีโอก็สั่น

พี่ลีโอชะงัก หันไปมองมือถือที่วางอยู่บนโต๊ะรับแขก

“คุณพ่อโทรมา”

เขาผลักฉันออก

“พี่ว่า เราทำตัวให้เป็นน้องสาวที่ดีของพี่ดีกว่านะ” เขาหันมาพูดกับฉัน ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ กดรับสาย แล้วเดินเข้าห้องตัวเองไปทันที ปล่อยให้ฉันยืนนิ่งอยู่ตัวชาอยู่กลางห้องรับแขก เพราะตัวทำไม่ถูก