บทที่ 4 ป้อนถึงปากขนาดนี้ จะไม่กินหน่อยเหรอคะ [1/2]

ม่านรัตติกาลคลืบคลานเข้าแทรกแทนดวงตะวันที่ลาลับขอบฟ้า สายลมฤดูฝนเย็นเฉียบพาพัดวีดหวิวอยู่ด้านนอกปะทะใบหน้าเนียนที่ยืนหลับตาพริ้มรับลมในยามค่ำคืน พลางเท้าแขนเรียวเอนพิงระเบียงกว้าง

นัยน์ตาคู่สวยเปล่งประกายแวววาวท่ามกลางรัตติกาลใต้แสงจันทร์สีนวล หมวยลี่ปรายตาไปยังบ้านข้างเคียงคล้ายสอดหาบางสิ่ง ทว่าเพียงครู่สั้น ๆ ก็ลอบถอนหายใจออกมาพร้อมใบหน้าบูดบึ้ง

“ให้ตายสิตาลุงบ้า คนอุตส่าห์เปิดทางให้แท้ ๆ เชียว”

สุ้มเสียงหวานบ่นพึมพำจากริมฝีปากอวบอิ่มชมพูไร้แต่งแต้ม

ร่างสะโอดสะองในชุดเดรสลวดลายลูกไม้ขาวสะอาดอวดต้นขานุ่มนิ่มเดินวกวนไปมาอย่างอดกลั้น พยายามยกข้อสันนิษฐานต่าง ๆ ขึ้นมาเพื่อหาเหตุผลว่าทำไมคนที่ควรยืนอยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้กลับไม่ยอมโผล่มาแม้แต่เงา

พอกันที เธอไม่รอแล้ว!

หลังช่วงเวลาที่เธอเฝ้ารอคอยทศมาเนิ่นนานนับชั่วโมงฟางเส้นสุดท้ายของหมวยลี่ก็ขาดสะบั้นลง ใบหน้าที่มักยิ้มแย้มเป็นนิจพลันหายไปกลับกลายเป็นสีหน้าหงุดหงิดขึ้นมาแทนที่

หมวยลี่ก้าวเท้ากลับเข้าไปในห้องนอนของตัวก่อนก่อนจะกระโดดลงบนเตียงนุ่ม พลางซุกซ่อนใบหน้าสวยลงบนหมอนข้างใบโตก่อนจะอัดกรีดร้องเบา ๆ คล้ายระบายความอัดอั้นที่มีอยู่ภายในอก หากเสียงดังกลัวว่าจะทำให้มารดาของเธอที่อยู่อีกห้องสะดุ้งตื่นและวิ่งมาหาด้วยความตื่นตระหนก

ใครจะไปกล้าบอกว่าตัวเองแอบเอ่ยปากชวนผู้ชายขึ้นห้อง ซํ้ายังเป็นอีตาลุงข้างบ้านที่อายุมากกว่ามารดาของเธอตั้งหนึ่งปี มีหวังหมวยลี่โดนตีตายก่อนได้มีสามีพอดี

หมวยลี่อุตส่าห์ตั้งใจอาบนํ้าหอม ๆ พร้อมแต่งกายอวดผิวสวย ๆ ที่ดูแลอย่างดี อีกฝ่ายกลับทิ้งเธอนั่งแห้งรอจนรากงอกไม่รู้ว่าลืมหรือตั้งใจกันแน่

ถึงแม้อีกฝ่ายจะตั้งใจแล้วยังไงล่ะ หากหวังว่าเธอจะไปหาถึงที่ก็ฝันไปเสียเถอะ คนอย่างหมวยลี่ไม่มีทางลดอีโก้ที่สูงเสียดฟ้าถ่อไปหาร่างสูงเองแน่ ๆ คอยดูเชียวหลังจากนี้หมวยลี่จะเชิด ๆ และเมินใส่อีกฝ่าย ต่อให้ถอดเสื้ออวดมัดกล้ามลอนสวยเธอก็จะทำเป็นหลับหูหลับตา

หญ้าอ่อนต้นนี้ไม่มีทางเอนอ่อนตามใจวัวแก่อย่างเขาง่าย ๆ หรอก!

ซะที่ไหน...

สุดท้ายแล้วหมวยลี่ก็มาหยุดยืนหน้าประตูบานสวยแสนคุ้นเคยอีกครั้ง โชคดีที่ประตูรั้วบ้านของทศไม่ได้ล็อคหรือบางทีอีกฝ่ายอาจมั่นใจว่าเธอต้องเป็นฝ่ายมาหาแน่ ๆ เลยจงใจไม่ล็อคกันแน่

แต่ทว่าไม่ว่าจะอันไหนก็ทำเอาร่างบางอยากทุบแผ่นหลังกว้างด้วยความหมั่นไส้ ตอนนี้ราวกับเธอได้ตกหลุมที่อีกฝ่ายได้พรางเอาไว้เต็มเปา อีโก้ที่เคยสูงเสียดฟ้าลดลงมาเทียบเท่าต้นอ่อนทานตะวันชั่วพริบตา เพียงเพราะความเคลือบแคลงที่ยังคุกกรุ่นภายในจิตใจอันฟุ้งซ่าน

หมวยลี่เคาะมือเรียวบนประตูรัว ๆ นับครั้งไม่ถ้วนราวกับไม่เกรงใจคนที่อยู่ด้านใน ก่อนจะยืนกอดหน้าอกด้วยเรียวแขนเล็กเมื่อได้ยินเสียงเคลื่อนไหวภายในบ้าน

เพียงชั่วครู่ประตูถูกเปิดออกกว้างตามด้วยชายวัยสามสิบแปดเปลือยท่อนบนอวดมัดกล้ามแน่น ๆ และซิกแพคลอนสวย ส่วนท่อนล่างส่วนกางเกงวอร์มสีเทา เท้าแขนแกร่งบนกรอบประตูพลางโน้มกายลงมาห่างใบหน้าสวยไม่ถึงคืบ

“มีอะไรนังหนู มาเสียดึกดื่นเชียว”

สุ้มเสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพลางปรายตามองเธอด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม สวนกลับใบหน้าบูดบึ้งคล้ายกินรังแตนของหมวยลี่

“ทำไมไม่ไปหาหนู”

“พูดอะไรกัน ทำไมกูต้องไปหามึงล่ะ? ”

หนุ่มใหญ่ว่าพลางไล้นิ้วเรียวยาวทัดปอยผมชมพูหลังกกหูขาว ก่อนจะเชยปลายคางเชิดขึ้นให้สบเข้ากับนัยน์ตาคม

“อย่ามาทำใสซื่อบริสุทธิ์ไร้เดียงสา ความในใจของลุงน่ะหนูรู้หมดแล้ว!”

“ใครสอนคำพูดคำจา ดูพูดเข้าน่าเอ็นดูเชียว”

ทศอาศัยจังหวะที่ริมฝีปากอวบอิ่มอ้าออกขณะกำลังจะเอ่ย เพียงฉับพลันริมฝีปากได้รูปประทับลงฉกจุมพิตหนัก ๆ ด้วยความหมั่นเขี้ยวก่อนจะผละออกมาอย่างรวดเร็ว จนทำเอานัยน์ตากลมสวยเบิกกว้างเมื่อโดนขโมยจูบโดยไม่ทันตั้งตัวจากวายร้ายจอมขโมยจูบหลายครั้งภายในวันเดียว

“หยุดเลยนะไอ้ปีศาจขโมยจูบ หนูไม่อนุญาตแล้ว” มือบางยกขึ้นมาบดบังบนริมฝีปากแทบจะทันทีเมื่อเห็นอีกฝ่ายทำท่าจะจู่โจมอีกครา “ปล่อยให้หนูรอจนรากจะงอกกลายเป็นทานตะวันยิ้มแฉ่งแล้ว ไม่ต้องมาพูด”

เขาฟังแล้วยกยิ้มเมื่อเห็นคำพูดแสนน่าเอ็นดูเอ่ยจากริมฝีปากชมพูสุขภาพดีไม่หยุดหย่อน เขาไม่เคยเจอใครเอ่ยวาจาน่ารักน่าหมั่นเขี้ยวเท่าหญิงสาวตรงหน้ามาก่อน เลยพาให้หัวใจพ่อหม้ายหนุ่มใหญ่อย่างทศกระชุ่มกระชวยไม่น้อย

“ไม่เข้ามาเหรอ”

“ไม่เข้าไปหรอก แค่มาต่อว่าเฉย ๆ คราวหน้าอย่าหวังจะได้ขึ้นห้องหนูอีก”

หมวยลี่เอ่ยด้วยนํ้าเสียงประชดพลางชี้ปลายนิ้วเรียวไปยังอีกฝ่ายด้วยท่าทีอวดดีประดับบนใบหน้าสวย ทว่ากลับไม่ทำให้ทศโกรธเคืองแม้แต่น้อยนอกจากชอบใจเสียมากกว่า เลยแกล้งงับลงบนนิ้วร่างบางก่อนจะดูดเบา ๆ พอให้วูบวาบจวนคนโดนสะดุ้งเฮือกเสียววูบบริเวณท้องน้อย

“ไม่ต้องทำหน้าเหมือนหมาบ้อกแบ้กเลย ลุงเหมือนหมาป่าห่มหนังแกะมากกว่าเสียอีก...อ๊ะ!”

สุ้มเสียงหวานร้องด้วยความตกใจ เมื่อจู่ ๆ เอวคอดของเธอถูกรั้งด้วยท่อนแขนแกร่งเข้าหาอีกฝ่ายโดยไม่ทันตั้งตัว จนทำให้เนินอกอวบอิ่มเกยบนแผ่นอกกว้างเปลือยเปล่า ริมฝีปากได้รูปยังคงงับนิ้วเรียวไม่ปล่อยขณะเดียวกันก็สบเข้ากับนัยน์ตาสวยอย่างตั้งใจ ทำเอาหมวยลี่ลมหายใจสะดุดยามเห็นแววตาวาววับ

“อยากโดนกูเอาขนาดนั้นเชียวเหรอหมวยลี่”

หลังจากผละออกจากนิ้วของหญิงสาว ใบหน้าหล่อเหลาโน้มกระซิบเสียงเย้าข้างใบหูแดงระเรื่อ แกล้งขบเม้มเบา ๆ สร้างความสยิวให้อีกฝ่าย พลางไล้มือหนาใต้ร่มผ้าก่อนจะล้วงเข้าไปในเพนตี้ตัวจิ๋วบีบเคล้นแก้มก้นเนียนไม่ออมแรง เรียกเสียงครางฮือของคนตัวเล็กที่ซบลงแผ่นอกกว้าง

“อือ อยากโดนจะแย่แล้ว”

สิ้นเสียงอู้อี้ของหมวยลี่ทำเอาพ่อหม้ายวัยสามสิบแปดหลุดหัวเราะเสียงตํ่าในลำคอ ใบหน้าหล่อเหลาพลันมืดลงหลังโดนคนสวยสวนกลับแทบน็อคเอาท์กลางอากาศ

“ให้ปีนห้องมึงมีหวังกูโดนแม่ไม้หอมจับส่งตำรวจแทน”

เสียงทุ้มแหบพร่าเอ่ยข้างใบหูคล้ายเย้าหยอก ล้วงมืออีกข้างเข้าไปใต้เพนตี้นวดเฟ้นก้นกลมจวนเนื้อนุ่มล้นตามซอกนิ้ว

หมวยลี่ลอบกลืนนํ้าลายลงลำคอแห้งผากเมื่อสัมผัสได้ถึงความแข็งขืนดุนดันกลีบดอกไม้หวานฉํ่าของเธอผ่านเนื้อผ้า พอเงยหน้าก็พบใบหน้าหล่อเหลากัดริมฝีปากคล้ายสะกดกลั้นอารมณ์

“หนูบรรลุนิติภาวะแล้วนะ” ดวงตาคู่กลมช้อนมองอย่างออดอ้อน พลางเกยคางบนแผ่นอกหนา

“รู้แล้วนังหนู กูเลยกล้าทำนี่ไง” ว่าพลางก้มลงประทับจุมพิตบนหน้าผากเนียน “กลัวเขาจะเข้าใจผิดว่ากูเป็นโจรที่แอบย่องเข้าห้องลูกสาวเขาเสียมากกว่า แถมลูกสาวยังสวยเสียขนาดนี้ใครบ้างจะไม่ห่วง”

“หนูเลยมาหาแทนนี่ไง”

“นั่นสิ...มาป้อนถึงปากเชียว”

“ป้อนถึงปากขนาดนี้ จะไม่กินหน่อยเหรอคะพี่ทศ”