บทที่4 ลูกค้าวีไอพี

ครูสกับขนมมาที่ร้านอาหารญี่ปุ่นแบบนั่งพื้นไม่มีโต๊ะมีแค่เบาะรองนั่งนิ่มๆ ไม่นานนักพนักงานก็นำอาหารที่สั่งมาเสิร์ฟ เมื่ออาหารครบทุกจานครูสก็คว้าตะเกียบจัดการกับอาหารตรงหน้าไม่พูดไม่จา ทว่าคนมาด้วยกับไม่ค่อยเจริญอาหารเพราะมัวแต่พะวงคอยดึงกระโปรงไม่ให้เลยขึ้นเหนือขาอ่อนมากนัก อีกทั้งสายตาของลูกค้าหนุ่มๆคอยจับจ้องเธอ

" ไม่อร่อยหรือไง " ครูสถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

"เปล่าค่ะ อร่อยดี"

"ทำไมกินช้า ไหนบอกว่าหิวข้าวมาก ฉันไม่มีเวลาทั้งวันสำหรับนั่งกินข้าวหรอกนะ "

"ก็ กระโปรงมัน "

ครูสโยนเสื้อสูทข้ามโต๊ะร่วงไปอยู่บนหน้าตักขนม แล้วเขาก็คีบอาหารกินต่อ

"คลุมขาไว้ซะ ฉันไม่อยากเป็นตากุ้งยิง "

"คุณเห็น !!"

"เปล่า..ฉันแค่ไม่อยากให้คนอื่นเห็น หากระโปรงยาวมาใส่ ห้ามใส่กระโปรงเลยเข่า "

" คุณห่วง คุณหึง!!"

"เธอคิดเข้าข้างตัวเองมากเกินไป รีบกินซะ มีอะไรก็พูดมา แล้วอย่าไปหาฉันที่ทำงานอีก " เขาตอบกลับ แล้วส่ายหน้า พร้อมกับคีบปลาแซลมอนกำลังจะเข้าปาก

แต่ทว่าคนตรงข้ามกับดึงมือเข้าไว้ แล้วเธอก็ลุกชันเข่าโน้มตัวยื่นหน้าเข้าไปใกล้ครูส แววตาสองคูประสานกันนิ่ง

" หนูเป็นคนรักของคุณลุงนะคะ หนูอยากย้ายออกจากบ้านคุณานนท์ จะแต่งก่อนแล้วพาหนูย้ายออกหรือว่าจะพาหนูย้ายออกมาก่อนแล้วค่อยแต่ง "

" ใกล้ ไป ธะ เธอใกล้ฉันมากเกินไป ฉันยังไม่อนุญาติ"

คนตัวเล็กยกยิ้มมุมปาก แล้วกวาดสายตาทั่วใบหน้าอันหล่อเหลาระยะประชิด นิ้วมือเรียวบาง เลื่อนทำปูไต่ข้างแก้มสากจนถึงริมฝีปากหยักได้รูป

" ว่าไงคะ แต่งก่อนย้ายหรือย้ายก่อนแต่ง "

"ฉะ ฉัน ขอ คิดดูก่อน..ธะ..เธอ นั่งลงไปได้แล้ว’

"ค่อยคุยกันรู้เรื่องหน่อย ขอบคุณค่ะ คุณลุง คริๆๆ” คนตัวเล็กค่อยๆย่อตัวนั่งแล้วเธอก็จับมือเขาบังคับให้ใช้ตะเกียบคีบอาหารตรงหน้าใส่ปากเธอทุกจาน

"ปลาแซลมอนด้วยค่ะ เท็มปุระกุ้งด้วย..ปลาไหลด้วย ข้าวด้วย อ่า งั่มๆอร่อยดีนะคะ" ขนมเคี้ยวตุ้ยๆกลืนอาหารลงคออย่างเอร็ดอร่อย ผิดกลับครูสเขามีท่าทางเกร็งๆเพราะถูกสายตาจากลูกค้าโต๊ะอื่นๆจับจ้อง

"ทำไมฉันต้องมาคอยป้อนเธอด้วย "

"ก็เพราะหนูใช้ตะเกียบไม่เก่งไงคะ คุณลุงพูดเองไม่ใช่เหรอคะ ไม่มีเวลาว่างทั้งวัน ถ้าหนูกินเอง อาจจะเสียการเสียงานได้ ขอบคุณค่ะ ไว้เรามาร้านนี้กันอีกนะคะ คริๆๆ อ่า ปลาหมึกค่ะ ขอปลาหมึก"

~ นี่มันอะไรกัน ยัยเด็กจมน้ำ ฉันไม่มีทางพาเธอมาที่นี่อีกแน่นอน ~ เสียงบ่นในใจของครูส

ครูสกลับมาถึงคฤหาสน์ ก็ตรงดิ่งเข้าไปที่ห้องทำงานเหมือนเดิม เขานั่งมองรูปครอบครัวที่ตั้งอยู่บนโต๊ะทำงาน ในรูปมีภรรยาและลูกเลี้ยง น้องชายแล้วก็ตัวเขา ภาพที่มีแต่รอยยิ้มแห่งความสุขและสะท้อนความอบอุ่น ความสนุกสนาน ภายในคฤหาสน์แอนเดอะสัน แต่ทว่าตอนนี้ไม่มีภาพเหล่านั้นเกิดขึ้นอีกแล้ว และมันก็จะไม่มีวันเกิดขึ้น

"เป็นเพราะฉันสินะ ทุกอย่างมันถึงได้เป็นแบบนี้”

~ก๊อกๆๆ~

"มีอะไร! " ครูสตะโกนเสียงดังถามผ่านประตูที่ปิดแน่น

"ทุ่มนึงแล้วนะคะ จะให้ตั้งโต๊ะเลยมั้ยคะ "

"ไม่ต้อง ผมไม่หิว "

" แต่วันนี้มีของโปรดคุณครูสนะคะ"

"ผมไม่กิน ผมจะออกไปข้างนอก "

"ค่ะๆ" เอมม่ารีบรับคำ เพราะฟังจากน้ำเสียงนายใหญ่คงไม่อยากให้ใครรบกวน

รถคันหรูที่ลานจอดรถหน้าผับที่ครูสรู้จักดี เพราะเจ้าของผับเป็นเพื่อนกับน้องชายของเขา ครูสเดินเข้าไปในผับ มองหาที่นั่ง ขณะกำลังมองหาก็มีเสียงตะโกนเรียกทักทาย

" คุณครูส!! ทางนี้ค่ะ ทางนี้ " เคทโบกไม้โบกมือ ครูสพอเห็นเจ้าของเสียงที่เขารู้จักก็รีบเดินเข้าไปใกล้

" มาเที่ยวเหรอเคท "

"เปล่าค่ะ เคททำงานที่นี่ พอดีว่าเอ่อ เคทกับดีนส์ กำลังเอ่อ"

"ไม่ต้องอธิบายหรอก ฉันเข้าใจ แล้วดีนส์อยู่มั้ย"

"ไม่อยู่ค่ะ ดีนส์อยู่ต่างจังหวัดค่ะ ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ถึงจะมาทีนี่ ดื่มอะไรดีค่ะ”

"อะไรก็ได้ "

"งั้นเป็นวิสกี้แล้วกันนะคะ " เคทหันไปตะโกนสั่งวิสกี้กับพนักงาน ไม่นานเครื่องดื่มก็ตั้งอยู่บนโต๊ะ ครูสคว้าแก้ววิสกี้ขึ้นมาดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว

" เอ่อ...นึกยังไงคะคุณครูสถึงได้มาที่นี่ ปกติคุณครูสไม่ชอบสถานที่แบบนี้ "

" อยากเปลี่ยนบรรยากาศมั้ง ว่าแต่เคทสบายดีใช่มั้ย"

"ค่ะ เคทสบายดี แล้วคุณครูสล่ะคะ "

"ก็งั้นๆ "เขาตอบหน้าตาเรียบเฉยแล้วดื่มวิสกี้อย่างต่อเนื่อง

" คุณครูส ไม่เป็นไรแน่นะคะ "

"อืม...สองคนนั้นเป็นยังไงบ้าง ได้ข่าวพวกเขามั้งหรือเปล่า "

"ไม่ได้ข่าวเลยค่ะ พวกเขาสองคนไม่ติดต่อหาคุณครูสเลยเหรอคะ "

" ไม่"

"คุณครูสยังรอน้องพริกใช่มั้ยคะ "

เขาไม่ตอบได้แต่ยกยิ้มมุมปากแล้วดื่มด่ำกับวิสกี้ตรงหน้าเหมือนน้ำเปล่า ใช่ว่าเขาจะไม่เคยเที่ยวหรือดื่มหนัก แต่เขาหยุดตั้งแต่มีครอบครัวมาเติมเต็ม

"เพล้ง!! " ครูสทำแก้วร่วงจากมือเพราะมัวแต่คิดวนเวียนถึงอดีต

"คุณครูส !!เป็นอะไรหรือเปล่าคะ "เคทรีบลุกจากโซฟาแล้วมองไปที่มือใหญ่ กลัวเขาโดนแก้วบาด

"ขอโทษนะที่ทำให้ตกใจ "

"ไม่เป็นไรค่ะ คุณครูสอยู่เฉยๆไม่ต้องเก็บเศษแก้วนะคะ เดี๋ยวเคทให้เด็กมาทำ "

เคทรีบเดินไปเรียกพนักงานเสิร์ฟมาที่ห้องโต๊ะวีไอพี พนักงานหญิงเดินตามเธอมาพร้อมอุปกรณ์

"กวาดให้สะอาดเลยนะขนม เดี๋ยวฉันมาดู ฉันไปทักทายลูกค้าโต๊ะโน้นก่อน"

"ค่ะคุณเคท " ขนมรีบเดินไปโต๊ะวีไอพีหนึ่ง แสงไฟสลัวทำให้เธอเห็นลูกค้าวีไอพีของเจ้านายว่าเป็นใคร ไม้กวาดกับที่ตักขยะถึงกับหลุดมือ

"คุณลุง!! "

ครูสกำลังบีบขมับและหลับตาอยู่เมื่อได้ยินเสียงเรียก เขาก็ลืมตากว้างแล้วหันไปมองเจ้าของเสียงเล็กดัง

"ยัยเด็กจมน้ำ !! "

"คุณลุงมาทีนี่ได้ยังไงคะ "

"แล้วเธอมาทำอะไรที่นี่ ทำงาน อย่าบอกนะว่าเธอทำงานที่นี่ "

"ค่ะ ทำพาร์ทไทม์ อย่าบอกนะคะว่าคุณลุงตามหนูมา "

" ตามเธอเนี้ยะนะ ไม่มีทาง ทำแบบนี้พ่อของเธอรู้หรือเปล่า "

คนตัวเล็กไม่ตอบ ทำให้ครูสเดาได้ว่าคนทางบ้านของขนมไม่รู้แน่ ครูสลวงหยิบสมาร์ทโฟนในกระเป๋ากางเกง

"คุณลุงจะทำอะไรคะ !!"

"ก็โทรบอกพ่อเธอไง "

"ไม่นะคะ ไม่ "

"ทำไม ยิ่งเธอห้ามฉัน ฉันก็จะโทร เธอปิดเรื่องนี้กับที่บ้านแน่ๆ " ครูสกดเบอร์กำลังโทรหาพ่อของขนม แต่ทว่าคนตัวเล็กดึงมือใหญ่หยุดไว้

"ห้ามโทรนะคะ "

"ฉันจะโทร "

"หนูไม่ให้โทร !!"

ขนมพยายามแย่งสมาร์ทโฟน ยื้อไปยื้อมาจนเธอตัดสินใจคร่อมอยู่บนหน้าตักแกร่ง ครูสตกใจเหมือนถูกไฟช๊อต เขาหยุดนิ่ง สายตาคมเข้มกวาดมองดวงหน้าเนียนใสในระยะประชิด

" ลุกขึ้น"น้ำเสียงทุ้มต่ำ

"ไม่ลุก!!จนกว่าหนูจะแน่ใจว่าคุณลุงจะไม่โทรบอกพ่อหนู"

"นี่เธอคิดจะทำอะไรกันแน่ นี่รู้อะไรมั้ย เธอไม่ควรอยู่ในท่าแบบนี้บนตักผู้ชาย มัน ..มัน..ลุกขึ้น...ออกห่างจากฉันเดี๋ยวนี้เลย!!"

"สัญญาก่อนสิคะ ว่าจะไม่โทร " คนตัวเล็กโน้มใบหน้าจนปลายจมูกของเธอชิดปลายจมูกครูส กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวหญิงสาวปะทะจมูกเขาเข้าเต็มเปา

" ลุกออกไปจากตัวฉัน!"

"สัญาญาก่อนค่ะ"