บทที่ 1

“แกหาแม่สาวที่จะควงไปล่องเรือในวันพรุ่งนี้ได้รึยังวะคาร์ล”

มาคัส เพื่อนคนสนิทเอ่ยถามพร้อมกับสอดสายตาเล้าโลมส่งไปให้หญิงสาวผมบรอนที่นั่งอยู่ไม่ไกลไปพลางๆ เป็นสัญญาณให้เพื่อนรักได้รู้ว่าเขาหาสาวที่หมายปองสำหรับค่ำคืนที่ยาวนานคืนนี้ได้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว หนำซ้ำยังหาเจอได้ภายในเวลาไม่ถึงยี่สิบวินาทีอีกต่างหากสายตาคมกริบดุจพญาเหยี่ยวจ้องมองเพื่อนรักอย่างท้าทาย

“แกไปจองที่นั่งก่อนมาคัส ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำแล้วจะตามไปสมทบทีหลัง พร้อมกับสาวฮอตอกตูมไม้แพ้คู่ขาของแกแน่นอน”

มาคัสพยักหน้ารับก่อนจะเดินแยกไปอีกด้านอย่างรู้งานในขณะที่คาร์ลเฝ้ามองเพื่อนรักที่เดินห่างไปเรื่อยๆ อยู่ครู่และเมื่อรู้ตำแหน่งที่นั่งของตนเป็นที่เรียบร้อยแล้วร่างกำยำที่อัดแน่นไปด้วยมัดกร้ามภายใต้สูทราคาแพงระยิบจึงค่อยๆ หมุนหันหลังกลับหลังเตรียมจะเดินตรงไปห้องน้ำแต่แค่เพียงหมุนตัวยังไม่ทันที่เท้าหนักๆ จะได้ทันก้าวออกเดินร่างของใครบางคนกลับเดินตรงมาชนเขาอย่างแรงจนร่างนั้นเซถลาเกือบจะล้มลงพื้นโชคยังดีที่มือหนาเอื้อมคว้าเอวคอดรับร่างเล็กเอาไว้ในทันการตามสัญชาตญาณชายหนุ่มที่ว่องไวปราดเปรื่อง

“ขะ..ขอโทษค่ะหวังว่าคุณคงจะไม่เจ็บมากดิฉันไม่ทันระวัง ฉัน..” เสียงหวานดังขึ้นกระตุกกระกักก่อนจะรีบผละร่างของตนเองออกห่างบุรุษแปลกหน้าเป็นการด่วนพร้อมจ้องมองเขาด้วยสายตาหวาดหวั่น

“ไม่เป็นไรครับ อันที่จริงคุณต่างหากที่น่าจะเจ็บเอาการ”

ชายหนุ่มย้อนตอบเสียงเรียบ สายตาคู่สวยยังคงจับจ้องข้อมือบางที่กำลังลูบต้นแขนของหญิงสาวไม่ละสายตา ครั้นเพียงได้เงยขึ้นสูงมองใบหน้าหวานรูปทรงไข่วงวี ดวงตากลมโตคู่สวยที่กำลังหลบสายตาเพราะกลัวจะหลงเสน่ห์ดวงตาคมกริบตรงหน้าเป็นพัลวัน ไหนจะริมฝีปากอวบอิ่มที่ถึงแม้ว่าจะซีตเผือกไร้ซึ่งสีสันให้น่าลิ้มลองดูสักครั้งแต่มันก็ไม่ได้ทำให้เสน่ห์ที่มีอยู่ในใบหน้าของหล่อนลดน้อยหดหายลงไปได้เลยแม้แต่นิดเดียว มันกลับยิ่งเพิ่มเสน่ห์ให้คาร์ลหลงใหลและยากที่จะถอนสายตาออกจนเมื่อเสียงหวานดังขึ้นเพื่อเรียกสติของชายหนุ่มอีกครั้ง...

“ฉันไม่เป็นไรค่ะ ขอตัวก่อนนะค่ะ” ไม่ทันที่เขาจะได้เอ่ยถามชื่อเสียงเรียงนาม ร่างเล็กก็รีบผลุนผลันเดินห่างออกไปอย่างรีบเร่ง

คาร์ลเฝ้ามองร่างระหงในชุดที่แสนจะเรียบง่ายแต่ทว่าเจ้าของมันนั้นกลับมีใบหน้าที่สวยหวานจนเขาแทบจะละสายตาออกมาไม่ทันการอยู่นานก่อนมือหนาจะเอื้อมตะปบที่กระเป๋ากางเกงของตัวเองหวังจะหยิบกระเป๋ามาจ่ายทิปให้พนักงานในห้องน้ำที่กำลังรอปรนนิบัติตนอยู่ แต่คิ้วหนากลับต้องขมวดเข้าหากันเมื่อค้นพบว่าบางสิ่งที่ควรจะมีในตอนนี้กลับไม่อยู่ซะแล้ว...

“หึ! แม่สาวนักล้วงงั้นเหรอ น่าสนใจดีนี่!!”