Ep.5

แล้วร่างสูงก็ดึงแหวนจากนิ้วก้อยของเขาออกมา ยื่นออกไปตรงหน้าเอลิต้า

“ถ้าเธออยากให้เพื่อนของเธอปลอดภัยจากไอ้เซอร์คัส ก็เอาแหวนนี่สวมที่นิ้วนางของเพื่อนเธอ ถ้าหากมีภัยฉันจะได้มาช่วยทัน”

“เพื่อที่จะบอกว่าณิชานันท์เป็นผู้หญิงของคุณด้วยอย่างนั้นใช่ไหมคะ”

“ก็ทำนองนั้น แต่เธอก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าฉันไม่ดื่มเลือดมนุษย์ เลือกเอาแล้วกันว่าจะห่วงว่าเพื่อนรักของเธอจะกลายมาเป็นผู้หญิงของฉัน หรือจะยอมให้ไอ้เซอร์คัสมันมาดื่มเลือดเพื่อนรักของเธอ”

“ค่ะ” เอลิต้ารับแหวนสีทองมาไว้ในมือ ก่อนที่อาเทอร์จะลับหายไปในเงามืด

เรื่องนี้เธอจะให้ณิชานันท์เป็นคนตัดสินใจเองว่า จะยอมเป็นผู้หญิงของราชาแวมไพร์อย่างอาเทอร์ หรืออาจจะถูกเซอร์คัสจอมแวมไพร์ผู้กระหายเลือดทำให้กลายเป็นบริวารผีดูดเลือดเช่นเดียวกับเธอ

แต่ทั้งสองอย่างมันก็ไม่ต่างกันนัก มันน่ากลัวพอๆกันในความคิดของมนุษย์ เอลิต้าคิดก่อนจะพาเพื่อนรักกลับไปยังบ้านของเธอ

การเดินทางมายังปราสาทนอยชวานสไตน์ที่ประเทศเยอรมันเพื่อถ่ายทำละครฉากสำคัญของคู่พระนาง ตัวร้ายอย่างเธอก็ต้องมาเล่นในฉากนั้นด้วย สายตาที่มองไปยังภูมิดนัยที่กำลังคุกเข่าขอนาถลดาแต่งงานช่างบีบคั้นหัวใจของเธอนัก เพราะมันไม่ใช่แค่การแสดงเท่านั้น สองคนนั่นรักกันจริงๆ มันเป็นเซอร์ไพรส์ที่เธอไม่อาจอยู่ร่วมแสดงความยินดีกับคู่รักคู่ใหม่แห่งวงการได้

ความรักที่เธอมีให้กับภูมิดนัยมาเนิ่นนานหลายปีตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยปีหนึ่ง ไม่เคยได้รับการตอบรับ ที่ผ่านมาเธอเป็นแค่เพียงที่ระบายความทุกข์ใจของชายหนุ่มในยามที่เขามีเรื่องทะเลาะกับแฟนสาวมาเท่านั้น นาถลดาไม่ชอบหน้าเธอ ตั้งแต่หล่อนรู้ว่าเธอแอบมีใจให้กับภูมิดนัย

หลายครั้งภูมิดนัยเมามาย เธอเป็นคนเดียวที่อยู่เคียงข้างเขา ความใกล้ชิดเพิ่มมากขึ้นทุกวัน พอๆ กับที่ภูมิดนัยเริ่มรู้ใจตัวเองว่าเขารักนาถลดาจริงๆ และเขารู้สึกกับเธอแค่เพื่อนเท่านั้น มันช่างเจ็บปวดนัก และเจ็บปวดมากที่สุดก็วันนี้ วันที่เขาขอนาถลดาแต่งงานท่ามกลางดอกหิมะที่โปรยปราย ช่างเป็นภาพที่หวานซึ้งตรึงใจ แสนโรแมนติก แต่น้ำตาของเธอกำลังรินไหล

น้ำใสๆ ยังคลอเบ้ามาจนถึงตอนนี้ ตอนที่เธอกำลังดื่มเครื่องดื่มสีแดงทับทิมรสชาติหวานฉ่ำ บาดคอเล็กน้อยเมื่อกลืนมันลงไป แก้วแล้วแก้วเล่าเพื่อหวังจะลืมใบหน้าใครบางคนที่ทำให้เธอเจ็บปวด

เมื่อคืนหลังจากที่ได้พูดคุยกับเอลิต้า เพื่อนรักของเธอก็พูดเรื่องจะให้เธอไปเป็นผู้หญิงของแวมไพร์อะไรก็ไม่รู้ แต่นาทีนั้นเธอไม่ค่อยได้สนใจ เพราะผู้ชายที่อยู่ในใจของเธอมาโดยตลอดคือภูมิดนัย เธอจึงไม่คิดจะสนใจเรื่องประหลาดๆ ที่เพื่อนรักเล่าให้ฟัง กับคำถามกำกวมที่ฟังดูตลก

“ถ้าสมมุติฉันให้เธอเลือกระหว่างการกลายเป็นผีดูดเลือด กับการเป็นผู้หญิงของราชาแวมไพร์ที่ไม่ดื่มเลือดมนุษย์ เธอจะเลือกอย่างไหน”

ณิชานันท์เอาแต่หัวเราะ แล้วเปลี่ยนหัวข้อไปคุยเรื่องอื่นแทน ช่วงเวลานั้นเธอมีความสุขมาก กระทั่งเอลิต้าพาเธอมาส่งโรงแรมตอนประมาณเกือบห้าทุ่ม หญิงสาวก็ได้เห็นคู่หนุ่มสาวกำลังพลอดรักกันที่หน้าประตูห้องพัก จากนั้นฝ่ายชายก็เป็นฝ่ายขอผู้หญิงแต่งงาน

...มันเจ็บ เจ็บมากเหลือเกิน หัวใจของเธอแทบแหลกสลายกับสิ่งที่ได้รับรู้...

ดังนั้นแทนที่หญิงสาวจะกลับเข้าห้องพักของตนเองแล้วนอนพักผ่อน จึงกลายเป็นว่าคืนนี้ เธอกลับชวนซันนี่ เพื่อนสาวประเภทสองมาดื่มที่บาร์ชื่อดังแห่งหนึ่ง

“หยุดดื่มเถอะณิชา เธอเมามากแล้วนะ” ห้าม พลางแย่งแก้วคริสตัลทรงสูงมาจากมือญาติผู้น้อง ที่ยังดื้อรั้นแย่งกลับคืน

“เอาแก้วของฉันมานะเจ๊ ฉันยังไม่เมา คนเมาที่ไหนจะยังรู้สึกเจ็บในอกอยู่แบบนี้เอามา...ฉันจาดื่มต่อ” เสียงหวานเริ่มอ้อแอ้ แย่งแก้วสีสวยมาจากมือญาติผู้พี่ขั้วเดียวกันจนได้ แล้วก็จัดการรินเครื่องดื่มสีแดงทับทิมบริการตนเอง ก่อนจะจรดที่ริมฝีปากเล็กสีแดงสดให้แอลกอฮอล์มันไหลลงคอไปจนหมดแก้ว

คืนนี้เธอจะดื่มให้เมา ดื่มให้ลืมเขา แม้จะรู้ว่าวันมะรืนต้องไปเจอกับสองคนนั่นที่กองถ่ายอีกเพื่อถ่ายทำฉากจบที่ ‘คฤหาสน์จันทรา’ วิมานของมหาเศรษฐีคนหนึ่งแห่ง ‘แคว้นบาวาเรีย’ แต่ขอสักราตรีที่เธอจะปลดปล่อยตนเองออกจากความเจ็บปวด ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอไม่เคยเจ็บปวดเท่านี้มาก่อนเลย ครั้งนี้เธอเจ็บมาก เพราะรู้สึกได้ว่ากำลังสูญเสียคนที่เธอรักไปแล้วจริงๆ เสียแบบไม่มีวันหวนกลับ

พวกเขาสองคนกำลังจะแต่งงานกันในเร็วๆ นี้ แล้วเธอจะดำเนินชีวิตอยู่ต่อไปได้อย่างไรโดยไม่มีเขา

“ดนัย ทำไมคุณถึงทำกับฉันแบบนี้ ทำไม” คนเมาเริ่มโวยวาย จนโต๊ะข้างๆ หันมามอง

“ณิชา กลับดีกว่านะ เดี๋ยวฉันจะไปส่งที่อพาร์ทเม้นท์เอง”

“ม่าย...ฉันยังไม่กลับ ฉันอยากออกไปแดนซ์ พาฉันออกไปแดนซ์หน่อยสิเจ๊ นะๆ” ทำเสียงออดอ้อน แต่ไม่รอฟังคำตอบ ร่างบางในชุดเสื้อโค้ทขนมิ้งค์สีขาวที่สวมทับชุดเดรสรัดรูปสีดำอีกที ลุกขึ้นออกไปยังฟลอร์เต้นรำที่มีฝูงผีเสื้อราตรีพากันโยกย้ายส่ายสะโพกกันอย่างเมามันสนุกสนานไปกับจังหวะฮิบฮ็อบ

ซันนี่พยายามจะดึงญาติสาวที่กำลังเมาได้ที่กลับมาที่โต๊ะ แต่แรงของคนเมาก็เยอะมากจนต้องยอมแพ้ ปล่อยให้เธอได้แดนซ์ตามอำเภอใจ