10 ข่าวลือว่าเสื่อมสมรรถภาพ

ในขณะที่ปณาลีกำลังดื่มเหล้าอย่างไม่สนใจสิ่งรอบข้าง สายตาคู่หนึ่งก็มองด้วยความประหลาดใจและอดแปลกใจไม่ได้ว่าจะมาเจอกับเธอที่นี่ วันนี้ปณาลีดูสวยเซ็กซี่และโดดเด่นจนหลายคนในผับต่างมองไปที่เธอรวมถึงเขาและเพื่อนอีกสองคน

“ผู้หญิงคนนั้นเป็นไงล่ะ สวยพอที่นายจะจัดการกับความเหงาของนายได้ไหมล่ะ” จิรกิตต์ถามพลางพยักหน้าไปทางหญิงสาวในชุดเกาะอกสีแดงเพลิงที่เห็นว่าศิลาจ้องเธออยู่นาน

“ไม่ดีกว่าเดี๋ยวจะมองหน้ากันไม่ติด” ถึงแม้จะสนใจในตัวเธอมากแต่เขาก็ไม่อยากจะเสียเพื่อนบ้านที่ดีอย่างปณาลีไป

“คนรู้จักเหรอ แต่นั่นมันสเปกนายเลย” ธีรวัฒน์แปลกใจเพราะผู้หญิงคนนั้นตรงกับสเปกของศิลามาก ตัวเล็กผิวขาวและที่สำคัญหุ่นของเธอก็ดีมากๆ ด้วย

“เธอเป็นเพื่อนบ้าน”

“แบบนี้ฉันว่าไม่ดีนะ เพราะถ้าคิดจะแค่วันไนท์ฯ คงต้องคุยกันให้รู้เรื่องก่อน ไม่ใช่ว่าตอนแรกบอกว่าวันไนท์ฯแต่พอนอนด้วยกันแล้วอยากให้รับผิดชอบขึ้นมานายจะซวยเอานะ” จิรกิตต์ด้วยความหวังดี

“อือ ฉันก็ไม่คิดจะนอนกับเธอหรอก ยี่หวาเป็นเพื่อนบ้านที่ดี เธอน่ารักทำอาหารอร่อยมากด้วย”

“แต่นายจ้องเธอนานแล้วนะ”

“ก็แค่เป็นห่วงเห็นมากันแต่ผู้หญิงแล้วก็ท่าทางจะเมามากด้วย” เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าปณาลีเป็นนักดื่มมาก่อน

“มันก็น่าห่วงอย่างที่บอกนั่นแหละ นายดูผู้ชายพวกนั้นสิ จ้องเธอกับเพื่อนเหมือนหมาป่าเห็นเหยื่อเลยนะ ถ้าเธอเป็นเพื่อนบ้านที่ดีนายก็น่าจะไปดูหน่อยนะเผื่อว่าเธอมีอะไรให้ช่วย หรือก็พาเธอกับเพื่อนออกไปจากที่นี่ก่อนผู้ชายพวกนั้นจะเข้ามารุมทึ้งเธอมากกว่านี้” ธีรวัฒน์จากมุมนี้พอจะเห็นแล้วว่าพวกเธอทั้งสามคนกำลังเป็นจุดสนใจของผู้ชายที่ผลัดเปลี่ยนกันเข้าไปคุยกับมากขึ้นเรื่อยๆ และเพื่อนบ้านของศิลาก็ดูจะเมามากกว่าอีกสองคน

“รอดูไปก่อน ให้เธอสนุกต่ออีกนิดเดี๋ยวฉันจะพาเธอกลับบ้านเอง” ศิลาไม่รู้ว่าเพราะอะไรปณาลีถึงมาเที่ยวและดื่มหนักขนาดนี้

ชายหนุ่มนั่งจิบวิสกี้หมดไปอีกแล้วก่อนจะลุกจากที่นั่งเมื่อคิดว่าปณาลีน่าจะไม่ไหวแล้ว

“พาส่งให้ถึงบ้านนะเว้ยศิลา” จิรกิตต์เอ่ยแซว

ศิลาเดินแหวกผู้คนเพื่อตรงไปยังหญิงสาวที่ยืนโยกตัวไปตามจังหวะเพลงแม้จะไม่ค่อยเข้าจังหวะแต่ก็ดูมีเสน่ห์ดึงดูดมาก ยิ่งเข้าใกล้ได้เห็นเธอว่าเธอเซ็กซี่มากแค่ไหน ผิวขาวเนียนตัดกับชุดที่แดงเพลิง เอวเล็กคอดสะโพกกลมกลึงที่โยกไปมาก็ยิ่งเย้ายวนจนเขาลืมภาพปณาลีคนเดิมที่มักจะเห็นสวมชุดฟอร์มของธนาคารหรือไม่ก็ใส่ผ้ากันเปื้อน

“ยี่หวา” เขาเรียกเธอจากทางด้านหลัง

เสียงที่ฟังคุ้นหูทำให้ปณาลีหันกลับมาช้าๆ เธอพยายามจะเพิ่งมองว่าเขาคือใครจึงขยับเข้ามาใกล้ๆ แล้วจ้องอีกครั้ง

“อาศิลา มาเที่ยวเหรอค้า” เสียงที่เปล่งออกมาก็พอเดาได้ว่าเมามากแค่ไหน

“อามาเที่ยวแล้วยี่หวาล่ะ”

“ยี่หวาก็มาเที่ยวกับเพื่อน นี่ไงคะเพื่อนของยี่หวา” ปณาลีดึงแขนของเพื่อนทั้งสองคนให้เข้ามาใกล้

“ใครน่ะยี่หวา” ภัทรมนกระซิบ

“คุณ.....” วนรัตน์มองหน้าศิลาอย่างใช้ความคิด

“นี่อาศิลา อาศิลานี่เพื่อนของยี่หวา นี่มนส่วนคนนี้ชื่อรัตน์”

“ผมชื่อศิลาเป็นเพื่อนบ้านของยี่หวา” เขาแนะนำตัวก่อนจะมองหน้าวนรัตน์และรู้สึกว่าเคยเจอผู้หPbงคนนี้ที่ไหน

“คุณศิลากำลังสงสัยใช่ไหมว่าเราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่า” วนรัตน์ถามเมื่อเห็นเขาจ้องหน้าเธอนานกว่าปกติ แม้จะเริ่มเมาแต่ก็ยังพอมีติรู้ว่าเขาคนนี้คือใคร

“คุณคือพนักงานบัญชีที่บริษัทผมใช่ไหม”

“นี่คุณศิลาจำได้เหรอคะ” วนรัตน์แปลกใจเพราะไม่คิดว่าเจ้าของบริษัทจะจำพนักงานตัวเล็กอย่างเธอได้

“ถึงผมจะไม่ค่อยได้เข้าบริษัทแต่ก็พอจำพนักงานของตัวเองได้”

“ขอบคุณค่ะที่จำได้ คุณศิลาเป็นเพื่อนบ้านของยี่หวาเหรอคะ”

“ครับผมเพิ่งย้ายมาอยู่ได้ไม่ถึงเดือน คุณรัตน์ผมถามหน่อยได้ไหมว่าทำไมวันนี้ยี่หวาถึงได้เมาเละขนาดนี้ล่ะ”

“มีเรื่องนิดหน่อยค่ะ”

“ผมว่าไม่นิดละมั้ง ยี่หวาเมาจนไม่ได้สติแล้ว”

“ปล่อยเธอเมาสักคืนเถอะค่ะ แต่คุณไม่ต้องห่วงหรอกนะคะเดี๋ยวฉันจะดูแลเพื่อนเอง” ภัทรมนที่ไม่ได้ดื่มบอกเมื่อเห็นสายตาของชายหนุ่มที่ทั้งเป็นห่วงและตำหนิ

“จะว่าอะไรไหมถ้าผมจะพายี่หวากลับบ้าน เพราะถ้ายังกินอยู่แบบนี้เดี๋ยวคงได้ล้มพับ คุณคนเดียวคงดูแลคนเมาสองคนไม่ไหว” ศิลามองไปทางวนรัตน์ที่ดูแล้วก็น่าจะเมาอยู่ไม่น้อย

“เอาไงดีล่ะรัตน์ เจ้านายของแกไว้ใจได้ไหม” ภัทรมนกระซิบเพราะถ้าเธอต้องพาคนเมากลับบ้านสองคนก็คงไม่ไหวเหมือนกัน

“ได้สิ”

“แกมั่นใจนะว่าเขาจะพายี่หวาไปส่งถึงบ้าน ไม่ใช่ลากขึ้นเตียงนะ” ภัทรมนถามออกมาตามตรงเพราะดูแล้วไม่ว่าใครจะพาไปทำอะไรที่ไหนปณาลีคงไม่ขัดขืนแน่

“ไว้ใจได้เลย คนที่บริษัทเล่าให้ฉันฟังว่าคุณศิลาถูกเมียขอหย่าเพราะเรื่องบนเตียง” เธอบอกเพื่อนตามที่ได้ฟังมาจากคนที่บริษัท

“หมายถึงอะไร”

“ฉันเดาว่าคงเสื่อมสมรรถภาพมั้งเมียถึงได้ขอหย่า เราไว้ใจเข้าได้” วนรัตน์ยืนยันย่างหนักแน่น

“ฉันให้คุณศิลาไปส่งยี่หวาที่บ้านก็ได้ นี่คะกระเป๋ายี่หวา ถึงแล้วไลน์มาบอกด้วยได้ไหม รหัสหน้าจอของยี่หวา 43210 ค่ะ”

“ถ้างั้นผมจะพายี่หวาไปก่อนคุณสองคนล่ะ”

“เราก็จะกลับแล้วเหมือนกันเดี๋ยวเราช่วยพายี่หวาไปส่งที่รถก็ได้ ปะยี่หวากลับ”

“ไม่เอา ฉันไม่กลับ น้องเอาแบบเดิมมากอีกแก้ว ไม่สิ เอามาทั้งขวดเลย” ปณาลีบอกพนักงานเสิร์ฟแต่ศิลาหน้าห้ามไว้

“พอแล้วยี่หวา”

“อาศิลา ยี่หวาขอกินอีกแล้วได้ไหม ยี่หวาอยากเมา”

“นี่ก็เมามากแล้ว ถ้ายังดื้อแบบนี้อาจะอุ้มออกไปนะ”

“อาศิลาใจร้าย ทำไมยี่หวาต้องเจอกับผู้ชายใจร้าย” หญิงสาวโวยวายและเริ่มร้องไห้ออกมาอีกครั้ง

ศิลาและภัทรมนเห็นท่าไม่ดีเท่าไหร่ จึงรีบพากับพยุงปณาลีออกมาด้านนอกโดยมีวนรัตน์เดินตามออกมาอย่างช้าๆ เพราะเมาจนแทบเดินไม่ตรงทาง

“รถผมอยู่นั่น” เขาชี้ไปที่รถเก๋งสีดำที่จอดอยู่หน้าผับ

“ฝากยี่หวาด้วยนะคะ” ภัทรมนบอกอย่างเป็นห่วง

“ครับ ผมก่อนนะ”

ตลอดเวลาที่นั่งรถกลับมาที่บ้านปณาลีก็พึมพำมาตลอดทาง ศิลาจับใจความไม่ค่อยได้แต่ก็พอจะเดาออกมว่าหญิงสาวน่าจะมีปัญหากับคนรัก

เขาจอดรถที่หน้าบ้านของปณาลีจากนั้นก็ลงไปกดออดเพื่อให้น้องชายของเธอมาเปิดแต่ในบ้านก็มืดสนิทเหมือนว่าไม่มีคนอยู่

“ยี่หวา มีกุญแจบ้านไหม” เขาเปิดประตูรถแล้วถามคนที่นั่งคอพับ

“ไม่รู้ยี่หวาไม่รู้ อาศิลา ยี่หวาไม่อยากกลับบ้าน พาไปกินเหล้าต่อได้ไหม”

“นี่ก็เมามากแล้วอาว่ารีบเข้าบ้านนอนเถอะ”

“ตอนนี้หายเมาแล้ว ยี่หวาอยากกินต่อ”

“แต่เราถึงบ้านแล้วนะ”

“ไปกินบ้านอาศิลาก็ได้ ขอกินอีกหน่อยแล้วยี่หวาจะกลับนะ อาศิลานะ ยี่หวาขอแค่นี้เองทีอาศิลายังมากินข้าวบ้านยี่หวาได้เลย”

“เอางั้นก็ได้อาจะเลี้ยงเหล้ายี่หวาเองแต่เลี้ยงนิดเดียวนะ”