บทที่ 10

"จะเกาะอีกนานไหม" สายตาคมมองต่ำลงไปดูผู้หญิงที่ตอนนี้แทบจะสิงร่างเขาอยู่แล้ว

"คุณเมื่อกี้มันเสียงอะไร" เธอหมายถึงเสียงกิ่งไม้ที่ดังอยู่ไม่ไกลเมื่อสักครู่นี้

"ก็บอกแล้วไงว่าแถวนี้มีสัตว์ป่า ร้องเข้าไปเถอะ บอกก่อนเลยนะถ้ามันมาฉันวิ่งก่อน"

"ลูกผู้ชายเปล่าเนี่ย"

"ใครจะอยู่ให้มันเขมือบล่ะ"

"ฉันไม่ไปกับคุณแล้ว พาฉันกลับไปส่ง"

"เรื่องอะไรจะเดินกลับให้เหนื่อย" ว่าแล้วชายหนุ่มก็ค่อยๆ ใช้แรงยกเท้าขึ้นแล้วก้าวไปข้างหน้า ที่ต้องใช้แรงเพราะเธอเหยียบเท้าเขาอยู่และตอนที่ก้าวร่างของเธอก็ลอยขึ้นมาด้วย "เป็นภาระกูอีก"

"รีบก้าวหน่อยสิฉันกลัว" มือเรียวทั้งสองข้างโอบรัดอีกฝ่ายไว้แน่นไม่ยอมปล่อย

"เธอก็เดินเองสิ"

"ไม่เอานายให้ฉันขี่หลังหน่อย"

"บ้าไปแล้ว"

ผ่านไปสักพักก็ได้ถึงจุดหมายที่เขาพาเธอมา เท้าเรียวกระโดดลงจากหลังของคนที่บอกว่าให้ตายยังไงก็จะไม่ให้ขึ้นหลัง

"ว้าวที่นี่สวยจังเลยมีบ่อน้ำจริงๆ ด้วย" มันไม่ใช่ลำธารเป็นบ่อน้ำเหมือนว่าถูกขุดไว้เพื่อใช้ในการเกษตร "มันจะมีปลิงไหมคุณ"

"ไม่มีหรอกน้ำใสขนาดนั้นรีบลงไปอาบสิ"

"ให้ฉันลงไปอาบเหรอ ใครจะกล้าลงไปล่ะ น้ำลึกหรือเปล่าก็ไม่รู้"

"แล้วจะทำไงล่ะ"

"นายก็ลงไปก่อนสิ"

"ลำบากกูอีก" พอถอดเสื้อออกแล้วคนร่างสูงก็ค่อยๆ ก้าวเท้าลงไป ทางลงไม่มีบันไดหรือไม่ได้ทำบันไดไว้ พอถึงช่วงที่ดินลื่นเขาก็ไถลตกลงไปในน้ำ

"กรี๊ดดด" แต่คนที่ตกใจกลับเป็นคนที่ยืนอยู่บนฝั่ง "นาย นาย!" หญิงสาวตะโกนเสียงดังเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเงียบไป

"จะตะโกนทำไมเดี๋ยวสัตว์ป่าก็ได้ยินเสียงหรอก" ที่จริงเขาโผล่ขึ้นมาแล้วแต่หลบอยู่ริมฝั่งอยากเห็นว่าเธอมีปฏิกิริยายังไง

"ก็ฉันนึกว่านายตายแล้วนี่"

"แค่ตกน้ำเอง ลงมาสิ โอ๊ยย" ตรงที่ถูกไม้ฟาดยังไม่หายเจ็บเลย นี่ต้องมาเจ็บสะโพกอีกแล้วเหรอ

"ถ้าจะลงไปต้องลื่นเหมือนนายแน่​ ขึ้นมารับหน่อยสิ"

"กระโดดลงมาเลย"

"ไม่!"

"จุ๊ๆ เงียบก่อนนั่นเสียงอะไร.."

"กรี๊ดดดดด"

ตุ๊ม! สิ้นเสียงของเขาที่บอกให้เธอเงียบเท่านั้นแหละก็ได้ยินเสียงกระโดดน้ำลงมาเลย

"จะเกาะอีกนานไหม" สายตาคมมองต่ำลงไปดูผู้หญิงที่ตอนนี้แทบจะสิงร่างเขาอยู่แล้ว

"คุณเมื่อกี้มันเสียงอะไร" เธอหมายถึงเสียงกิ่งไม้ที่ดังอยู่ไม่ไกลเมื่อสักครู่นี้

"ก็บอกแล้วไงว่าแถวนี้มีสัตว์ป่า ร้องเข้าไปเถอะ บอกก่อนเลยนะถ้ามันมาฉันวิ่งก่อน"

"ลูกผู้ชายเปล่าเนี่ย"

"ใครจะอยู่ให้มันเขมือบล่ะ"

"ฉันไม่ไปกับคุณแล้ว พาฉันกลับไปส่ง"

"เรื่องอะไรจะเดินกลับให้เหนื่อย" ว่าแล้วชายหนุ่มก็ค่อยๆ ใช้แรงยกเท้าขึ้นแล้วก้าวไปข้างหน้า ที่ต้องใช้แรงเพราะเธอเหยียบเท้าเขาอยู่และตอนที่ก้าวร่างของเธอก็ลอยขึ้นมาด้วย "เป็นภาระกูอีก"

"รีบก้าวหน่อยสิฉันกลัว" มือเรียวทั้งสองข้างโอบรัดอีกฝ่ายไว้แน่นไม่ยอมปล่อย

"เธอก็เดินเองสิ"

"ไม่เอานายให้ฉันขี่หลังหน่อย"

"บ้าไปแล้ว"

ผ่านไปสักพักก็ได้ถึงจุดหมายที่เขาพาเธอมา เท้าเรียวกระโดดลงจากหลังของคนที่บอกว่าให้ตายยังไงก็จะไม่ให้ขึ้นหลัง

"ว้าวที่นี่สวยจังเลยมีบ่อน้ำจริงๆ ด้วย" มันไม่ใช่ลำธารเป็นบ่อน้ำเหมือนว่าถูกขุดไว้เพื่อใช้ในการเกษตร "มันจะมีปลิงไหมคุณ"

"ไม่มีหรอกน้ำใสขนาดนั้นรีบลงไปอาบสิ"

"ให้ฉันลงไปอาบเหรอ ใครจะกล้าลงไปล่ะ น้ำลึกหรือเปล่าก็ไม่รู้"

"แล้วจะทำไงล่ะ"

"นายก็ลงไปก่อนสิ"

"ลำบากกูอีก" พอถอดเสื้อออกแล้วคนร่างสูงก็ค่อยๆ ก้าวเท้าลงไป ทางลงไม่มีบันไดหรือไม่ได้ทำบันไดไว้ พอถึงช่วงที่ดินลื่นเขาก็ไถลตกลงไปในน้ำ

"กรี๊ดดด" แต่คนที่ตกใจกลับเป็นคนที่ยืนอยู่บนฝั่ง "นาย นาย!" หญิงสาวตะโกนเสียงดังเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเงียบไป

"จะตะโกนทำไมเดี๋ยวสัตว์ป่าก็ได้ยินเสียงหรอก" ที่จริงเขาโผล่ขึ้นมาแล้วแต่หลบอยู่ริมฝั่งอยากเห็นว่าเธอมีปฏิกิริยายังไง

"ก็ฉันนึกว่านายตายแล้วนี่"

"แค่ตกน้ำเอง ลงมาสิ โอ๊ยย" ตรงที่ถูกไม้ฟาดยังไม่หายเจ็บเลย นี่ต้องมาเจ็บสะโพกอีกแล้วเหรอ

"ถ้าจะลงไปต้องลื่นเหมือนนายแน่​ ขึ้นมารับหน่อยสิ"

"กระโดดลงมาเลย"

"ไม่!"

"จุ๊ๆ เงียบก่อนนั่นเสียงอะไร.."

"กรี๊ดดดดด"

ตุ๊ม! สิ้นเสียงของเขาที่บอกให้เธอเงียบเท่านั้นแหละก็ได้ยินเสียงกระโดดน้ำลงมาเลย