6.ไม่รู้ตัวจริงๆ

6.ไม่รู้ตัวจริงๆ

"นั่งลงก่อนสิ ผมเมาที่ทำไปไม่รู้ตัวจริงๆ" อาทิตย์เป็นคนที่ดื่มเหล้าเข้าไปเมื่อไหร่ พอเมาแล้วเขาจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ มักจะทำอะไรไปโดยที่ยังไม่ถูกคิดให้ดีก่อน ตอนได้แม่น้องเกียร์มา ก็เป็นเพราะความเมานี่แหละ เขากับกิ่งแก้ว แม่ของน้องเกียร์เจอกันในผับ มีความสัมพันธ์กันแค่ครั้งเดียว เธอเกิดตั้งท้องทำให้อาทิตย์ต้องรับผิดชอบเธอด้วยการแต่งงาน แต่การแต่งงานในครั้งนั้น จัดแบบเล็กๆ และเงียบๆ เท่านั้นแค่ผู้ใหญ่รับรู้

"คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ ถึงได้ดื่มหนักขนาดนี้" หญิงสาวถามอย่างเป็นห่วง เพราะเขาดูเครียดๆ

"ผมมันก็แค่ไอ้โง่" อาทิตย์ยอมรับกับตัวเองว่าโกรธมาก และตั้งแต่วันนี้ไป เธอคนนั้นจะเป็นแค่อดีตของเขาเท่านั้น แต่เขาคงไม่เล่าให้มิราฟัง เพราะเขาไม่อยากเอ่ยถึงผู้หญิงคนนั้นอีก...จบกันที

"เธอไม่ต้องรู้หรอก" อีกอย่างเขาแค่ไม่อยากจะเอาเรื่องไม่เป็นเรื่องมาคุยให้เธอฟัง ถึงแม้อยากจะมีใครคอยปรับทุกข์สักคนก็ตาม

"ถ้าเล่าแล้วทำให้คุณอาทิตย์สบายใจขึ้น ก็เล่าให้มิราฟังได้นะคะ" เธอเห็นเขาไม่สบายใจก็อย่างให้เขาผ่อนคลายขึ้น เพราะเวลาที่เธอไม่สบายใจ เธอก็ชอบไประบายให้เพื่อนหรือน้องสาวของเธอฟังเช่นกัน แล้วมันก็ทำให้เธอสบายใจมากขึ้นได้จริงๆ

"ขอบใจมาก มันก็แค่เรื่อง...คนที่ไม่คิดที่จะมีความจริงใจให้กันก็เท่านั้น" อาทิตย์บอกให้เธอฟังแค่นั้น เขาก็รู้สึกโมโหขึ้นมาอีก เขาไม่น่าเสียเวลาคบกับผู้หญิงคนนั้นเลย คิดว่าเธอคนนั้นจะจริงใจแต่เปล่าเลย...

"เพร๊ง!!!" เสียงชายหนุ่มปัดแก้วน้ำที่อยู่บนโต๊ะหล่นแตก เพราะอารมณ์โกรธมันยังคงมีอยู่ ชาตินี้เขาไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นอีก แต่เขาก็ไม่ได้ใจแคบมองผู้หญิงทุกคนบนโลกเป็นแบบนั้นทุกคนหรอกนะ เขาเชื่อว่าผู้หญิงดีๆ ที่รักเขาและรักลูกของเขาด้วย ต้องมีอยู่จริงแต่แค่ตอนนี้เขายังหาผู้หญิงคนนั้นไม่เจอก็เท่านั้น

"อย่าหยิบ" อาทิตย์กำลังจะอ้าปากบอกมิราแต่มันก็ไม่ทันเสียแล้ว

"อุ๊ย!!" เธอเอื้อมมือไปหยิบเศษแก้วที่หล่นแตกทำให้เศษแก้วบาดเข้าที่นิ้วของเธอ จนได้แผลและมีเลือดสดๆ ไหลออกมา

"ขอโทษ...ผมทำให้เธอเจ็บตัวจนได้" เขารีบหยิบกล่องปฐมพยาบาล มาทำแผลให้เธอ ซึ่งมันก็ไม่ได้เข้าลึกอะไรมาก หญิงสาวมองดูเขาทำแผลให้เธอ มันช่างรู้สึกอบอุ่นเหลือเกิน นี่ขนาดเขายังไม่สร่างเมานะเนี่ยเขายังทำได้เบามือขนาดนี้ หญิงสาวจ้องมองใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา ไล่ลงมาที่หน้าอกแกร่งของเขา เสื้อไม่ได้ใส่ทำให้มิราแอบกลืนน้ำลายลงคอ เธอพึ่งเคยเห็นผู้ชายที่ถอดเสื้อแล้วได้อยู่ใกล้กันขนาดนี้เป็นครั้งแรก แล้วผู้ชายคนนี้ก็ขโมยจูบแรกของเธอไปแล้วซะด้วย ตั้งแต่ที่มิราโตขึ้นมาเธอไม่เคยมีใครทำอะไรให้แบบนี้มานานมากแล้ว ตั้งแต่ที่พ่อกับแม่ของเธอเสียไป แต่วันนี้พอมีคนมาทำอะไรให้เธอแบบนี้เธอจึงรู้สึกดี แบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

"จะมองอีกนานมั้ย" อาทิตย์เริ่มรู้ตัวว่าหญิงสาวแอบมอง ก็อยู่ใกล้กันแค่นี้ไม่ให้เธอมองเขาแล้วจะให้เธอมองอะไร

"ขอบคุณค่ะ" เธอหลบสายตาเขา ทำให้ชายหนุ่มยิ้มออกมาอย่างนึกเอ็นดูแล้วเขาก็ทำแผลให้เธอเสร็จพอดี เขาปิดพลาสเตอร์ลงไปบนนิ้วเรียวให้เธอ จากนั้นเธอก็ดึงมือของเธอออกจากมือเรียวใหญ่ของเขา

"เธอไม่มีแฟนใช่มั้ย" เขารู้สึกว่าเธอน่ารักดี น่าจะมีคนมาชอบบ้าง

"ค่ะ คุณถามไปแล้วนี่คะ" มิราเงยหน้าขึ้นมาสบตาเขา อยากรู้ว่าเขาจะถามเรื่องนี้ทำไมอีก ที่เธอไม่มีแฟน เป็นเพราะเธอไม่มีเวลาไปให้ใครไง พอเลิกเรียนเธอก็ไปทำงานพาร์ทไทม์ แล้วไหนจะต้องดูแลน้องสาวอีก

"ผมอยากได้ความมั่นใจเพราะผมเผลอไปจูบเธอเข้าแล้ว" มิรากระเถิบออกจากเขาเล็กน้อย แล้วเอามือขึ้นมาปิดปากตัวเองไว้ อาทิตย์มองดูการกระทำของเธอ เด็กอะไรช่างน่ารักอะไรขนาดนี้ ถึงเขาจะพึ่งอกหักมา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า เขาจะไม่สามารถมองหาผู้หญิงคนใหม่ไม่ได้นี่น่า ที่จริงเห็นเขาพ่อม่ายลูกหนึ่งอย่างนี้ เมื่อก่อนเขานี่เพลย์บอยตัวพ่อเลยนะ เรื่องผู้หญิงนี่บอกเลยไม่เป็นสองรองใคร

"ไหนคุณบอกว่าที่ทำไปไม่รู้ตัวยังไงคะ" เธอรีบพูดเพราะรู้สึกเขินอายขึ้นมา ที่เขาเอาเรื่องนี้ขึ้นมาพูดอย่างหน้าตาเฉย

"ตอนทำไม่รู้...แต่ตอนนี้รู้" เขาตอบออกมาอย่างหน้ามึนๆ มันก็จริงตามที่เขาพูดนั่นแหละ แต่ตอนที่โดนเท้าของเธอถีบเข้าอย่างแรง เขาก็เริ่มสร่างเมาขึ้นมาบ้างแล้ว

"ลืมมันไปเถอะค่ะ" ที่เขาจูบเธอเป็นเพราะว่าเขาเมา เธอไม่อยากจะเก็บเอามาคิดมาก ถึงแม้จะเป็นจูบแรกของเธอก็ตาม

"เรื่องอะไรผมจะต้องลืม ปากเธอนุ่มขนาดนั้น อยากให้ผมรับผิดชอบมั้ย" หญิงสาวมองหน้าเขาอีกครั้ง ที่เขาพูดแบบนี้ ต้องการอะไรจากเธอกันแน่ แล้วตอนนี้เธอก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อดี ไปไม่ถูกเลยกับคำพูดของเขา...นี่เขาต้องเมาอยู่แน่ๆ

"เออ...นี่ก็สายมากแล้วคุณอาทิตย์หิวหรือยังคะ" เธอรีบเปลี่ยนเรื่องทันที เพราะไม่อาจจะสู้สายตาของเขาได้ เธอรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ขึ้นมา กับสายตาของเขาตอนนี้ ที่จับจ้องมองมาที่เธอ นี่เขายังเมาอยู่ใช่ไหม มิราทำตัวไม่ถูก ไม่รู้จะทำตัวอย่างไรดี ทั้งสายตาและคำพูดที่เขาพูด มันทำให้เธอไม่เป็นตัวของตัวเองเลย

"น้องเกียร์ไปเรียนแล้วใช่มั้ย" เขาไม่ตอบคำถามเธอ แต่ถามถึงลูกชายของเขาแทน

"ค่ะ มิราไปส่งแกเรียบร้อยแล้ว" เธอตอบเขา แต่สายตาของเขาตอนนี้ มันก็ทำให้เธออยากจะลุกออกไปจากตรงนี้เสียจริง แต่เธอก็ไม่กล้า เพราะมันอาจจะเป็นการเสียมารยาท อีกอย่างเขาก็เป็นเจ้านาย เธอก็ได้แต่หวังว่าเขาจะไม่ทำอะไรเธอแล้วนะ

"คงจะเอามามี้ไปอวดจนโรงเรียนแทบแตกเลยมั้ง" มิราแค่ยิ้มๆ ให้เขาเท่านั้น เธอไม่ได้พูดอะไรเพราะมันเป็นอย่างที่เขาพูดจริงๆ นั่นแหละ ซึ่งก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ที่น้องเกียร์ยอมไปโรงเรียนแล้ว

"เธอทานอาหารเช้าหรือยัง"

"ยังค่ะพอดีป้าอุ่นให้มิราขึ้นมาดูคุณซะก่อน" เธอตอบเขาแต่ก็ยังไม่กล้าที่จะมองหน้าเขาด้วยซ้ำ ตอนนี้เธอรู้สึกเขินอายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แต่ก็พยายามทำหน้านิ่งๆ เข้าไว้ไม่อยากให้เขารู้ว่าเธอรู้สึก

"อืองั้นไปยกมาสองชุด กินเป็นเพื่อนผม เดี๋ยวผมอาบน้ำรอ" เขาสั่งง่ายๆ อย่างนี้เลยเหรอ หญิงสาวยังไม่ทันที่จะแย้งอะไร เขาก็ลุกเดินแล้วเข้าห้องน้ำไปซะก่อน เธอก็เลยต้องยอมลงไปยกอาหารขึ้นมาสองชุดตามที่เขาสั่ง

ไม่นานมิราก็ยกอาหารเช้าขึ้นมาสองชุดตามที่เขาสั่ง แล้ววางลงบนโต๊ะที่อยู่ภายในห้อง ชายหนุ่มเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูผืนเดียว หยดน้ำที่เกาะอยู่ตามตัวเขาทำให้เขาดูเซ็กซี่ขึ้นไปอีก ผิวขาวหน้าท้องเป็นรอนสวยได้รูป แขนมีกล้ามเป็นมัดๆ เขาคงเป็นคนชอบออกกำลังกายแน่ๆ เพราะจากที่เธอมาอยู่ที่นี่ได้หลายวันแล้ว เธอมักจะเห็นเขาชอบไปวิ่งที่หน้าบ้านยามเช้าเป็นประจำ

"มิราแอบมองผมอีกแล้วนะ" เขาตั้งใจเดินออกมาทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเองนั่นแหละ อยากเห็นว่าสาวน้อยคนนี้จะมีท่าทีเป็นยังไง และตอนนี้เขาก็ได้เห็นแล้ว ไม่รู้ทำไมเขาถึงอยากแกล้งผู้หญิงคนนี้ขึ้นมา ทั้งๆ ที่เขาก็พึ่งจะอกหักกลับมาเมื่อคืนนี้ แต่ในเมื่อผู้หญิงคนนั้นไม่ได้รักเขาจริง เพราะฉะนั้นเขาก็ไม่จำเป็นที่จะต้องไปใส่ใจกับผู้หญิงคนนั้นอีก และตอนนี้เขาก็เริ่มที่จะรู้สึกกับผู้หญิงคนที่อยู่ตรงหน้าเขาแล้วซะด้วยสิ

"ขอโทษค่ะ" เธอรีบหันหลังให้ แต่ชายหนุ่มรู้สึกอย่างแกล้งเธอขึ้นมาอีก เขาเดินเข้าไปใกล้ๆ เธอที่ด้านหลัง แล้วก้มลงไปกระซิบใกล้ๆ ที่ข้างหูเธอแล้วพูดว่า

"อยากกินมั้ย อร่อยนะ" เธอรีบหันหลังขวับ ทำให้ชนเข้ากับแผงอกแน่นๆ ของเขาพอดี ด้วยความที่เธอตัวเล็กกว่าเขามาก ใบหน้าของเธอจึงอยู่ตรงหน้าอกของเขาพอดีแล้วตอนนี้ มันก็ใกล้กันมาก เสื้อเขาก็ไม่ได้ใส่ ตอนนี้ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวขึ้นมา แล้วเธอก็เกือบจะล้มเพราะตกใจที่หันมาแล้วเจอเขาอยู่ใกล้ตัวเธอมากขนาดนี้ แต่ดีที่ชายหนุ่มคว้าเอวเธอไว้ได้ทันด้วยแขนแกร่งของเขา ตัวหญิงสาวแนบชิดกับหน้าอกกว้างของเขา ที่ไม่มีอะไรปกปิด เมื่อชายหนุ่มได้ทีเขาก็กระชับแขนของตัวเองเข้าหาตัวให้แนบแน่นกว่าเดิม เขาทำเป็นว่ามันคืออุบัติเหตุ แต่ที่เขากระชับอ้อมกอด แม้แต่เด็กก็ยังรู้ว่าเขาตั้งใจ แล้วไหนจะรอยยิ้มบนใบหน้าเขาอีก ถึงมิราจะรู้ว่าเขาตั้งใจทำกับเธอแบบนี้ แต่เธอกลับไม่ได้รู้สึกรังเกียจเขาเลยแม้แต่น้อย เขาดูดีและอบอุ่น เธอรู้สึกแบบนั้น

"เอ่อ...ปล่อยมิราได้แล้วค่ะ" อาทิตย์ค่อยๆ ปล่อยแขนจากเอวบางของเธออย่างเสียดาย แต่ก็ต้องยอมปล่อย เพราะคิดว่าเธอจะกลัวเขาซะก่อน ไม่อยากจะลุกเธอหนักเกินไป แต่ที่เขาทำกับเธอแบบนี้ เธอคงรู้นะว่าเขารู้สึกยังไง และก็หวังว่าเธอจะไม่กลัวเขา อาทิตย์ไม่ใช่ผู้ชายเจ้าชู้ เขาไม่เคยคบซ้อน และตอนนี้เขาก็ถือว่าเขาไม่ได้มีใครแล้ว เพราะฉะนั้นถ้าเขาอยากจะได้เธอมาเป็นแฟนมันก็คงไม่ผิดอะไร อีกอย่างพ่อม่ายลูกติดอย่างเขา คงไม่สามารถเลือกได้มากนักหรอก เขาขอแค่ผู้หญิงที่ดี มีใจรักเขากับลูกเท่านั้นเขาก็พอใจแล้ว เรื่องอื่นเขาไม่สน เพราะชีวิตของเขามีทุกอย่างแล้ว เหลือก็แต่แม่ของลูกและเมียที่ดีก็เท่านั้น

"คุณอาทิตย์ไปแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนสิคะ จะได้ทานข้าว" เขาเดินเข้าห้องแต่งตัวไป แล้วกลับออกมาพร้อมกับชุดที่ใส่สบายๆ วันนี้เขาไม่ไปทำงาน อีกอย่างก็พึ่งจะสร่างเมาด้วย ขอหยุดอยู่บ้านสักวันก็แล้วกัน

"กินด้วยกันสิ" เขาชวน

"ค่ะ" มิรารู้สึกเกรงๆ ที่ต้องนั่งทานข้าวกับเจ้านาย ที่จริงเธอก็ไม่อยากมานั่งทานกับเขาหรอก แต่เพราะเธอหิวมาก นี่มันก็สายมากแล้วด้วยเธอยังไม่ได้ทานข้าวเลย ก็เลยยอมทานไหนๆ เขาก็ชวนเธอแล้วจะได้จบๆ ไป

อาทิตย์เป็นคนไม่ถือตัวก็จริง แต่ก็ไม่เคยมีพี่เลี้ยงคนไหนได้นั่งทานข้าวกับเขาอย่างกับมิรามาก่อน ซึ่งอาทิตย์ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงได้ถูกตาถูกใจกับพี่เลี้ยงคนนี้ขึ้นมาได้ หรืออาจจะเป็นเพราะจูบนั่น จูบที่เขาเผลอจูบเธอเข้าตอนเขาเมาไม่ได้สติ มันทำให้เขารู้สึกชอบ ริมฝีปากนุ่มๆ ตอนนี้เขาเผลอแอบมองริมฝีปากของเธอ โดยที่หญิงสาวไม่ได้รู้ตัว ทั้งสองนั่งทานอาหารเช้ากันไปเงียบๆ และการกระทำของเธอก็ได้ตกอยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลา

"อิ่มแล้วมิราขออนุญาตเอาไปเก็บก่อนนะคะ" เธออยากออกไปจากห้องนี้จะแย่ อยู่กับเขาสองคนแล้วรู้สึกแปลกๆ ไม่รู้หัวใจเธอเป็นอะไรมันชอบเต้นผิดจังหวะอยู่เรื่อยเวลาที่อยู่ใกล้ๆ เขาซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไรเพราะเธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน

"ครับ ผมขอนอนพักสักหน่อยรู้สึกปวดหัว" เขายกแก้วน้ำขึ้นดื่ม แล้วเดินไปเอนตัวลงนอนที่เตียงกว้างของเขา ชายหนุ่มนึกถึงพิมพ์ ผู้หญิงที่เขาคบกันมาได้สักระยะ เขาให้เกียรติเธอมาโดยตลอดไม่เคยมีอะไรกับเธอ เต็มที่ก็แค่จับมือกับโอบไหล่ กอดแทบจะนับครั้งได้ เขาเป็นสุภาพบุรุษขนาดนี้ แต่เธอคนนั้นก็ไม่เคยที่จะเห็นความดีของเขา เธอไม่เคยรักที่ตัวของเขาเลย รักแต่เงินของเขาเท่านั้น อาทิตย์นึกถึงตรงนี้ก็รู้สึกว่าเขามันเป็นไอ้หน้าโง่สำหรับเธอคนนั้นจริงๆ ต่อไปนี้อย่าได้หวังที่จะมาพูดหรือคุยกันดีๆ อีกเลย ที่จริงเธอจะรักเงินของเขา เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะเงินของเขามีมากมาย เขาสามารถเลี้ยงเธอได้สบายๆ แต่ขอแค่ให้เธอรักเขากับลูกด้วยก็เท่านั้น เขาจะไม่ว่าอะไรเธอเลย แล้วเขาก็คิดถึงรสจูบที่เขามอบให้มิรา ถึงมันจะเป็นเพราะความเมาก็ตาม แต่เขาก็รู้สึกได้ว่ามันช่างหอมหวานแล้วเขาก็อยากจะได้จูบนั้นอีก อยากลองจูบเธอตอนที่เขาไม่เมาอยากรู้ว่าจูบนั้นของเธอเขาต้องการมันจริงๆ ใช่มั้ย ชายหนุ่มคิดอะไรไปเรื่อยๆ จบเผลอหลับไป