ตอนที่ 2 บนเครื่องซักผ้า

ตอนที่ 2

บนเครื่องซักผ้า

วันนั้นเป็นวันที่ชุดนักศึกษาของรสาต้องเผชิญชะตากรรมอันน่าเศร้า เมื่อซอสพาสต้าเจ้ากรรมดันหกเลอะเทอะเต็มไปหมด พอดีกับที่เครื่องซักผ้าที่หอพักของเธอดันมาเสียเอาตอนนี้พอดี ทำให้รสามี ข้ออ้างอันแสนวิเศษที่จะขอใช้เครื่องซักผ้าที่บ้านของพีทสักรอบ

“ไม่ต้องเกรงใจ มาซักได้เลย” เขาตอบกลับมาอย่างเรียบง่ายพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น ที่ทำให้หัวใจดวงน้อยของรสาเต้นไม่เป็นจังหวะ เธอสวมเสื้อกล้ามสีขาวพอดีตัวที่เผยให้เห็นส่วนโค้งเว้าเล็กน้อย บวกกับกางเกงขาสั้นผ้าพลิ้วที่เมื่อนั่งลงแล้วจะเห็นสูงเกือบถึงสะโพก

เธอตั้งใจแค่จะอ่อยเบา ๆเพื่อหยั่งเชิง ทว่ากลับลืมไปว่าพีทไม่ใช่คนที่จะอดทนต่อการยั่วยวนเช่นนี้ได้ง่าย ๆ

เสียงเครื่องซักผ้าที่ทำงานอยู่ดังกระหึ่มเบา ๆ ในห้องซักผ้ากลางบ้าน พีทเดินตามเข้ามาพร้อมกับผ้าขนหนูในมือ เขาวางมันลงบนตะกร้าข้าง ๆ แล้วเอ่ยขึ้น “เสร็จแล้วก็ตากตรงระเบียงได้นะ เดี๋ยวพี่ช่วย”

รสายืนหันหลังให้เขา ทอดกายเอนพิงเครื่องซักผ้าที่เริ่มสั่นสะเทือนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ตามจังหวะการทำงานของถังปั่น และในวินาทีนั้นเองที่พีทก้าวเข้ามาประชิดตัวจนแผงอกแกร่งแนบสนิทกับแผ่นหลังของเธอ ความร้อนจากร่างกายของเขาแผ่ซ่านเข้ามาสัมผัสเธออย่างจัง

“เสื้อที่ใส่มาแบบนี้...อยากให้พี่อดใจไหวเหรอ” เสียงทุ้มต่ำกระซิบชิดใบหูจนรสาขนลุกซู่ เธอสะดุ้งเล็กน้อยแต่กลับไม่ถอยหนี กลับยืนนิ่ง ปล่อยให้มือใหญ่ของเขาวางลงบนเอวเธออย่างแผ่วเบา ก่อนจะค่อย ๆ รูดขึ้นช้า ๆ จนกระทั่งถึงขอบเสื้อกล้าม

พีทจับสะโพกกลมกลึงของเธออย่างมั่นคง แล้วพาให้ขึ้นไปนั่งบนเครื่องซักผ้าที่กำลังสั่นสะเทือนเป็นจังหวะตามแรงปั่นของเครื่อง ก้นเนียนนุ่มของรสาโยกคลอนไปตามแรงหมุนของถังซัก ทุกจังหวะสั่นคือทุกจังหวะแห่งความเสียวซ่านที่แล่นไปทั่วร่าง

เขาโน้มตัวลงมาประทับจูบลงบนริมฝีปากของเธออย่างเร่าร้อนและดุดัน มือข้างหนึ่งประคองแผ่นหลังบอบบางไว้มั่น อีกข้างหนึ่งสอดแทรกเข้าไปในระหว่างเรียวขาของเธออย่างแนบแน่น จนสัมผัสได้ถึงความอุ่นร้อนที่ปะทุขึ้น

“รู้ไหม...แรงสั่นแบบนี้ มันช่วยพี่ได้มากเลย”

เสียงหอบพร่าของพีทกระซิบชิดริมฝีปาก พลางใช้แรงสะโพกของตัวเองผลักเข้าหาเธอจากด้านหน้าอย่างหนักหน่วง ร่างของรสาโยกคลอนไปตามแรงสั่นของเครื่องและแรงกระแทกของเขา เสียงครางหวานเล็ดลอดออกมาจากลำคอของเธอปะปนไปกับเสียงเครื่องซักผ้าที่ทำงานอย่างสม่ำเสมอ แต่เขากลับไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

“อย่าเกร็ง ขยับตามจังหวะ...ดีมากหนู” มือแกร่งบีบคลึงต้นขาเรียวของเธอแน่น ขณะที่สะโพกสอบกระแทกเข้าใส่จุดลึกด้วยแรงที่พอดีกับแรงสั่นของเครื่องซักผ้า รสาแอ่นอกขึ้นหาเขา กัดริมฝีปากตัวเองจนแดงก่ำเพื่อสะกดกลั้นเสียงครางที่กำลังจะหลุดออกมา

ทุกเสียง 'ตึ้ก ตึ้ก ตึ้ก' จากเครื่องซักผ้า คือแรงสะท้อนที่ไหลผ่านจากสะโพกของพีทเข้าสู่แก่นกายของเธอ ความเร่าร้อนที่ถาโถมเข้ามาไม่หยุดหย่อน ทำให้รสาต้องกรีดร้องออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า จนกระทั่งเสียงหอบกระซิบของเขาดังแผ่วอยู่ข้างใบหู

“พี่จะทำให้หนูติดเครื่องซักผ้าตลอดชีวิตเลยดีไหม”

หลังจากที่ทั้งคู่ปลดปล่อยทุกอารมณ์ออกมาจนหมดสิ้น พีทประคองร่างที่อ่อนระทวยของรสาให้แนบชิดกับอกแกร่ง ก่อนจะอุ้มเธอลงมานั่งบนพื้นเย็น ๆ

ชายหนุ่มจูบหน้าผากของเธออย่างอ่อนโยน แล้วกระซิบว่า

“ต่อไปนี้ห้ามใส่กางเกงสั้นแบบนี้ถ้าไม่อยากให้พี่อดใจไม่ไหว...เข้าใจไหม?”

รสาหัวเราะทั้งน้ำตาอย่างสุขสม หัวใจเต้นระรัวไม่หยุด เธอกำลังจมดิ่งลงไปในวังวนของเขาอย่างไม่มีทางหลีกหนี และในวินาทีนั้น เธอก็รู้...ว่าเธอจะไม่มีทางหยุดยั่วเขาได้อีกแล้ว