3

“ขอบใจจ้ะ ขอไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวไปเรียนไม่ทัน”

เธอรีบวิ่งจู๊ดไปยังเข้าห้องน้ำเพื่อจัดการอาบน้ำอย่างรวดเร็ว นุ่งผ้าถุงออกมาและวิ่งขึ้นห้องแต่งตัวด้วยชุดนักเรียนที่เตรียมมาจากบ้าน เพียงไม่นานก็ลงมากินข้าวต้มหมูสับของธนกรอย่างเอร็ดอร่อย ตั้งแต่เล็กจนโตกิรณาไม่เคยได้กินอาหารฝีมือของบิดามารดาเลย เธอต้องหากินเอาเอง ตั้งแต่จำความได้ก็มีเพื่อนบ้านมาคอยช่วยเหลือเรื่องกินเรื่องนอนอยู่ตลอด

ธนกรจัดการอาบน้ำหลังจากเธอไม่นาน ก่อนจะมานั่งกินข้าวกับเธอ เพื่อบึ่งมอเตอร์ไซค์ไปส่งเธอที่วิทยาลัย

ชาวบ้านชาวช่องแถบนี้เห็นจนเป็นเรื่องชินตา บางคนก็สนับสนุนเพราะว่าธนกรเป็นคนดี บางคนก็ก็เอาไปนินทากันสนุกปาก ธนกรไม่ค่อยจะสบายใจนัก เพราะไม่อยากให้ใครว่าเธอ แต่เด็กสาวไม่เคยสนใจปากชาวบ้าน เขาจึงคลายใจเรื่องนี้ไปได้มาก

หลังกลับจากส่งเด็กสาวไปเรียน เขาก็มาเปิดร้านขายของ ในช่วงบ่าย ส่วนตอนเย็นหลังจากเก็บร้านเขาก็นั่งทำบัญชีรายรับรายจ่ายทั้งหมด ก่อนจะจัดการทำความสะอาดบ้านช่อง ซึ่งเขาทำแบบนี้เป็นประจำ

กิรณานั้นเรียนบัญชี เพราะวิชาชีพนี้เพราะคิดว่าหางานทำได้ง่าย เขาก็เห็นด้วยและอยากส่งเสียให้เธอได้เรียนสูงกว่านี้ แต่หากไม่จำเป็นเธอจะไม่รบกวนเงินของเขาเลย

“นังกล้วย เทอมนี้ก็เรียนจบแล้วใช่ไหม” จำเนียรเอ่ยถามบุตรสาว

“ใช่จ้ะ ฉันว่าจะออกหางานทำ เรียนบัญชีมีงานเยอะแยะ ไม่ต้องกลัวตกงาน”

“แกจบแค่ปวช. หางานทำเงินเดือนจะสักกี่พันกัน จะพอยาไส้เหร๊อ” น้ำเสียงของจำเนียรหมิ่นแคลน

“ถึงจะไม่กี่พันแต่ถ้าเรารู้จักประหยัดและเก็บเงินมันก็พอนะจ๊ะแม่”

“แกจะกระเบียดกระสียดทำไมวะ หน้าตาก็สะสวย ทำไมไม่ใช้ให้เป็นประโยชน์ ไปทำงานกับเจ๊ติ๋มเถอะเชื่อแม่สิ”

“ฉันว่าเราพูดเรื่องนี้กันเข้าใจแล้วนะ แม่จะให้ฉันไปขายตัวที่คาราโอเกะทำงานเป็นผู้หญิงกลางคืนหรือไง”

“วะ! นังนี่ ใครจะให้แกไปขายตัว แค่ไปเสิร์ฟอาหารได้เดือนนึงตั้งหลายหมื่น แกจะนั่งหลังขดหลังแข็งทำบัญชีให้เหนื่อยทำไมกัน แกทำบัญชีจนตายก็ไม่รวยหร๊อก”

“ความรวยความจนมันอยู่ที่ใจนะจ๊ะแม่ คนเรามีความโลภ เมื่อโลภก็เป็นทุกข์ มีเงินเท่าไหร่ก็ไม่รู้จักพอหรอกจ้ะ มีห้าพันก็อยากมีหมื่น มีหมื่นก็อยากมีแสนแล้วก็อยากมีล้านไม่จบไม่สิ้น”

“มีเงินล้านไม่ดียังไง เอ็งนี่มันโง่ คบอยู่แต่กับไอ้ชายไอ้กระจอกนั่น ฉันไม่เห็นว่ามันจะทำให้ชีวิตแกดีขึ้นมาได้เลย”

“แม่ไม่เห็น แต่ฉันเห็น เรียนจบฉันจะแต่งงานกับพี่ชาย”

“นังลูกบ้านี่ เมื่อกี้แกขาดสติหรือไงถึงพูดแบบนั้นออกมา”

“ฉันพูดจริงจ้ะแม่ ผู้ชายสะอาด เรียบร้อย นิสัยดี เหล้ายาปลาปิ้งไม่เอา พนันไม่เล่น แถมยังไม่เจ้าชู้อีก หาได้ที่ไหนกัน พี่ชายนี่ขยันไม่เคยขี้เกียจเลย ให้มีผัวแบบพ่อฉันไม่เอาหรอกนะ”

“เอ๊ะ! นังนี่ แบบฉันมันเป็นยังไงวะ” คนเป็นบิดาได้ยินลูกสาวพูดแบบนั้นก็ถามเสียงดังลั่นบ้านแทบจะทันที

“ก็แบบที่ใครๆ เห็นนั่นแหละ แต่พ่อไม่เห็น”

“เอ๊ะ! นั่งนี่”

กิรณาไม่ได้สนใจจะรอฟังบิดามารดาบ่นอีก เธอวิ่งหนีไปที่ตลาดทัในนที วันนี้ไม่มีการบ้าน เลยคิดว่าจะไปช่วยธนกรขายของ

“พี่ชาย กล้วยมาช่วยขายของจ้ะ”

“วันนี้ไม่มีการบ้านเหรอ”

“ไม่มีจ้ะ วันนี้วันศุกร์ด้วย พรุ่งนี้ได้หยุดสองวันจะมาช่วยขายของทั้งวันเลย”

“เอาสิ จะให้เงินไปโรงเรียน”

“ขอบคุณจ้ะพี่ชาย” เธอยิ้มให้เขาก่อนจะช่วยขายของ ธนกรขายของหลายอย่าง แต่ไม่มีของสด ส่วนใหญ่เป็นเครื่องครัวพวกซอส เครื่องปรุงรส ซีอิ๋ว น้ำปลา น้ำตาลทราย เห็ดหอม เครื่องแกงซึ่งเขารับมาอีกทอดหนึ่ง มีวุ้นเส้น และของแห้งอื่นอีกหลายอย่างที่ใช้ในครัว พริก หอม กระเทียม แค่นี้ก็ขายดีแล้ว หลายร้านในตลาดจะพยายามขายของไม่ให้เหมือนกันแต่ให้หลากหลาย เจ้าของตลาดก็ใจดี ตลาดที่นี่สะอาด ลูกค้าที่กลับจากทำงาน มาซื้อของกันอย่างคึกคัก ตลาดที่นี่เปิดตอนสายๆ ติดไปเกือบเที่ยงหรือบางเจ้าก็เปิดช่วงบ่าย ขายไปจนเกือบสองทุ่ม ตอนเย็นๆ แบบนี้เรียกว่าขายดีทีเดียว