ep 4

สิรินเริ่มไม่พอใจ อารมณ์ของเธอไม่ดีนัก เพราะเสียงของเจนจิรากับชายหนุ่มคนนั้นยังมีผลกับเธออยู่ เธออยากกลับเข้าหอเร็วๆ เพื่อปลดเปลื้องความรู้สึกบางอย่างออกไป

“ผมรู้นะครับ ว่าพี่ไปรู้ ไปเห็นอะไรเข้า”

“หมายความว่ายังไง?”

“ก็หมายความว่า....ที่ห้องน้ำของหอสมุดวันนี้...สิ่งที่พี่ได้ยิน พวกผมก็ได้ยิน”

ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งและดูจะเป็นหัวหน้าทีมพูดจบ เพื่อนที่มาด้วยก็หัวเราะขึ้นพร้อมกัน

“ให้ผมช่วยพี่ได้นะครับ”

มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้แล้วยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน แต่นั่นไม่ได้ทำให้เธอดีขึ้น เธอกลับรู้สึกกลัวและผงะถอยหลังโดยอัตโนมัติ แต่เพื่อนอีกคนก็เข้ามาซ้อนหลังเธอทันที พร้อมผลักเธอเข้าหากำแพงที่เป็นซอกมืดด้านหนึ่งทันที

“หยุดนะ..ไม่งั้นฉันจะ”

เด็กหนุ่มใช้มือหนึ่งปิดปากเธอไว้แน่น จนเธอตาเหลือกค้างด้วยความกลัว

“ไม่เอาสิพี่ อย่าร้อง พวกผมก็แค่อยากจะช่วยพี่เท่านั้นเอง”

สิรินจ้องใบหน้านักศึกษาทั้งสามอย่างขอร้อง เธอหวาดกลัวจนน้ำตาคลอ

“โอ๋ ๆ ไม่ร้องนะครับพี่ ผมก็แค่อยากจะมาเตือนพี่เท่านั้นแหละว่าอย่าเข้มงวดกับผมนักเลย ถ้าผมจะ....”

เขายกมือขึ้นลูบที่เอวคอดของหญิงสาวแล้วล้วงลูบไปตามผิวเนื้อนวลเนียนของเธอ ขณะที่เด็กหนุ่มอีกคนยกมือกรีดผ่านเนินอกกลมกลึงจนเธอสยิวค้อมตัวหลบ

หญิงสาวดิ้นหลบและสะบัดตัวหนีจนแว่นตาที่เธอใส่หลุดออก พร้อมมวยผมหลุดลุ่ยจนกระจายลงเต็มแผ่นหลัง มือที่ปิดปากเธอไว้ก็หลุดออกทันที จนทำให้ทั้งสามจ้องมองเธออย่างนึกไม่ถึง

“อย่านะ...”

“โอ้โห ตอนแรกผมว่าจะแกล้งพี่เล่นๆ นะครับ แต่พอเห็นพี่ชัดๆ แบบนี้แล้ว.....ลองสนุกกับพวกผมไหมครับ เผื่อพี่จะติดใจ แล้วเห็นใจพวกผม”

เด็กหนุ่มหัวเราะร่วนเหมือนเห็นขัน แต่หญิงสาวกลับรู้สึกกลัวมาก

“มองดูดีๆ พี่ก็สวยใช่เล่นเหมือนกันนะครับ ปากสวยน่าจูบแบบนี้ คงไม่เคยถูกจูบใช่ไหม?”

เด็กหนุ่มหัวหน้าก้มลงจ้องตาเธอ แล้วค่อยๆ แนบใบหน้าเข้าใกล้

“ช่วยด้วย อุ๊บ ...”

เสียงร้องของหญิงสาวหลุดมาได้แค่คำเดียวก็ถูกฝ่ามือหยาบๆ ปิดปากไว้อีกครั้ง แต่ครั้งนี้เธอพยายามดิ้นรนหยิกข่วน เพื่อจะหนีออกจากวงล้อม ซึ่งนั่นทำให้เด็กหนุ่มทั้งสามรีบเข้ามากอดรัดฟัดเหวี่ยงกับเรือนร่างของเธอมากขึ้น ยิ่งเธอดิ้นรนมากเท่าไหร่ เรือนร่างของเธอก็ถูกขยำขยี้ลวนลามจนเธอแทบร้องไห้

“ชู่ว์...เงียบๆ สิครับพี่ ผมรู้ว่าพี่กำลังต้องการ”

“ปล่อยพี่ไปเถอะ พี่จะไม่เอาเรื่องเธอ แล้วจะไม่ยุ่งกับพวกเธออีก”

สิรินยื่นข้อเสนอเพื่อเอาตัวรอด แต่ดูเหมือนว่าทั้งสามคนจะไม่ฟังอะไรจากเธอเลย เพราะมือไม้ของพวกมันเริ่มขยำขยี้กับสัดส่วนของเธออย่างเมามัน

“ผมก็อยากจะปล่อยพี่ไปนะ แต่ร่างกายของพี่มันไม่ให้ผมไปน่ะสิ”

ชายหนุ่มหนาหล่อพูดเสียงกระซิบ พร้อมจับหน้าอกเธอบีบเบาๆ จนเธอสะดุ้งงอตัว

“พี่เสียวใช่ไหม?” เขาแซวแล้วหัวเราะเบาๆ “ผมรู้ว่าพี่ไม่เคย พี่กำลังกลัว แต่ผมเคยผ่านมาแล้ว ผมสอนพี่ได้นะ”

เด็กหนุ่มยิ้มให้ พร้อมกันไปยักคิ้วกับเพื่อนให้ตรึงแขนทั้งสองข้างของเธอไว้กับกำแพง หลังจากนั้นเขาก็กระชากสาบเสื้อจนกระดุมผ่าหน้าหลุดออกมาจนหมด เผยให้เห็นเต้าอวบๆ ที่ห่อหุ้มด้วย บราเซียร์เนื้อบาง ทั้งสามคนสูดปากครางด้วยความถูกใจ

“พวกคุณกำลังทำอะไรกัน!”

เสียงตวาดดังก้องขึ้น ทำให้เด็กหนุ่มทั้งสามคนชะงักกึก!

“ช่วยฉันด้วย”

น้ำเสียงวิงวอนนั้นหลุดออกมาจากใบหน้าที่เปื้อนคราบน้ำตาไปหมด ส่วนเด็กหนุ่มเมื่อหันมาเห็นใบหน้าของคนที่มาขัดขวางก็จำได้ทันทีว่าเป็นใคร พวกเขารีบปล่อยเธอแล้ววิ่งหนีออกไปทันที ชายหนุ่มเดินเข้ามาหาหญิงสาวที่ตัวสั่นเทาอยู่ เธอรีบกลัดกระดุมเสื้อด้วยมือสั่นเทา แต่กระดุมเจ้ากรรมก็ขาดหลุดร่วงหมด ทำให้เธอทำได้แค่ดึงสาบเสื้อเข้าหากันเท่านั้น