จำขึ้นใจ

ตอนที่3 จำขึ้นใจ

           อชิรญา เลิศสุภัค อายุ 19 ปี เธอเกิดในครอบครัวที่เพรียบพร้อม แต่ไร้ประสบการณ์การใช้ชีวิตเพราะได้อยู่โรงเรียนหญิงล้วนตั้งแต่วัยเด็ก ผู้ชายที่รู้จักจึงมีไม่กี่คน และเป็นคนในครอบครัวซะส่วนใหญ่ ซึ่งเป็นเรื่องหนักใจของพ่อแม่ที่สุดที่ประคบประหงมลูกสาวเกินไป กลัวว่าภูมิต้านทานต่อโลกภายนอกเธอจะน้อย

           “วันนี้ลูกสาวป๊ามีหนุ่ม ๆ มายืนด้วยแฮะ”

           “พี่เขามายืนเป็นเพื่อนค่ะ เห็นว่ามันกำลังจะมืดแล้ว”

           “แล้วไม่ได้กลัวพี่เขาเหรอ”

           “กลัวทำไมคะ พี่เขามาดีค่ะป๊า”    หมออธิปลูบผมลูกสาวอย่างเอ็นดู แม้ในใจจะนึกหวงแต่ก็อยากให้ลูกได้เรียนรู้ไปทีละนิด

           “อ๊ะอายอย่าไว้ใจใครง่าย ๆ นะลูก เชื่อป๊า”

           “ได้เลยค่ะ อายจะไม่ไว้ใจใครนอกจากป๊า แม่ และก็แสนดี”

           “ดีมาก ป๊าเป็นห่วงลูกนะ”

           อธิปส่งลูกสาวไว้ที่คอนโดของเธอ และมองจนแน่ใจว่าอชิรญาเดินเข้าไปข้างในอย่างปลอดภัยถึงค่อยขับรถออกไป คอนโดนี้ระบบความปลอดภัยค่อนข้างดีเขาจึงหมดห่วงได้ระดับหนึ่ง

           อชิรญาเดินออกจากลิฟต์เมื่อมันหยุดอยู่ที่ชั้น 15 ก่อนจะถึงห้องของตัวเองที่อยู่ติดกันนั้นหญิงสาวได้กดเรียกเพื่อนสนิทที่วันนี้ไม่ได้ไปเรียนด้วยกันเพราะป่วย

กริ๊ง ๆ

           “แสนดี เราเอง”

แอด...

           “เป็นไงบ้าง”

           “ดีขึ้นแล้ว แค่นอนพักคงดีขึ้นอีก”  แสนดีหลีกทางให้เพื่อนสนิทเดินเข้ามาได้ เพราะเธอก็เข้าออกห้องของเพื่อนเช่นนี้

           “กินอะไรหรือยัง เราซื้อข้าวต้มมา”

           “ทำไมวันนี้ได้ข้าวต้ม กลับมืดด้วยนี่นา” แสนดีหรี่ตามองอย่างแกล้งจับผิด ทางผ่านกลับมาไม่มีร้านข้าวต้มแน่ ๆ

           “รถเรายางแบนน่ะสิ ให้ป๊าไปรับกลับเลยแวะซื้อมาให้เธอได้”

           “อ้อ อย่างนี้นี่เองนึกว่าหนีเที่ยว”

           “จะไปไหนได้ เราไม่กล้าไปไหนคนเดียวเธอก็รู้แสนดี” อชิรญาตัดพ้อให้ตัวเอง เธอไม่กล้าเลยจริง ๆ หากแสนดีไม่ไปด้วย

           “เธอควรหาแฟนได้แล้วมั้ง จะมาติดเราอยู่แบบนี้ไม่ได้นะ”

           “…”   หลังจากที่อชิรญานิ่งงันไปหลายวินาทีทั้งคู่ก็ดันสบตากันอัตโนมัติ ก่อนจะเป็นคนที่ไม่ใช่เจ้าของห้องที่แอบยิ้มมุมปากด้วยความเขิน

           “วันนี้มีคนมาจีบ?”

           “ไม่มี”

           “ไม่มี หรือไม่รู้”

           “ไม่มีมั้ง”  เธอตอบอย่างไม่มั่นใจ พูดว่าจีบคงไม่ได้เมื่อเขาเพียงแค่มีน้ำใจต่อเธอเท่านั้น ไม่ได้ทำท่าทีว่าจะสานต่อเหมือนผู้ชายที่เข้ามาจีบเลยสักนิด ไม่น่าใช่

.....

หลังจากกลับมาที่ห้องตัวเองหญิงสาวก็อาบน้ำแล้วนั่งเป่าผมที่โต๊ะเครื่องแป้ง เธอไม่เคยใจหวิวเมื่อนึกถึงใบหน้าของใครอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้เลย เรียวคิ้วเข้ม ดวงตาคมดุ กลีบปากหยักสวยเหมือนมันเกิดมาจากความบรรจงปั้นแต่ง ร่างกายที่สูงกว่าเธอเกือบ 20 เซ็น และไม้กางเขนที่ลำคอนั้นทำเธอจำเขาได้ขึ้นใจ