ตอนที่ 1.

หนึ่งปีผ่านไป...

@ผับxxx

หญิงสาวสองคนเดินย่างกายเข้ามาในผับด้วยความมั่นใจ ก่อนที่ชายหนุ่มจะสบตากับเธอ ผู้หญิงคนนั้น... เขาจำเธอได้เพราะใบหน้าที่จิ้มลิ้ม และดวงตาที่กลมราวกับตุ๊กตา แต่เพื่อนเธอกลับสนใจในตัวเขามากกว่า แต่ไม่เป็นไร ในเมื่อต้องการเขาก็คงจะต้องสนองให้

สองสาวสวยเดินย่างกายเข้ามาหาชายหนุ่ม โรมันมองริสาไม่วางตา แต่กลับมีอีกคนที่ดูจะสนใจเขาเสียมากกว่าเธอคนนั้น

เวเลนและโรมันพูดคุยกันตามปกติ ริสาที่เห็นเพื่อนทำเกินงามจึงห้ามเอาไว้ และดึงเพื่อนออกไปทันที

“ริสาต้องขอโทษคุณโรมันด้วยนะคะ”

โรมันชะงักไปเล็กน้อย เมื่ออยู่ๆ ริสาก็เอ่ยชื่อตัวเองขึ้นราวกับรู้จักเขาอยู่แล้ว แต่นั้นมันก็คงไม่ใช่เรื่องแปลก ที่หญิงสาวจะรู้ เพราะเขาเป็นถึงรองประธาน ดิคลาสเซิล

โรมันกระตุกยิ้มตามสัณชาตินักล่าทันที ยิ่งเห็นหญิงสาวแสดงท่าทีแบบนี้ ก็ยิ่งถูกใจเขาไม่น้อย

หลายวันผ่านไป...

~Roman Tall~

วันนี้เป็นวันที่น้องชายต่างแม่ผมกลับมาโดยจะมาเข้ารับตำแหน่งประธานบริษัทแทนพ่อผม และมีงานเลี้ยงตอนรับที่จัดขึ้นอย่างใหญ่โต วันนี้ผมชวนเวเลนมาด้วย เพื่อจะได้เจอผู้หญิงคนนั้น

เวเลนเดินย่างกายเข้ามาพร้อมเพื่อนของเธอซึ่งสิ่งที่ผมคิดไว้ไม่มีผิดริสาเธอเดินย่างกายเข้ามาพร้อมเวเลนจริงๆ รอผมปิดจ้อบเวเลนเมื่อไหร่ คิวต่อไปก็คงเป็นเพื่อนของเธอ แต่เหมือนอยู่ๆ สิ่งที่ผมคิดไว้ มันจะไม่เป็นเหมือนที่คิดไว้ เมื่อเวเลนพูดจาด่าทอพ่อแม่ของผมสารพัด แม้จะสะใจที่เธอฉีกหน้าพ่อผม แต่ผมก็รู้สึกโกรธที่เธอใช้ผมเป็นเครื่องมือแก้แค้นไม่ได้ ผมขับรถตามพวกเธอออกมาจากงานทันที ก่อนจะเห็นริสายืนอยู่

“เพื่อนเธอมันอยู่ไหน”

“ริสาไม่รู้”

“ไม่รู้งั้นเธอก็รับกรรมแทนเพื่อนเธอแล้วกัน”

ร่างริสาถูกกระชากขึ้นรถหรูทันที แรงฉุดกระชากส่งผลให้ข้อเท้าของเธอแพง

“อ๊ะ!! เจ็บ ริสาเจ็บข้อเท้า!!”

ริสาเอ่ยขึ้นขณะที่ชายหนุ่มกระชากร่างเธอเข้าไปในรถ

“นี่! คุณจะพาริสาไปไหนคะ”

“เธอแกล้งโง่ หรือโง่จริงวะ”

ริสามองใบหน้าชายหนุ่มด้วยความหวาดกลัว ไม่เคยมีใครทำแบบนี้กับเธอ ด้วยความที่ริสาเป็นลูกผู้ดีเก่า ทำให้เธอค่อนข้างอ่อนหวานและเรียบร้อย

“เรื่องนี้ริสาไม่เกี่ยว อย่าดึงริสาเข้าไปยุ่งเลยนะคะ”

โรมันขับรถเข้ามาที่คอนโดหรูของตัวเองทันที ก่อนจะอุ้มร่างหญิงสาวมาที่โซฟากลางห้อง

โรมันมองใบหน้าเปื้อนน้ำตาหญิงสาว แม้ว่าจะอยากขย้ำเธอแค่ไหน แต่ไม่อาจทำร้ายเธอได้ เพราะถ้าเอาเข้าจริงริสา แทบไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้เลย

โรมันค่อยๆ ก้มมองข้อเท้าหญิงสาว ก่อนจะเดินไปหยิบกล่องยามา

~ RISA Tall~

คุณโรมันพาฉันมาที่ห้องของเขา คอนโดขนาดหรูตบแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาแพง ซึ่งก็บ่งบอกถึงรสนิยมของเขา ฉันไม่รู้ว่าเขาพาฉันมาที่นี่ทำไม อารมณ์ของเขาในตอนนี้ มันชั่งรุนแรง จนฉันไม่กล้าเอ่ยอะไรออกมา คุณโรมันค่อยๆ ทายาให้ฉันเบาๆ เราสบตาฉันอยู่สักพัก ก่อนจะเป็นฉันที่หลบสายตา เขาเป็นคนที่หน้าตาดีมากๆ จนฉันเผลอใจเต้นแรงกับการกระทำของเขา

“อ๊ะ!”

อยู่ๆ คุณโรมันก็อุ้มฉันขึ้นไปที่ห้องนอน พร้อมกับวางฉันลงที่เตียงเบาๆ ไร้ซึ่งคำพูดใดๆ จากเขา

“ริสาอยากกลับบ้านค่ะ”

ฉันเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นว่าทุกอย่างเงียบไป ฉันไม่เคยอยู่กับใครสองต่อสองแบบนี้ แม้แต่กับพี่โรม

“ฉันขี้เกียจขับรถ”

คุณโรมันตอบฉันด้วยท่าทีหงุดหงิด ก่อนจะเดินเลี่ยงไปอีกทาง เขาหน้ากลัวมากๆ เวลาที่โมโห ต่างจากเวลาที่เขาหว่านเสน่ห์ให้สาวๆ

“ริสากลับเองได้ค่ะ ไม่รบกวนคุณ”

ฉันพยามเอ่ยบอกเขา ก่อนจะได้คำตอบที่เจ็บแสบกลับมา

“หุบปากของเธอ แล้วนอนลงสะ”

ฉันก้มหน้างุดทันที ตั้งแต่เกิดมา ยังไม่เคยมีใครหยาบกับฉันเท่านี้มาก่อนเลยนะ ฉันมองใบหน้าหล่อเหล่าของเขาด้วยความโกรธเคืองไม่แพ้กัน

“มองฉันทำไม”

คุณโรมันเอ่ยถามฉันขึ้น แล้วยังไง ฉันยังคงจับจ้องเขาอยู่แบบนั้น กล้าดียังไงมาบอกให้ฉันหุบปาก

โรมันค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าที่สวมใส่ออก ก่อนจะเปลือยร่างต่อหน้าหญิงสาว ริสาหลับตาปี๋ทันที เมื่อชายหนุ่มถอดเสื้อโชว์มัดกล้าม

หึ! ชายหนุ่มกระตุกยิ้มทันที ก่อนจะมองท่าทีหญิงสาวและหัวเราะให้กับท่าทีของเธอ กว่าจะรู้สึกตัวและหุบยิ้มทันที นานแค่ไหนแล้วที่เขาไม่ได้หัวเราะแบบนี้ ชายหนุ่มวางเสื้อลงทันที ก่อนจะเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้หญิงสาวมึนงงกับเหตุการ์ณตรงหน้า

โรมันหยิบไวท์ราคาแพงออกมาก่อนจะยกดื่มคนเดียวกลางห้องรับแขก อย่างที่ทำเป็นประจำหลังเลิกกับเธอคนนั้น

รอยยิ้มสดใส บวกกับความน่ารักของมีญ่า ค่อยๆ ฉายเข้ามาในโสตประสาทของชายหนุ่มที่มาพร้อมกับวันที่เธอบอกเลิกโรมัน ยังคงดังกึกก้องภายในหัวใจ

“เมื่อไหร่เธอจะกลับมา”

โรมันเอ่ยขึ้น ก่อนจะปาแก้วไปที่ผนังห้อง ทำให้ริสาต้องรีบออกมาดู