EP1 ดิคาลเซิล
"สวัสดีครับ ขอบคุณแขกผู้มีเกียรติทุกท่านที่มาร่วมงานดิคลาสเซิลรีสอร์ตของเรา วันนี้เป็นวันสำคัญในการเปิดตัวที่พักแห่งใหม่ใจกลางเมืองภูเก็ต ขอบคุณสื่อทุกท่านที่มาครับ"
" โรงแรมแห่งนี้ บริหารภายใต้ชื่อของใครค่ะ " เสียงผู้สื่อข่าวเอ่ยถามขึ้น เพราะอนิรุจนั้นมีลูกถึง 3คน
" โลนวูฟ ลูกชายคนรองของผมเองครับ เขาจะกลับจาก LA แล้วมาช่วยงานผมทันที"
เสียงอนิรุจเอ่ยขึ้นให้สัมภาษณ์กับสื่อ ก่อนที่ โรมัน กำหมัดแน่นด้วยความโกรธเคือง ที่พ่อของตัวเองนั้นไม่เคยเห็นหัว ทั้งที่เป็นพี่ชายคนโต แต่กลับไร้เงาสำหรับคนเป็นพ่อ
เพล้ง !! เสียงแก้วเหล้าราคาแพงถูกฟาดลงที่พื้นอย่างแรง
กรี้ด! คุณสนธิ เสียงนันนาเอ่ยเรียกคนในรถเข็นขึ้น ก่อนจะวิ่งมาพยุงร่างชายวัยกลางคน
" ทำไมคนที่มันคดโกง ถึงมีชีวิตที่สุขสบาย " เสียงสนธิเอ่ยขึ้น ก่อนจะมองไปที่ทีวีราคาแพง ที่กำลังรายงานข่าวเกี่ยวกับอดีตเพื่อนรักอย่าง อนิรุจ
" เรื่องมันผ่านไปนานมากแล้ว ลืมมันไปเถอะพี่ " เสียงนันนาเอ่ยขึ้น ก่อนที่สนธิจะตะหวาดออกมาด้วยความโมโห
" ฉันไม่มีวันลืม สิ่งที่คนเทวรัตน์ทำกับฉัน มันโกงฉันไปมากไปเท่าไหร่ พวกมันต้องชดใช้ " สนธิเอ่ยขึ้นกับน้องสาวตน ก่อนจะเข็นรถวีแชร์ออกไป
เจ็ดปีก่อนหน้านี้
บริษัทASR
" ผมขอปลดคุณสนธิ ออกจากประธานตำแหน่ง "
เสียงอนิรุจเอ่ยขึ้นท่ามกลางคณะกรรมการและบอทบริหาร ทำเอาสนธิเดือดดาลขึ้นมาด้วยความโมโห
" ปลดฉันข้อหาอะไร ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด " สนธิเอ่ยขึ้นแทรกขึ้นมาทัน
" ข้อหาฉ้อโกง ! "
" ไม่จริง ฉันไม่ได้ทำ !! ฉันไม่ได้โกง "
พรืบ !! เสียงเอกสารตรงหน้าถูกวางลงเหล่าบอทบริหารและคณะกรรมการต่างตกใจ รวมถึงสนธิเองก็ตกใจ ยอดเงินจำนวนมากถูกโอนเข้าบัญชีส่วนตัวของสนธิ ทำเอาคนในบริษัทต่างผิดหวังกับสนธิ สนธิยืนเนื้อตัวสั่นเทาด้วยความโกรธเคือง กับสิ่งที่ตนไม่ได้ทำ
" ในวันที่บริษัทมีปัญหา กูเคียงบ่าเคียงไหล่มากับมึง มึงคิดว่ากูทำแบบนั้นจริงๆใช่ไหม ตลอดเวลาที่เคียงข้างกันมา มึงไม่รู้จักกูเลยหรอ " สนธิเอ่ยขึ้นทั้งน้ำตาก่อนจะเดินออกจากห้องไป
อนิรุจมองภาพนั้นด้วยความหนักใจ เขาเชื่อว่าสนธิไม่ได้ทำแต่เขาไม่สามารถทำอะไรได้ ในเมื่อหลักฐานมันชัดเจนอยู่แล้ว ผ่านไปไม่นานสนธิก็ล้มป่วยเพราะตรอมใจ เขานั้นเอาหลักทรัพย์ของตัวเองไปค้ำประกัน เพื่อนำเงินมาลงทุนกับเพื่อนในวันที่โรงแรมเกิดวิกฤติ แต่ผ่านไปไม่นานก็โดนถีบหัวส่งอย่างคนไร้ค่า สนธิป่วยเป็นอัมพาต ครึ่งตัว ทำให้ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ จึงไม่สามารถหาเงินมาส่งธนาคารและอีกไม่นานบ้านพร้อมที่ดินจะโดนยึด
@ลอสแอนเจลิส
"อุ้ย !! ขอโทษค่ะ " หญิงสาวภายใต้เสื้อโค้ทตัวหนาและสวมแว่นตาราคาแพง เธอไม่ทันมองเห็นคนที่เดินข้างหน้าจึงทำให้ทั้งสองชนกันเข้าอย่างจัง เวเลน เอ่ยขอโทษชายหนุ่มตามมารยาท ก่อนที่ โลนวูฟ จะดึงแขนของเธอ และหยิบแว่นกันแดดให้เธอ ทั้งสองต่างสบตากันนานพอสมควร ก่อนที่เวเลนจะหยิบแว่นตาราคาแพงของชายหนุ่มขึ้นมาสวมใส่
" ขอตัวนะคะ " เวเลนเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินออกไปทันที โลนวูฟมองตามหญิงสาวจนลับสายตา ผู้หญิงคนมีแรงดึงดูดเขาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน กลิ่นน้ำของเธอยังคงติดอยู่ที่อกของเขา หญิงสาวที่มีใบหน้าเอเชีย แต่กลับผมสีบลอน โลนวูฟสะบัดความคิดออกจากสมอง ก่อนจะเดินออกไปทันที
โลนวูฟ ถูกส่งให้มาใช้ชีวิตคนเดียวที่ต่างประเทศตั้งแต่เด็ก และไม่เคยกลับไปที่ประเทศไทยอีกเลย เขาเรียนจบและเปิดบริษัทที่ แคลิฟอร์เนีย เป็นรีสอร์ตขนาดเล็ก ที่มีราคาสูงเมื่อเทียบกับที่ไทย ทำให้ชายหนุ่มใช้ชีวิตที่นี้คนเดียวมาตลอด
" มานั่งทำอะไรตรงนี้คะ ? " รอยัล หญิงสาวชาวยุโรปที่คบหากับโลนวูฟมาถึง5ปีเอ่ยถามแฟนหนุ่มขึ้น ก่อนจะที่จะขึ้นไปนั่งคร่อมร่างของโลนวูฟ แม้จะรับรู้ว่าชายหนุ่มนั้นเจ้าชู้ และมีผู้หญิงมากมายแค่ไหน แต่เธอก็เลือกที่จะเงียบ และยอมโลนวูฟทุกอย่าง
" ลงไป อย่ามาทำตัวน่ารำคาญ " เพียงแค่ชายหนุ่มเอื้อนเอ่ยออกมา ก็ทำให้หญิงสาวหน้าเจื่อนลงทันที เธอไม่รู้ว่าโลนวูฟยังรู้สึกเหมือนกับเธออยู่ไหม แต่เธอกลับยังอยากอยู่ใกล้เขาแบบนี้ โลนวูฟลุคขึ้นจากริมหาดทันที ก่อนจะเดินเข้าไปตรวจงานภายในรีสอร์ต กลิ่นน้ำหอมราคาแพงโชยมา กลิ่นที่ยังคงติดอยู่เสื้อของชายหนุ่ม ทำให้เขานั้น หันไปมองคนที่เดินสวนกันทันที ก่อนจะดึงแขนของหญิงสาวไว้
" มีอะไรรึป่าวคะ " เวเลนเอ่ยถามชายหนุ่มเป็นภาษาอังกฤษ ก่อนที่โลนวูฟ จะปล่อยแขนออกจากการเกาะกุม
" ผมเป็นเจ้าของที่นี่ มีอะไรให้ผมช่วยไหมคะ " เวเลนที่เพิ่งมาพักที่นี่ครั้งแรก ถึงกับรู้สึกพอใจกับการบริการของที่นี่มากๆ "ฉันหาห้องไม่เจอค่ะ " เวเลนเอ่ยขึ้น เมื่อเธอเดินไปมาหาหอพักหลายรอบแล้วแต่ก็ยังไม่เจอ
" ขอดูคีย์การ์ดด้วยครับ " โลนวูฟเอ่ยขึ้นก่อนจะหยิบการ์ดในมือของหญิงสาว โดยสายตายังคงจับจ้องไปที่เธอด้วยสายตายากจะคาดเขา เวเลนที่ถูกจ้องมองอยู่นาน เริ่มรู้สึกประหม่าขึ้นทันที ก่อนจะยกมือทัดผมตัวเองด้วยความเขินอายเมื่อสบตากับชายหนุ่มที่ค่อนข้างหน้าตาดี
