15 ปราบพยศยัยตัวแสบ...

“จะไปไหนละคะ อยู่เป็นเพื่อนอรก่อนสิคะภีม” หญิงสาวไม่พูดอย่างเดียว มือบางรีบโอบรอบคอชายหนุ่มพร้อมส่งสายตา ยั่วยวนจนภีมภวัตอดไม่ได้ประทับจูบปากแดงอย่างเร่าร้อนจนเกือบจะเผลอทำอะไรไปมากกว่านี้ หากแต่นึกขึ้นได้ว่าเขายังไม่ได้จัดการกับแม่ตัวดีเลย

จู่ ๆ ชายหนุ่มก็ผละจากริมฝีปากแดงของหญิงสาวทำเอาอรปรียาที่ตอนนี้กำลังเคลิบเคลิ้มถึงกับอารมณ์เสียทันที แต่ก็เก็บกดอาการเอาไว้และกรี๊ดออกมาเสียงดังหลังลับร่างของภีมภวัตไปแล้ว

“กรี๊ด!!!!!!!!........แก นังโรส ฉันจะเขี่ยแกให้กระเด็นจากภีมให้ได้” หญิงสาวเอ่ยกับตัวเองน้ำเสียงอิจฉาและเคียดแค้น ซึ่งแตกต่างกับตอนที่อยู่กับภีมภวัตลิบลับ เพราะเวลาอยู่ต่อหน้าภีม ภวัตเธอต้องทำตัวเป็นผู้หญิงที่ดีมีมารยาทงาม เพราะภีมภวัตไม่ชอบให้ผู้หญิงใจกล้าหน้าด้านเอามากๆ ซึ่งมันตรงกันข้ามกับผู้หญิงที่มีความมั่นใจสูงอย่างเธอ

โรสสิรินที่กำลังแช่ตัวในอ่างอาบน้ำหรูหลับตาพริ้มอย่างโล่งใจที่รอดพ้นพี่ชายใจร้ายมาได้พลางคิดไปว่าถ้าไม่มีอรปรียาเข้ามาขัดก็ไม่รู้ว่าเธอจะต้องโดนภีมภวัตทำร้ายจิตใจอีกแค่ไหน เธอเองก็ไม่แน่ใจว่าจะอดทนได้ไหม

แต่คืนนี้ก็สบายใจได้เพราะเธอได้ล็อกประตูและลงกลอนจากด้านในไว้เรียบร้อย มั่นใจได้ว่าภีมภวัตไม่มีทางเข้ามาได้แน่นอน

ถึงแม้ว่าคืนนี้เขาจะโทรตามให้เธอไปหาที่ห้อง เธอก็จะไม่ยอมทำตามคำสั่งของเขาอีกต่อไป

เพราะจากประสบการณ์คราวที่แล้วภีมภวัตเคยแอบเข้ามา คราวนี้เขาคาดโทษเธอไว้เธออดกังวลไม่ได้ว่าถ้าเขาเข้ามาได้พี่ชายเลือดเย็นคนนี้คงไม่ปล่อยให้เธอรอดเป็นแน่

เธอคิดผิดอย่างมหันต์ ตอนนี้พญามัจจุราชที่จ้องเอาชีวิตเธอกำลังหาทางเข้ามาเพื่อจัดการกับเธออย่างที่เขาตั้งใจไว้แล้ว

“แกร๊ก!!” ประตูถูกเปิดโดยกุญแจที่ชายหนุ่มนำมา แต่ก็เข้าไปด้านในไม่ได้ เพราะถูกลงกลอนจากด้านในแน่นหนา

“นี่เธอกลัวจนต้องลงกลอนด้านเลยหรือยัยตัวดี ฮึ ฮึ ฮึ” ภีมภวัตพึมพำกับตัวเองพลางกระตุกยิ้มที่มุมปาก เขารู้อยู่แล้วว่ายัยน้องสาวตัวแสบต้องป้องกันตัวเองแน่นหนา

มือหนาล้วงกระเป๋ากางเกงยีนส์ยี่ห้อดังเพื่อนำเอาเส้นลวดเล็กๆ ยื่นเข้าไปด้านในพร้อมสลัดตัวล็อคด้านในออกอย่างรวดเร็วและเงียบกริบ ร่างหนารีบย่องเข้าไปห้องของหญิงสาวอย่างรวดเร็ว เนื่องจากเกรงว่า ขืนชักช้าอาจมีใครมาเห็นเข้า

ภีมภวัตเมื่อเข้าไปในห้องแล้วก็ไม่รอช้า สายตาคมกล้ารีบควานหาร่างบางระหงที่ริอาจจะจับเพื่อนเขา แถมยังกล้าต่อปากต่อคำเถียงคำไม่ตกฟากอีก นึกได้แค่นั้นพลางกระตุกยิ้มอย่างผู้ชนะ

แต่กลับไม่เป็นอย่างที่คิด แผนทุกอย่างที่เตรียมมาจัดการยัยตัวดีต้องหยุดไว้ก่อน เพราะภาพที่ปรากฏแก่สายตาคมกล้าของเขา โรสสิรินยันตัวเพื่อจะออกจากห้องน้ำ

ภีมภวัตตะลึงงันกับภาพที่เห็นตรงหน้าเหมือนกำลังต้องมนต์สะกด สายตาจับจ้องร่างเปล่าเปลือยไม่กะพริบ หญิงสาวที่มีน้ำเกาะพราวเต็มตัว ริมฝีปากบางซีดสั่นน้อย ๆ เนื่องจากสภาพอากาศเย็น

หน้าอกอวบอิ่มเต่งตึงท้าทายสายตาคนมองยิ่งนัก เอวคอดกิ่ว ไล่ลงไปจนถึงสะโพกกลมกลึงและขายาวเรียวงาม ผิวขาวราวน้ำนมไร้รอยตำหนิใดๆ ร่างบางที่แสนจะยั่วยวนไปเสียทุกสัดส่วนขนาดนี้ ทำให้เขาอยากจะจับเธอมาร่วมรักให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย

“ว๊าย พี่ภีมเข้ามาได้ยังไง? ออกไปเดี๋ยวนน่ะ” หญิงสาวตาโต

ใบหน้าซีดสั่นจากอากาศเย็นเมื่อสักครู่ได้กลายเป็นลูกตำลึงไปเรียบร้อย ร่างบางรีบวิ่งไปบนเตียงเพื่อใช้ผ้าห่มปิดบังร่างเปล่าเปลือยเอาไว้อย่างรวด เร็วเมื่อเห็นชายหนุ่มเข้ามาโดยไม่ได้รับเชิญก็เธอล็อคห้องแน่นหนาแล้วนี่นา เข้าหายตัวเข้ามาหรือยังไงกัน

“ไม่ต้องอายพี่หรอก..พี่เห็นเธอมาหมดทุกซอกทุกมุมของเธอแล้ว เรามีเรื่องต้องคุยกัน..โรส” เสียงทุ้มเข้มเอ่ย เมื่อรวบรวมสติได้ พลางค่อย ๆ ก้าวไปหาร่างบางอย่างต้องมนต์สะกด ความจริงตอนนี้เขาไม่อยากจะคุยเลยด้วยซ้ำ แต่กลับอยากจะเข้าไปสัมผัสเรือนร่างบางเพื่อพิสูจน์ว่าสาวน้อยตรงหน้ามีตัวตนจริงหรือเปล่า นี่ เขาไม่ได้ฝันไปใช่ไหม

“โรสไม่มีอะไรจะคุยกับคนใจร้าย และโปรดออกไปจากห้องของโรสเดี๋ยวนี้” เสียงใสตวาดแว้ดกลับ

“ใจเย็นสิจ๊ะ ผัวเพิ่งเข้าห้องเสร็จ เมียก็จะมาไล่แล้วเหรอ” ภีมภวัตเห็นเรือนร่างเธอแล้วโกรธไม่ลง กลับทำเสียงออดอ้อนอย่างลูกแมวเชื่อง

“ตอนนี้พี่ยังไม่อยากคุย อยากทำอย่างอื่นมากกว่า”พูดจบชายหนุ่มใช้มือหนากระชากดึงผ้าห่มออกจากหญิงสาวปรากฏให้เห็นร่างเล็กเปล่าเปลือยของเธออีกครั้ง

เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มจะเข้ามา ด้วยสัญชาตญาณมือเล็กรีบใช้หมอนขว้างปาชายหนุ่มทันทีเพื่อไม่ให้เขาเข้าใกล้เธอมากกวานี้ เพราะสภาพเธอตอนนี้ไม่มีอาภรณ์ใดๆ ปกปิดอยู่เลย แต่ภีมภวัตก็ หลบได้ตลอด เธอได้แต่ขัดใจและเจ็บใจที่ทำอะไรเขาไม่ได้เลย

“จะมาอายอะไรตอนนี้..เมียจ๋า มาให้ผัวชื่นใจหน่อยสิ” ชายหนุ่มเอ่ยยิ้มเหยียดให้ร่างบาง พร้อมเดินเข้าไปหาร่างบาง

เมื่อเห็นว่าร่างบางเตรียมจะกระโดดลงจากเตียง แต่ไม่ไวเท่าร่างสูง เขารีบใช้มือหนาคว้าข้อเท้าเล็กของเธอไว้ พร้อมดึงเข้ามาประชิดอกแกร่ง

“อย่าดิ้นซะให้ยากเลย..” ชายหนุ่มออกแรงรั้งร่างเปล่าเปลือยให้มา ประชิดกับอกแกร่ง ทำให้ตอนนี้อกเปล่าเปลือยของหญิงสาวเสียดสีกับอกแกร่งของเขา ปากหนาบดขยี้ริมฝีปากบางได้รูปทันทีอย่างป่าเถื่อนเพื่อต้องการจะสั่งสอนเธอที่กล้าขัดคำสั่งของเขา

แต่เมื่อเธอเม้มริมฝีปากแน่นไม่ยอมให้เขาได้ล่วงล้ำเข้าไปในโพรงปากเล็ก ภีมภวัตจึงใช้มืออีกข้างที่ว่างเลื่อนมากอบกุม ดอกบัวพร้อมทั้งบีบเคล้นอย่างไม่ปรานี

“พี่ภีม!!..โรสเจ็บนะ..โอ๊ย!!” ด้วยความเจ็บปวดทำให้ร่างบางครางด้วยความเจ็บ ซึ่งเป็นการเพื่อเปิดโอกาสให้เขาได้ส่งลิ้นสากร้อนเข้าไปสำรวจความหอมหวานจากโพรงปากนุ่มอย่างเร่าร้อนรุนแรง ร่างบางพยายามสะบัดหันหน้าหนีจากความป่าเถื่อนของเขา แต่ไม่เป็นผลเพราะแรงของเธอสู้เขาไม่ได้เลย

ร่างหนาใช้มือรั้งท้ายทอยของเธอให้หันมารับจูบจากเขา มือ เล็กทั้งจิกทั้งข่วนร่างหนาเพื่อให้เขาหยุดการกระทำอันหยาบคาย

“อื้!!..ฮื้อๆๆ...พี่ภีมไอ้คนใจร้าย”