12 เธอไม่มีสิทธิ์อ่อยใครทั้งนั้น

“พี่รุตคะ พาโรสไปจากตรงนี้ได้ไหมคะโรสยังไม่อยากกลับบ้านตอนนี้” วิศรุตมองใบหน้าแสนเศร้านั้นของหญิงสาวอย่างเห็นใจ เป็นเขาก็ทนไม่ได้เหมือนกันที่เห็นคนที่ตนรักตนชอบไปสวีทกับคนอื่น พลันสมองก็นึกออกทันทีว่าจะพาเธอไปที่ไหนดี

“ครับ เดี๋ยวพี่พาโรสไปเที่ยวใกล้ ๆ ดีกว่ารับรองว่าไม่ผิดหวังครับ” ชายหนุ่มรีบพาหญิงสาวขึ้นรถสปอร์ตสีขาวคันหรูของเขาออกไปทันที เขาอยากปลอบเวลาที่เธอเศร้าไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเวลาที่เห็นเธอเจ็บ เขาก็เจ็บตามเธอไปด้วย อยากดูแลปกป้องเธอตลอดไป ขอเพียงหญิงสาวให้โอกาสเขาจะรีบคว้ามันไว้ทันที

รถสปอร์ตหรูสีขาวขับมาจอดบริเวณหาดจอมเทียนโดยใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วโมง ชายหนุ่มกุมมือหญิงสาวเอาไว้แน่นก่อนจะพาไปนั่งริมชายหาด เพื่อชวนคนตัวเล็กมองคลื่นสาดซัดกระทบฝั่งอย่างสวยงาม

หากแต่ใจของหญิงสาวกลับเตลิดลอยไปหาชายอีกคนพลางคิดไปว่าหากตอนนมีภีมภวัตนั่งอยู่ข้างๆ เธอจะมีความสุขขนาดไหน ความรักของเธอก็เหมือนคลื่นที่รอให้กระแสลมพัดพาเธอมากระทบกับเขา เพียงไม่นานคลื่นนั้นก็จะเคลื่อนตัวลงกลับสู่ทะเลเหมือนกับเธอ

ซึ่งเมื่อถึงเวลาก็ต้องกลับไปยังที่ที่เธอควรอยู่ ถ้าตัดใจตอนนี้อาจจะยังทันและไม่เจ็บปวดมาก แต่ถ้ายังเจอหน้ากันทุกวันนอนด้วยกันทุกคืนอยู่แบบนี้ ความรู้สึกผิดที่ฝังลึกในจิตใจก็จะยิ่งเพิ่มพูนขึ้นเรื่อย ๆ แล้วเมื่อไหร่เธอ จึงจะลืมเขาได้เสียที

“น้องโรสมีอะไรจะระบายมั้ย พี่สัญญาว่าพี่จะเป็นผู้ฟังที่ดี” วิศรุตที่นั่งอยู่ข้างๆ แอบเห็นอาการเหม่อของหญิงสาวที่เอาแต่จ้องคลื่นทะเลหากแต่สายตากลับเลื่อนลอยจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

“การที่เราจะลืมใครสักคนออกจากหัวใจ เราควรจะทำยังไงดีคะ” หญิงสาวถามเสียงสั่นเครือระคนกำลังกลั้นน้ำตา

“ถ้าหมายถึงไอ้ภีม เขาเป็นพี่ชายของโรสซึ่งมันไม่มีทางเป็นไปได้ สิ่งที่น้องโรสควรทำตอนนี้ก็คือ ยอมรับความจริง ลองเปิดใจดูนะครับพี่พร้อมจะก้าวผ่านปัญหานี้ไปด้วยกันกับโรสนะ” วิศรุตเอ่ยอย่างอ่อนโยนพร้อมกับเอื้อมมือไปลูบศีรษะเธอเพื่อปลอบประโลม

“พี่รุตคะ โรส..เอ่อ..ยัง” หญิงสาวตกใจกับคำพูดของชายหนุ่มที่เผลอพูดมันออกมาเหมือนจะบอกเป็นความนัยว่าเขาจะรอเธอและจะเคียงข้างเธอไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากแต่ยังไม่ทันพูดจบประโยคก็โดนชายหนุ่มขัดขึ้นเสียก่อน

“พี่ ไม่ได้ต้องการคำตอบตอนนี้นะครับ พี่แค่จะย้ำไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น โรสยังมีพี่เสมอพี่จะรอรอวันที่โรสพร้อม แต่ตอนนี้พี่อยากให้โรสลองเปิดใจรับสิ่งใหม่ๆ เข้ามาในชีวิตบ้างแล้วโรสจะรู้ว่าโลกนี้ยังมีสิ่งสวยงามรอเราอยู่ครับ” ชายหนุ่มพูดไปก็เขินไปอดที่จะนึกขันตัวเองในใจไม่ได้ก็เขาไม่เคยพูดปลอบใครที่ไหนนี่นา ถ้าไม่เพราะสาวสวยคนนี้ เขาจะไม่มีวันพูดประโยคเห่ย ๆ แบบนี้เด็ดขาด แต่ไอ้ประโยคแบบนี้แหละที่ทำให้คนฟังคลายความเศร้าลงไปได้อย่างไม่น่าเชื่อ

“ขอบคุณพี่รุตมากนะคะ โรสสบายใจขึ้นเยอะเลย โรสจะลองเปิดใจรับสิ่งใหม่ๆ อย่างที่พี่รุตบอกค่ะ” ชายหนุ่มยิ้มกว้างจนเห็นฟันขาวสะอาดก่อนที่จะหุบลงตามลงเมื่อสาวน้อยพูดประโยคถัดไป

“อ๊ะ แต่เรื่องพี่รุต เรายังเป็นพี่น้องกันเสมอนะคะ” ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาคงเป็นได้แค่พี่ชายเท่านั้น ส่วนเรื่องอื่นเธอจะปล่อยให้เป็นเรื่องของอนาคต ไม่อยากคิดให้ปวดหัวอีก

“คร๊าบ ว่าไงว่าตามกันคร๊าบ เหอะๆๆๆ” อย่างน้อยเขาก็ดีใจที่ หญิงสาวยังไม่ฝังใจลึกไปมากกว่านี้ เพราะเมื่อถึงตอนนั้นคนที่จะเจ็บปวดที่สุดก็คงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากตัวเธอเองและใครก็ช่วยไม่ได้ถ้าหากมันเกิดขึ้นจริงๆ

“ไปเล่นน้ำกันมั้ย บรรยากาศกำลังเป็นใจ เอ๊ย..ไม่ใช่ กำลังดีเลย” ชายหนุ่มเอ่ยชวนก่อนจะใช้วงแขนแข็งแรงตวัดอุ้มร่างบางขึ้นพร้อมกับวิ่งเข้า ไปในน้ำแล้วโยนลงร่างบางนั้นทะเลจนทั้งคู่เปียกปอนไปตามๆ กัน

“พี่รุตแกล้งโรสเหรอ! นี่แน่ะ!!!” พอลุกจากน้ำได้หญิงสาวใช้มือบางวักน้ำใส่ชายหนุ่มเพื่อเอาคืนทันที ทั้งสองเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนานและเมื่อเห็นว่าได้เวลาอันสมควรแล้วเขาก็ชวนเธอกลับเห็นริมฝีปากอิ่มของเธอรีบซีดสั่นและเป็นกังวลว่าจะทำเธอต้องไม่สบาย

อีกมุมหนึ่งหลังต้นไม้ใหญ่ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากชายหาดมากนัก ชายหนุ่มอีกคนกำลังมองคนทั้งสองแววตาแข็งกร้าวบ่งบอกอารมณ์พิโรธราวเพลิงร้อนที่พร้อมจะแผดเผาทุกสิ่งรอบกายให้มอดไหม้ ใบหน้าเข้มเป็นสันเพราะเจ้าตัวขบกรามแน่นด้วยความโมโห

“หายหน้ามาระริกระรี้กับผู้ชายนี่เองรึ กลับไปก่อนเถอะแม่ตัวดี”

ดวงตะวันค่อยๆ ลาลับขอบฟ้าไป บ่งบอกเวลายามสนธยา รถสปอร์ตสีขาวคันหรูแล่นเข้ามาจอดบริเวณหน้าบ้านหลังโตสุดของเพื่อน โดยมีร่างสูงของวิศรุตเดินอ้อมมาเปิดประตูให้หญิงสาวด้วยใบหน้าชื่นบานที่ได้ไปเที่ยวสองต่อสองกับสาวน้อยที่แสนจะน่ารัก โดยแอบคิดเข้าข้างตัวเองไปว่านี่คือการเดทครั้งแรกของเขากับเธอ

“เชิญครับ..น้องโรสคนสวย” ใบหน้าหล่อ เอ่ยพร้อมรอยยิ้มไม่ยอมหุบ

“ขอบคุณค่ะพี่รุต ไม่ต้องเรียกโรสแบบนั้นจะดีกว่าไหม? มันเขิน เหอะๆ ๆ ๆ” ถึงจะไม่รู้สึกกับเขาฉันชู้สาว แต่เธอก็อดเขินไม่ได้กับคำพูดและการกระทำของคนตรงหน้า

“ไม่ได้ พี่พอใจจะเรียกแบบนี้ หรือจะเรียกว่าที่รักดีล่ะ” วิศรุตที่เห็นว่าร่างบางกำลังเขินน้อยๆ ก็นึกอยากแกล้งเธอขึ้น

“เอ่อ งั้นเรียกเหมือนเดิมดีกว่าเนอะ” เสียงใสเอ่ยยิ้มๆ พร้อมสะบัดศีรษะเบาๆ อย่างรวดเร็วโดยที่ไม่ผ่านการคิดเลยซักนิด

“โรส...รีบไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวจะไม่สบายเอาน่ะ ไอ้ภีมมันได้ฆ่าพี่เอา ที่ทำน้องสาวมันป่วย” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงทุ้มอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นว่าร่างบางตรงหน้ากำลังยืนตัวสั่นด้วยเพราะอากาศที่ตอนนี้ก็เริ่มเย็นขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว

“พี่ภีมเขาไม่สนใจโรสหรอกค่ะ ตอนนี้เขามีคุณอรปรียาอยู่ทั้งคน” สีหน้าจากร่าเริงเมื่อครู่สลดทันทีเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อกลางวัน

พี่ชายที่เธอปฏิเสธไม่ได้ว่าตอนนี้เธอรักเขาหมดใจ กำลังกอดจูบกับผู้หญิงอีกคนต่อหน้าต่อตา แม้เธอจะพยายามย้ำเตือนกับตัวเองเสมอว่าเธอไม่มีสิทธิ์และไม่มีวันที่จะได้สมหวังกีลภีมภวัต ไม่ว่าจะอยู่ในฐานะอะไรก็ตาม เธอก็ต้องคอยปรนเปรอบำเรอรักให้เขาอยู่ตลอด เขาจะรู้บ้างหรือเปล่าว่าสิ่งที่เธอยอมให้เขากระทำนั้นเป็นเพราะเธอรักเขา

“พี่ว่า เรารีบเข้าไปข้างในกันเถอะ เห็นไอ้ภีมบอกว่าวันนี้จะเลี้ยงมื้อค่ำเพื่อฉลองชัยชนะของมัน” ชายหนุ่มรีบเปลี่ยนเรื่องทันที เมื่อเห็นนัยน์ตาเศร้าๆ ของหญิงสาว ซึ่งเขารู้สึกเห็นใจเธอเหลือเกินแต่ก็อดตำหนิตัวเองไม่ได้ที่เผลอพูดไปโดยไม่คิด ทำให้เธอต้องเสียใจ

“ขอตัวนะคะ” หญิงสาวเอ่ยน้ำเสียงเศร้าๆ กำลังจะหมุนตัวเดินไปยังห้องของเธอ หากแต่ประโยคถัดไปของชายหนุ่มทำให้ อารมณ์ของเธอคลายเศร้าขึ้นได้บ้าง

“พี่ว่าพี่ไปส่งถึงหน้าห้องเลยดีไหมครับ กลัวน้องโรสของพี่จะไม่ปลอดภัย” เสียงทุ้มเอ่ยยียวน แต่แววตาเจ้าเล่ห์ที่ส่งไปให้หญิงสาว ตรงหน้ากลับไม่เหมือนจะแกล้งเอาซะเลย

“สับสนหรือเปล่าคะ นี่โรสน่ะไม่ใช่คุณอารียาของพี่สักหน่อย” เสียงใสล้อเขาจนชายหนุ่มหมั่นไส้ยัยตัวแสบขึ้นมาทันที

“ฮ่า ๆ โอเค ไม่ใช่ก็ไม่ใช้จ้ะ” ใบหน้าหล่อเจื่อนทันทีเมื่อสาวน้อยตรงหน้าแอบเหน็บเขาซะเจ็บแสบ ก็แหม ตามสื่อโซเชี่ยลทั้งหลาย ลงข่าวเขากับอารียา นางแบบสาวคู่ควงคนล่าสุดที่กำลังกอดจูบนัวเนียเย้ยฟ้าทำดินกลางงานวันเกิดเพื่อนสาว ก็จะไม่ให้เจื่อนได้ไงล่ะอุตส่าห์จะรีบทำคะแนนกับเธอแท้ ๆ แต่ดูเธอสิ ไม่เห็นจะมีอาการใด ๆ บ่งบอกว่ามีใจให้เขาสักนิด แถมยังเอามาล้อให้เขาต้องอับอายอีก

ทั้งคู่หยอกล้อกันสนุกสนานโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าการกระทำดังกล่าวได้ตกอยู่ในสายตาคมกล้าของใครบางคนจากหน้าต่างชั้นสองของบ้านหรูหลังนี้ ซึ่งบุคคลภายนอกไม่สามารถมองเห็นด้านในได้