พิศวาสเมียเด็ก

"เรียว~" ชายหนุ่มถอนหายใจพรืดใหญ่เมื่อได้ยินเสียงใสๆของใครบางคนดังขึ้นจากทางด้านหลัง ในตอนที่เขากำลังจะเดินออกมาจากห้องโถง เรียวค่อยๆหมุนตัวกลับมา เห็นเด็กน้อยกำลังเดินเตาะแตะมาหาเขา ใบหน้าจิ้มลิ้มประดับด้วยรอยยิ้มพริ้มเพรา มองดูแล้วน่ารักน่าเอ็นดู จนอยากหยิกพวงแก้มป่องนั้นสักทีสองที

"คุณหนูจะเอาอะไรครับ เดินตามผมออกมาทำไม" เรียวย่อตัวนั่งลงตรงหน้า อ้าแขนรอรับเด็กน้อยเข้าสู่อ้อมกอด ความน่ารักของเธอ ทำให้หัวใจของเขากระชุ่มกระชวย ทั้งที่ใครต่อใครบอกว่าเขาเป็นผู้ชายแข็งกระด้าง แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าเด็กคนนี้ เขาจะแสดงตัวตนอีกด้านหนึ่งออกมา นั่นคงเป็นเพราะเธอยังเด็กเกินไป ไม่สมควรได้เห็นความโหดร้ายของเขา

"เรียว~ ปายหนาย~" ชายหนุ่มอมยิ้มนิดหนึ่ง ยกตัวเด็กน้อยขึ้นมาวางบนหน้าขาข้างซ้าย ตวัดแขนกอดรัดเธอไว้หลวมๆ

"ไปทำงานครับ คุณหนูอยู่กับลูกน้องไปก่อนนะครับ ผมโทรหานายแล้ว อีกไม่เกินสิบนาทีนายกับนายหญิงจะกลับมา" เจ้านายที่เขาอ้างถึงคือคาลอส พ่อของเด็กน้อยคนนี้ ส่วนนายหญิงก็คือเกวลิน ภรรยาของคาลอส ทั้งสองคนเป็นเจ้านายของเขา ซึ่งเขาเป็นมือขวาของคาลอส

"ไปด้วยนะ~" เด็กน้อยออดอ้อน เปลือกตาบางกะพริบขึ้นลงถี่ๆ ท่อนแขนเล็กที่มีขนาดความยาวกว่าไม้บรรทัดเพียงแค่ไม่กี่เซนติเมตร พยายามตวัดพาดบนบ่าแกร่ง

"อย่าดื้อสิครับ ผมต้องไปทำงานนะ" เรียวขยับตัวลุกขึ้น โดยมีเด็กน้อยอยู่ในอ้อมแขน หากเขาพาเธอไปทำงานด้วย เจ้านายสุดโหดของเขาคงให้โบนัสเป็นลูกตะกั่ว

"ไม่ให้เรียวปายนะ~ หวง~" เรียวถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะตัดสินใจเดินเข้ามาในห้องโถงใหญ่ที่มีลูกน้องอีกหลายสิบคนยืนคุมอยู่อีกครั้ง

"พวกมึงปล่อยให้คุณหนูวิ่งตามกูออกไปได้ยังไง รู้ไหนว่าถ้านายรู้จะเกิดอะไรขึ้น" ลูกน้องทั้งหลายต่างพร้อมใจกันก้มหน้าก้มตา พวกเขาไม่สามารถห้ามปรามคุณหนูได้ เพราะเธอเอาแต่งอแงจะเดินไปหาเรียว

"ฮึก!" เด็กน้อยสะอึกสะอื้น เมื่อเรียวจะวางเธอลงบนโซฟา ฝ่ามือน้อยกำเสื้อเชิ้ตสีดำของชายหนุ่มไว้แน่น แขนอีกข้างหนึ่งกอดรัดลำคอหนา

"ไม่ให้ปาย~"

"อย่างอแงสิครับ เดี๋ยวผมกลับมาตอนเย็นนะ เดี๋ยวซื้อขนมที่คุณหนูชอบมาฝาก" ฮันนี่เอียงคอไปมาพลางกะพริบตาปริบๆ ก่อนที่ต่อมาจะส่ายหน้า เธอไม่ได้อยากกินขนม เธออยากอยู่กับเรียวมากกว่า เขาเป็นคนที่เธอรัก เธอหวงเขามากๆ กลัวว่าเขาจะรักเด็กคนอื่นมากกว่าเธอ

"ผมว่ารอให้นายกลับมาก่อนดีไหมครับ" หนึ่งในลูกน้องเสนอความคิดเห็น ความเอาแต่ใจของคุณหนูนั้นไม่ต่างจากพ่อแท้ๆ ซึ่งเป็นเจ้านายของพวกเขา มิหนำซ้ำยังติดนิสัยขี้อ้อนมาจากนายหญิงอีกด้วย

"เฮ้อ~ วันนี้ยอมให้หนึ่งวัน วันต่อไปห้ามงอแงแบบนี้อีกนะครับ" ฮันนี่ยิ้มแป้น เมื่อเรียวยอมนั่งลงบนโซฟา โดยมีเธอนั่งอยู่บนหน้าตักในท่าหันหน้าเข้าหากัน ฝ่ามือหนาทั้งสองข้างประคองแผ่นหลังบางไว้หลวมๆ

"ยักมั้ย~" เด็กน้อยเอียงคอถามพลางกะพริบตาปริบๆ ใช้ฝ่ามือน้อยสัมผัสริมฝีปากหนาเบาๆ ใบหน้าจิ้มลิ้มประดับด้วยรอยยิ้มไร้เดียงสา

"รักครับ" ความน่ารักของฮันนี่ ทำให้เรียวอดไม่ได้ที่จะอมยิ้ม ความรักของเขาคือความรักบริสุทธิ์ คือความจงรักภักดีที่ลูกน้องคนหนึ่งมีให้ต่อเจ้านาย เด็กคนนี้ก็เปรียบเสมือนเจ้านายของเขา นั่นทำให้เขาสามารถแลกชีวิตเพื่อเธอได้

"หอมแจ้มได้มั้ย~"

"ถ้าหอมแก้มแล้วจะเป็นเด็กดีไหมครับ"

"เป็นเด็กดีค่ะ~" เรียวอมยิ้ม โน้มใบหน้าลงมาประชิดพวงแก้มป่องสีชมพูระเรื่อ ก่อนจะใช้ริมฝีปากสัมผัสมันเบาๆ

จุ๊บ

"ยักมั้ย~" เด็กสาวถามย้ำเมื่อเรียวยืดตัวนั่งตรงๆ ชายหนุ่มเพียงแค่พยักหน้าตอบรับ นั่นทำให้ริมฝีปากน้อยๆเบะคว่ำลง

"ยักหนูมั้ย~~" น้ำเสียงของฮันนี่แผ่วเบาจนแทบฟังไม่ได้ศัพท์ เธอพยายามขยับตัวลุกขึ้นยืนบนหน้าขาแกร่ง เพื่อที่จะได้กอดคอเรียวได้สะดวก

"รักครับ" เด็กน้อยหัวเราะคิกคัก เมื่อได้รับคำตอบที่น่าพึงพอใจ ก่อนจะค่อยๆแนบพวงแก้มป่องคลอเคลียบ่าแกร่ง

"ทำอะไรกัน" เสียงทรงอำนาจของใครบางคน ที่ดังขึ้นทำลายความเงียบ ทำเอาเรียวและลูกน้องอีกหลายสิบคนสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ ต่างจากฮันนี่ที่แค่ขยับตัวนั่งลงบนหน้าตักแกร่ง ไม่ได้มีอาการตกใจเหมือนลูกน้อง

"แดะดี้~ มัม~" คาลอสเดินเข้ามาอุ้มลูกสาวสุดที่รักออกจากหน้าตักแกร่งของลูกน้องคนสนิท นั่นทำให้เรียวหน้าเสีย ด้วยกลัวว่าเขาอาจจะทำอะไรให้เจ้านายไม่พอใจหรือเปล่า

จุ๊บ~

"มีใครรังแกคนสวยของแดดดี้ไหมครับ" ริมฝีปากหนาจูบประทับเบาๆบนกลีบปากเล็กของลูกสาวสุดที่รัก เป็นการทักทายตามแบบชาวยุโรป เขาเพิ่งไปรับเกวลินมาจากโรงพยาบาล เพราะเธอทำงานเป็นแพทย์หญิงอยู่ที่นั่น จึงไม่ค่อยมีเวลาได้อยู่กับฮันนี่นัก

"ทำกับเรียวได้ไหมคะ~" เด็กน้อยไม่ได้ตอบคำถามของผู้เป็นพ่อ แต่สัมผัสริมฝีปากหนาเบาๆด้วยปลายนิ้ว เป็นการถามว่าเธอสามารถทักทายเรียวแบบเดียวกันกับที่แดดดี้ทักทายเธอได้หรือเปล่า

"หอมแก้มพี่เรียวก็ได้ค่ะ น่ารักกว่าการทักทายแบบแดดดี้ตั้งเยอะ" เป็นเกวลินที่ตอบคำถามของลูกสาว พร้อมทั้งเดินเข้ามาหอมแก้มฮันนี่เบาๆด้วยความคิดถึง แม้ว่าจะมีลูกแล้ว แต่เธอก็ยังอยากทำหน้าที่แพทย์หญิงต่อ อย่างน้อยก็ได้ช่วยชีวิตใครหลายๆคน

"...." เด็กน้อยหันมองหน้าเรียว เธออยากทักทายกับเรียวในแบบเดียวกันกับที่แดดดี้ทำ เธอต้องเป็นลูกเรียวหรือเปล่านะ จึงจะสามารถทำแบบนั้นได้ หรือต้องรักกันเหมือนแดดดี้กับมัม เพราะเธอเห็นพวกท่านทั้งสองคนใช้ริมฝีปากแตะกันบ่อยๆ