3ปรับปรุงตัว

บทที่3

ฉันยิ้มให้รักษ์ในขณะที่เขากอดฉัน ประตูห้องทำงานเปิดออกตามด้วยร่างของพ่อกับแม่

"อุ๊ย มาขัดจังหวะอะไรหรือเปล่านี่" แม่ของฉันเอ่ยขึ้น

"ไม่หรอกค่ะ" ฉันยิ้ม

"เห็นลูกๆรักกันดีแบบนี้พ่อก็เบาใจ" พ่อพายุเดินไปนั่งโซฟา "ข่าวลือพวกนั้นคงไม่ใช่ความจริง"

ฉันจ้องหน้าท่าน ข่าวลือหน้าหูเรื่องความสำพันที่เริ่มคลอนแคลนระหว่างฉันกับรักษ์เข้าหูพ่อแม่จนได้

"รักกันขนาดนี้คงไม่ใช่แล้วแหละค่ะคุณพายุ ข่าวลือก็แค่ข่าวลือ"

"ข่าวลือไม่มีมูลเขาเขาไม่พูดกันหรอก แต่ถ้าแค่ข่าวลือฉันก็สบายใจ" พ่อยิ้มในขณะที่ฉันทำหน้าไม่ถูกเลย

"ตอนเย็นทานข้าวด้วยกันนะ"

"ค่ะ"

"แล้วเมื่อไหร่จะมีหลานให้แม่กับพ่อสักที"

"ฝนยังไม่อยากมีครับ ชวนมีหลายรอบแล้ว" รักษ์ว่าพลางยิ้มให้ฉัน เขาแสดงละครแสดงความรักต่อหน้าพ่อแม่ฉันได้อย่างดีเยี่ยม

"นายก็รู้ว่าเพราะอะไร"

"ไม่เอาน่าฝน" เขากุมมือฉันแล้วก้มลงจูบ "มีลูกด้วยกันนะ" เขาแสร้งเปลี่ยนเรื่องไป พ่อแม่ฉันยิ้มให้กับท่าทางของฉัน เราเหมือนรักกันมาก หึ! แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่ ดูเหมือนฉันต่างหากที่รักเขา

"มีก็ดีนะฝน แม่หมอกมีหลานหมดแล้ว เหลือแม่นี่แหละที่ยังไม่มีสักที"

"แม่ก็มีหลานแล้วนิ่คะ หลานแม่หมอกก็หลานเหมือนกัน"

"มันจะเหมือนได้ยังไงเล่า รีบมีกันได้แล้ว"

"ผมจะรีบทำเลยครับ"

"การมีลูกเข้ามาเติมเต็มครอบครัวจะสมบูรณ์กว่าเดิม ลูกจะเป็นโซ่ทองคล้องหัวใจพ่อแม่ให้อยู่ด้วยกัน พ่ออยากเห็นลูกกับรักษ์มีความสุข พ่อดีแล่นกับแม่ดาวิกาก็คงรู้สึกเหมือนพ่อกับแม่"

"แต่ฝนยังไม่พร้อมนิ่คะพ่อ"

"แล้วเมื่อไหร่จะพร้อมล่ะ ฝั่งเราอยากมีฝั่งโน้นก็อยากมีหลานจะแย่อยู่แล้วนะลูก แต่งมาสามปีแล้ว มีลูกกันได้แล้ว"

"ผมจะพยายามครับ จะขยันทำการบ้านทุกวันเลยครับ"

"ดี!"

"เอางี้ ช่วงนี้งานไม่ค่อยเยอะ งานที่บริษัทพ่อแม่กับน้องจะดูแลเอง ส่วนลูกสองคนไปเที่ยวปั้มเบบี๋ที่เกาะกันไหม?"

"เกาะไหนครับ" รักษ์ถามอย่างตื่นเต้น

"เกาะไข่มุกเกาะต้องห้าม"

"ผมเคยได้ยินแต่ผมไม่เคยไปเลย เห็นเขาว่ากันว่ามันสวยมาก"

"สวยมากๆ อากาศก็ดีมากด้วยใช่ไหมฝน

"ใช่" ฉันตอบ "แต่ฝนไม่ไปหรอกค่ะ"

"ไปเถอะลูก ไปเที่ยวแล้วปั้มหลานมาให้แม่" ฉันเม้มปากไม่อยากไปเลยแม้แต่น้อย

"แต่ฝน..."

"ไปเถอะ"

"ฝนชวนเพื่อนไปด้วยได้ไหม?"

"แล้วแต่ฝนเห็นสมควรเลย แต่มีหลานกลับมาให้พ่อกับแม่พ่อ"

"ค่ะ เดี๋ยวฝนฉันโทรชวนเพื่อน"

"อืม งั้นพ่อกับแม่ไปทำงานก่อนแล้วกัน"

"ครับ" รักษ์พยักหน้า พ่อกับแม่ยิ้มให้ฉันแล้วลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากห้อง

"ฝนครับ"

"ฉันจะทำงาน"

"งั้นรักษ์ไปทำงานดีกว่า พรุ่งนี้เราจะได้ไปกัน"

"ต้องชวนเพื่อนก่อน"

"โทรชวนเลยครับ"

"ค่ะ" ฉันพยักหน้าแล้วรีบโทรออกหาเพื่อน

(ว่าไง)

"ไปเที่ยวเกาะกัน"

(เกาะไหน)

"เกาะไข่มุกกับเกาะต้องห้าม)

(เกาะต้องห้าม ฉันอยากจะกรี๊ด เห็นเขาว่าเกาะไข่มุกกับเกาะต้องห้ามเป็นเกาะที่สวยมากๆ)

"เกาะลุงฉันเอง แกรีบเก็บกระเป๋า แล้วชวนต้นรักไปด้วย พรุ่งนี้เราจะไปนอนกางเต็นท์กันที่บ้านต้นไม้ ฉันจะบอกว่าบรรยากาศที่นั่นสวยมากๆ ถ้าแกได้ไปเห็นนะแกจะไม่อยากกลับมาที่กรุงเทพฯเลย มีถ้ำมีน้ำตกแล้วก็มีสวนดอกไม้นี่บ้านต้นไม้แล้วก็มีชายหาดสีขาวตัดกับน้ำทะเลสีครามเป็นอะไรที่สวยงามสุดๆไปเลย" ฉันพูดอวยสถานที่ที่จะพาสามีกับเพื่อนๆไป มันสวยจนทุกคนต้องตกตะลึงแน่ ยิ่งเกาะต้องห้ามเป็นเกาะที่บรรยากาศดีถ้าใครไม่ได้รับอนุญาตก็จะไม่สามารถไปเที่ยวที่เกาะนั้นโดยพละการได้

(แค่ได้ฟังแกพูดฉันก็ตื่นเต้นแล้ว เอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันจะโทรไปชวนยัยต้นรักไปด้วย)

"ชวนไปให้ได้นะ"

(ได้แน่นอน)

ฉันกดวางแล้วยิ้มออกมา แล้วจัดแจงทำงานของตัวเอง

ตกเย็นของวันนั้น ฉันกับรักษ์มาทานข้าวที่บ้านของพ่อ วันนี้สองครอบครัวมาร่วมกันรับประทานอาหาร

"เห็นลูกเราสองคนรักกันดีแบบนี้ คนเป็นพ่อเป็นแม่ก็ยิ่งมีความสุข"

"ถ้าจะให้ต้องรีบมีหลานให้" ฉันทำได้เพียงส่วนยิ้มเจื่อนๆไปให้

"ของแบบนี้เร่งมากก็ไม่ได้นะคะ" น้ำหวานส่งจิ้มหวานใสให้แม่ดา

"แต่ถ้ามีเร็วมันก็ดีไม่ใช่เหรอ? แม่นี่ใจจะขาดอยากจะมีหลานอุ้มเหมือนคุณหมอก ว่าแต่คุณน้ำค้างไม่ได้ชวนคุณม่านหมอกกับคุณปั้นจั่นมาทานอาหารด้วยหรอคะ"

"โทรไปชวนแล้วค่ะแต่ว่ารายนั้นไม่ไปเที่ยวหาลูกหลานที่โคราชค่ะ"

"เสียดายจัง"

"ไว้โอกาสหน้าค่อยทานด้วยกันนะครับ" พ่อเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้ม ท่านสุภาพใบหน้าระบายยิ้มเต็มดวงหน้า

"ค่ะ"

"แล้วจะไปเที่ยวกันไหมรักษ์"

"ไปครับพ่อ ฝนจะพาไปพรุ่งนี้ครับ"

"อืม นั่งเครื่องบินส่วนตัวไปก็แล้วกัน ไปเที่ยวนานเท่าไรก็ได้"

"ครับ" เขายิ้มแล้วหันมาตักอาหารให้ฉัน "ฝนกินแกงเลียงดูสิ อร่อยมาก"

"ขอบคุณค่ะ"

"คู่นี้เขาน่ารักตลอดเลยเนาะ เห็นรักกันแบบนี้พ่อแม่ก็เบาใจ คนเป็นพ่อเป็นแม่เห็นลูกมีความสุขก็ยิ่งอิ่มเอมหัวใจ"

"ใช่ค่ะ" ทุกคนยิ้มแย้มมีความสุข ฉันเองรู้สึกหนักใจหากวันใดที่ฉันกับรักษ์สิ้นสุดกัน ทุกคนจะรู้สึกแย่มากเพียงใด ฉันไม่อยากจะคิดเลย

เช่าวันต่อมาฉันให้ลูกน้องลากกระเป๋าออกมาจากรถเพื่อไปไว้บนเครื่อง

"หูย บ้านแกนี่โคตรรวย" ต้นรักพูดพลางมองไปที่เครื่องบิน

"รวยแหละ ฉันใครล่ะยะ"

"แม่น้ำฝนคนรวย ไปกันได้แล้วฉันอยากเห็นเกาะลุงแกแล้ว"

"ขึ้นเครื่องเลยแล้วกัน ไปๆ พวกแกไปกับฉันไปนั่งด้วยกัน"

"พวกฉันนั่งด้วยกัน ส่วนแกไปนั่งกับผัวแกแล้วกัน" เพื่อนรักทั้งสองยิ้มแล้วรีบขึ้นไปบนเครื่องบิน รักษ์เดินมาจับมือฉันแล้วขึ้นไปบนเครื่องพร้อมกัน

"หวานกันเชียวนะ ถ้าเลิกนิสัยเจ้าชู้แล้วรักลูกรักเมียจะดูน่ารักกว่านี้"

"ใช่ ไอ้นิสัยเจ้าชู้เนี่ยเลิกได้ก็เลิกนะ ผู้หญิงถ้าเจอเรื่องแย่ๆมากเข้าความรู้สึกที่เคยมีมันก็จะไม่เหมือนเดิม ในวันที่นายอยากกลับมาหรือนายคิดได้ จะไม่มีผู้หญิงคนที่นายมองไม่เห็นค่าเหลืออยู่เลย"

"อืม" รักษ์พยักหน้า

"หวังว่านายจะเปลี่ยนตัวเองไปในทางที่ดี"

"เปลี่ยนแน่นอน"

"ดี" เพื่อนฉันพูดแล้วหันไปถ่ายรูปกัน

"หวังว่าการไปเที่ยวครั้งนี้เราจะมีตาหนูติดท้องมาด้วย"

"อืม" ฉันยิ้มให้เขา หวังว่าการไปเที่ยวครั้งนี้จะทำให้ทุกๆอย่างดีขึ้น