ตอนที่3 พ่อของเด็ก?

"ฉันชื่อโดส"

"ค่ะ คุณโดส"คุณโดสมองมาที่ฉันแว่บนึงก่อนที่จะหยัดกายลุกขึ้น

"เธอเข้าไปทำความสะอาดในครัว และห้องน้ำด้านนอกก่อน"เขาพูดพร้อมกับชี้ทางให้

"ค่ะ"ฉันตอบรับพร้อมกับผงกหัว

"ฉันจะเข้าไปอาบน้ำ หลังจากฉันออกไปแล้วเธอค่อยเข้าไปทำความสะอาดในห้องนอนของฉัน"

"ค่ะ"คุณโดสก้าวขาเดินเข้าไปในห้องนอนส่วนตัวแล้วปิดประตู ฉันก็แอบลอบหายใจเบา ๆ ก่อนที่จะเดินเข้าไปในครัวเพื่อจัดการทำความสะอาดตามคำสั่ง

.

ฉันเดินเข้าไปหยิบอุปกรณ์ทำความสะอาดแล้วเริ่มลงมือทำ ทำงานไปก็คิดถึงเหนือไป ไม่รู้จะเป็นอย่างไรบ้าง เราสองคนตัวติดกันมาตลอด วันนี้เป็นครั้งแรกที่ฉันกับเหนือจะต้องแยกกัน แต่เดี๋ยวตอนเย็นก็ได้เจอกันแล้วล่ะ พอนึกถึงเรื่องของเหนือ ฉันก็ต้องขอย้อนกลับไปวันที่เหนือเกิด

.

.

.

.

ตอนนั้นฉันนั่งร้องไห้ฟูมฟายเมื่อรู้ว่าพี่สาวที่เป็นที่รักได้จากไปอย่างไม่มีวันกลับ จนลืมไปเลยว่าพี่หอมได้ส่งตัวแทนไว้ให้กับฉัน นั้นก็คือเหนือเมฆ ลูกชายของเธอ พอฉันตั้งสติได้ ก็รีบไปที่แผนกเด็กเล็กทันที ฉันได้เห็นเทวดาตัวน้อยที่นอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงทารก แล้วเผลอยิ้มออกมาทั้งน้ำตา

"เป็นญาติของแม่เด็กใช่ไหมคะ"ขณะที่ฉันกำลังยืนมองเด็กน้อยอยู่พยาบาลสาวก็เดินเข้ามาพูดกับฉัน

"ชะ ใช่ค่ะหนูเป็นน้องสาวของแม่เด็กคนนี้"ฉันหันแล้วตอบกลับไป

"ตามฉันมาค่ะ"พยาบาลพูดจบก็เดินนำหน้าฉันออกมา โดยที่ฉันก็เดินตามเธอไปติด ๆ

พยาบาลสาวพาฉันมาที่ห้องหนึ่งแล้วเปิดประตูให้ฉันเข้าไป

"คุณหมออยากคุยด้วยน่ะค่ะ"ฉันผงกหัวให้แล้วเดินเข้าไปด้านใน ก็ได้พบกับชายหนุ่มวัยกลางคน ฉันมองเห็นป้ายชื่อแว็บ ๆ เขียนว่า "นพ.คิณ" กำลังจะอ่านนามสกุล เสียงคุณหมอก็ดังขึ้น

"เชืญนั่งครับ"

"คะ ค่ะ"ฉันตอบรับตะกุกตะกักแล้วขยับเก้าอี้นั่งลงตรงหน้าคุณหมอ

"คุณเป็นญาติกับแม่เด็ก?"คุณหมอหนุ่มเอ่ยถามในขณะที่เขาก้มหน้าเปิดแฟ้มอยู่

"ใช่ค่ะ"คุณหมอเงยหน้าขึ้นมองฉันแล้วลอบหายใจออกมาเบา ๆ

"หมอเสียใจเรื่องแม่ของเด็กด้วยนะครับ"น้ำเสียงคุณหมอช่างฟังนุ่มนวลแฝงความห่วงใย

"ค่ะ"ฉันขานรับสั้น ๆ แล้วก้มหน้าลงรู้สึกเศร้าใจและสะเทือนใจจัง

"เฮ้อ..หมอมีอีกเรื่องที่อยากจะบอก"ฉันเงยหน้าขึ้นมองหมอตั้งแต่ได้ยินเขาถอนลมหายใจด้วยความสงสัย

"มีอะไรเหรอคะ"หมอก็ได้บอกกับฉันว่า เหนือเมฆเป็นธาลัสซีเมีย หรือโรคโลหิตจาง. หมออธิบายแบบภาษาแพทย์ซึ่งฉันก็ไม่ค่อยจะเข้าใจเท่าไหร่

"แล้วจะรักษาได้ไหมคะ"

"ธาลัสซีเมียคือโรคเรื้อรังไม่สามารถรักษาให้หายด้วยการรับประทานยาเมื่อเป็นแล้วก็จะเป็นไปตลอดชีวิต"พอหมอตอบกลับมาแบบนี้ฉันรู้สึกสงสารเหนือจับใจ ทำไมต้องเกิดกับหลานฉันด้วยนะ

"แต่มีวิธีที่รักษาให้หายขาดได้"ฉันเงยหน้าขึ้นมองคุณหมอด้วยความหวัง.

"วิธีอะไรเหรอคะ"

"การปลูกถ่ายไขกระดูก ซึ่งจะต้องหาเซลล์ต้นกำเนิดที่เข้ากับผู้ป่วยได้"

"เซลล์ต้นกำเนิด?"ฉันพึมพำออกมาเบา ๆ

"พ่อของเด็ก?"คุณหมอเลิกคิ้วเอ่ยถาม

"เอ่อ...."ฉันตอบไม่ถูกเลยเพราะฉันไม่รู้ว่าพ่อของเด็กเป็นใคร

"พาพ่อของเด็กมาตรวจดูนะครับ เผื่อจะช่วยเด็กได้"ฉันก้มหน้าอย่างคนสิ้นหวัง ฉันจะไปหาพ่อของเด็กที่ไหนกันล่ะ

หลังจากพาเหนือออกจากโรงพยาบาล ฉันก็ต้องขายบ้านเพื่อจัดงานศพพี่สาว แล้วหาห้องเช่าอยู่ ฉันเลี้ยงเหนือจนแทบไม่มีเวลาทำอะไรเลย ครั้นจะไปตามหาพ่อของเหนือก็ต้องพาไปด้วย ซึ่งฉันเองก็ไม่รู้จะไปตามหาที่ไหนด้วย เท่าที่รู้มา พี่หอมทำงานอยู่ที่ผับ kai แค่นั้นเอง

.

.

.

ระหว่างที่ฉันทำความสะอาดห้องน้ำแล้วนึกถึงเรื่องของเหนือ จู่ ๆ ก็มีเสียงดังเข้ามาจนทำให้ฉันต้องสะดุ้งโหย่ง

"เทียน"

"คะ ค่ะ"เป็นเสียงคุณโดสเขาโผล่หน้าเข้ามาแล้วเรียกชื่อฉัน

"แค่นี้ทำไมต้องตกใจ ขวัญอ่อนซะจริง"คุณโดสบ่นพึมพำ ฉันวางอุปกรณ์แล้วเดินไปที่หน้าประตู

"มีอะไรเหรอคะ"ฉันเอ่ยถามอย่างสุภาพ

"ฉันจะออกไปข้างนอก ระหว่างนี้เธอก็เข้าไปทำความสะอาดที่ห้องนอนฉันด้วย"

"ค่ะ เอ่อ แล้วคุณโดสจะกลับมาเมื่อไหร่คะ"ฉันเอ่ยถามแล้วก้มหน้างุดเพราะกลัวว่าเขาจะดุที่ถามเซ้าซี้ไปหรือเปล่า

"น่าจะเที่ยง ๆ"เขาตอบกลับเสียงเรียบนิ่งก่อนที่จะเดินออกไป ฉันเงยหน้าขึ้นมองแผ่นหลังจนเข้าเขาเดินไปเปิดประตูแล้วเดินออกไป

จากนั้นฉันก็ทำงานของตัวเองต่อ พอในครัวและห้องน้ำด้านนอกเสร็จก็เข้าไปทำความสะอาดในห้องนอนของคุณโดสต่อ ห้องนอนของเขากว้างมาก ฉันเดินไปที่ไปเปิดผ้าม่านออกเพราะห้องมันดูมืด ๆ พอเปิดออกห้องก็สว่างขึ้นมันเป็นกระจกใสสามารถดูวิวข้างนอกรอบทิศ และมีประตูที่เปิดออกไปที่นอกระเบียง ถัดไปก็เป็นห้องน้ำที่ค่อนข้างใหญ่ มีอ่างอาบน้ำหรู อีกมุมของห้องก็จะเป็นโต๊ะทำงาน ฉันเดินเข้าไปหยิบกรอบรูปที่ตั้งอยู่บนโต๊ะขึ้นมาดู น่าจะเป็นภาพครอบครัวของคุณโดส เพราะมี ชายหญิงวัยกลางคน และหญิงสาวที่อายุน่าจะเท่ากับฉัน รวมถึงคุณโดสด้วย

"คุณโดสหน้าตาคล้ายกับพ่อเขาเลย"ฉันพึมพำกับตัวเองเดาเอาว่าชายวัยกลางคนที่ยังดูหนุ่มและยังหล่อเหลาอยู่น่าจะเป็นพ่อของเขา น่าอิจฉาจังที่เขามีครอบครัวที่อบอุ่น ต่างจากฉันเลย ไม่มีใครสักคน พ่อแม่ก็จากไป และพี่สาวก็จากฉันไปอีกคน ทำไมทุกคนต่างทิ้งฉันไปหมด จู่ ๆ น้ำตาฉันก็ไหลลงบนกรอบรูป จึงรีบปาดน้ำตาที่แก้มอย่างลวก ๆ แล้วหยิบผ้ามาเช็ดกรอบรูป ก่อนที่จะตั้งไว้ที่เดิม

ฉันเดินไปที่เตียงนอนของคุณโดส แล้วเลือกที่จะทำความสะอาด เปลี่ยนผ้าปูเตียงก่อน เตียงของเขาใหญ่มาก นอนได้สามสี่คนเลย ถ้าเอาไปไว้บ้านฉัน เหนือต้องนอนเกลือกกลิ้งไปมาจนเหนื่อยแน่ ๆ พอเปลี่ยนผ้าปูเตียงเสร็จ ก็จัดการทำอย่างอื่นต่อ ห้องเขากว้างมากยอมรับเลยว่าเหนื่อยสุด ๆ อยู่แค่คนเดียวทำไมมีห้องกว้างขนาดนี้นะ ห้องน้ำของเขากว้างพอ ๆ กับห้องเช่าฉันเลย คนรวยนะเนาะ อยากจะถูกรางวัลที่หนึ่งสักครั้งบ้างจัง ฉันก็เพ้อฝันไปงั้นแหละ ลอตเตอรี่ไม่เคยจะซื้อแล้วจะเอาอะไรมาถูก บ้าจริง ยัยเทียนเอ้ย..ฉันทำงานไปก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย เพลินดีเหมือนกันนะ

????????????