บทที่ 4 ปาลิน

ด้านฟรอสต์ที่ชนเข้ากับใครบางคน ขณะที่เดินมาเข้าห้องน้ำแล้ว มือหนาหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาใส่กระเป๋าเสื้อ แต่แล้วกับต้องชะงัก เมื่อสายตาสะดุดเข้ากับร่างบางใบหน้าสวยตรงหน้า

“นี้คนหรือนางฟ้า” ฟรอสต์พึมพำเสียงออกมา ราวกับคนไม่ได้สติ ร่างบางใบหน้าสวยตรงหน้า ปากนิดจมูกปลายเชิดหน่อยๆ ผมยาวสลวยดัดปลายเป็นลอนรับกับใบหน้าสวยหวานของเธอ พอดูรวมๆแล้ว สวยมาก สวยชิบหาย ทำเอาเขาใจสั่นหมด ทุกอย่างราวกับโลกหยุดหมุน ปฏิเสธไม่ได้ ว่าร่างบางตรงหน้าสวยหวานจับใจของผม

“...น่ารัก” ฟรอสต์หลุดเสียงพึมพำออกมาต่อหน้าสาวสวยอย่างปาลิน ราวกับคนไม่ได้สติ นัยน์ตาคมเข้ม สบตาสาวสวยตรงหน้าผ่านเลนส์แว่นตา ฟรอสต์เอ่ยเป็นภาษาไทย โทนหน้าแบบนี้ เจแปน โคเรีย แน่เลย

!! ตึก ตึก !! หัวใจดวงเล็กๆ เต้นสั่นแรงอย่างไม่เป็นจังหวะ ราวกับไม่เคยเกิดขึ้นที่ไหนมาก่อน

ด้านปาลินร่างบางที่ถูกชายหนุ่ม โทนหน้าเอเชีย เอ่ยชมเธอเป็นภาษาไทยมานั้น ใบหน้าสวยถึงกับชะงัก ระบายยิ้มบางๆ ให้กับคนตรงหน้า

มือเรียวยื่นไปจับสมาร์ทโฟน ไอโฟน 16 โปรแม็กสีโกลด์เคสใส ตรงหน้าของตน

!! โป๊ก !! หน้าผากของคนทั้งคู่ชนเข้าหากันอย่างไม่ตั้งใจ มันเป็นอุบัติเหตุ

!! หมับ !! แต่แล้วกับต้องชะงักเมื่อมีมือใครอีกคนจับที่มือของปาลิน นัยน์ตาทั้งสองคู่สบตาเข้าหากัน ใกล้มากจนทำให้ฉันรับรู้ลมหายใจอุ่นๆ จากปลายจมูกของเขา

“ปาลิน ทางนี้” ออมขวัญที่เรียกชื่อเธอมาเช่นนั้น ทำให้ปาลินนั้นได้สติ มือเรียวหยิบสมาร์ทโฟนเครื่องขวามือ ล่วงบนพื้นใส่ในกระเป๋าเสื้อ ปาลินระบายยิ้มบางๆ เป็นเชิงขอโทษฟรอสต์ เมื่อเห็นว่าเพื่อนมารอแล้ว ร่างบางจึงเดินลากกระเป๋าเดินทางออกไป

ด้านฟรอสต์ที่ถูกสาวสวยระบายรอยยิ้มหวานๆจากปาลิน ราวกับต้องมนต์สะกดเขานั้น สายตาคมเข้มจับจ้องปาลินที่เดินออกจากเขาไปจนกระทั่งลับตา

“ปาลิน งั้นเหรอ” ใบหน้าอันหล่อเหลาหลุดยิ้มขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว ปฎิเสธไม่ได้ว่า หญิงสาวรอยยิ้มแสนหวานมีเสน่ห์คนนั้น น่ารักไม่ไหวจนเสียอาการ ถึงกับทำฟรอสต์คนยิ้มยากเก็บอาการไม่อยู่เสียแล้ว ใบหน้าอันหล่อเหลาหลุดยิ้มอย่างไม่รู้ตัว เมื่อถูกสาวสาดรอยยิ้มสดใสอันมีเสน่ห์ให้อย่างจังๆ ทำเอาฟรอสต์หลงใหล ประทับใจอย่างไม่รู้ตัว ไม่อยากจะเชื่อ เพียงแค่เสี้ยววินาที ยังทำเขาเสียอาการมากขนาดนี้ ถ้าได้ทำความรู้จักมากกว่านี้ จะฟินมากขนาดไหนกันเชียว ใบหน้าอันหล่อเหลาผุดรอยยิ้มขึ้นมุมปากหนา ขณะที่นัยน์ตาทั้งสองคู่มิอาจหยุดมองปาลิน คนนั้นได้แม้แต่วินาทีเดียว

“พี่ชาย...พี่ชาย” เสียงเรียกของฟร้อนท์ ทำให้ฟรอสต์นั้นได้สติ รู้ตัวอีกทีเขาก็เอาแต่มองร่างบางในชุดเสื้อโค้ทตัวยาวเดินลากกระเป๋าไปกับหญิงสาวอีกคน อย่างไม่ละสายตากันเลยทีเดียว

“พี่ชาย เป็นอะไรหรือเปล่า”

“ป่าว...” ปฏิเสธไม่ได้ว่า ปาลินเธอคนนั้นสวยหวานต้องตาต้องใจ มีเสน่ห์บาดใจเขาเหลือเกิน ใบหน้าอันหล่อเหลากระตุกยิ้มที่มุมปากอ่อนๆ แค่นี้ทำเอาผมจะเคลิ้มเชียว มองยังไงก็ไม่เบื่อ เพลินตาชิบหาย

ด้านปาลินที่เข็นกระเป๋าเดินทางมาถึงรถ

“แก เมื่อกี้ใครเหรอ ผู้...คนนั้นใครเหรอ หล่อมาก”

“ไม่รู้สิ เขาเดินมาชนฉัน” ด้านปาลิน คนบ้าที่ไหน เดินชนไม่พอ แล้วยังมาชมกันซึ่งๆหน้าอีก แต่นั้นร่างบางใบหน้าสวยก็ระบายยิ้มบางๆ ปฏิเสธไม่ได้ว่าคู่กรณีของเธอ เมื่อครู่นั้นหล่อเท่ มีเสน่ห์ขั้นเทพ มองผิวเผินคิดว่าไอดอล หรืออาจจะใช่ก็ได้ ไม่แน่ใจ

มาแนะนำตัวหน่อย ฉันชื่อ ปาลิน คนไทยแท้ ทั้งพ่อและแม่ฉันเป็นคนไทย ฉันเกิดและใช้ชีวิตที่นี่ตั้งแต่เด็ก พ่อแม่ฉันเป็นเด็กทุน พบรักกันที่นี่และได้ให้กำเหนิดฉัน แต่ตอนนี้ฉันอาศัยอยู่กับพ่อ แม่ฉันลาจากโลกนี้ไปแล้วเมื่อ 2 ปีที่แล้ว ตอนนี้ฉันเหลือแค่พ่อ ฉันทำงานและส่งตัวเองเรียนที่เมืองซิดนีย์ ส่วนพ่อฉันมีครอบครัวใหม่ ที่เมืองเวสเทิร์น

และวันนี้เป็นวันหยุดของฉันๆ กลับมาจากไปเยี่ยมญาติที่เมืองเวนิสมา ส่วนยัยออมขวัญคือเพื่อนสนิทของฉัน เด็กแลกเปลี่ยนมาจากไทย ฉันทำงานพาร์ทไทม์ และเป็นติวเตอร์ให้กับรุ่นน้อง ฉันรู้สึกมีความสุขที่ได้ทำงานและเรียนไปด้วย ฉันเรียนวิศวะดนตรีและสื่อ หลักสูตรดนตรีอิเล็กทรอนิกส์ ซึ่งหลายคนบอกขัดกับหน้าหวานๆ ของฉัน แต่กับเป็นอะไรที่ฉันเรียนแล้วสนุกและชอบมากๆ

อ่านให้สนุก ฝากกดไลท์ และคอมเม้นต์ด้วยนะคะ