สามี4

เมื่อเดินออกมาจากสำนักทะเบียน หญิงสาวมองไปที่เอกสารสำคัญ ซึ่งเป็นใบทะเบียนสมรสของเธอกับโรมราชัน                         

  “เป็นอะไรไป หรือคุณอยากเปลี่ยนใจ เราไปหย่ากันตอนนี้ยังทันนะ” ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยรอยยิ้มเชือดเฉือน เมื่อเขากำลังจะได้รับชัยชนะ หลังจากเฝ้ารอหญิงสาวมาเนิ่นนานหลายปี ถือได้ว่าชีวิตนี้เขาเฝ้ารอเพียงแค่เธอ                                                                                     

“ใครบอกว่าฉันจะเปลี่ยนใจ นับตั้งแต่วินาทีนี้นายคือผู้ชายของฉันจำเอาไว้” เธอหันมายิ้มสู้ยังไงก็อยากลองดูสักตั้ง                                 

เพราะเป้าหมายของเธอก็คือการเลือกใครสักคน มาทำให้เธอหลุดพ้นจากการถูกคลุมถุงชน บวกกับหน้าตาของโรมราชันที่ดูหล่อเหลา ก็น่าจะทำให้เธอสามารถมีลูกสาวหรือลูกชายสักคนกับเขาได้ไม่ยาก

“อย่าริเล่นกับไฟ เพราะถ้ามันติดขึ้นมาเมื่อไหร่ ต่อให้คุณเรียกรถดับเพลิงมาทั้งโลก ก็ไม่อาจดับไฟที่คุณเป็นคนตั้งใจจุดให้มอดดับลงได้”                                                                                              

“พูดจาเพ้อเจ้อ! ขึ้นรถได้แล้ว”                                           

“ครับที่รัก”                                                                 

เฌอรีนแอบมองค้อน แต่ไม่ได้พูดอะไรออกไป เธอพยายามทำตัวให้ชินและคุ้นเคยกับชายหนุ่ม เพราะถึงยังไงก็ต้องอยู่กับเขาตลอดระยะเวลาที่กำหนดเอาไว้ในสัญญา ซึ่งอาจจะมากกว่าหนึ่งปีหรือสองปี อยู่ที่ว่าเขาจะมีความสามารถทำให้เธอตั้งครรภ์ได้เมื่อไหร่ หรือถ้าเป็นไปได้ก็อยากใช้ชีวิตกับเขาไปจนวาระสุดท้ายของชีวิต                                           

“นายจำที่ฉันบอกได้ไหม ห้ามพูดอะไรเกี่ยวกับสัญญาเด็ดขาด”                     

“ผมรู้หรอกน่า”                                                                           

“คุณย่าคงไม่ชอบนายสักเท่าไหร่ทำใจไว้ด้วยแล้วกัน เพราะถึงยังไงความสัมพันธ์ของเราสองคนก็ต้องจบลงสักวัน” เธอพูดประโยคนี้ออกมาด้วยใบหน้าเรียบเฉย ทว่าอีกฝ่ายกลับรู้สึกน้อยใจอยู่ในที

“ในสายตาของคุณผมคงเป็นได้แค่ไม้กันหมาสินะ”                          

“สมองนายได้รับการกระทบกระเทือนมาหรือเปล่า หรือสะดุดแล้วความจำหล่นหายไป นายเป็นได้แค่เพียงไม้กันหมานั่นแหละเข้าใจถูกแล้ว"                                                                                                    

“คนอะไรไร้หัวใจสิ้นดี”                                                                 

“ฉันก็เป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ไม่เคยเชื่อเรื่องความรัก เพราะท้ายที่สุดความรู้สึกของคนเราเปลี่ยนแปลงได้เสมอ”                            

เฌอรีนยังคงฝังใจในความรักที่บิดาเคยมีให้มารดาของเธอ ถึงแม้สุดท้ายพวกเขาจะจากไปแล้วก็ตามที ทว่าสิ่งที่ผู้ชายคนหนึ่งได้พลาดพลั้งปันใจให้ผู้หญิงอีกคน ที่มิใช่ภรรยาของตัวเอง นำมาซึ่งความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ จนเฌอรีนต้องกลายเป็นเด็กกำพร้า                             

“ความรักคือสิ่งสวยงาม ถ้าคุณได้ทำความรู้จักกับผม โลกใบนี้จะกลายเป็นสีชมพู ผมรับรองว่าชีวิตของคุณจะต้องเต็มไปด้วยสีสัน”               

“บางทีชีวิตของฉันอาจเต็มไปด้วยความหลากหลาย จนไม่มีพื้นที่ว่างให้ใครได้ใช้สีสันเหล่านั้นเข้ามาเติมแต่ง ถึงแล้วลงไปสิ... เจอคุณย่าก็อย่าพูดมาก เงียบเอาไว้เดี๋ยวฉันจัดการเอง” ภาวะความเป็นผู้นำของเฌอรีน กับท่าทีเชื่อมั่นในตัวเองสูง ทำให้โรมราชันแอบยิ้มตามหลังเธออกไป ถึงยังไงหญิงสาวก็คือรักแรกและรักเดียวของเขา            

….