นัดดูตัว3/2
“สวัสดีครับผมชื่อโรมราชัน คุณอาจจะเรียกผมสั้น ๆ ว่าโรมเฉย ๆ ก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ” เขาพูดพลางยื่นมือออกไปทักทาย ทว่าหญิงสาวกลับแสดงอำนาจเหนือกว่า ประหนึ่งอยากประกาศให้เขารู้ว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิง ที่เขาคิดจะฉวยโอกาสได้ง่าย ๆ
“ดูจากหน้าตาผิวพรรณคงลงทุนไปเยอะสินะ” เฌอรีนคือผู้หญิงคนแรกที่ทักเขาแบบนี้ หญิงสาวคงคิดว่าเขาผ่านมือหมอมานับครั้งไม่ถ้วน ทว่าในทางกลับเขาโรมราชันมีใบหน้าหล่อเหลาราวกับฟ้าประทานมาตั้งแต่เกิด
“เจ้ก็ปากร้ายไม่เบานะครับ”
“นายเรียกใครว่าเจ้!” เฌอรีนโกรธจนลมออกหู เมื่อเธอถูกชายหนุ่มเรียกออกมาแบบนั้น
“ผมเพิ่งอายุสามสิบ”
“สามสิบ!” เฌอรีนไม่รู้จะตกใจอะไรก่อนดี ระหว่างอายุของเขากับใบหน้าที่แลดูอ่อนกว่าวัย ถ้าไม่บอกเธอคงคิดว่าเขายังเรียนอยู่ปีสองปีสามด้วยซ้ำ แต่นั่นมันผ่านมาหลายปีแล้ว
“ใช่ครับ แต่คุณเองก็ไม่เหมือนคนอายุสามสิบแปดนะครับ”
“นี่! ไม่ต้องย้ำ ฉันอายุเท่าไหร่ไม่สำคัญหรอก เรื่องสัญญาที่รินลดาส่งให้นายคงอ่านมาอย่างละเอียดแล้วใช่ไหม เพื่อนของฉันคงบอกประเด็นสำคัญให้นายได้ทราบไปแล้ว ตกลงนายจะเอาไง”
“คุณไม่กลัวผมเอาเปรียบเหรอครับ”
“ถึงยังไงรายละเอียดทั้งหมด ก็ต้องเป็นไปตามเงื่อนไขที่ระบุเอาไว้ในสัญญา”
“แต่บางข้อผมไม่เห็นด้วย”
“ทำไมล่ะ นายมีแต่ได้กับได้เลยนะ”
“ลูกผู้ชายอย่างผม ไม่ได้เกิดมาเพื่อเอาเปรียบผู้หญิง”
“แต่งานที่นายทำมันดูย้อนแย้งอยู่นะ”
“ผู้หญิงที่ผมพูดถึงคือคุณ ไม่ใช่ทุกคนบนโลกใบนี้”
“นายรับเงินจากฉันถือว่าเราต่างก็ได้ผลประโยชน์ร่วมกัน” เฌอรีนยังคงไม่เข้าใจกับถ้อยคำเหล่านั้น เพราะเธอคิดว่าสักวันผู้ชายอย่างเขาก็ต้องเลือกสิ่งที่ดีกว่า
“ผมเตือนคุณแล้วนะครับ ผมเป็นผู้ชายไม่ใช่นักบุญ ผมต้องการอะไรคุณน่าจะรู้ดี เงินไม่ใช่คำตอบสำหรับผม”
“แล้วที่นายทำงานอยู่ที่นี่ไม่ได้ทำเพื่อเงินหรือไง สรุปแล้วต้องการเดือนเท่าไหร่ฉันพร้อมจ่าย แค่นายลงนามในสัญญาฉบับนี้ทุกอย่างก็เป็นไปตามเงื่อนไข”
(คุณเป็นผู้หญิงแบบไหนกันนะ) โรมราชันคิดในใจ พลางกวาดสายตามองข้อตกลงในสัญญาทุกข้ออีกครั้งอย่างละเอียด
“รายได้ของผมไม่แน่นนอน”
“นายต้องการเดือนเท่าไหร่ก็ว่ามาสิ! กรอกตัวเลขลงไปเลย”
“บอกแล้วไง... ในแต่ละเดือนรายได้ของผมไม่แน่นอน”
“ฉันรู้! นี่ไง ถึงได้เว้นเอาไว้ให้นายใส่ตัวเลขลงไป”
“คุณจ่ายไหวแน่นะ”
“ฉันเป็นใครนายก็น่าจะรู้ดี กลัวฉันไม่มีเงินจ่ายหรือไง”
“ผมรู้ว่าคุณมีเงิน”
“รู้แล้วก็รีบลงนาม ฉันมีงานต้องทำต่อ”
“ตอนนี้เนี่ยนะ คุณไม่คิดจะพักบ้างเลยรึไง”
“ฉันโตมากับธุรกิจ ชีวิตของฉันไม่มีอะไรสำคัญไปกว่างานอยู่แล้ว รีบ ๆ ลงนามซะ หรือถ้านายไม่สนใจฉันจะได้ไปหาคนอื่น”
“โอเคครับ รายได้ของผม เริ่มต้นที่หกหลักมากสุดก็แปดหลักต่อเดือน”
“ฮะ! บางเดือนรายได้อยู่ที่แปดหลัก นี่นายออกไข่เป็นทองคำรึไง! คิดจะปล้นฉันเหรอ” โรมราชันแทบหลุดขำออกมา เมื่อเห็นสีหน้าของเฌอรีน เธอคงไม่รู้ว่าเขาเป็นถึงเจ้าของบาร์โฮต์ ซึ่งถือหุ้นมากสุด แน่นอนว่ามันมากกว่าอามิทกับมิลตันเสียอีก
“แล้วคุณคิดว่าไง ผมไม่ได้มีดีแค่ไข่ทองคำนะครับ อย่างอื่นถ้าไม่ดีจริงผมคงขายไม่ออก” ถ้อยคำกวน ๆ กับสายตาเจ้าเล่ห์ของเขา ทำเอาเฌอรีนถึงกับเลิ่กลั่ก
“บ้าหรือเปล่า จะเอาเท่าไหร่ก็เติมตัวเลขลงไป ฉันไม่มีเวลามาต่อปากต่อคำกับนายหรอกนะ”
“โอเค” โรมราชันพูดพลางคว้าสัญญามาเซ็นอย่างไม่ลังเล เขาได้แต่หวังว่าความใกล้ชิดจะทำให้ชีวิตเปลี่ยนไปจากเดิม เพิ่มเติมคือการมีลูกน้อยเป็นโซ่ทองคล้องใจ
“สิ่งที่นายต้องจำให้ขึ้นใจ คือกฎข้อแรกห้ามตกหลุมรักฉันเด็ดขาด เด็กที่เกิดมาฉันมีสิทธิ์ขาดในการเลี้ยงดูแต่เพียงผู้เดียว”
“ได้ไง! นั่นมันเสปิร์มผมนะ อย่างน้อยผมก็ควรมีสิทธิ์ที่จะดูแลเขาในฐานะพ่อ นี่มันสัญญาเสียดุลการค้าผมไม่ยอม” คนทั้งคู่เริ่มทะเลาะกัน ทั้งที่ยังไม่ทันได้ลองใช้ชีวิตร่วมกันด้วยซ้ำ
“เสียดุลอะไร ฉันจ่ายให้นายไปเท่าไหร่ ฉันสิควรเป็นฝ่ายเรียกร้อง แต่ช่างเถอะถึงยังไงคุณย่าก็ต้องบังคับให้ฉันแต่งงานอยู่แล้ว อย่างน้อยนายก็ดูดีกว่าผู้ชายคนนั้น”
“ผมมีดีกว่าที่คุณคิด แล้วไม่ต้องพูดถึงสิทธิ์ขาดในการเลี้ยงดู ยังไงผมก็ไม่ยอมให้คุณพรากลูกพรากพ่อเด็ดขาด”
“เรื่องนั้นพักไว้ก่อน ฉันท้องเมื่อไหร่ค่อยมาคุยกันใหม่” เธอปรายหางตามองเขาอย่างไม่ค่อยไว้วางใจโรมราชันเท่าไหร่นัก
“คุณคิดว่าผมไม่มีน้ำยาพอรึไง” ถ้าเธอรู้ว่าเขาเป็นศัลยแพทย์มือหนึ่งไม่ต่างจากพี่สาว เฌอรีนจะยังคงมองแรงแบบนี้หรือเปล่า
“ก็ใครจะไปรู้ล่ะ อันดับแรกนายไปตรวจร่างกายให้ละเอียดยิบ มีโรคถ่ายทอดทางพันธุกรรมไหม ที่สำคัญโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ห้ามพลาดเด็ดขาด นายอาจจะเคยนอนกับผู้หญิงมาแล้วมากหน้าหลายตา แต่จากนี้ไปห้ามยุ่งกับใครนอกจากฉันคนเดียว”
“คุณหึงผมเหรอ”
“ฮ่ะ! ฉันเนี่ยนะหึงนาย รอให้พระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกก่อนเถอะ...ชิ!” เฌอรีนเบ้ปากมองบน เธอผิดหวังอยู่บ้างที่เขาเลือกทำงานแบบนี้ ซึ่งหญิงสาวก็ไม่คิดที่จะปลูกต้นรักกับใคร
ที่สำคัญหญิงสาวยังคงมีความเชื่อมั่นสูง ผู้ชายอย่างโรมราชันคงไม่มีวันกล้าก่อกบฏ ถึงกับทวงสิทธิ์ของการเป็นบิดา ถ้าหากเธอนั้นเกิดมีลูกกับเขาได้ มันก็คงกลายเป็นแค่ความสัมพันธ์ระยะสั้นเท่านั้น ถ้าวันหนึ่งต้องหย่าขาดคงไม่หลงเหลือความผูกพันให้ต้องคะนึงหาอีกฝ่าย
