บทที่ 3

เริ่มแผนร้าย

วันหนึ่ง

“ไปไหนมาล่ะนีน่า” ผู้เป็นแม่ถามทันทีที่เห็นใบหน้าอันสดใสของลูกสาว ยิ้มแก้มปริเดินเข้ามา

“นีน่าไปคุยกับคุณองศามานะคะ”

“คุณองศา”

“ค่ะแม่ ก็คนที่ซื้อที่ดินของคุณพ่อไปยังไงล่ะคะ”

“อ๋อ... พ่อหนุ่มหน้าตาดีคนนั้น”

“ค่ะแม่ คุณองศาเป็นคนอัธยาศัยดีมาก ๆ เลยค่ะ และก็คุยสนุกด้วย” ยิ้มเขิน แค่เอ่ยถึงเขา ใบหน้าของฉัตรธิดาก็แดงระเรื่อขึ้นมา

“เขาจีบหนูหรือ” คุณนาถสรรพยอก ปีนี้ลูกสาวของนางก็อายุยี่สิบเจ็ดปีแล้ว สมควรที่จะออกเรือน หรือหาสามี แต่งงานมีครอบครัวได้

“แม่อย่าพูดไปแบบนั้นค่ะ มันไม่ใช่เรื่องจริง” ปฏิเสธระรัว แต่ยังคงมีท่าทีสะเทิ้นอาย

“อ้าว... แล้วทำไมหนูหน้าแดงละลูก” หัวเราะขบขัน

“แม่ขา... ไม่เอาแล้ว แม่พูดอะไรทำนองนี้ค่ะ ดูไม่ดีเลย อีกอย่างนีน่าเสียหายนะคะ” นั่งม้วนตัวอยู่ต่อหน้าคุณแม่

คำพูดของลูกสาวทำให้ผู้เป็นแม่หัวเราะรวน

“ถ้าเขามีทีท่ามาจีบ หนูก็ตอบตกลงไปสิ แม่น่ะอยากให้นีน่าแต่งงานเสียที”

“แม่” เขินจนหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุก สองแม่ลูกมองตากัน

“แม่ยังนึกน่ะนะ ว่าแก่ไป ลูกสาวของแม่จะอยู่กับใคร ถ้ามีผู้ชายดี ๆ เข้ามาจีบ หนูก็ควรรับไว้พิจารณานะ”

“อีกอย่าง แม่ว่าไม่ได้เสียหายอะไรนะ ข้อหนึ่งเขามีเงินพอที่จะมาซื้อที่ดินของคุณพ่อ ข้อที่สอง แม่ก็เห็นเขาทำงาน เห็นว่าจะเปิดตรงนั้นเป็นร้านกาแฟหรือ”

“โครงการแรกนะคะ และโครงการต่อไปคุณองศาเล่าว่า จะทำเป็นโฮมสเตย์ หรือไม่ก็รีสอร์ตค่ะ”

“เห็นไหมว่า เขาเป็นคนมีความคิด และอีกอย่างที่แม่พอใจ แม่ว่า เขาหล่อเหลา หน้าตาดีมาก รูปร่างสมาร์ท เขาเรียกว่าอะไรน่า...” ทำท่าคิด

“อ๋อ... หนุ่มฮ๊อท สาว ๆ แถว ๆ นี้ ตามกรีดกราดเขาใหญ่ มีเสียงเล่าลือว่า เขาเป็นขวัญใจของสาว ๆ”

“แม่เห็นด้วยหรือคะ”

“ก็เห็นนะสิ ยิ่งแม่สาวที่อยู่ในครัวนะ กรีดกราดกันใหญ่ อยากจะได้มาเป็นผัว” พูดเล่นสนุกตามประสาแม่ลูก

“แม่ล่ะก็” สองแม่ลูกสนิทกัน จนพูดเล่นกันได้แบบนี้

“ถ้าเขาไม่จีบ หนูก็เริ่มจีบก่อนก็ได้นี่นา นีน่า”

“หือ... แม่คะ พูดแบบนี้ นีน่าอายนะคะ” นั่งม้วนทำอาย เพราะความเป็นคนเรียบร้อย และขี้เขินเวลาเจอผู้ชาย ทำให้ไม่มีแฟนสักที

หน้าตาของฉัตรธิดาก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่ อาจจะเป็นเพราะต่อหน้าคนอื่น เธอเป็นคนไม่พูดมาก และไม่รู้จักปราศรัยกับใครก่อน ทำให้เธอไม่สะดุดตาเพศตรงข้ามเท่าไรนัก

“แม่คะ วันนี้ คุณองศาเขาชวนหนูไปทำงานที่ร้านกาแฟของเขาด้วยค่ะ แม่จะอนุญาตไหมคะ” ดวงตาเป็นประกาย

“ก็ไปสิ ไปทำสิลูก ดีออก หนูจะได้สนิทสนมกับเขาได้เร็วขึ้น อีกอย่างก็ได้เงินเดือนนี่นา แล้วขนมที่หนูชอบทำ ก็เอาไปขายที่ร้านของเขาได้”

“เขาบอกว่า เขาจะซื้อหาอุปกรณ์มาทำเบเกอรี่เองด้วยค่ะ จะเปิดครัวให้หนูทำขนมขาย ให้วางที่หน้าร้าน”

“โอ้... ก็ดีนะสิ อาสาไปเป็นแม่ครัวทำขนมของเขาเลย” ผู้เป็นแม่ลุ้น พลางยกมือขึ้นไปลูบหัวของลูกสาว อายุคุณนาถห่างกับฉัตรธิดาเพียงสิบเก้าปีเท่านั้นเอง จึงถือได้ว่า นางเป็นคุณแม่ที่ยังสาว

“งานทุกงานทำแล้วมีความสุขก็ทำเถอะ เงินเดือนน้อยก็ไม่เป็นไร อีกอย่างนีน่าก็จะได้มีเงินเก็บด้วย จะได้ไม่มีใครมากล่าวหานีน่าอีก เรื่องที่เราสองคนมาเบียดเบียนคุณพ่อน่ะ แม่อนุญาตจ้ะ”

“ขอบคุณค่ะแม่ พรุ่งนี้หนูจะไปบอกคุณองศาเลยค่ะ” ท่าทางดีใจ ใบหน้าระรื่นออกนอกหน้า

อีกฝากหนึ่งที่แอบฟัง

“ทุเรศ ให้ลูกสาวจีบผู้ชายก่อน ก็ทำตัวให้เหมือนแม่ไง ชิ... แล้วยังจะมาพูด ไปทำงานเถอะ จะได้ไม่มีใครมากล่าวหาว่าเกาะพ่อของเรากิน ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็ทำอยู่ น่ารังเกียจทั้งแม่ทั้งลูก เชอะ...” ทำปากเชิดงอนแล้วเดินจากไป ในหัวก็ครุ่นคิด

ชญานีคิดว่าเคยเจอกับคนที่ฉัตรธิดาเอ่ยถึงหรือเปล่า

‘องศา ใคร องศา เปิดร้านกาแฟ’ เดินเตะกิ่งไม้ไปเรื่อย

‘อ๋อ... คิดออกแล้ว ที่ซื้อที่ดินของคุณพ่อไป ไม่ไกลจากร้านป้าเพ็ญ ต้องไปดูสักหน่อยล่ะ’ จับจักรยานคู่ใจออกไป

เมื่อไปถึงที่บริเวณก่อสร้างร้านกาแฟขององศา ชญานีก็เมี่ยงมอง มองหาผู้ชายสักคนที่น่าจะชื่อว่าองศา เสียงฟันไม้โป๊ก ๆ ดังอยู่ด้านหลัง เธอจึงเดินเลียบ ๆ เคียง ๆ เข้าไป

‘เงียบจังเหมือนยังกับไม่มีคนมาทำงาน อ้อ...วันอาทิตย์’

“ว้าย! คุณทำอะไรนะ จะตัดต้นไม้หรือ” ร้องห้ามเสียงดัง ปรี่เข้าไปหาเขาเลย

องศารีบยกหน้าละมือจากตรงที่ทำ มองหน้าคนต้นเสียงอย่างสนใจ

‘ยายเด็กคนนั้น’ เขาคิดออกแทบทันที เธอคนนี้ที่ใช้หนังสติ๊กยิงเข้าใส่หน้าของฉัตรธิดา

ชญานีใส่กางเกงขาสั้น เสื้อยืดสีขาวไร้ลวดลาย ชายเสื้อถูกยัดเข้าไปในกางเกง ผมยาวสีดำขลับถูกมัดรวบเอาไว้เป็นหางม้า ไม่มีกิ๊บ หรือว่าผ้ามัดผม องศานึกชมเครื่องหน้าของเด็กคนนี้ รวม ๆ กันอยู่บนใบหน้าของเธอแล้วทำให้เธอดูสวย และน่ารัก ปากนิด จมูกหน่อย พวงแก้มอิ่ม และมีสีแดงระเรื่อตามธรรมชาติ ไม่มีสีสันจากเครื่องสำอางฉาบอยู่เลย สายตาของแม่สาวคนนี้เอาเรื่อง จ้องมองเขาแบบไม่เป็นมิตร เริ่มขยับปาก

“ต้นไม้กว่าจะโตมาเนี่ย มันต้องใช้เวลานะ” ยิ่งเธอเห็นขวานที่อยู่ในมือของเขาก็ทำโกรธ แสดงท่าขึงขังออกมา

‘สงสัยยายเด็กนี้คงคิดว่าเราจะตัดต้นกระจงนี่แน่ ๆ เลย’ องศาเริ่มงง

“แล้วจะยังไงจ๊ะแม่สาวน้อย ต้นไม้ในสวนของฉัน ที่ดินของฉัน ฉันมีสิทธิ์ที่จะตัด เอ๊ะ... หรือจะลืมไปแล้วว่า ที่ดินตรงนี้ ไม่ใช่ที่ของพ่อเธอแล้ว”

ใบหน้าน่ารักทำเหวอขึ้นมาทันที เพิ่งคิดได้ ชญานีแก้เก้อ

“แต่คุณก็ไม่ควรตัด ยิ่งเป็นต้นไม้ใหญ่ ให้ร่มเงาขนาดนี้ โธ่เอ๊ย คิดว่าเป็นคนดี”

จู่ ๆ องศาก็ถูกว่าเข้าให้ องศาก้าวขาเข้าไปหาชญานีแบบเอาเรื่อง นึกอยากแกล้งเธออีก หาเรื่องเสียเลย

“วันแรกได้คุยกัน เธอก็หาเรื่องฉันแล้วหรือ เธอนี่คงจะเป็นคนที่ชอบทะเลาะคนอื่นไปทั่วละสินะ” เขาแกล้งยั่ว ดูสิว่า เมื่อถูกคนอื่นดุว่าแล้ว เด็กสาวคนนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง

“อะไรกัน จู่ ๆ มาว่าฉัน คุณไม่ได้รู้จักฉันดีพอสักหน่อย ชิ... แค่มีเงินมาซื้อที่ดินตรงนี้ ไม่ใช่จะใหญ่โต แล้วไปกล่าวหาใครก็ได้นี่”