พันธะรักร้อยดวงใจ

กรรัมภาสาวดวงตากลมโตมีลักยิ้มดูมีเสน่ห์ดึงดูดเพศตรงข้ามหลังจากเรียนจบก็ยึดอาชีพนักเขียนที่ตนรักมาตลอด หล่อนมีความสุขทุกครั้งที่ได้วาดฝันคิดจินตนาการถึงตัวละครต่างๆในนิยายของตน ตอนจบในนิยายมักจะมีความสุขต่างจากชีวิตจริงของเธอที่ถูกแฟนหนุ่มที่คบหากันสมัยเรียนนอกใจ มันจึงเป็นเหมือนปมในใจทำให้เธอไม่กล้าเปิดใจให้ใครเข้ามาเป็นเวลาสี่ปีแล้ว มารดาของเธอจึงเป็นกังวลว่าเธอจะเป็นโสดอย่างนี้ตลอดไป ท่านจึงอยากให้เธอแต่งงานกับภานุลูกชายของเพื่อนที่ประกอบกิจการโรงสีข้าวขนาดใหญ่

“แม่คะ ทำไมต้องจับคู่ให้พรีนด้วยละคะ” กรรัมภาถามออกไปหน้ามุ่ยหลังจากที่กลับมาจากไปรับประทานอาหารกับครอบครัวของภานุ

“ก็เพราะว่าแม่หวังดีกับพรีนไงลูก” กมลทิพย์ตอบกลับน้ำเสียงอบอุ่น คนเป็นแม่หวังดีกับลูกสาวเสมอหล่อนอยากให้ลูกมีชีวิตที่สุขสบาย

“แต่ความหวังดีของแม่มันกำลังจะทำให้พรีนไม่มีความสุขนะคะ” หญิงสาวตอบกลับเสียงอ่อน หล่อนรู้ดีว่ามารดาอยากให้หล่อนมีชีวิตสุขสบาย

“แม่ให้เวลาลูกแล้วแต่ลูกก็ยังไม่เห็นจะมองผู้ชายคนไหนเลย แต่งๆกันไปเดี๋ยวก็รักกันเองนั่นแหละลูก”

“แม่ขานั่นมันพล็อตในนิยายค่ะ ชีวิตจริงไม่เป็นแบบนั้นหรอกนะคะ” หญิงสาวถอนหายใจออกมาอย่างปลงๆ ไม่ใช่ว่าทุกคู่ที่ถูกจับคู่กันจะลงเอยกันด้วยดีทุกคู่นี่หน่าเธอจึงไม่อยากให้ท่านคิดแบบนั้น

“แม่ให้เวลาลูกนั่งคิดนอนคิดอีกสองวันก็แล้วกันเพราะทางฝั่งนู้นเขาพร้อมจะมาสู่ขอลูกแล้ว” จบประโยคของคนเป็นแม่เธอก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงกว้างอย่างคิดไม่ตก แม้ภานุจะมีฐานะดีแค่ไหนแต่นิสัยคิดอะไรไม่เป็นต้องคอยให้มารดาบงการชีวิตจะทำให้ชีวิตคู่ของเขาและเธอไปกันไม่รอดแน่ๆ ใครจะยอมให้ครอบครัวนั้นโขกสับก็เชิญแต่เธอขอปฏิเสธแล้วกัน

กรรัมภาตัดสินใจเก็บกระเป๋าออกจากบ้านไปตั้งแต่เช้ามืด หล่อนกำลังจะไปอาศัยอยู่กับชญานีเพื่อนสมัยมัธยมที่กรุงเทพมหานคร ชญานีเป็นหมอทำงานอยู่ที่โรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง เพื่อนคนนี้ของเธอเป็นโสดโหยหาความรักดีๆมาตลอดแต่โชคร้ายเจอแต่ผู้ชายที่หวังผลประโยชน์

“ยัยพรีนทางนี้” ชญานีโบกไม้บอกมือให้เพื่อนสาว หล่อนคิดถึงกรรัมภามากๆเพราะไม่ได้เจอกันมาเป็นปีแล้ว

“เห้อ ถึงสักที”

“เหนื่อยเลยหรอ”

“ไม่เหนื่อยกายหรอกแต่เหนื่อยใจ ปานนี้แม่คงรู้แล้วว่าฉันหนีออกจากบ้านตอนอายุยี่สิบเก้า”

“ฮ่าๆฉันก็นึกว่าอะไร ถ้ารู้ว่าอยู่กับฉันป้าทิพย์คงไม่ห่วงหรอก” ชญานีหัวเราะชอบใจ หล่อนและเพื่อนสาวโตพอที่จะมีครอบครัวเป็นของตัวเองแล้วจริงๆแต่จะให้ทำไงได้ล่ะในเมื่อเนื้อคู่ของเธอยังไม่เกิด

“อย่าลืมสิฉันเพิ่งบอกว่าหนีออกจากบ้านมานะยะ ถ้าแม่รู้ว่าอยู่กับแกก็โดนลากตัวกลับบ้านน่ะสิ”

“เออจริงด้วย ไปๆไปคอนโดฉันกัน หลังจากนี้จะได้มีแกเป็นเพื่อนคุยแล้ว”

“แล้วหนุ่มๆของแกล่ะ”

“มีที่ไหนล่ะ ฉันว่าจะพาแกไปมูด้วยกันอยู่”

“ไม่เอาอ่ะ”

“ไม่เชื่อก็อย่าเพิ่งปฏิเสธเลย เอาไว้พรุ่งนี้ไปไหว้ขอพรความรักหน่อยแล้วกัน”

“ตอนนี้ขอเตียงนุ่มๆก่อนดีกว่าจ้ะ ขอห้องทำงานที่มองเห็นวิวด้วยนะ”

“ได้เลยค่ะคุณเพื่อน”

ชญานีไม่ทำให้เพื่อนผิดหวังหล่อนพาเพื่อนสาวมาไหว้พระตรีมูรติ เทพที่ใครๆก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่าท่านประทานความรัก ประทานความสำเร็จความเจริญรุ่งเรืองในชีวิตและหน้าที่การงานให้ได้ดั่งใจหวัง กรรัมภามองไปรอบๆอย่างสนใจเพราะเวลานี้มีคนทยอยเข้ามากราบไหว้ไม่ขาดสาย แสดงว่าท่านจะต้องศักดิ์สิทธิ์มากแน่ๆ

“แกขอเรื่องความรักหรือเปล่ายัยพรีน”

“อือ ก็ขอตามที่หล่อนบอกนั่นแหละเผื่อจะมีผู้ชายดีๆตกถึงฉันบ้าง”

“ดีมากจ้ะที่เชื่อฟังเพื่อนสาวคนนี้ สบายใจละวันนี้ฉันจะพาแกไปที่คลายเครียดสักหน่อย”

“ไปที่ไหนอ่ะ”

“เดี๋ยวไปถึงแกก็รู้เองนั่นแหละแต่รับรองว่าแกต้องชอบ” ชญานีส่งสายตาแพรวพราวให้เพื่อนสาว กรรัมภารู้เลยว่าตอนนี้ชญานีกำลังวางแผนอะไรพิเรนๆอยู่แน่ๆ