EP19 ข้อเสนอ

EP19

.

.

.

คำพูดของดีไวน์ทำให้ฉันแสดงสีหน้าไม่เข้าใจออกไป ก่อนที่มือหนาจะยกหน้าจอมือถือขึ้นปรากฏชื่อ 'ดีเลน' ความจริงที่ได้รู้ทำให้ฉันพูดอะไรไม่ออก เขาสองคนรู้จักกันได้ยังไง

แล้วทำไมต้องเอาฉันไปเป็นเดิมพันบ้าอะไรนั้นด้วย…

"ไว้เจอกัน…" ดีไวน์พูดท้ิ้งท้ายไว้แค่นั้นก็กดปิดไม่รอให้คนปลายสายได้ตอบกลับ

"หมายความว่ายังไง ทำไม…"

"หึ…" ไม่ทันที่ฉันจะถามจบ ร่างหนาก็ผละออกแล้วเดินหายเข้าไปในบ้านทิ้งให้ฉันนั่งอยู่กับความงุนงงเพียงลำพัง

แย่แล้วสิ สองคนนั้นรู้จักกัน

ฉันควรจะทำยังไง

เหมือนหนีเสือปะจระเข้เข้าให้กับสถานการณ์แบบนี้ ดีไวน์กำลังเล่นตลกอะไรกับชีวิตฉันอีก…

…

สองสามวันมานี้เหมือนดีไวน์จะไม่อยู่บ้านเขาไปไหนสักแห่งฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ก็นับว่าเป็นเรื่องดีที่ได้อยู่คนเดียวเป็นอิสระบ้างแต่เรื่องดีที่ว่าของฉันคงหมดลงแล้วเพราะเรื่องของ ดีเลน…

ใช่…ฉันพอประติประต่อเรื่องออกแล้ว สองคนนี้รู้จักกันเป็นการส่วนตัว

และดันไม่ชอบหน้ากัน ฉันไม่รู้มาก่อนไม่คิดว่ามันจะบังเอิญขนาดนี้

"ไม่คิดเลยว่าเธอจะรู้จักกับไอ้ดิน" เสียงดีเลนพูดขึ้นเขายืนอยู่ในบ้านดีไวน์ ฉันไม่เคยบอกแต่คนตัวโตกลับมาถูกยิ่งทำให้มั่นใจมากกว่าเดิมว่าสองคนนี้มีเบื้องหลังกัน

"คุณเหมือนกัน"

"ผิดคลาดหรอ เป็นอะไรกับมัน" ดีเลนหรี่ตามอง เขาเดินเข้ามาในบ้านลึกกว่าเดิมพร้อมดับปิดประตู สายตากวาดมองบริเวณรอบสำรวจดู

ตอนที่เข้ามาฉันกำลังจะออกไปหาสมัครงานเพราะเรียนคาบเช้าจบแล้ว แต่ดันเจอเข้ากับดีเลนซะก่อนเหมือนเขาจะรู้ว่าดีไวน์ออกไปไหนสักที่เลยถือโอกาสมาดู

"เราไม่ได้เป็นอะไรกัน"

"แต่ดูเหมือนคงไม่ใช่นะ คนที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน เขาคงไม่อยู่บ้านเดียวกันหรอกจริงไหม" เขาถาม มือหนาหยิบหุ่นยนต์ตัวเล็กเท่ามือขึ้นมาพิจารณาดูซึ่งของพวกนี้น่าจะเป็นของสะสมของดีไวน์เพราะฉันเห็นมันอยู่เต็มบริเวณบ้านเลยก็ว่าได้

คำถามนั้นทำเอาฉันพูดอะไรไม่ออก มันก็ใช่ที่ว่าคนไม่ได้เป็นอะไรกันคงไม่มาอยู่บ้านเดียวกัน

แต่ระหว่างฉันกับดีไวน์มันเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่ได้เกิดจากความเต็มใจของทั้งสองฝ่ายไง ให้เรียกว่าแฟน ผัวเมีย หรือกำลังดูใจ คงไม่ใช่

"อายไม่ได้เป็นอะไรกับเขาจริงๆค่ะ"

"บอกได้ไหม ที่เป็นอยู่ตอนนี้คืออะไร" เขาคงหมายทั้งเรื่องของฉันกับดีไวน์ว่ามันเป็นมายังไง ทำไมถึงต้องมาอยู่แบบนี้

แล้วฉันควรตอบคำถามไปแบบไหนกันล่ะ

"เขาชอบอาย…" ฉันตอบออกไปเสียงแผ่ว มันดูเหมือนมั่นหน้ามากว่าผู้ชายชอบ แล้วยังไง ดีไวน์ไม่ได้แค่ชอบ เขามันคลั่งไม่ลืมหูลืมตาเลยก็ว่าได้ ดูที่ทำกับฉันสิไม่มีคนที่ไหนเขาทำกันหรอกจีบผู้หญิงแบบนี้มันกลับน่ากลัวด้วยซ้ำไป

"ความจริงหรอ" ดีเลนที่ยังคงใจจดใจจ่ออยู่กับหุ่นยนต์ละสายตามองฉันที่กำลังเดินไปอยู่ตรงหน้าเขาด้วยสายตาสื่อออกถึงความจริงทุกคำพูด

"ทุกคำที่ออกจากปากอายมันคือความจริงค่ะ"

เคล้ง! ดูเหมือนว่าดีเลนจะพอใจ เขาพยักหน้ากัดปากตัวเองไปทีหนึ่งพร้อมกับทิ้งหุ่นยนต์เหล็กลงบนพื้น เท้าหนากระแทกลงที่ตัวหุ่นยนต์ราวกับมีเรื่องโกรธแค้นกันมาก่อน

ระหว่างสองคนนี้มีเรื่องอะไรกันแน่นะ รู้แบบนี้ฉันก็ไม่ควรเข้าไปยุ่ง

ตัดสินใจใหม่ถอยออกห่างจากดีเลนดีกว่า…

"ถ้าเป็นแบบนั้น แปลว่ามันจับตัวเธอมาอยู่ด้วย" ดีเลนยังไม่หยุดถามเขาจับตัวหุ่นยนต์บนชั้นนั้นกวาดลงบนพื้นอย่างนึกสนุก แล้วฉันก็คงห้ามไม่ได้ด้วยอยากทำอะไรก็ทำ บ้านหลังนี้มันไม่ใช่ของฉัน

"ค่ะ อายไม่ได้เต็มใจ" ฉันตอบพร้อมกับก้าวเท้าถอยหลังกลับมาเรื่อยๆเมื่อร่างหนาเดินเข้ามาหาตนเองจนแผ่นหลังฉันติดกับผนัง ดีเลนจับชายเสื้อฉันเปิดขึ้นสายตาหยุดมองที่รอยสักรูปตัวดี

เขาจ้องมองมันอย่างพิจารณาแล้วยกปลายนิ้วลูบวน สายตาเลื่อนขึ้นสูงมาหยุดที่กลีบปาก

"ดูท่ามันคงชอบเธอมาก ว่าแล้วเชียวทำไมถึงไม่เคยสนใจใคร" ใบหน้าคมคายที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ยื่นเข้ามาคลอเคลียกับพวงแก้ม ฉันยกมือขึ้นดันอกแกร่งออกแต่ก็ไม่เป็นผล ดีเลนใช้เเรงเหนือกว่าดันร่างฉันไว้

ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้เขากำลังจะสื่ออะไรแต่ที่รู้คือ ฉันอยากคุยกับเขาให้รู้เรื่อง

"มันไม่มีประโยชน์อะไรหรอกค่ะ ในเมื่ออายไม่ได้ชอบเขา"

"แล้วที่เขาหาฉันเพราะต้องการคนช่วย?" ดีเลนคาดคั้นเอาคำตอบแล้วผละมือออกจากหน้าท้อง มือหนายกขึ้นลูบแก้มฉันด้วยสายตาโลมเลีย

"ค่ะ แต่ตอนนี้คงไม่แล้ว อายไม่อยากเอาตัวเองไม่ยุ่งเรื่องของพวกคุณ" ฉันรู้สึกเหมือนตกอยู่ท่ามกลางผู้ชายอันตรายสองคนที่ไม่ได้รู้จักอะไรกับพวกเขามาก รู้เพียงแค่ชื่อก็สัมผัสได้ว่าไม่ควรเอาชีวิตไปเสี่ยง

การเอาตัวรอดจากดีไวน์ว่าแย่แล้ว แต่ตกเป็นเครื่องมือการเล่นเกมส์ของผู้ชายสองคนมันแย่กว่าอีก…

"ไม่อยากให้ฉันช่วยแล้วรึไง" สิ้นเสียงคำพูดของดีเลนฉันก็รีบผละอกแกร่งออกสุดแรงจนร่างหนาเซถอยหลังเล็กน้อย ใบหน้าของเขายังคงจ้องมองฉันอยู่ ลิ้นหนาดันกระพุ้งแก้มด้วยท่าทางยียวนกวนประสาท

"อายไม่อยากเอาตัวเองไปเสี่ยงกับพวกคุณ รวมถึงเรื่องนั้นด้วยที่จะใช้อายเป็นเดิมพันบ้าบออะไรนั้น" ฉันพูดออกไปอย่างที่ใจคิดทุกอย่างพร้อมกับพยายามจะเดินหนีดีเลนออกไปข้างนอกที่มีคนของเขาคอยยืนอยู่

หมับ!

แต่กลับถูกมือหนาคว้าเอาไว้ก่อน…

"ไม่อยากไปจากมันแล้วรึไง อยากอยู่แบบนี้ให้มันทรมานเล่น?" เขากำลังพูดเพื่อหลอกล่อกลับไปใช้แผนเดิมงั้นหรอ ฉันไม่มั่นใจหรอกนะว่าตัวเองจะหลุดพ้นจากดีไวน์จริงรึเปล่า "ดูสภาพเธอสิน่ามองซะที่ไหน หาใครช่วยถ้าเขาเห็นสัญลักษณ์บนหน้าท้องรับรองเพ่นหนีหมด"

สัญลักษณ์แบบนี้มันหมายความว่ายังไงกันนะ แค่ตัวดีมันมีอิทธิพลอะไรขนาดนั้น

หรือดีไวน์กับผู้ชายตรงหน้าฉันตอนนี้พวกเขาไม่ใช่คนธรรมดาอย่างที่ฉันเห็น "อายไว้ใจใครไม่ได้หรอกค่ะ คงหาทางเอง"

"ก็ลองมาหมดทุกวิธีไม่มีอะไรได้ผล ยังจะดิ้นรนอีกทำไม"

"…"

"อีกอย่าง ถึงแม้เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอ้ดินชอบ ฉันก็ยังสนใจเธออยู่ดี…"

"ดีเลน…" พูดจบดีเลนก็ดึงฉันเข้าไปไซร้คอ ปากหนาขบเม้มตามเนื้อตัวร่างกายดันฉันไปติดกับผนักโซฟา ทำเอาสติสัมปชัญญะฉันหายหมดมารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่มือหนากำลังจะปลดตระขอบราเชียร์

ทำให้ฉันรีบหดคอหนี

ไม่ได้ ดีเลนจะทำแบบนี้ในบ้านของเขาไม่ได้ ขืนดีไวน์กลับมาเจอล่ะ งานนี้มีสงคราม

สิ่งที่ดีเลนบอกชอบมันอาจจะเป็นเรื่องโกหก แต่ที่ดีไวน์คลั่งฉันมากมันคือเรื่องจริง…

"ดีเลน หยุดก่อน เดี๋ยวดีไวน์มาเห็น" ฉันตอบกลับเสียงอู้อี้พยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอด

"ไม่หรอก มันคงไม่กลับวันนี้"

"อื้อ…ดีเลน แต่อายยังไม่รับปากว่าจะใช้วิธีนี้นะ เราคุยกันให้มันรู้เรื่องก่อนได้ไหม" สิ้นเสียงพูดดีเลนก็ยอมหยุดเขาผละออกด้วยท่าทีนึกเสียดาย มือหนาสากผมขึ้นระบายอารมณ์อัดอั้น ฉันจึงรีบจัดแจงเสื้อผ้าให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม

"ยังต้องคิดอะไรอีก เธอมีโอกาสตอบไม่มากนะ ดีไวน์กลับมาคงไม่มีทางรอดแล้ว" พอระงับอารมณ์ตัวเองไว้ได้บ้าง ดีเลนก็หย่อนตัวนั่งลงบนโซฟา มือหนาล้วงบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ

มันถึงเวลาที่ฉันต้องตอบแล้วสินะ…

…

อายแคร์กวาดสายตามองไปทั่วบริเวณ ดีเลนทิ้งให้เวลาเธอคิดกับการยื่นข้อเสนอของเขา ชายหนุ่มจะช่วยเธอหากอายแคร์ตอบตกลง อายแคร์จึงต้องมาให้คำตอบในช่วงดึกของวันเดียวกัน

สถานที่ตรงนี้ดูเหมือนจะเป็นสนามแข็งรถขนาดใหญ่มีผู้คนมากมายต่างมารอชมการแข่งขัน พอมาถึงมือบางก็กดเปิดแชทดีเลนขึ้น เขานัดเธอมาที่นี้เพื่อต้องการฟังคำตอบและข้อตกลงระหว่างทั้งสอง

หมับ!

"อ๊ะ!?" ในตอนที่เธอกำลังจะก้าวเท้าเดินต่อมือของใครบางคนก็มาแตะที่ไหล่ ทำให้ใบหน้านวลหันไปมองก็พบว่าเป็นลูกน้องของดีเลน ผู้ชายคนนั้นอยู่ในชุดสีดำทั้งตัว

"คุณเลนให้มาตาม"

"ค่ะ" อายแคร์ตอบกลับไปแล้วเดินตามร่างของการ์ดคนนั้นฝ่าฝูงชนมากมายเพราะวันนี้เป็นการแข่งขันกับของแชมป์หลายสมัยที่ไม่เคยเปิดหน้าและดีเลน ผู้ชายที่ขึ้นชื่อเรื่องการแข่งรถ ไม่เคยแพ้ไม่ว่าสนามไหน

เดินมาได้ไม่นานก็มาหยุดอยู่หน้าห้องห้องหนึ่ง มือหนาเปิดประตูแล้วผลักร่างอายแคร์เข้าไปข้างในพร้อมกับล็อกประตูเอาไว้

อายแคร์เพ่งมองแผ่นหลังกว้างแล้วเดินเข้าไปหยุดอยู่ข้างหลัง ดีเลนกำลังอยู่ในชุดนักแข่ง...

"อายมาให้คำตอบคุณค่ะ" เธอเป็นคนพูดขึ้นมาก่อนท่ามกลางบรรยากาศความเงียบในห้องที่มีแค่เธอและเขาเพียงสองคน ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศในห้องพลอยทำให้ขนลุกจนต้องยกมือขึ้นลูบแขนตัวเอง

"…" ดีเลนไม่ได้ตอบอะไรกลับ เขาหยิบถุงมือขึ้นมาสวมอย่างใจเย็นทิ้งให้อายแคร์รอเอาคำตอบด้วยอาการใจจดใจจ่อ

"คำตอบอะไร?" ทว่านํ้าเสียงที่ถามกลับ มันไม่ใช่เสียงของดีเลน นั้นทำให้อายแคร์รู้แล้วว่ากำลังโดนดีไวน์เล่นตลก

นึกได้ดังนั้นท้าวเล็กก็ก้าวถอยหลังอัตโนมัติพร้อมกับใบหน้าเรียบนิ่งที่หันกลับมามองเธอเล่นเอาร่างกายขนลุกซู่อย่างบอกไม่ถูก…

ดีไวน์ทำไมเซอร์ไพรส์เก่งแบบนี้5555555555555555555555

มาดึกแต่มานะ❤️❤️❤️

Next...

"แล้วฉันจะบอกอะไรให้ฉลาดนะ ของเดิมพันคือต้องยอมทุกอย่างที่ผู้ชนะขอ อย่างไม่มีข้อแม้ ในเมื่อเธอตกมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้แล้ว ฉันคงช่วยอะไรไม่ได้"