บทที่25 แม่หนูแฝด

2ชั่วโมงต่อมา

ดวงตาหวานจับจ้องไปยังร่างสูงที่เดินสำรวจภายในห้องชุดของเธอไม่วางตาด้วยสายตาไม่เป็นมิตร ถ้าหากย้อนเวลากลับไปได้เธอจะไม่ไปร่วมทริปกับเพื่อน ๆ ให้ตัวเองต้องมาพัวพันกันเจ้าบ้านี้แน่นอน

แต่ก็นะ...เธอย้อนเวลาไม่ได้นี่จะทำยังไงได้เล่า

“ห้องเธอนี่ไม่น่าอยู่เอาเสียเลย” คนที่มองสำรวจอยู่เอ่ยขึ้นก่อนจะเดินมานั่งบนโซฟาตัวเดียวกันโดยไม่สนใจใบหน้าไม่เป็นมิตรของหญิงสาวแม้แต่น้อย

“ไม่น่าอยู่ก็ออกไปสิ มายืนให้รกหูรกตาอยู่ทำไม”

“ก็ไม่ได้ยืนแล้วปะ เนี่ย นั่งแล้วไม่เห็นเหรอ?”

ดวงตาที่มองร่างสูงเพิ่มระดับความไม่พอใจขึ้นทันตาแต่มีหรือที่ศารทูลจะสนใจ ชายหนุ่มยังคงลอยหน้าลอยตาพร้อมกับยิ้มมุมปากราวกับพอใจเหลือเกินที่ ‘แม่หนูแฝด’ ขุ่นเคือง

ก็อย่างว่าล่ะนะ เขาชอบนะเวลาเห็นยัยนี่ขุ่นเคืองน่ะ แต่ไม่ชอบให้คุณเธอมาทำให้เขาขุ่นเคืองหรอกนะ

“มาส่งถึงที่ตามคำสั่งคุณป้าแล้วก็ไสหัวไปได้แล้ว”

“คุณจะให้ผมกลับไปไหนครับคุณอริสา คุณไม่รู้เหรอครับว่าผบ.บ้านคุณเนี่ยสั่งการให้ผมมาอยู่กับคุณที่นี่ จะให้ผมกลับไปไหนล่ะ?” ชายหนุ่มถามอย่างลอยหน้าลอยตา

“อะไรนะ เมื่อกี้นายว่ายังไงนะ”

“ก็บอกว่าผบ.บ้านเธอสั่งให้ฉันมาอยู่เป็นเพื่อนเธอไง เอะเดี๋ยว...มาคิดดูดี ๆ แล้วฉันไม่ได้มาอยู่เป็นเพื่อน ฉันมาอยู่เป็นผัวเธอต่างหากล่ะ”

มือบางคว้าหมอนหนุนฟาดใส่คนพูดจาหยาบคายทันทีด้วยความโมโห “ถอนคำพูดเดี๋ยวนี้ นายไม่ใช่ผัวฉัน”

“จุ๊ ๆ ไม่เอาน่าเมียจ๋า หลักฐานก็มีอยู่ทนโท่ผัวจ๋าจะไม่ใช่ผัวของเมียจ๋าอีกเหรอ ไปพูดออกทีวีก็ไม่มีใครเชื่อหรอก”

“ไอ้ ไอ้ อุ๊บ” กะจะด่าไอ้คนหยาบคายสักฉาดใหญ่แต่ไม่ทันจะได้ด่าเธอก็ต้องยกมือปิดปากเพราะอยู่ ๆ ของเก่าในท้องก็อยากจะสำรอกออกมา

“นี่ไงหลักฐาน ฮะฮะฮ่า” ชายหนุ่มเอ่ยแล้วก็หัวเราะอย่างสะใจ ถ้าจะถามหาหลักฐานที่เขาบอกว่าเป็นสามีของอริสาแล้วล่ะก็ไอ้อาการแพ้ท้องของอริสาตอนนี้นี่ไงหลักฐานชั้นดี ถ้าไม่เป็นผัวเมียกันจะท้องมั้ยเล่า

อริสาไม่นำพากับเสียงหัวเราะนาทีนี้เธอต้องการแค่ไปให้ถึงห้องน้ำก่อนที่จะทนไม่ไหวอาเจียนออกมา หญิงสาวพุ่งตรงไปยังห้องน้ำทันทีก่อนที่ศารทูลจะได้ยินเพียงเสียงอาเจียนโอกอากดังมาจากภายในนั้น ชายหนุ่มหยุดหัวเราะและคิดจะก้าวตามไปแต่พอคิดดูอีกทีแล้วก็นั่งกอดอกอยู่ที่เดิมด้วยใบหน้าราวกับไม่ได้เป็นห่วงเป็นใยอะไร ‘แม่หนูแฝด’ เลยแม้แต่นิด

เขาไม่ห่วงยัยคู่ปรับเลยสักนิด ไม่เลย ถ้าจะห่วงแล้วล่ะก็...ห่วงแค่หนูแฝดในท้องของยัยนั่นเท่านั้นล่ะ

ใช่แล้ว...เขากำลังจะมีลูก ๆ ฝาแฝดกับยัยคู่ปรับ เป็นเรื่องที่เกินคาดจริง ๆ แค่หลวมตัวไปเที่ยวกับเพื่อนทั้งที่เบี้ยวมาหลายครั้งกลับทำให้เขาได้ทั้งลูกทั้งเมียแถมได้มาแบบทรีอินวัน ให้ตายเถอะมันน่าหงุดหงิดก็ตรงที่พอถามตัวเองว่าถ้าย้อนเวลาได้เขาจะยังไปร่วมทริปกับเพื่อนมั้ย เขายังตอบว่าไปนี่ล่ะ

ขณะที่ร่างสูงกำลังนั่งกอดอกบริภาษตัวเองอยู่ในใจคนที่เข้าห้องน้ำไปอาเจียนก็กลับออกมาด้วยสภาพที่น่าเห็นใจ หญิงสาวชี้ไปที่ประตูด้วยใบหน้าอ่อนแรง “กลับไปซะ ฉันไม่อนุญาตให้นายอยู่ที่นี่”

“ไม่กลับ” ชายหนุ่มตอบกลับทันควันก่อนจะลุกขึ้นเดินมาหยุดตรงหน้าหญิงสาวด้วยใบหน้าจริงจัง “เธอจะยังไงฉันไม่รู้หรอกนะ แต่สำหรับฉันตอนนี้เธอคือเมียฉันและคือแม่ของลูกแฝดที่กำลังจะเกิดมาในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า ฉันมีหน้าที่พ่อต้องทำดังนั้นรู้และเข้าใจไว้เลยว่าฉันจะอยู่กับเธอที่นี่ ต่อให้เธอไล่ฉันวันละร้อยรอบฉันก็ไม่ไป”

“แต่ฉันไม่ให้นายอยู่”

“แต่ฉันจะอยู่ แล้วก็อยู่ยาวด้วย”

“ไอ้...”

“เธออย่าลืมนะอลินว่าฉันยังมีความลับที่ไม่ได้บอกครอบครัวเธออีกข้อนึง ถ้าเธอยังไล่ฉันอีกล่ะก็...” ชายหนุ่มสวนกลับก่อนจะยิ้มอย่างมีเลศนัย “ปะป๊าของเธอได้รู้แน่ ๆ ว่าลูกสาวผู้น่ารักของตัวเองนั่นล่ะเป็นฝ่าย...”

“นี่ อย่าพูดนะ” เธอร้องโวยวายพร้อมกับยกมือปิดหู ไม่อยากรับฟังเรื่องน่าอับอาย

“อย่าพูดอะไรล่ะจ๊ะเมียจ๋า อย่าพูดว่าคืนนั้นผัวจ๋าเป็นผู้ถูกกระทำงั้นเหรอ”

“ฮือ ก็บอกว่าอย่าพูดไงไอ้บ้า”

“ถ้าไม่อยากให้ใครรู้ ก็เลิกไล่ฉันหรือคิดหาทางไล่ฉันแล้วพรุ่งนี้ก็ไปจดทะเบียนสมรสกันซะ ไม่อย่างนั้นล่ะก็...คดีพลิกนะบอกให้”