บทที่19 ฉันยอมรับก็ได้

รอไม่นานสองสาวก็กลับออกมาด้วยใบหน้าซีดเซียว อริสาแทบจะอาเจียนออกมาหมดไส้หมดพุง ให้ตายเถอะ เธอรู้สึกว่าในท้องเธอเป็นตัวแสบอารมณ์รุนแรงใช้ได้เลย

“สารภาพมาดี ๆ อย่าให้ต้องคาดคั้น” น้ำเสียงที่ทั้งดุดันและน่ากลัวของสีหราชพาลให้อริสารู้สึกอยากจะร้องไห้ เธอก็อารมณ์อ่อนไหวอยู่แล้วนะ อีตานี่อย่าดุนักจะได้มั้ย

“หมอสิงห์อย่าดุนักสิ!!!” นลินญาเอ่ยเสียงเข้มกลับ “อีกอย่างนะจะท้องไม่ท้องมันก็เรื่องของอลิน หมอสิงห์ไม่เกี่ยวสักหน่อยอย่าคาดคั้นอลินนะ”

“ใช่ ๆ ไม่เกี่ยวกับแกเลย” เมื่อมีเพื่อนช่วยอริสาก็มีแรงสู้ขึ้นมา ยังไงนลินญาก็อยู่ข้างเธอ ถือว่าได้เปรียบ โดยสาวแว่นปรามขนาดนี้สีหราชต้องยอมแพ้แน่

“แน่ใจ?”

“นะ แน่” อริสาตอบพร้อมกับกอดแขนนลินญาไว้เป็นโล่กำบัง

“คืนนั้นแกอยู่กับใคร?” สีหราชถามทว่าไม่ได้เปิดโอกาสให้อริสาตอบเพราะชายหนุ่มตอบให้เสร็จสรรพ “ไอ้เสือ ฉันพูดถูกมั้ย?”

“หา” เป็นนลินญาที่ตกตะลึงและที่ยิ่งกว่านั้นคืออริสาที่นิ่งอึ้งไป

“ฉันจะไม่ยุ่งเลยนะอลินถ้าในท้องแกไม่ใช่หลานฉันน่ะ ยอมรับมาเสียดี ๆ หรือจะให้ฉันโทรเรียกไอ้เสือมา?”

“เออ เออ ฉันยอมรับก็ได้ ใช่คืนนั้นฉันเมายาปล้ำพี่ชายแก พอใจรึยัง” อริสาระเบิดอารมณ์ออกมาในที่สุดก่อนที่ทั้งห้องจะเงียบสนิทไป นลินญานิ่งเพราะตกตะลึงส่วนอีกสองคนกำลังคิดว่าควรจะพูดอะไร

และในที่สุดอริสาก็หาสิ่งที่จะพูดได้เจอหญิงสาวถอดใจเบา ๆ ก่อนที่จะเอ่ยด้วยเสียงที่เหนื่อยอ่อน “ในเมื่อรู้แล้วแกสองคนก็ต้องช่วยฉันปิด ไม่อย่างนั้นเลิกคบ”

“หมายความว่ายังไง แกจะไม่บอกไอ้เสือว่าแกท้องงั้นเหรอ?”

“ทำไมต้องบอกเล่า”

“แต่ไอ้เสือเป็นพ่อ มันควรรู้ดิว่ามันกำลังจะมีลูก ในเมื่อมันทำแกท้องมันต้องรับผิดชอบสิ”

“รับผิดชอบ? แกจะให้นายนั่นมารับผิดชอบในสิ่งที่ฉันเป็นคนเริ่มงั้นเหรอ? ไม่เอาหรอกเสียหน้าจะแย่” อริสาเอ่ยเสียงจริงจัง “อีกอย่างจะให้ฉันไปเรียกร้องจนนายนั่นต้องเลิกกับแฟนฉันทำไม่ได้หรอกนะ มันไม่เวิร์ค ฉันไม่โอเค แกเข้าใจป่ะ ฉันถูกแย่งแฟนเพราะยัยน้ำเน่านั่นท้อง ชาตินี้ทั้งชาติฉันจะไม่ไปแทรกกลางความรักของใครแบบยัยเด็กนั่น”

“แกไม่ต้องพูดว่าถึงไม่ยอมให้รับผิดชอบอย่างน้อยก็แค่บอกให้รู้ว่ามีลูก ไม่ มันเป็นความคิดที่ผิดมาก เพราะมันจะทำให้แฟนนายนั่นระแวง มันส่งผลในระยะยาว ทางที่ดีคือไม่ให้รู้ ไม่ให้มาข้องแวะกับลูกเลยดีกว่าทุกอย่างมันจะได้จบสวย ฉันเป็นทั้งพ่อและแม่ให้ลูกได้” หญิงสาวพูดอย่างมาดมั่นเอาแต่ใจจนสีหราชและนลินญาไม่กล้าจะพูดขัดอะไร

ชายหนุ่มเหลือบมองสมาร์ทโฟนที่หน้าจอสว่างขึ้นและดับลงบ่งบอกว่าอีกคนที่อยู่ในสายได้ตัดการสนทนาไปแล้วเป็นที่เรียบร้อยก่อนจะพ่นหายใจหนัก ๆ ก็สมควรตัดไปอยู่หรอก อยู่ ๆ ก็ถูกหาว่ามีแฟนทั้งที่โสดสนิทมาตลอดก็ต้องมีงงและหงุดหงิดบ้างล่ะ

“แกมันขี้มโน ไอ้เสือมันมีแฟนที่ไหนกัน” หมอหนุ่มแก้ตัวแทนพี่ชายแล้วก็ทอดถอนใจเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ “ถ้ามันมีแฟนแม่คงยุให้แต่งงานไปแล้ว แต่นี่ไม่มี และไม่เคยเห็นแม้แต่เงาแม่ถึงชอบว่ามันชอบขัดใจแม่ไง”

“ฉันยืนยันได้แก ว่าง ๆ มันยังชวนฉันไปกินข้าวเป็นเพื่อนเพื่อกันผู้หญิงไม่ให้มาเกาะแกะเลย ถ้ามีแฟนมันควรไปกับแฟนมั้ย ไม่ใช่กับเพื่อน?” นลินญาเสริมคำพูดของสีหราชพร้อมกับเสนอความคิดเห็นเมื่อตั้งสติได้แล้ว “ฟังนะแก ต่อให้แกเก่งเป็นทั้งพ่อและแม่ให้ลูกได้ดีขนาดไหนลูกก็ยังรู้สึกขาดอยู่ดีนั่นล่ะ ลึก ๆ เขาต้องอยากรู้จักว่าพ่อเป็นใคร อยากมีโมเม้นต์ได้อยู่กับทั้งพ่อและแม่บ้างล่ะ ในฐานะที่ฉันมีแค่แม่ตั้งแต่เล็กจนโต ฉันขอบอกเลยว่าการเป็นซิงเกิลมัมน่ะมันไม่ได้เวิร์คร้อยเปอร์เซ็นต์หรอก หลานฉันต้องไม่มีโมเมนต์เดียวกับฉัน แกต้องบอกเสือ ถ้าแกไม่บอกฉันบอกเอง”

“ไม่! ห้ามบอกนะ ถ้าพวกแกคนใดคนนึงบอกนายนั่นหรือบอกคนอื่นฉันจะหนีไปให้ไกลเลย ลองดูสิ” อริสาพูดอย่างเอาแต่ใจก่อนจะกอดอกแน่น “ฉันจะหนีไปให้ไกล ๆ ไม่ติดต่อมาอีกเลย ฉันพูดจริง ๆ นะ”

“เฮ้อ!!” สองหนุ่มสาวถึงกับพูดไม่ออกและสุดท้ายก็ได้แต่ต้องยอมจำนน แต่อริสาไม่รู้หรอกว่าถึงทั้งคู่จะไม่พูดแต่ศารทูลก็รู้อยู่แล้ว สีหราชได้แต่ลอบยิ้มน้อย ๆ

ผึ้งน้อยอลินไม่มีทางรู้เลยล่ะว่าความแตกตั้งแต่ยังไม่ได้ปิด กว่าจะรู้ก็คงโดนจับเข้ากรงเสือโคร่งไปแล้วล่ะ...เขาเดาไม่ผิดหรอก