ep2

ดาริกากลับมาที่พักของเธออีกครั้งก็เย็นย่ำ น่องปวดเกร็งไปหมดเพราะต้องยืนต้อนรับแขกเหรื่อในงานคู่กับจางเล่ย เขาเป็นคนมีชื่อเสียงของชุมชนชาวจีนที่นี่ แน่นอนซิ ก็เขาร่ำรวยและเป็นเจ้าของบ่อนหลายแห่ง ตลอดทั้งงานเขาไม่ได้พูดอะไรกับเธอเลย ไม่แม้แต่จะจับมือของเธอ...มีเพียงอาเหลียงที่คอยดูแลเธออยู่ห่างๆ คำพูดแรกของวันที่เขาพูดกับเธอหลังจากที่มึนตึงกับเธอมาตลอดทั้งวันคือ “คืนนี้ฉันจะไปหา”

ดาริกากลับมาอาบน้ำแล้วใส่ชุดคลุมอาบน้ำนอนที่เตียงอย่างเหนื่อยอ่อน เธอเหนื่อยมาทั้งวัน แต่เมื่อประกาศิตของเขาบอกว่าจะมาหา เธอก็ได้แต่นอนรอ และนึกภาวนาว่า เขาจะลืมและเพลียหลับไป แต่ในความเป็นจริงนั้น...ยากเหลือเกิน

ดาริกาคิดอะไรไปเพลินๆ กระทั่งเธอหลับไปในชุดคลุมอาบน้ำเธอแทบจะไม่รู้ตัวเลยว่า หลังจากที่เธอหายใจอย่างสม่ำเสมอเพราะความง่วงเพลีย ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ก็ผลักประตูเข้ามาภายในห้อง พร้อมด้วยบอดี้การ์ดหนุ่ม เขายืนมองเธอเงียบๆ ก่อนจะปลดเสื้อคลุมของเขาออก เผยให้เห็นเรือนร่างกำยำแข็งแรง หน้าอกแกร่งสอบเข้าที่ลอนหน้าท้องก่อนจะต่ำลงไปที่แก่นกายของความเป็นชายที่สงบนิ่งอยู่ที่หน้าขา

เขาเดินเข้ามาที่เตียง ค่อยๆ เลิกผ้าคลุมอาบน้ำของดาริกาออก เธอนอนเปลือยกายร่างขาวโพลน หลับตานิ่งสนิทอย่างไม่รู้ตัว เรือนร่างของเธอสวยมาก ผิวขาว หน้าอกอวบอัด หน้าท้องแบนราบ กลางหว่างขาอวบขาวนูนเด่นขึ้นมาด้วยโหนกเนื้ออวบปกคลุมด้วยเส้นไหมดำขลับ

เขาไม่เสียดายเลยที่เสียเงินจำนวนมากเพื่อซื้อเธอมา

จางเล่ยวาดมือลูบไล้ไปตามเรือนร่างของดาริกาอย่างหลงใหล ขณะที่บอดี้การ์ดหนุ่มอย่างอาเหลียงที่ถูกสั่งให้มายืนอยู่ในห้องด้วยต้องเบือนหน้าหนี

“อาเหลียง...ไม่ชอบดูเหรอ?”

“เอ่อ...ครับ”

“ดูไปเถอะน่า...แล้วค่อยไประบายเอากับใครในบ้านก็ได้ ฉันอนุญาต”

ใครในบ้านที่จางเล่ยพูดถึงคือ สาวๆ ที่ปลดระวางของเขา หลายคนขอเขาไปแต่งงาน...และหนึ่งในนั้นคือผู้หญิงที่เขาจัดงานแต่งให้ในวันนี้ เพราะจางเล่ยเบื่อผู้หญิงง่าย และเขาใจกว้างพอที่จะยกผู้หญิงที่เคยเป็นของเขาให้ใครก็ได้

“ดาวเขาสวยนะ ลื้อว่าไหม”

“ครับ คุณดาวสวยมาก”

“แล้วก็ดื้อมากเสียด้วยซิ”

“ครับ คุณจาง”

“แต่อั๊วก็ชอบ...ฤทธิ์มากอย่างนี้ มีรสชาติดี สวย ดื้อ และตอนนี้อั๊วอยากให้ลื้อดูว่าอั๊วจะปราบหล่อนยังไง”

จางเล่ยหันมาทางอาเหลียง ทำให้เขาจำต้องมองภาพที่อยู่ตรงหน้าด้วยใจที่เต้นระทึก เมื่อจางเล่นใช้มือบีบเคล้นวนเวียนไปมาตรงจุดยอดสีน้ำตาลอ่อนของดาริกา กระทั่งเธอสะดุ้งตื่น

“คุณจาง...”

เธอลืมหน้าตื่นขึ้นมา ก่อนจะตกใจอีกครั้งเมื่อเห็นอาเหลียงยืนอยู่ด้วย

“ว๊าย...อาเหลียง เธอเข้ามาทำไม”

ดาริการีบคว้าผ้าห่มขึ้นคลุมกาย

“ฉันอนุญาตเขาเอง ฉันอยากให้เขามาดูเกมของเรา”

จางเล่ยพูดหน้าตาเฉยกระชากผ้าห่มของเธอออก แล้วเลื่อนมือเข้าไปจีบที่โหนกเนื้อเนินกลางของเธอแล้วเลื่อนนิ้วหลุบหายเข้าไปในซอกแล้วขยับช้าๆ

ดาริกามองไปที่อาเหลียงด้วยสายตาคล้ายจะร้องไห้ ขณะที่อาเหลียงจ้องตอบมาด้วยสายตาของคนที่เห็นใจ

“ถ่างขาออกหน่อยซิที่รัก ให้อาเหลียงดูหน่อยว่าเธอสวยแค่ไหน”

ดาริกาแยกขาออก ไม่ใช่เพราะคำสั่ง แต่เป็นเพราะนิ้วมือของเขาเริ่มถูไถไปมาที่ร่องหลืบจนเธอเริ่มมีอารมณ์คล้อยตามและตื่นเต้นมากขึ้น เมื่อรู้ว่าเธอกับจางเล่ยไม่ได้อยู่เพียงลำพังสองคน

"อืม...อย่างนั้นล่ะ...เธอสวยมากดาว ลีลาก็เด็ด ฉันยังอยากจะให้อาเหลียงลองกับเธอสักครั้ง”

“ไม่..ไม่นะ คุณจาง โอ๊ะ”

ทันทีที่เธอปฏิเสธ นิ้วของจางเล่ยก็สอดพรวดเข้าไปทีเดียวสองนิ้ว ร่องรักที่คับแคบก็ถึงกับตึงแน่นจนเธอต้องผวาเข้ากอดเขา

“ใจเย็นๆ ดาว...ไม่ใช่เวลานี้หรอก รอให้ฉันเบื่อเสียก่อน ฉันจึงจะโละให้มัน”