บทที่ 8 อยากคืนดี

บทที่ 8 อยากคืนดี

พอถึงช่วงเวลานัดรีไวน์จึงเข้าไปในผับและตรงดิ่งโซน VIP โต๊ะประจำ เสียงดนตรีที่แม้ตอนนี้อึกทึกครึกโครมแต่มันก็ไม่ได้เข้าไปในหูของรีไวน์เลยสักนิด

ที่โต๊ะเป็นเบาะนั่งโซฟาหรูหราสีแดงโดยมีมั้นท์และเรนนั่งอยู่ก่อนแล้ว ข้างกายของมั้นท์มีหญิงสาวแต่งกายด้วยชุดสุดเซ็กซี่ประกบข้าง และนัวเนียกันอย่างไม่สนใจการมาถึงของรีไวน์เลยสักนิด

“ไล่ยัยพวกนี้ออกไป” รีไวน์พูดห้วน ๆ แสดงออกอย่างชัดเจนว่าภาพที่เห็นมันขัดหูขัดตาเขามากแค่ไหน

หญิงสาวสุดเอ็กซ์ที่นั่งอยู่ก่อนทำหน้าบูดบึ้งทันทีเมื่อรีไวน์พูดกับเธอแบบนั้น แต่มั้นท์ก็พูดกับเธออย่างอ่อนโยน เธอจึงยอมออกไปแต่โดยดีและได้เงินเล็กน้อยติดไม้ติดมือกลับไป

“มีเรื่องอะไร หรือว่าเป็นเพราะเรื่องเมื่อวาน ? ” มั้นท์ถามขึ้น เพราะเขารู้อยู่แล้วว่าการที่รีไวน์เป็นคนออกปากอยากมาผับคงไม่ใช่เรื่องธรรมดาแน่ ๆ

“ไม่ใช่” รีไวน์ทิ้งตัวลงนั่งที่เบาะก่อนที่จะเริ่มรินเหล้าลงใส่แก้วโดยที่ไม่ผสมมิกเซอร์

“เล่นแดกแต่หัววันแบบนี้ อย่ามาโกหกพวกกูเลย มึงมีเรื่องอะไรกันแน่ว่ะ”

“ไว้กูค่อยพูด ตอนนี้ขอเหล้าแรงๆ กระแทกปากก่อนได้ไหมวะ!” รีไวน์ชักสีหน้าไม่พอใจทันที เมื่อถูกเพื่อนของเขารบเร้า มั้นท์จึงเอนตัวติดกับเบาะพร้อมกับยกแก้วขึ้นมาดื่ม แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา สายตาของเขายังมองไปที่เพื่อนของตัวเองที่ดูอมทุกข์สุดๆ ไม่ได้เห็นภาพแบบนี้ของรีไวน์นาน แสดงว่าคงจะไปเจอเรื่องอะไรหนัก ๆ มาแน่เลย

“อยากพูดตอนไหนก็พูดแล้วกัน พวกกูอยู่ที่นี่ได้ทั้งคืน” เรนที่นิ่งตลอดทุกการกระทำไม่ว่ารอบข้างจะทำอะไร แต่ในตอนนี้เขารู้ดีว่าเพื่อนกำลังเผชิญกับเรื่องหนักใจ สิ่งที่เขาทำได้ดีที่สุดคือการอยู่เคียงข้างเพื่อนของตัวเองเท่านั้น

“กูจะกลับไปง้อนีน่า”

พรวด!!!

“พูดเชี่ยอะไร รู้สึกตัวดีอยู่ไหมมึงน่ะ” มั้นท์ที่กระดกเหล้าอยู่ก็แทบจะพ่นเหล้าออกมาจากปากเมื่อได้ยินคำพูดสิ้นคิดของรีไวน์ หลายปีที่ผ่านมานี่คือครั้งแรกที่เพื่อนของเขาพูดว่าจะกลับไปง้อนีน่า

ในวันที่ทั้งสองคนเลิกกันมั้นท์เองก็อยู่ในเหตุการณ์และรับรู้เรื่องราวทั้งหมด เขาเข้าใจเหมือนกับรีไวน์ที่คิดว่านีน่าเป็น คนนอกใจก่อน ถึงเขาจะพยายามพูดให้รีไวน์ไปคุยกับนีน่าในตอนที่ใจเย็นลงแล้ว แต่รีไวน์ก็ยังยืนยันว่าเขาไม่มีอะไรจะคุย คำพูดและการกระทำของรีไวน์ในตอนนี้จึงทำให้ทั้งมั้นท์และเรนตกใจและแปลกใจอยู่มาก

“กูมีสติดี ไม่ได้เมา” แน่นอนอยู่แล้วรีไวน์ดื่มไปเพียงไม่กี่แก้ว มันจะไปมีผลอะไรกับคนที่คอทองคำอย่างเขา

“แล้วมึงแน่ใจแค่ไหน เรื่องจะกลับไปคืนดีกับนีน่า” เรนถามขึ้น ตัวเขาเองก็สงสัยเหมือนกันว่าคนที่ตั้งแต่เลิกถึงจะมีพูดถึง นีน่าอยู่บ้าง แต่ก็ไม่เห็นว่าจะคอยสอดส่องดูเธอเลยอย่างรีไวน์ จะมาพูดแบบนี้ เท่ากับว่ารีไวน์ยอมทิ้งทิฐิของตัวเองงั้นเหรอ?

“กูคิดมาดีแล้ว ที่กูเข้าใจมาตลอดสองปีแม่งผิดไปหมด กูแม่งโง่” รีไวน์สบถออกมาอย่างอารมณ์เสียและอัดอั้นตันใจ เขาหยิบแก้วเครื่องดื่มสีอำพันขึ้นมาซัดจนหมดแก้ว ความร้อนจากฤทธิ์แอลกอฮอล์มันโลดแล่นผ่านลำคอลงหน้าอก

“มึงค่อย ๆ เล่าให้พวกกูฟังดิ้ อย่าพูดอะไรที่รู้เรื่องแค่คนเดียวดิวะ” มั้นท์ขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจกับเรื่องราวที่รีไวน์พูดออกมา

แน่นอนอยู่แล้วที่ทั้งมั้นและเรนจะไม่เข้าใจ เพราะรีไวน์พึ่งรู้ความจริงทั้งหมดเมื่อตอนเย็นที่ผ่านมานี้เอง

ยังไม่ทันที่รีไวน์จะได้พูดอะไรต่อ เขาก็จัดการกระดกเหล้าแก้วใหม่เข้าไปในปากอีกครั้ง และเมื่อกลืนของเหลวฤทธิ์ร้อนผ่านลำคอไปแล้ว เขาก็หยิบขวดเหล้ามารินใส่แก้วเพื่อเตรียมดื่มมันอีกครั้งทันที

ครั้งนี้เป็นครั้งที่รีไวน์ดื่มหนักที่สุดในรอบหลายปี ในตอนนี้ไม่อาจจะทราบจำนวนที่แน่ชัดได้เลยด้วยซ้ำว่ารีไวน์กินเหล้าไปกี่แก้วกันแล้ว รู้เพียงแต่ว่าตอนนี้สติของเขามันเริ่มที่จะหลุดลอยและเริ่มพูดมากกว่าปกติ

“กูแม่ง! เข้าใจผิดว่านีน่าคบกับพี่ชายข้างบ้าน กูไม่ฟังที่นีน่าจะอธิบายเลยด้วยซ้ำ และยังตีโพยตีพายว่าเธอนอกใจกู”

“....”

“นีน่าก็เลยบอกเลิกกับกู หลังจากนั้นกูแม่งก็ไม่ทำอะไรนอกจากหาเรื่องใส่ตัวไปวันๆ แถมยังปล่อยให้เธออยู่คนเดียวมาตั้งสองปี!”

“เออมึงแม่งโง่จริงๆ ด้วยว่ะ..” มั้นท์ไม่ได้ต้องการซ้ำเติมเพื่อนของตัวเอง แต่สิ่งที่รีไวน์ทำลงไปก็ควรแล้วที่จะโดนด่าเสียบ้าง ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนกันล่ะก็ มั้นท์คงด่าแรงกว่านี้ไปแล้ว

“ใช่! กูถึงได้จะไปง้อเธอ กูจะทำให้นีน่ากลับมายอมคบกับกูให้ได้!” รีไวน์ประกาศออกมาเสียงดังลั่น ถึงแม้เสียงเพลงในผับจะช่วยกลบ แต่โต๊ะข้างๆ ก็ยังได้ยินเสียงโวยวายของรีไวน์จนต้องเหลียวหลังมามอง

“มึงจะทำยังไงค้าบ สองปีที่ผ่านมายังทำอะไรไม่ได้เลย” ไม่แปลกที่มั้นท์จะพูดแบบนี้ เขารู้จักเพื่อนของตัวเองมากกว่าใคร ถ้ารีไวน์หัดใช้สมองมากกว่าใช้อารมณ์ล่ะก็ แสดงว่านั่นไม่ใช่รีไวน์ตัวจริง

รีไวน์ที่กำลังจะยกแก้วขึ้นกระดกหยุดกึกไปในทันที จริงสิ..ที่ผ่านมาตัวเขาเองก็ออกมาจากชีวิตของนีน่าเลยนี่..ไม่ได้สนว่าเธอจะอยู่ยังไง มีใครมาทำร้ายเธอหรือเปล่า แล้วตอนนี้จะกลับเขาไปใหม่มันคงไม่ง่ายขนาดนั้นเขาจะทำอะไรตามอำเภอใจของตัวเองไม่ได้ เจ้าตัวจึงวางแก้วลงและพยายามใช้สมองคิดถึงความน่าจะเป็นทั้งหมดที่พอจะทำได้

“ตอนนี้กูอยากจะทำให้ทุกอย่างมันดีขึ้น ก็แค่นั้น”

“เริ่มจากการดัดสันดานก่อนดีกว่ามั้ง”

“ถ้ามึงตัดสินใจแบบนั้นพวกกูก็จะไม่ห้าม แต่ถ้าหากว่ามีอะไรให้ช่วยเมื่อไหร่มึงก็บอก แล้วกัน” เรนที่นั่งเงียบอยู่นาน พูดออกมาทีก็สร้างความประทับใจให้ทั้งสองคนจนมั้นท์แทบจะน้ำตาไหลออกมา ช่างเป็นเพื่อนที่ดีอะไรอย่างงี้ ไม่ซ้ำเติมแถมยังเป็นนักซัพพอร์ทโนหนึ่งอีกต่างหาก

“ดีมากไอ้เรนเพื่อนรัก! ไอ้มั้นท์!! มึงหัดดูเรนเป็นตัวอย่างซะบ้าง”รีไวน์แทบจะยกนิ้วให้สำหรับความแสนดีและไม่ปากหมาของเรน ที่ซึ่งแตกต่างจากมั้นท์อย่างสิ้นเชิง นั่นทำให้มั้นท์รู้สึกเหมือนโดนเปรียบเทียบ เขาอยากที่จะทำตัวมีประโยชน์ให้กับ เพื่อนบ้าง

“ได้! งั้นกูจะทำ” มั้นท์ไม่ยอมแพ้ หยิบโทรศัพท์ของเขาออกมาจากกระเป๋ากางเกงพร้อมกับลุกขึ้นเดินออกจากโต๊ะไป รีไวน์กับเรนปรายตามองกับการกระทำของเพื่อนเพียงเล็กน้อยก่อนที่จะเลิกสนใจมั้นท์ เขายังคงนั่งคิดว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี ที่จะทำให้ได้เจอกับนีน่าและได้คุยกัน ได้ปรับความเข้าใจกันอีกครั้ง แต่หนทางมันก็มืดจนเขาคิดไม่ออก

ถึงแม้ว่าตอนนี้จะมีสายตาหลายคู่จากบรรดาผู้หญิงมองมาที่เรนและรีไวน์อย่างไม่วางตา ก็พวกเขาเวลาอยู่รวมกลุ่มกันแบบนี้ก็แทบจะไม่ต่างอะไรจากกลุ่มของเทพบุตรเลยนี่นา เรนหล่อลึกลับ ส่วนรีไวน์ก็มีสายตาที่ไม่ว่าใครได้จ้องมองก็ต่างต้องหลงสเน่ห์อย่างแน่นอน แบบนี้บรรดาสาวๆ จะไปไหนรอด!

ไม่นานมั้นท์ก็เดินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กลับเข้ามานั่งที่เดิมของตัวเอง