พลาดท่ามาลุ้นรัก

แนะนำตัวละคร

ออกัส นักธุรกิจหนุ่มลูกครึ่งสวีเดน ใบหน้าหล่อเหลา จมูกโด่งเป็นสัน ผิวขาว หุ่นดี สมาร์ท ด้วยความหล่อ รวย เบ้าหน้าฟ้าประทาน แค่เขาเอ่ยแค่คำเดียว ผู้หญิงทั้งหลายต้องวิ่งเข้ามาหาเขาเป็นพวน

"กูจะค่อยดูว่าสักวันมึงจะเป็นเหมือนกูไหม ถ้ามึงเจอคนที่มึงรักเขาจริงจังแบบหมดใจ"

"กูไม่มีวันนั้นหรอกค่อยดู หึ มึงกลัวเมียไอ้เหนือ"

"มึงจำคำที่มึงพูดไว้นะกูจะค่อยดู ไอ้ออกัส"

"มึงค่อยดู กูไม่มีวันนั้นแน่นอน"

ลัลน์ลลิต ชื่อเล่นว่า ลิตา ชื่อเดิมคือกุ้งนาง เป็นเพราะมารดาอยากให้มีแฟน จึงบังคับให้กุ้งนางเปลี่ยนชื่อ จากกุ้งนางที่เป็นชื่อเรียกตั้งแต่เด็ก กลายมาเป็น ลัลน์ลลิต หรือ ลิตา ที่แปลว่าสาวสวย แต่ก็สวยสมชื่อแหละ ด้วยผิวที่ขาวเนียนละเอียด หุ่นแซบ ใบหน้ามล จมูกคม ปากอวบอิ่มสีชมพูเป็นธรรมชาติ เธอเป็นผู้หญิงที่มั่นใจในตัวเองสูง ไม่ง้อผู้ชาย เพราะเธอเป็นผู้หญิงทำงานเพราะต้องช่วยบิดาดูแลธุรกิจของครอบครัว จะมีทำไมแฟนให้มาเป็นภาระอยู่คนเดียวก็สบาย อยากไปไหนก็ได้ไป

"อืม! ผู้ชายเหรอฉันไม่สนใจหรอก สมัยนี้แล้วอยู่คนเดียวก็ได้ แค่มีเงินเท่านั้น อย่างอื่นไม่ใช่ปัญหา"

"แค่ครั้งเดียวเขาไม่นับว่าเป็นผัวหรอก จะอะไรกับฉันหนักหนา เดี๋ยวนี้ one night stand เป็นเรื่องธรรมดา แล้วหยุดยุ่งกับฉันเสียที"

"เธอพูดเองนะ ว่าครั้งเดียวเขาไม่นับว่าเป็นผัว ถ้างั้นฉันจะทำเธอหลาย ๆ ครั้ง ทำจนกว่าเธอจะจำได้ว่าฉันเป็นผัวเธอ"

"นายจะทำอะไร ออกไปนะ ไอ้บ้า อืม อืม อืม"

จุดเริ่มต้น

สิ่งไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น จำได้ว่าเมื่อคืนฉันมางานเลี้ยงมงคลสมรสของเพื่อนสนิทระหว่างขวัญข้าวกับพี่เหนือพี่ชายของปลายฝัน แต่ด้วยความเซ็งกับชีวิตที่แม่ชอบถามแต่เรื่องแฟน ถึงขั้นให้ฉันไปเปลี่ยนชื่อ เป็นลัลน์ลลิต ซึ่งความหมายก็โครตดีคือสวยงาม

เมื่อคืนฉันดื่มหนักมากจำอะไรไม่ได้เลย ว่ามานอนในห้องนี้ได้อย่างไง ที่สำคัญข้างตัวฉันกับมีผู้ชายที่ไหนไม่รู้มานอนเคียงข้างฉัน เร็วเท่าความคิดฉันยกเท้าน้อย ๆ ไซส์ 37 ยันไปที่ตัวคนที่นอนข้าง ๆ ทันที

ผมตกใจตื่นที่จู่ ๆ ร่างกายของผมเหมือนมีอะไรบ้างอย่างมากระทบลงที่สะโพกอย่างแรง เหมือนมีแรงผลักทำให้ร่างกายผมตกลงมากระแทกพื้นที่เย็นจนเกิดเสียงดัง

ตุ๊บ!!!!!

"โอ๊ย!!!! อะไรวะเนี่ย"

ผมสบถออกมาด้วยความตกใจ ดันตัวขึ้นนั่งจากพื้นที่เย็นข้างเตียงยกมือหนาลูบที่ ช่วงเอวสอบของผมไปมาด้วยความเจ็บแปลบ พร้อมเสยมองคนที่นั่งอยู่บนเตียงนอนสีขาว ที่มีผ้าห่มคลุมตัวเพื่อปกปิดร่างกาย

แต่ก็ต้องตะลึงกับสาวสวยที่นั่งอยู่บนเตียงนอนสีขาว ด้วยใบหน้ารูปไข่ จมูกคม ตาโต ปากอมชมพู่ ผิวขาวเนียนละเอียด ผมยาวสีน้ำตาล แต่ตามคอกับมีแต่ร่องรอยคริสมาสต์ปรากฏอยู่เต็มผิวขาว ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้น มางานแต่งงานเพื่อนกับได้ของแถมมาเหรอวะเนี่ย ผมคิดในใจ

ผมลุกขึ้นจากพื้นที่โดนแม่สาวน้อยเล่นงานจนต้องมานอนกองอยู่ที่พื้นห้อง ขยับตัวลงนั่งข้างกายแม่สาวสวยตรงหน้า จ้องมองลงที่แววตาคู่สวยที่มีแววเกรี้ยวกราดอยู่ตอนนี้ ฮึ!!ยิ่งดูยิ่งน่ารัก

"ผมชื่อ ออกัส เธอชื่ออะไร"ผมเอ่ยถามแม่สาวน้อยที่แสดงสีหน้าโกรธเกรี้ยว แววตาเชิงขู่ออกมาน้อยๆๆ เหมือนแมวน้อยที่ขู่ผม

"คุณไม่ต้องรู้หรอกว่าฉันเป็นใคร เรื่องวันนี้ขอให้จบลงที่ห้องนี้แล้วกัน"ฉันเอ่ยบอกคนที่ชื่อออกัส พร้อมกับกระชับผ้าห่มให้แน่นขึ้นเพื่อที่จะก้าวลงจากเตียง หาเสื้อผ้าที่กระจัด กระจาย อยู่เต็มพื้นห้อง เดินเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ แต่งตัวจะได้ออกจากห้องนี้เสียที

เปิดน้ำจากฝักบัวเพื่อชำระล้างคราบคาวที่คนบ้าทำไว้กับฉัน ไอ้บ้าเอ๋ยจะทำกันทั้งทีเล่นทิ้งรอย แดงไว้ทั่วตัว แล้วแบบนี้ฉันจะออกจากห้องได้ไง

ฉันคิดในใจเมื่อเห็นร่องรอยที่ ปรากฎเต็มเนื้อตัวฉัน ตั้งแต่ช่วงคอ ไล่ลงมาจนถึงขาอ่อนเห็นแล้วถึงกับเซ็ง มางานแต่งเพื่อนกับได้ไป one night กับคนแปลกหน้า คิดแล้วอยากจะหยุมหัวตัวเองจริง ๆ

ผมลุกออกจากเตียงกว้างโดยสวมแค่บ๊อกเซอร์ตัวเดียว ยืนรอสาวน้อยที่เดินเข้าห้องน้ำ สายตามองเห็นคราบน้ำตาลวงน้อยที่ เปรอะเปื้อนอยู่ที่เตียงสีขาว เห็นแล้วผมระบายยิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจที่ผมได้เป็นคนแรกของสาวน้อยแล้วแบบนี้ผมจะปล่อยเธอไปได้อย่างไง

เมื่อฉันทำธุระกับตัวเองเสร็จแล้วเดินออกจากห้องน้ำ เห็นตาบ้ายืนพิงพนังข้างขอบประตูห้องน้ำ

"จะกลับแล้วเหรอ บ้านอยู่ไหนเดี๋ยวฉันไปส่ง"ผมถามคนที่เพิ่งออกจากห้องน้ำ ที่ใส่ชุดเดรสเกาะอกสีครีมที่โชว์เรียวแขนและช่วงคอระหง แต่ที่สำคัญคือ ตั้งแต่เนินอกที่โพล่พ้นเนื้อผ้าที่ปิดกายสาวน้อย จนถึงต้นคอมีแต่รอยคริสมาสต์สีหวานที่ผมทำไว้ เห็นแล้วต้องกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ อยากต่ออีกรอบเพราะเมื่อคืนเมาจำอะไรไม่ค่อยได้เลย แต่ที่รู้คือผมมีความสุขมาก

"อืม จะกลับแล้วฉันขอยืมเสื้อสูทนายหน่อย"

"รอแป๊บนึงสิเดี๋ยวไปส่ง คุณจะออกไปอย่างไง ตัวคุณมีแต่รอยแดง"

"ไม่เป็นไร แค่คุณให้ฉันยืมเสื้อสูทก็พอแล้ว"

"รอผมอาบน้ำแป๊บเดียว"ผมไม่รอให้สาวสวยตรงหน้าได้ตอบ สาวเท้ายาวเข้าห้องน้ำทันที พร้อมกับคว้าเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำไปด้วยโดยไม่ลืมหยิบเสื้อสูทสีดำเข้ามาห้องน้ำ

เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ผมขับรถมาส่งสาวน้อยที่คอนโดโดยมีแม่สาวน้อยค่อยบอกเส้นทางและที่สำคัญคอนโดนี้ที่สาวน้อยของผมอยู่ มีผมเป็นหุ้นส่วนของคอนโดอยู่ครึ่งหนึ่ง ผมระบายยิ้มออกมาน้อย ๆ สงสัยผมคงต้องสั่งให้หุ้นส่วนผมหาห้องที่คอนโดนี้บ้างแล้ว และยิ่งเป็นเรื่องง่ายด้วยแค่ผมพูดคำเดียวเท่านั้นผมก็จะได้มาอยู่ข้าง ๆ สาวน้อยได้ดั้งใจคิด

เมื่อถึงจุดหมายมือบางผลักประตูรถออก จนคนที่ทำหน้าที่คนขับขึ้นมาเสียงดัง

"แล้วเสื้อผมละคุณจะคืนตอนไหน"

เสียงเข้มเอ่ยขึ้นทำให้ฉันหยุดชะงักแล้วหันไปมองคนที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัยรถที่ระบายยิ้มน้อย ๆ ออกมา แต่ทำไมไม่รู้เมื่อเห็นยิ้มนี้แล้วกับทำให้ฉันยิ่งไม่สบอารมณ์เป็นอย่างยิ่ง

"เฮ้อ ~เดี๋ยวฉันส่งซักแล้วจะส่งให้คุณตามที่อยู่แล้วกัน คุณจดที่อยู่คุณมาให้ฉันได้เลย"ฉันถอนหายใจขี้นมาพร้อมกับบอกตามสิ่งที่ในใจคิด เพราะเดี๋ยวนี้บริษัทขนส่งสินค้ามีขึ้นมาเยอะ และไม่ต้องกลัวว่าจะทำให้ของที่ส่งเสียหายด้วย สะดวก รวดเร็ว ใคร ๆ ก็ใช้บริการ

"ผมไม่มีปากกานะสิ เอาแบบนี้แล้วกัน ผมขอไลน์คุณแล้วกันแล้วผมจะส่งที่อยู่ไปให้"

ฉันเบ้ปาก กรอกตามองบน หยิบโทรศัพท์เครื่องหรูเปิดแอพพลิเคชั่น LIKE เพื่อให้เจ้าของเสื้อสูท แสกนบาร์โค้ด เพื่อเพิ่มมาเป็นเพื่อนทาง แอพพลิเคชั่นดัง แค่เสื้อตัวเดียวทำเป็นงกดูจากการแต่งตัวและรถที่ขับก็น่าจะรวยระดับหนึ่งเลยนะ

"โอเค แค่นี้ใช่ไหม เดี๋ยวถ้าฉันส่งซักเสื้อเสร็จจะส่งคืนคุณแล้วกันนะ"

"ครับผม"

ลิตาก้าวลงจากรถยนต์คันหรูด้วยความไวแสง รีบสาวเท้าไว ไว เข้าคอนโด คิดในใจ จบเรื่องที่ต้องส่งเสื้อคืนแล้วหวังว่าจะไม่ได้พบกันอีก

ผิดกับอีกคนที่นั่งอยู่บนรถใบหน้าคมปรากฏรอยยิ้มร้ายเจ้าเล่ห์ มองหญิงสาวเดินเข้าคอนโดก่อนที่จะเคลื่อนรถออกจากหน้าคอนโด ด้วยอารมณ์ดีพริ้วปากไปตลอดทาง