หัวใจมันสับสน

ตอนที่ 6

หัวใจมันสับสน

“คุณพ่อคะลูกจะออกไปอยู่ข้างนอกกับสามีเพราะตอนนี้ขิงท้องได้ 2 เดือนแล้วค่ะ”

น้ำขิงทำหน้าที่พูดทุกอย่างเธอยอมเพียงให้แค่วิรากรยกมือไหว้ นอกเธอไม่ยอมให้เขาได้พูดอะไร

“ฉันให้คุณมาช่วยเก็บของ ไม่ได้ให้มาคุยกับใครค่ะ”

น้ำขิงเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มที่มากับเธอทำท่าจะหันไปคุยกับบิดาต่อ จึงรีบพูดแทรกขึ้นมาเพราะต้องการให้คนเป็นพ่อเจ็บปวดที่สุดที่ไม่รู้เรื่องอะไรของลูกเลย

“ผมขอตัวก่อนนะครับ”

ท่านประธานทำตัวไม่ถูก เขาเป็นผู้ใหญ่จึงรู้สึกไม่ดีกับสิ่งที่น้ำขิงกำลังทำ อย่างน้อยก็ควรจะอธิบายให้คนเป็นพ่อเข้าใจมากกว่านี้เพราะอย่างไรเสียเขาก็เข้าใจในแผนการที่หญิงสาวบอกมาทั้งหมด

“ผมรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณบ้างแต่ที่คุณกำลังทำอยู่มันไม่เหมาะสมเลยนะยังไงท่านก็เป็นพ่อ”

“ถึงคุณจะรู้แต่คุณก็ไม่เข้าใจ ช่วยกันเก็บของดีกว่าค่ะ”

หญิงสาวไม่ต้องการให้อีกฝ่ายพูดอะไรมากไปกว่านี้เธอไม่มีทางใจอ่อนและมองเห็นความเป็นห่วงของคนเป็นพ่อเด็ดขาดเพราะถ้าเขารักเธอจริงจะต้องไม่หักหลังเธอจนเกิดเรื่องราวแบบคืนนั้น

ทั้งคู่ช่วยกันเก็บของแค่เพียงไม่นานก็ขับรถออกจากคฤหาสน์หลังใหญ่ น้ำขิงไม่แม้แต่จะหันหลังมามอง เธอตั้งใจแล้วว่าหลังจากที่ย้ายไปอยู่คอนโดกับวิรากร เธอจะไม่กลับมาที่บ้านหลังนี้อีก ในวันที่ลูกคลอดถ้าเธอสามารถเลี้ยงลูกได้คนเดียวเธอก็จะย้ายออกจากคอนโดแล้วไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ในที่ดินที่เป็นมรดกที่แม่ให้เธอไว้ซึ่งตอนนี้เธอก็ได้เปิดเป็นห้องเช่ารายได้ตรงนั้นคงน่าจะพอทำให้เธอสามารถเลี้ยงดูลูกได้ถึงแม้อาจจะไม่ได้ดีเหมือนลูกคนอื่นก็ตาม

“ปกติแล้วผมไม่ได้นอนที่นี่ทุกคืนเรียกได้ว่าแทบจะไม่เคยนอนดีกว่าก็แค่พาผู้หญิงมานอนเสร็จกิจแล้วก็แยกย้ายกันไป”

วิรากรไม่รู้เหมือนกันว่าเขาจะพูดขึ้นมาทำไมแต่เขาแค่ต้องการให้หญิงสาวรู้ว่าการที่เธอมาอยู่ที่นี่จะคาดหวังให้เขามานอนกับเธอทุกคืนมันคงไม่ได้

“ตามนั้นค่ะ คุณทำทุกอย่างได้แบบเดิม เราต่างคนต่างอยู่ คุณก็รู้ว่าสิ่งที่ฉันต้องการคืออะไร”

น้ำขิงไม่ขอพูดซ้ำอีกแล้ว เธอเลือกที่จะไปจัดห้องนอนในห้องข้างๆที่ชายหนุ่มเลือกให้ถึงแม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังรู้สึกสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้นเพราะวิรากรเข้าใจว่าเธอจะมาใช้ชีวิตเป็นสามีภรรยากับเขาในคอนโดนี้และออกไปก็เป็นเพียงแค่คนรู้จักแต่กลายเป็นว่าเธอกับเขาแยกห้องนอน

“คุณไปหาหมอฝากท้องหรือยัง”

ชายหนุ่มรีบเข้าเดินเข้ามาในห้องเพื่อช่วยน้ำขิงยกของเพราะมกระเป๋าเดินทางใบใหญ่คงไม่เหมาะกับการที่คนท้องจะต้องยกไปเองแน่

“ยังค่ะแต่คิดว่าหลังจากจัดการเรื่องวันนี้เสร็จก็คงจะไปฝากท้องแล้วก็ไปลาออกที่บริษัทด้วย”

คนท้องตอบด้วยเสียงที่ดูหอบเหนื่อยเพราะถึงแม้เธอจะไม่ได้แบกของทุกอย่างเข้ามาที่ห้องคอนโดแต่เธอก็ต้องเดินขึ้นเดินลงที่บ้านหลายรอบจนรู้สึกมึนหัวใจกำลังเต้นแรงและอ่อนเพลีย

“คุณไปนั่งพักเถอะเดี๋ยวผมจัดการเอง”

วิรากรอยากแสดงความเป็นห่วงมากกว่านี้แต่ก็กลัวเหลือเกินว่าสิ่งที่เขากำลังรู้สึกตอนนี้จะทำให้เขาต้องสูญเสียความโสดไปตลอด หัวใจของเขาถึงแม้จะคิดถึงน้ำขิงแค่ไหนแต่เขาก็ไม่ได้คิดถึงเธอจนเกินกว่าจะยอมเสียอิสรภาพแล้วกลายเป็นคนมีครอบครัว

“ผมจัดของให้แล้วนะ ส่วนรายละเอียดคืนนี้คุณค่อยไปนั่งจัด ไปหาอะไรกินกันเถอะนี่ก็จะเย็นแล้ว”

ชายหนุ่มหลังที่จะจัดแจงทุกอย่างในห้องนอนข้างๆของเขาเสร็จเรียบร้อยก็เดินมาหาน้ำขิงเพราะตอนนี้มันน่าจะเลยช่วงเวลาของอาหารมื้อเย็นแต่กลับไม่มีคำตอบใดๆจากปากของน้ำขิงเพราะตอนนี้ถึงแม้เธอจะนั่งอยู่แต่ดวงตาหลับสนิท

“น้ำขิง คุณเป็นอะไร”

ชายหนุ่มด้วยความตกใจเย่าแขนทั้งสองข้างของผู้หญิงที่ตอนนี้กำลังจะมาอยู่ที่นี่ในฐานะภรรยาของเขาเพื่อให้เธอรู้สึกตัว

“มันเหมือนจะเป็นลมค่ะ สงสัยจะเดินขึ้นลงบ่อยแล้วก็หิวข้าวด้วย”

วิรากรไม่เลือกที่จะให้หญิงสาวพาตัวเองไปหาหมอเพื่อฝากท้องแล้ว วันนี้เขาจะพาเธอไปฝากท้องทันทีหลังจากที่กินข้าวเย็นเสร็จ

คุณหมออัลตร้าซาวด์เพื่อให้คุณพ่อและคุณแม่ได้เห็นทารกในครรภ์ถึงแม้ตอนนี้จะยังไม่ได้เห็นเป็นรูปร่างแต่มันก็ทำให้คนเป็นพ่อรู้สึกเหมือนชีวิตต่อจากนี้ของเขามันจะไม่เหมือนเดิมอีกแล้วถึงแม้วิรากรจะไม่ปฏิเสธการตรวจดีเอ็นเอแต่วิรากรก็มั่นใจว่าอีกหนึ่งชีวิตที่อยู่ในท้องของน้ำขิงคือลูกของเขาเพราะเธอคือผู้หญิงบริสุทธิ์และเขาก็มั่นใจว่านอกจากเขา เธอไม่ได้ไปยุ่งเกี่ยวกับใครอีกเลย

“คุณว่าลูกของเราจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย”

คุณพ่อหันมาถามคนท้องด้วยรอยยิ้ม แววตาของเขาดูคลายความสับสนลงเพียงแค่ได้เห็นหัวใจน้อยๆที่เป็นสายเลือดของเขามันทำให้วิรากรมองข้ามอะไรหลายๆสิ่งไป

“คุณแน่ใจแล้วใช่ไหมคะที่จะใช้คำนี้แต่ก็ดีเหมือนกัน”

น้ำขิงหันมาส่งยิ้มเจื่อนมุมปากก่อนที่เธอจะหลับตาและปล่อยตัวเองให้พักผ่อน วันนี้เธอเหนื่อยเหลือเกินไม่อยากรับรู้อะไรอีกทั้งสิ้นมันเป็นคำถามที่เธอไม่ต้องการคำตอบ

“คืนนี้ผมจะอยู่เป็นเพื่อนคุณก่อนนะ”

สิ้นคำพูดของคนขับอยู่ดีๆหยดน้ำใสก็ไหลมาจากดวงตาคู่สวยของคนท้อง น้ำขิงรู้สึกว่าวิรากรพยายามย้ำให้เธอเข้าใจว่าจะต้องใช้ชีวิตอยู่ที่คอนโดคนเดียวซึ่งมันก็ควรจะเป็นอย่างนั้นแค่เขายอมให้เธอมาพักอยู่ที่นั่น ยอมเป็นพ่อของเด็ก ยอมเป็นสามีของเธอเพื่อให้พ่อเธอรับรู้ มันก็คงมากพอแล้วสำหรับผู้หญิงที่ทำตัวง่ายอย่างเธอ ที่ยอมนอนกับผู้ชายที่ไม่รู้จัก