เรียนไม่จบ

พรึ่บ!!

“นี่มันอะไรพร้อม...แกเรียนไม่จบเหรอ...ทำไมแกถึงได้เอาแต่ทำให้ฉันปวดหัวแบบนี้” กระดาษรายงานการเรียนปีนี้ถูกปาใส่หน้าลูกชาย แล้วก่นด่าด้วยความเดือดที่ลูกคนเดียวของเธอนั้นไม่เคยที่จะได้ดั่งใจเธอสักครั้งเลย

“โอ๊ยแม่จะบ่นทำไมเนี่ย มันไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย...พร้อมเรียนยังไม่จบ ไม่ได้โดนรีไทร์สักหน่อย อีกอย่างเรียนไม่จบก็เรียนต่อได้อีกโควตาถึงแปดปีเลยนะ”

“แล้วแกจะเรียนแปดปีเลยหรือไง ฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ที่มีลูกชายไม่เอาไหนแบบแกเนี่ย!!”

“ก็เพราะแม่บ่นพร้อมแบบนี้ทุกวันไง พร้อมก็เครียดเป็นนะ”

“ฉันให้โอกาสแกปีเดียว เรียนให้จบ ถ้าไม่จบก็ไปหาเงินมาจ่ายค่าเทอมเอง ฉันไม่ส่งแกเรียนแล้ว”

“งั้นพร้อมจะไปอยู่หอ พร้อมเบื่อแม่บ่น อยู่ด้วยไม่มีสมาธิเรียนหรอก”

“ที่ฉันบ่นก็เพราะฉันเป็นห่วงแก แกเคยเห็นความเป็นห่วงฉันบ้างหรือเปล่า”

“ห่วงอะไร เจอหน้าก็ด่า เจอหน้าก็ซ้ำเติม...วุ๊!! เห็นพร้อมเป็นลูกบ้างไหมถามจริง”

“ถ้าฉันไม่รัก ไม่ห่วง ฉันก็ไม่บ่นหรอกนะ ไปให้พ้นๆ หน้าฉันเลยไป” จากนั้นก็ตวัดมือไล่ พร้อมกับมือที่ควานหายาดมขึ้นมาดม “ความดันฉันจะขึ้นไหมเนี่ย จะตายก่อนได้เลี้ยงหลานแล้วล่ะมั้ง”

“มีอะไรก็โทรมาก็แล้วกัน บอกป้าแหวนมานอนเป็นเพื่อนนะ...” จากนั้นเขาก็เดินออกจากบ้านไปด้วยความหงุดหงิดอยู่ไม่น้อย ไอ้ห่วงแม่ก็ห่วงหรอก แต่บ่นกันทุกวันแบบนี้ทนไม่ไหว ขอออกไปตั้งสติอยู่กับตัวเองก่อนสักพัก

@แซ่จิว เรสเตอร์รอง

“ซิม...ช่วยเอาชุดอาหารไปส่งลูกค้าให้ป๊าหน่อยได้ไหม”

“โหป๊า...นี่ใจคอกะจะให้ซิมทำทุกอย่างเลยใช่ไหม...ไม่เอาอะไม่ไป...ซิมไม่อยากขับรถ...อีกอย่างไอ้กล้ามันส่งก็ดีแล้วจะมาใช้ซิมทำไม”

“ไอ้กล้ามันลางาน เด็กที่ร้านแต่ละคนขับรถไม่เป็น อาซุงกับอาซายน์ก็ไม่อยู่ เอาน่า ลื้อไปให้ป๊าหน่อย” ผู้เป็นพ่อคะยั้นคะยอให้ลูกสาวคนเล็กไปส่งอาหารให้

“เฮ้อ...เดือนนี้เพิ่มเงินเดือนให้ซิมด้วย...”

“ขี้งกเหมือนม๊าลื้อไม่มีผิด”

“จะเพิ่มไหม ถ้าไม่เพิ่มซิมไม่ไป”

“เอ้อๆ เพิ่มก็เพิ่ม...ไปที่อยู่ตามนี้” ยื่นถุงอาหารชุดใหญ่ให้ลูกสาวคนสวยพร้อมกับที่อยู่ให้ไป

“ใช้งานเกินไปแล้วนะป๊า...คอยดูนะซิมจะฟ้องม๊า” บ่นอุบอิบกับตัวเองแล้วเดินไปที่รถทันที จากนั้นก็รีบสตาร์ทรถแล้วขับไปยังคอนโดที่อยู่ใกล้ๆ กับมหาลัยเก่าที่เธอเรียนจบไปหมาดๆ

@วินรวีคอนโดมิเนียม

‘B404’

พอมาถึงคอนโด เธอก็กดมาที่ลิฟต์ชั้น4 ตอนแรกโทรบอกให้ลูกค้าลงมารับที่หน้าล็อบบี้แล้ว แต่ลูกค้าของเธอก็ดันไม่รับสายเธอเสียนี่ สุดท้ายก็เลยจำต้องเอาขึ้นมาส่งถึงหน้าห้อง ยืนมองหมายเลขห้องอยู่ครู่หนึ่ง ก็ตัดสินใจกดออด

แกร๊ก แอ๊ด!!

“อาหาร...เฮ้ย...ไอ้พร้อม!!” อุทานด้วยความตกใจเมื่อลูกค้าที่เธอเอาอาหารมาส่งนั้นเป็นพร้อมรัก

“ตกใจอะไรของเธอ”

“เอ่อ...ค่าอาหารพัน2” ไม่ได้ตอบคำถามเขา แต่กลับรีบยื่นถุงอาหารให้ พร้อมกับรอรับเงิน

“กินข้าวเป็นเพื่อนหน่อยดิ เดี๋ยวให้ทิป” บอกเธอเสียงเรียบนิ่ง ไร้ความรู้สึก

“ไม่...ฉันรีบ...ฉันมีงานต้องทำ” พูดจบก็รีบหันหลังกลับ แต่ก็ต้องชะงักและหันกลับมาเผชิญหน้ากับเขา เมื่อพร้อมรักดันหยิบยกคำขู่ขึ้นมา

“แล้วแต่นะ...งั้นฉันจะรีวิวร้านของเธอ1ดาว”

“ไม่ได้นะ!! อาหารร้านฉันอร่อยที่สุดในย่านนี้ จะมารีวิวตามอารมณ์ตัวเองได้ไง นิสัยเสีย!!”

“เลือกเอา...เข้ามากินเป็นเพื่อนแล้วได้ทิป...กับกลับไปแล้วโดนป๊าของเธอด่า ที่ฉันรีวิวให้ร้านเธอแค่1ดาว” แน่นอนว่าป๊าของเธอห่วงภาพพจน์ร้านเป็นที่สุด กลับไปโดนสวดยับแน่หากได้1ดาวกลับไป

ซิมปอร์เม้มปากเป็นเส้นตรงหยั่งคิดชั่วครู่ ก่อนที่จะตัดสินใจเข้าไปในห้องกับเขา เอาวะ เพื่อชื่อเสียงของวงศ์ตระกูลที่สั่งสมมานาน จะมาได้ดาว1ดาวเพียงเพราะคนแบบเขาเห็นทีจะยอมไม่ได้ อย่าให้คนแบบนี้ทำให้ร้านของเธอย่อยยับเด็ดขาด

“นั่งเกร็งอะไร แกะใส่จานดิ...ไม่เอาเหรอทิปอะ บริการหลังการขายหน่อยดิ” เอ่ยเสียงแข็งสั่งเธอ แอบหงุดหงิดอยู่หน่อยๆ ที่เธอดูเหมือนจะหวาดระแวงเขา

“แต่ฉันไม่ใช่คนส่งของ ฉันเป็นลูกเจ้าของร้าน” ฮึ่ย ทำไมไอ้กล้ามันต้องมาหยุดงานวันนี้ด้วยวะ เหรอก่นด่าลูกน้องในใจ

“แต่วันนี้เธอมาส่ง หรือจะเอาหนึ่งดาว?” เลิกคิ้วมองแล้วถามขึ้น

“เพราะเป็นงี้ไงวิวาห์ถึงได้ทิ้งแกไปหาน้อง”

“ว่าไงนะ?” คำพูดของเธอที่มาสะกิดใจเขา ทำให้พร้อมรักจ้องสาวสวยตรงหน้าตาเขม็ง ราวกับจะกินหัวเธอเสียให้ได้

“แล้วเป็นบ้าอะไรชอบบังคับคนอื่น” เมื่อพลั้งปาก จริงเลี่ยงไปพูดประโยคอื่น เธอรู้ดีแหละว่าตอนนี้พร้อมรักเองก็ได้บทเรียนแล้ว จะซ้ำเติมเห็นทีน่าจะงานเข้า แถมอยู่กับเขาสองต่อสองแบบนี้ มันจะเสี่ยงต่อตัวเธอเกินไป

“ฉันให้ทิป ฉันบังคับเธอเฉยๆ เมื่อไหร่”

“แต่แกขู่ฉันไง แกเอารีวิวดาวมาขู่ฉัน!!”

ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!

“ใครมา...” ซิมปอร์เอ่ยถามทันที ที่ถูกขัดจังหวะขณะที่เธอกำลังเถียงเขาฉอดๆ

“จะไปรู้ไหมเนี่ย เพิ่งย้ายมา...ไปดูดิ” แล้วก็มาปัดหน้าที่ให้เธอแบบนี้ ใช้ได้ที่ไหน

“เดี๋ยวนะ...นี่มันห้องแกไหมไอ้พร้อม...ออกไปดูเองดิวะ...” เธอกล่าวด้วยความหัวเสีย จากนั้นก็เดินเลี่ยงไปที่โซนครัว เพื่อจัดเตรียมอาหารใส่จานตามที่ลูกค้าอย่างเขารีเควสท์มา ไม่สิ ต้องใช้คำว่าบังคับขู่เข็ญเธอถึงจะถูก

“จิ๊!!” แม้จะหงุดหงิดอยู่หน่อยๆ ที่ถูกขัดใจ แต่ก็ลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินไปเปิดประตูห้องทันที

แกร๊ก แอ๊ด!!

ผั๊วะ!!

“เชี้ย!!” หมัดหนักๆ ของผู้มาเยือนในยามวิกาลถูกซัดไปที่ใบหน้าหล่อร้ายของพร้อมรักทันทีที่ประตูห้องเปิดออก

ร่างสูงเซไปเล็กน้อย เพราะไม่ทันได้ตั้งตัว ก่อนที่จะตวัดสายตามองไปยังผู้ชายร่างสูง หน้าห้องนี้ด้วยความโกรธ มือก็ยกขึ้นเช็ดเลือดที่มุมปากอย่างงงๆ

“มึงใครวะ!” พร้อมรักเอ่ยถาม

“เกิดอะไรขึ้นน่ะ” ซิมปอร์ที่เห็นเหตุการณ์รีบวิ่งออกมาดูด้วยความตกใจ

“ไอ้เชี้ยนี่มันต่อยหน้าฉัน...แม่ง...เป็นใครก็ไม่รู้”

“ตอนเอากับเมียคนอื่น มึงไม่เช็กประวัติวะ ว่าเขามีผัวแล้วหรือยัง” ชายร่างสูงหน้าห้องเอ่ยขึ้นด้วยความเดือดดาล

“เมียมึงใคร...เท่าที่จำได้กูไม่เคยไปแย่งของใครนะ...”

“ลูกหว้า!”

“ว่าไงนะ?” ทันทีที่ได้ยินชื่อคู่นอนเก่าของตัวเอง ก็เลิกคิ้วแล้วจ้องมองหน้าผู้มาเยือนตรงหน้านี้อย่างไม่เข้าใจ

“ถ้าไม่เลิกยุ่งกับเมียกู กูฆ่ามึงตายแน่” เขาชี้หน้าแล้วหมายหัวพร้อมรัก

“งั้นมึงดูนี่นะ...”

หมับ!!

“เฮ้ย...” ซิมปอร์อุทานออกมาเสียงหลง เมื่อแขนของพร้อมรักตวัดโอบมาที่เอวของเธอ พร้อมกับดึงตัวเธอให้เข้าไปแนบชิดกับเขาอย่างถือวิสาสะ

“เมียกูสวยขนาดนี้ กูจะไปนอนกับเมียมึงเพื่อ!! จุ๊บ...เรื่องนอกใจไม่มีอยู่แล้ว...ใช่ไหมครับที่รัก” ไม่พูดเปล่าแต่กลับโน้มใบหน้าแล้วจุ๊บแก้มเธอ จนร่างเล็กถึงกับตาโต

“...แต่ลูกหว้าบอกว่ามึงไม่ยอมเลิกยุ่งกับเธอ”

“เมียมึงนั่นแหละที่วิ่งแจ้นมาหากูไม่เลิกจนกูต้องย้ายคอนโดหนีแบบนี้...ทีหลังก็ล่ามโซ่ไว้ให้ดีๆ ...แล้วอะไรที่กูเคยได้แล้ว...กูไม่เอาซ้ำหรอกนะ...ของเน่าๆ แบบนั้นมึงจะหวงทำไม...ดูเมียกูสวยปานนางฟ้านางสวรรค์...เมียมึงนี่เทียบแทบไม่ติด” คำพูดเจ็บแสบของพร้อมรักนั้นสร้างความไม่พอใจให้แก่ชายตรงหน้าอยู่ไม่น้อย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ แถมสาวข้างกายพร้อมรักก็สวยสะกดตาขนาดนี้ ถ้าเป็นเขาก็คงไม่เลือกลูกหว้าเหมือนกัน

เมื่อสาวความจริงไม่ได้ ก็จำต้องถอยทัพและกลับไป ส่วนคนถูกต่อยฟรีก็ยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ เมื่อผู้บุกรุกออกไปแล้ว และในนาทีต่อมาซิมปอร์ก็ตั้งสติได้จึงรีบผลักร่างของไอ้บ้าข้างๆ นี้ออกทันที

พลั่ก!

“ไอ้บ้า...มาจุ๊บแก้มฉันทำไมเนี่ย...อี๋...” มือเล็กทั้งสองข้างยกขึ้นถูไปที่แก้มใสแรงๆ หวังให้รอยจูบเมื่อคู่หลุดออกไปด้วยความรังเกียจ

“หึ...จะอะไรนักหนาวะ...ก็แค่หอมแก้มเอง...ทำอย่างกับไม่เคยโดนหอม...อ้อ...ลืมไป...แฟนคนล่าสุดเป็นเกย์นี่เนอะ...” สบถออกมาพร้อมกับถากถางเธอด้วยคำพูดร้ายๆ เยาะเย้ยที่เธอดันตาถั่วไปคบเกย์

“ก็สันดานแบบนี้ไงวิวาห์ถึงทิ้งไปเอาคนอื่น...” เธอยอกย้อนด้วยคำพูดเจ็บแสบ เอาสิ ตอกย้ำกันดีนัก เธอเองก็ย้ำเขาได้ไม่แพ้กันหรอก ของเธอยังไม่ได้ถลำลึกกับพี่เวย์ขนาดนั้น แต่พร้อมรักนี่สิ หนักหน่วงกว่าเธอเห็นๆ

“ถ้ายังปากดีกับฉันอีก ฉันจะจูบเธอให้ปากแตกเลย” คำขู่ของเขาทำให้ซิมปอร์ยอมสงบปากสงบคำลง จากที่ตอนแรกจะโวยวาย เพราะเธอไม่พอใจที่ถูกเขาทำแบบนั้น ซึ่งเธอไม่ชอบ และไม่ยินยอม เอาง่ายๆ เธอเสียเปรียบโดยที่ไม่ได้เต็มใจเลยสักนิด