บทที่.2 ไม่แน่ใจ [นิสัยที่เปลี่ยน]

ผ่านไปเพียง 1เดือน ผู้หญิงที่ดีดูสง่าเรียบร้อย

และ วางตัวดี กลายเป็นสาวแซ่บที่ทุกคนต่างตกตะลึง

ทันทีที่ได้พบหน้าภรรยาแทนที่จะดีใจ

แต่คิ้วบนใบหน้าหล่อย่นผูกเป็นปมพร้อมคำพูดแผ่วเบา 'ทำไมเธอถึงยังไม่ตาย'

"ว่าอะไรนะคะ" เพราะมุมปากขยับมุบมิบทำให้พริ้มอดสงสัยไม่ได้ "ทำไมหรือคะ?คงคิดว่าฉันตายแล้วล่ะสิ"

"ฉันคิดดังขนาดนั้นเลยเหรอ.."

"เหอะ คุณเป็นสามีดีเด่นแห่งชาติจริงๆ"

"พูดอะไรของเธอ"

เนื่องด้วยลักษณะท่าทางอีกทั้งคำพูดที่แปลกแตกต่างทำให้หมอลีโอเริ่มสับสน และ มึนงงไปพร้อมกัน

"คุณอา" ทันทีผู้อำนวยการโรงพยาบาลก็เข้ามาขัดจังหวะ

"เจอกันแล้วสินะ" มือของผู้เป็นอารูปผมยาวสลวยของหลานสาวอย่างเอ็นดู

"คุณสามีมารับแล้ว พริ้มขอตัวกลับก่อนนะคะ"

"อย่าลืมเรื่องที่คุยกันไว้"

"แน่นอนอยู่แล้วค่ะ ทุกอาทิตย์จะมาหาคุณอาเพื่อดื่มน้ำชา และ เล่นหมากรุกนะคะ"

น้ำเสียงแหลมของพริ้มยิ่งชวนให้สามีครุ่นคิด

แม้แต่งานมาหลายปีไม่ยักรู้ว่าเธอเล่นหมากรุกเป็น

รถหรูสีดำแล่นบนท้องถนน เลี้ยวเข้าซอย หมู่บ้านย่านกลางเมือง

บ้านสองชั้นหลังสีขาวหรูหรา มีน้ำตกจัดสวนตามความชอบของเจ้าของบ้าน

พริ้มเปิดประตูลงจากรถโดยที่ไม่รอสามี

"เธอจะไปไหน!" เสียงตะโกนเรียกตามหลังทำให้พริ้มต้องหยุดชะงัก เธอเหลียวมาตอบคำถาม "ก็กลับขึ้นห้องของฉันไงคะ"

"ปกติเธอต้องรอฉันก่อน"

"เพื่อ..."

"ก็ทุกครั้งเธอต้องถอดรองเท้ากับเสื้อสูทแขวนบนราวให้ฉัน"

"นี่คุณหมอสติดีหรือเปล่าคะ?ทั้งที่ภรรยาเพิ่งประสบอุบัติเหตุมาไม่คิดจะให้พักบ้างหรือไง"

เธอตอบกลับเพียงสั้นๆ ก่อนที่จะเดินจ้ำอ้าวไป

คุณหมอลีโลหน้ามุ่ย เขาหงุดหงิดขึ้นมากกว่าเมื่อก่อนเพราะไม่เคยชอบใจที่ถูกจับคลุมถุงชน

แกร๊ก

ประตูห้องบานใหญ่เปิดกว้าง พริ้มเดินย่างก้าวอย่างช้าๆ เธอมองไปรอบตัวก่อนที่จะนั่งอยู่ปลายเตียงฟูกสีชมพูอ่อนหวานแหวว

'แบบนี้ก็ดี'

เสียงรำพันของพริ้มเพราะเธอรู้ดีว่าแม้จะแต่งงานแต่คุณหมอก็ไม่ยอมนอนร่วมห้อง

ทั้งคู่แยกห้องนอนกันอยู่คนละฝั่ง

เมื่อเดินขึ้นบันไดกลางบ้าน ห้องคุณหมอลีโอจะเลี้ยวซ้าย ส่วนห้องนอนของพริ้มจะเลี้ยวขวา

เวลาอาหารเย็น

"เพ็ญดีใจนะคะที่คุณพริ้มหายดีตอนที่ได้ข่าวว่าประสบอุบัติเหตุก็เป็นห่วงแทบแย่"

"ค่ะ"

"วันนี้ป้าทำแกงจืดเห็ดรวมพร้อมกับไข่ตุ๋นมะระของโปรดของคุณพริ้มเลยนะคะ"

"จืดชืด"

แม่บ้านชะงักเมื่อได้ฟังคำกล่าวซึ่งพริ้มเป็นผู้หญิงเรียบร้อยแทบจะไม่พูดคำหยาบหรือแม้แต่แสดงอาการชักสีหน้า

ต่างจากครั้งนี้ที่ดูไม่ชอบใจกับอาหาร

"คุณหมอลีโอรับประทานมังสวิรัติใช่ไหมคะวันนี้วันพระ" ป้าเพ็ญเห็นดังนั้นรีบยกถาดอาหารที่ทำแยกมาวางไว้ให้

"เธอพร้อมจะเริ่มงานเมื่อไหร่" ลีโอถามพริ้มโดยที่ไม่มองหน้าเลยด้วยซ้ำ

"คนเพิ่งจะฟื้นจากความตายจะให้เริ่มงานเลยหรือไง"

"ก็เพราะเธอเป็นเลขา ถ้าหากไม่ทำฉันก็ต้องจัดการตารางงานอีกวุ่นวาย"

"คุณก็หาเลขาชั่วคราวก่อนสิคะ"

"ฉันชักจะไม่แน่ใจแล้วสิ.."

หมอลีโอพูดพลางหยิบชาขึ้นมาดื่ม

พริ้มมองหน้ารอฟังอย่างใจจดจ่อ สุดท้ายเป็นเธอที่ถามเร่งรัดเอาคำตอบ "ไม่แน่ใจอะไรคะ?"

"ก็ไม่แน่ใจว่าเธอเป็นภรรยาของฉันหรือเปล่า"

_____________________________​