ตอนที่ 2-4

ฮุ่ยชิงมองไปที่การต่อสู้เบื้องหน้า เห็นคนที่คาดว่าน่าจะเป็นท่านประมุขของพวกเขากำลังรุกไล่ใส่โจรป่าไม่หยุด กระบวนท่าที่ใช้ต่อสู้นั้นรวดเร็วดุจสายลมเคลื่อน กระบี่ก็บางคมจนมองไม่ทัน นางจ้องมองตาไม่กะพริบเพราะไม่เคยเห็นใครใช้วิชาตัวเบาและมีวิทยายุทธ์ล้ำเลิศเช่นนี้มาก่อน

“เห็นไหมท่านเจ้าสำนักของเราฝีมือไร้เทียมทาน”

โจรป่าถอยร่นจนหลังติดต้นไม่ใหญ่ สุดท้ายตั้งรับไม่ไหวถูกกระบี่แทงทะลุอก เลือดสดๆพุ่งกระจายออกมา โจรป่าตาเบิกกว้างสุดขีดก่อนจะสิ้นลมหายใจไปตรงนั้น

หยางต้าหลงชักกระบี่ออกหมุนตัวกลับ ฮุ่ยชิงที่มองเห็นเหตุการณ์ต่อสู้ตรงหน้ายังตะลึงตะลานไม่หายตกใจ นางมองเขาปากอ้าตาค้าง

“โหดมาก”

ร่างเล็กเผลอคราง พลันขนลุกชันทั่วทั้งร่าง

หยางต้าหลงทันเห็นสายตาของนาง “เจ้าช่วยศิษย์ของข้าเอาไว้ ขอบคุณแม่นางมาก”

“มะ ไม่เป็นไร” ความตกใจที่เห็นคนตายอยู่ตรงหน้านางจึงตอบเขาไปมั่ว “อย่าลืมซื้อสมุนไพรของข้าด้วย”

วันนี้เขาคงไม่ได้พานพบเพียงโจรแต่พบแม่ค้าหน้าเลือด

หยางต้าหลงแทบไม่เชื่อหูหญิงสาวคนนี้แปลกพิกล เขาปรายตามองนางอย่างเฉยชา สายตาของเขาทำให้ฮุ่ยชิงรู้สึกว่าตัวที่เล็กอยู่แล้วของนางถูกกดให้ต่ำเตี้ยเรี่ยดินลงไปอีก

“สมุนไพรของเจ้าราคาเท่าไหร่ เท่านี้พอหรือไม่” เขาหยิบถุงเงินออกมาจากนั้นโยนให้นาง

นางรับถุงเงินหนักอึ้งไว้ได้ทันแล้วเผยผลิยิ้มดุจดอกท้อ “ข้าลืมพกถุงเงินมาคงไม่มีทอน” ฮุ่ยชิงมองถุงเงินที่พอใจแล้วพร้อมจะจากไปทันที

หยางต้าหลงมองร่างเล็กที่วิ่งหายไปอย่างรวดเร็วพลางสูดลมหายใจเข้าลึก เขาส่ายหน้าก่อนจะผ่อนลมหายใจออกช้าๆ “วันนี้วันซวยอะไรข้าถึงถูกปล้นถึงสองรอบ”