บทที่ 3 คู่แข่งทางธุรกิจ

คุณยายที่พ่อแม่ทิ้งเธอไว้ให้เลี้ยงนั้นก็มาจากไปเมื่อเธออายุครบสิบห้าปี นับจากนั้นเธอก็กลายเป็นคนที่โดดเดี่ยวเดียวดายไร้ญาติมิตร โชคดีที่เธอตั้งใจเรียนจนสามารถชิงทุนการศึกษาตามบริษัทต่าง ๆ เวลาที่เขามีการประกวดผลงานเพื่อชิงทุนการศึกษาและรับจ้างทำงานทั่วไป จนวันหนึ่งที่เธอเก็บกระเป๋าของเศรษฐีชาวต่างชาติคนหนึ่งได้ ชาวต่างชาติคนนั้นเมื่อได้ฟังชีวิตของเธอแล้วสงสารถึงได้ถามความใฝ่ฝันของดาราวดีที่ตอนนั้นเธอมีอายุเพียงสิบแปดปี และได้ส่งเสียให้เธอจนจบปริญญาโทเพื่อเป็นการตอบแทนที่เธอเก็บกระเป๋าของเขามาคืนให้ เพราะในกระเป๋าใบนั้นมีของล้ำค่ามหาศาลอยู่ในนั้นด้วย วันนี้ดาราวดีที่จบโทมาได้ปีกว่าแล้วกำลังอยู่ในโรงแรมหรูที่จังหวัดเชียงใหม่ โรงแรมที่มีชื่อเสียงระดับหกดาวในตัวเมืองเหล่านางแบบที่มีชื่อเสียงในเมืองไทยต่างก็มารวมเดินแบบให้กับแบรนด์ของเธอและนักออกแบบดีไซเนอร์อีกสี่คน

“สวัสดีครับทุกท่านตอนนี้ก็ได้เวลาที่ทุกท่านจะได้รับชมเสื้อผ้าการออกแบบจากคุณดาราวดี นักออกแบบที่มีชื่อเสียงอายุน้อยที่สุดในเมืองไทยขณะนี้ ผมขอเสียงปรบมือจากทุกท่านในห้องนี้เพื่อต้อนรับเธอในค่ำคืนนี้ด้วยครับ”

“แปะ แปะ แปะ”

เสียงปรบมือที่ดังก้องภายในห้องที่จัดงานเดินแบบของคุณนายคุณหญิงทั้งหลาย เพื่อหาเงินเข้าสมาคมช่วยเหลือคนยากจนดาราวดีที่อยู่ในชุดเดทน่ารักในรูปแบบที่เธอเป็นคนออกแบบเอง ตอนนี้เธอกำลังเดินออกมาพร้อมกับเหล่านางแบบนับสิบคนที่ใส่เสื้อผ้าในแบรนด์ของเธอ เหล่านักข่าวรวมถึงนิตยสารต่าง ๆ ที่ได้รับเชิญต่างก็ถ่ายรูปเก็บเอาไว้ การเดินแฟชั่นโชว์ของดาราวดีนับเป็นชุดสุดท้ายปิดงานของค่ำคืนนี้ เสื้อผ้าทุกชุดของเธอที่ออกมาได้รับการประมูลออกไปจนแทบไม่มีเหลือ แถมยังได้มูลค่าสูงที่สุดในค่ำคืนนี้อีกด้วย เหล่านักธุรกิจหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ต่างก็ให้ความสนใจกับเธอไม่แพ้เหล่านางแบบเซ็กซี่ที่มาเดินแบบเลย รอยยิ้มที่แสนน่ารักของเธอทำผู้คนต่างก็ต้องหลงใหล ช่อดอกไม้พร้อมนามบัตรจากหนุ่ม ๆ ในค่ำคืนนี้ถูกยื่นมาให้กับเธอด้านหลังเวที ภายในห้องสำหรับเปลี่ยนชุดของสตรี

“เสน่ห์แรงจังเลยนะคะ ช่างน่าอิจฉาน้องดาราวดีจริง ๆ เสื้อผ้าก็ถูกประมูลจนหมด แถมไม่แน่คืนนี้อาจจะได้หนุ่มนักธุรกิจไปควงเล่นเพิ่มอีกคน”

นุชรีลูกสาวนักธุรกิจชื่อดังกล่าวออกมาอย่างริษยาและประชดประชัน ที่ตอนนี้เธอเองก็เป็นดีไซเนอร์อีกทั้งยังมีห้องเสื้ออีกสามแห่งเป็นของตนเอง ก่อนหน้านี้คุณนุชรีได้รับการโหวตให้เป็นนักออกแบบยอดเยี่ยมในด้านของเสื้อผ้าประจำประเทศไทย แต่เมื่อหลังจากที่ดาราวดีได้ทำแบรนด์และเปิดห้องเสื้อในเมืองไทยเป็นของตนเอง จนเป็นที่ติดใจเหล่าคุณหญิงคุณนายเศรษฐีทั้งหลายตำแหน่งการโหวตในปีนี้ก็ตกมายังเธอ

“ไม่มีอะไรให้น่าอิจฉาหรอกนะคะคุณนุชรี วดีเองฝีมือยังสู้คุณนุชรีไม่ได้หรอกค่ะประสบการณ์ของวดีก็ยังน้อย”

ดาราวดีพยายามพูดถ่อมตนเข้าไว้เพราะรู้นิสัยคุณนุชรีดี ในวงการนักออกแบบดีไซเนอร์หลาย ๆ คนต้องชื่อเสียงป่นปี้ปิดห้องเสื้อหนีไปก็เพราะคุณนุชรีใช้ความมีอิทธิพลของบิดาของเธอ กลั่นแกล้งทำให้ผลงานและการออกแบบที่ส่งให้ลูกค้านั้นมีปัญหาจนถึงขั้นเจ้ง ที่เธอรู้ก็เพราะว่าคนที่เคยโดนมาแล้วกระซิบบอกผ่านเธอมาด้วยความห่วงใย ดาราวดีจึงไม่อยากมีปัญหากับคุณนุชรีอีก

“เออ… คุณนุชรีคะ เดี๋ยววดีขอตัวก่อนนะคะ”

ดาราวดีพยายามพูดคุยกล่าวขอตัวกับนุชรีอย่างนอบน้อมและถ่อมตน เพราะเธอรู้ตัวเองดีว่าตัวเองนั้นเป็นคนไร้ญาติขาดมิตร ตลอดทั้งชีวิตของเธอมีเพื่อนสาวที่เรียนด้วยกันด้านการออกแบบดีไซน์ที่ฝรั่งเศสคนเดียวเท่านั้น ตอนนี้เพื่อนของเธอก็กำลังเปิดห้องเสื้อเป็นของตนเองอยู่ที่บ้านเกิดของเขาแล้ว หลังจากที่ดาราวดีแยกตัวออกมาจากนุชรีได้หญิงสาวก็ถึงกับถอนหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่ายกับความช่างอิจฉาริษยาของผู้คนในวงการออกแบบดีไซเสื้อผ้า เมื่อขึ้นมาถึงห้องพักที่ทางเจ้าของโรงแรมและเป็นเจ้าภาพจัดงานในค่ำคืนนี้ได้จัดเตรียมเอาไว้ให้เธอพักนั้น ดาราวดีก็รีบเข้าไปอาบน้ำเพื่อที่จะได้มาพักผ่อนก่อนที่พรุ่งนี้เธอจะเดินทางกลับกรุงเทพฯ