พยศหัวใจ

เสียงเต้นของหัวใจที่ไม่ใช่จังหวะปกติที่ควรจะเป็น นั่นส่งผลให้เจ้าของหัวใจเกิดอาการประหม่าอย่างที่สุด เพราะไม่คิดไม่ฝันว่าวันนี้จะได้กลับมาเจอคนที่เธอเป็นฝ่ายหันหลังให้เขาเมื่อสามปีก่อนอีกครั้ง ไม่คิดว่าฉัตรชัยกับน่านฟ้านั้นจะเป็นพ่อลูกกัน

ผู้ชายที่แสนจะเพอร์เฟค ผู้ชายที่แค่สบตาก็ทำให้สาวๆ ใจสั่น ผู้ชายคนนั้นกล้าคบหากับเธอ ผู้หญิงธรรมดาๆ คนหนึ่งโดยไม่สนใจเสียงใครทั้งนั้น แต่แล้วเธอกลับทำลายเขาด้วยมือคู่นี้ แต่มันก็มีเหตุผลที่เธอพูดไม่ได้ ว่าทำไมเธอถึงตัดสินใจแบบนั้นลงไป

“นี่คือพุดตาน เธอจะมาเป็นพยาบาลพิเศษของคุณหญิงแขไขรวมถึงฉันด้วย” ประโยคนี้ดังออกมาจากปากของชายผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นประมุขของบ้าน เจ้าของคฤหาสน์ราคาแพงมูลค่ากว่าร้อยล้านบาทที่ตั้งตระหง่านอยู่บนพื้นที่กว่าร้อยไร่แถบชานเมืองกรุง

เสียงที่ดังขึ้นช่วยดึงสติของพุดตานให้กลับคืนมาด้วย และนั่นยังทำให้สายตาทั้งสามคู่ที่อยู่ในห้องรับแขกเวลานี้ ต่างจับจ้องมายังเธอที่มีนามว่าพุดตาน ทั้งน้ำน่าน บุตรชายคนโตและพรชนก ภรรยาสาวแสนสวยที่เหมาะสมกันราวกิ่งทองใบหยก รวมทั้งสายตาจากชายที่นั่งอยู่ทางขวาสุดคนนั้นด้วย

ผู้ชายที่เอาแต่นั่งนิ่งแต่สายตากลับจ้องมาที่เธออย่างไม่กะพริบ คงกำลังแปลกใจและสับสนอยู่เป็นแน่ ความรู้สึกนี้คงไม่ต่างไปจาก พุดตานสักเท่าไหร่นัก เธอได้แต่โทษโชคชะตาที่เล่นตลก ทั้งๆ ที่เธออยากอยู่ให้ห่าง แต่สุดท้ายกลับมีเหตุให้ต้องมาอยู่บ้านหลังเดียวกัน

“พี่น่าน!” พุดตานเอ่ยชื่อชายคนนั้นออกมาอย่างแผ่วเบา หัวใจของเธอเวลานี้เต้นโครมครามไม่ใช่เพราะดีใจ แต่มันเพราะรู้สึกกระอักกระอ่วนใจที่ต้องกลับมาเจอกันในสถานการณ์แบบนี้เสียมากกว่า ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เธอจะไม่เลือกรับงานชิ้นนี้เลย แต่คิดไปก็เท่านั้น เพราะอดีตมันเปลี่ยนไม่ได้ รวมทั้งเรื่องของเธอกับเขาด้วยเช่นกัน

“ผมเห็นด้วยที่แม่จะมีพยาบาลพิเศษ แต่สำหรับพ่อ ผมว่าก็แข็งแรงดี ทำไมต้องมีคนอื่นคอยดูแล” คนที่เอ่ยขึ้นมาคือน้ำน่านและนั่นทำให้ศรีภรรยาของน้ำน่านอย่างพรชนกเอ่ยขึ้นบ้าง เพราะเห็นด้วยกับความคิดของสามี

“ใช่ค่ะ เรื่องดูแลสุขภาพคุณพ่อคุณแม่ ให้หมวยดูแลเหมือนที่ผ่านมาก็ได้นะคะ หมวยเต็มใจ”

“ที่ผ่านมาหมวยทุ่มเทดูแลพ่อกับแม่ดีแล้ว แต่ตั้งแต่ที่คุณหญิงล้มป่วย ภาระทุกอย่างก็โยนไปที่หมวยคนเดียว พ่อว่าหมวยเหนื่อยเกินไป ทำให้เครียดจนส่งผลต่อสุขภาพ”

“แต่หมวยไม่เหนื่อยจริงๆ นะคะ”

“พ่อตัดสินใจแล้วถึงได้จ้างพยาบาลพิเศษให้มาอยู่ดูแลคุณหญิงโดยเฉพาะ หมวยควรพักผ่อนหันไปดูแลสุขภาพให้มาก แต่งงานกันมาตั้งสามสี่ปีจนป่านนี้ก็ยังไม่ท้องทั้งๆ ที่สุขภาพก็แข็งแรง พ่อกับแม่อยากอุ้มหลานใจจะขาดแล้ว โดยเฉพาะแม่ถ้ามีหลานไม่แน่อาจหายวันหายคืน”

“หมวยก็ยังคงยืนยันนะคะว่าดูแลคุณแม่ไหว ยังไงให้หมวยดูแลเรื่องยาคุณแม่ต่อก็ได้”

“ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจ” ฉัตรชัยยกหน้าที่ดูแลยาของภรรยาให้ พรชนกจัดการ

“ขอบคุณค่ะคุณพ่อ”

“คนในบ้านที่พร้อมและเต็มใจจะดูแลแม่ก็มี แต่ทำไมพ่อถึงกล้าที่จะจ้างคนนอกมาทำหน้าที่สำคัญนี้แทนครับ” เสียงทุ้มที่พุดตานคุ้นหู ดีดังขึ้น น่านฟ้าเพ่งสายตาอันเรียบเฉยมองเธอครู่หนึ่ง ก่อนจะหันไปรอฟังคำตอบจากคนเป็นพ่อ แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเฉยชาและเยือกเย็นอย่างที่พุดตานเองก็ไม่เคยเห็นมาก่อน ระยะเวลาสามปีที่ผ่านมาอะไรๆ มันคงเปลี่ยนไปมาก

“ฉันถือความสบายใจของตัวเองเป็นหลัก เอาล่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็แค่นี้ ไปหนูพุดตานเดี๋ยวฉันจะพาขึ้นไปทำความรู้จักเมียฉัน”

“ค่ะ” พุดตานเอ่ยรับ เวลานี้ใจเธอยิ่งเต้นไม่เป็นส่ำ จากนั้นเธอก็เดินตามฉัตรชัยขึ้นไปยังชั้นบนของบ้าน โดยมีสายตาอีกสามคู่จับจ้องไปยังเธอ แต่สายตาของหนึ่งในสามกลับไม่ได้มีแค่ความไม่เข้าใจ แววตาที่เขาแสดงออกตอนนี้เต็มไปด้วยความสับสนและต้องการได้คำตอบ ทั้งคำตอบในเวลานี้ว่าเหตุผลอะไร ทำไมพุดตานถึงมาที่นี่ รวมทั้งคำตอบและเหตุผลในตอนนั้น…ว่าทำไมเธอถึงทิ้งเขาไป

น่านฟ้าลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากห้องรับแขก ปล่อยให้น้ำน่านกับพรชนกนั่งกันอยู่ตามลำพัง สองสามีภรรยามองหน้ากัน สำหรับพรชนกแล้วการมาของพุดตานก็ไม่ได้เลวร้าย อย่างน้อยๆ มันก็อาจทำให้งานของเธอง่ายขึ้น รวมทั้งทำให้ใครบางคนกระอักเลือดตายได้ยิ่งดี

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

เสียงเคาะประตูห้องที่ดังขึ้นเป็นสัญญาณให้กับคนที่อยู่ในห้องว่ากำลังมีคนเข้ามา รวมทั้งเป็นสัญญาณให้พุดตานรับรู้ด้วยว่าอีกไม่กี่วินาทีต่อจากนี้เธอจะได้เจอกับใคร

เธอเดินตามฉัตรชัยเข้าไปภายในห้องนอนขนาดใหญ่ มาลัยที่รับหน้าที่อยู่เฝ้าคุณหญิงแขไขปลีกตัวออกไปรอนอกห้องอย่างรู้งาน

“นี่คือคุณหญิงแขไข ภรรยาของฉัน คนที่หนูจะต้องมาเป็นพยาบาลพิเศษให้”

“สวัสดีค่ะ” พุดตานยกมือไหว้ก่อนจะสบตากับโจทย์เก่าที่ทำให้เธอนั่งกอดเข่าร้องไห้เป็นวันๆ มาแล้ว เวลานี้คุณหญิงแขไขนอนอยู่บนเตียง แม้จะโทรมเพราะไม่ได้แต่งหน้าทำผม แต่ก็ยังถือว่าสวยมากหากเทียบกับคนอายุคราวเดียวกัน คงเพราะเกิดในกองเงินกองทองไม่ได้ทำงานหนักตากแดดตากลมเหมือนคนอื่นๆ แต่ที่เห็นชัดสิ่งหนึ่งคือรูปปากที่บิดเบี้ยวไป

ทันทีที่หันหน้ามาแล้วเจอใคร สีหน้าและแววตาของคุณหญิง แขไขนั้นเต็มไปด้วยความตกใจอย่างเห็นได้ชัด ร่างกายเริ่มบิดเกร็ง

“อะ…แอ แอ๊!” เสียงที่พยายามเปล่งออกมาจากลำคออย่างยากลำบากดังขึ้นจากคนที่นอนติดเตียง แม้จะพยายามพูดคำว่า

‘กะ…แก’ แต่สุดท้ายเสียงที่เปล่งออกมาก็ไม่ต่างไปจากคนเป็นใบ้

ในขณะที่พุดตานไม่ได้แสดงสีหน้าอะไร กลับมีแต่ความเรียบเฉย เพราะเธอในวันนี้ไม่ได้อ่อนแอเหมือนเธอในวันนั้น และรับมือกับความจริงได้รวดเร็วขึ้น

“เมื่อสองสามเดือนก่อนจู่ๆ คุณหญิงแขไขก็มีอาการเส้นเลือดในสมองแตก พอฟื้นตัวจากอาการเป็นตายเท่ากัน ร่างกายกลับไร้เรี่ยวแรง พูดจาไม่ได้ เดินไปไหนก็ไม่ได้จนถึงตอนนี้ ยังดีที่ระบบการกลืนไม่ผิดปกติ ไม่งั้นคงลำบากกว่านี้แน่ และเพราะอาการเหล่านั้นทำให้อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ พยาบาลพิเศษที่มีความรู้เรื่องดูแลคนไข้เฉพาะทางอย่างคุณหญิงที่จ้างมาก่อนหน้านี้ก็อยู่ได้ไม่นานต่างขอลาออกกันหมด คนเดียวที่คุณหญิงยอมให้มาดูแลคือสะใภ้คนโปรดอย่างหมวย แต่นั่นก็ทำให้หมวยแทบไม่ได้พักผ่อน ฉันถึงได้จ้างหนูมา หวังว่าหนูจะอดทนอยู่ได้นานๆ เพราะฉันก็ไม่ชอบเปลี่ยนคนมาดูแลเมียบ่อยๆ นักหรอก สงสารเขา” แววตาของฉัตรชัยที่มองมายังภรรยาเต็มไปด้วยความรัก เขาพยายามทำทุกอย่างเพื่อรักษาให้คุณหญิงแขไขกลับมาเป็นปกติ แต่มันก็ต้องใช้เวลา

“อ้ายยย...ออกอายยย” คุณหญิงแขไขพยายามเอ่ยไล่พุดตาน แม้ฉัตรชัยหรือใครจะฟังไม่ออกก็ตาม แต่ทว่าไม่ใช่พุดตานแน่ๆ นั่นเพราะเธอเคยดูแลคนป่วยแบบเดียวกันนี้มาหลายปีและคนที่ว่านั่นคือแม่ของเธอเอง ด้วยอาชีพเป็นพยาบาลบวกกับชั่วโมงบินเรื่องนี้ที่มีพอสมควร มีหรือจะเดาประโยคหรือการสื่อสารไม่ได้ว่าต้องการอะไร อย่างประโยคเมื่อครู่คุณหญิงแขไขเอ่ยไล่เธอว่า ‘ออกไป’

“หนูจะดูแลคุณหญิงอย่างดีที่สุดค่ะ” เอ่ยจบก็หันไปมองคนที่นอนอยู่บนเตียง จะว่าไปพุดตานเองก็ไม่ใช่แม่พระที่จะไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับสิ่งที่คุณหญิงแขไขทำไว้กับเธอเมื่อครั้งอดีต

สุดท้ายเธอต่างหากที่เป็นคนเลือก เธอต่างหากที่ทรยศต่อความรักของน่านฟ้าและตัวเธอเองโดยมีชีวิตแม่ในเวลานั้นเป็นเดิมพัน หวังว่าวันหนึ่งที่ชายหนุ่มรู้ความจริงเขาจะหายโกรธเธอ ซึ่งพุดตานไม่ได้ขอให้ชายหนุ่มกลับมารัก เพราะรู้ว่ามันคงเป็นไปไม่ได้