ฉันยังไม่เบื่อ

วันต่อมา

~เสียงโทรศัพท์ของมิเกล~

'คิมหันต์'

"โทรมาทำไมนักหนาเนี้ย"เธอสบถออกมาอย่างรำคาญ ก็เพราะเบอร์นี้โทรเข้ามาเป็น10สายแล้ว ตั้งแต่รู้ว่านายนี่เป็นใครเธอก็ไม่อยากติดต่อหรือวุ่นวายด้วยอีกเลย รู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยที่จะเกิดขึ้นในอนาคตอย่างบอกไม่ถูก

ติ้ง!!

'ถ้าไม่รับสายจะบุกไปห้อง'

แต่อยู่ๆ ข้อความก็เด้งขึ้นมา ทำเอาร่างบางขนลุกวาบไปทั้งตัว

~เสียงโทรศัพท์~

'คิมหันต์'

"จะโทรมาทำไมนักหนา"

[จะพาไปดูรถใหม่]

"ฉันไม่เอา รวยมากหรือไง?"

[พอเห็นหน้าฉัน ก็พูดเสียงห้วนเลยนะ]

"คุณตั้งใจชนรถฉันใช่ไหม...คุณต้องการอะไรกันแน่?"เธอถามด้วยความไม่เข้าใจ

[ก็บอกว่าไม่ได้ตั้งใจ]

"ถ้าตั้งใจคงเหลือแต่ซากรถใช่ไหม"

[ลงมาข้างล่าง]

"ไม่!!"

[ดี!!]

"..."ร่างบางยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าปรายสายเหมือนจะยอมแพ้ เธอเกลียดที่สุดคือการบังคับ

[งั้นฉันขึ้นไปหาเอง]

"ดะ...เดี๋ยว...ไม่ต้อง...ไม่ต้องขึ้นมานะ"ไอ้บ้านี่มันไม่ยอมเลิก ให้มันได้อย่างนี้สิ มีอีกไหมความวุ่นวาย เข้ามาให้หมด!! เธอกล่าวในใจ

[งั้นก็ลงมา] จากนั้นเขาก็กดตัดสายไป

ต้องทำยังไงนะอีตานี่ถึงจะเลิกยุ่งกับเธอ มิเกลเดินวนๆ อยู่ในห้องอย่างใช้ความคิด อ่า...แต่แล้วความคิดเด็ดๆ ก็แล่นเข้ามาในหัว

เธอวิ่งไปเปลี่ยนเป็นเสื้อยืดโอเวอร์ไซส์ กับกางเกงยีนส์ขาสั้น ผมม้วนขึ้นลวกๆ หลุดลุ่ยเล็กน้อย จากนั้นก็ลบเครื่องสำอางค์ออกจากใบหน้าจนหมด

"หึ...ดูสิคราวนี้จะยังอยากยุ่งกับเด็กกะโปโลแบบฉันอยู่ไหม"

ร่างบางเดินออกมาจากลิฟต์ ด้วยท่าทางเหมือนคนเพิ่งตื่นนอน คิมหันต์มองการแต่งตัวของเธอก็เลิกคิ้วมอง

"คนเพิ่งตื่นต้องสวยขนาดนี้หรอวะ"เขาอุทานกับตัวเองเบาๆ เขากลับถูกใจซะนี่ ไม่ว่าจะใบหน้าธรรมชาติไร้ซึ่งเครื่องสำอางค์ของเธอ มองมุมไหนก็น่ารักละมุนไปหมด และแน่นอนเขาชอบผู้หญิงไม่แต่งหน้า แต่ไม่คิดว่าหน้าสดเธอจะน่ารักขนาดนี้ "จะไปชุดนี้?"คิมหันต์ย้ำพร้อมกับมองชุดสุดชิลล์ของเธอ

"ทำไม...?"

"เปล่า"

"มีไรก็รีบๆ พูดมา ฉันง่วง"

"พอดีเลยฉันก็ง่วง...ป้ะ...ไปนอนกัน"คิมหันต์ลุกขึ้นเตรียมจะดึงแขนเธอเข้าไปในลิฟต์อีกครั้งแต่ก็ถูกเธอขืนตัวไว้ก่อน

"คุณจะบ้าหรอ! เป็นพวกโรคจิตหรือไง...แล้วเลิกวุ่นวายกับฉันสักทีได้ไหม..."

"แค่ล้อเล่น...ทำไมต้องทำหน้าจริงจังขนาดนั้น"คิมหันต์เอ่ยถาม

"..."

"ตามมาจะพาไปดูรถ"

"..."

ร่างสูงพาเธอขับเข้ามาในโชว์รูมรถยี่ห้อหรู จากนั้นไม่นาน พนักงานก็วิ่งเข้ามาต้อนรับเขา

"สวัสดีค่ะคุณคิมหันต์...มาซื้อรถหรอคะ"พนักงานสาวกล่าวขึ้นพร้อมส่งสายตาไล่มองร่างบางตั้งแต่หัวจรดเท้า

"อืม...ขอเดินดูก่อน"

"ฉันไปนั่งรอตรงนั้นนะ"

"ไม่ได้...ต้องไปดูด้วยกัน"เขาสั่งเสียงดุ

"แล้วแต่คุณเลย...คันไหนก็ขับได้หมดแหละ สุดท้ายฉันก็ต้องคืนให้คุณอยู่ดีตอนรถฉันเสร็จ"

"ไม่เสร็จหรอก...มันซ่อมไม่ได้แล้ว"คิมหันต์ตอบเสียงเรียบ

"ห๊ะ?"

"จะเอารุ่นไหนก็เลือกเอา"

"ไม่เอา! ถ้าจะซื้อให้ก็ซื้อรุ่นเดิมมาคืน"

"อีโคคาร์แบบนั้นน่ะหรอ"เขาเอ่ยเย้ยหยัน

"อีโคคาร์แล้วมันยังไง?"

"จะซื้อซุปเปอร์คาร์ให้ดีๆ ไม่ชอบ เธอนี่ก็แปลกคน..."

"ถ้ามีเงินเยอะมาก...แล้วไม่รู้จะเอาไปทำอะไร ก็เอาไปบริจาคให้มูลนิธิบ้างนะ...หรือถนัดบริจาคให้แต่โคโยตี้?"ไม่รู้ทำไมแต่ฝีปากเก่งแบบนี้มันไม่ได้ทำให้เขาอารมณ์เสียเลย กลับชอบซะงั้น ท้าทายชะมัด แล้วยิ่งเห็นว่าเธอพยายามตีตัวออกห่างเขา มันยิ่งทำให้เขาอยากจะเอาชนะขึ้นมา

"อื้ม...คงจะใช่นะ...เอาคันนี้สีขาว แต่งสปอร์ตรอบคัน...ราคาเท่าไหร่จ่ายไม่อั้น"จากนั้นเขาก็หันไปสั่งพนักงานสาวคนนั้น

"...ไม่เอาสีขาวจะเอาสีดำ"มิเกลเอ่ยขัด

"อ่า...ตามนั้น"เขาหันไปบอกพนักงานใหม่อีกครั้ง

"เปลี่ยนแมกซ์ใหม่ด้วยค่ะไม่ชอบลายนี้"

"อื้ม...ครับขอดูลายด้วย"พนักงานสาวพยักหน้ารับก่อนจะยื่นสมุดให้ดู จากนั้นไม่นานมิเกลก็เลือก ทุกอย่างที่แพงที่สุด อยากป๋าใช่ไหม ได้ เดี๋ยวจะจัดหนักๆ ไปเลย เอาให้หมดตัวเลย

"ค่าใช้จ่ายทั้งหมด BMW M4 Competition Coupe 10.2ล้าน ล้อแม็ก1แสน2หมื่น6พัน4ล้อ5แสน4 รวม10ล้าน7แสน6หมื่น6พันค่ะ"

"ครับ"ใบหน้านิ่งมาก เหมือนไม่รู้ร้อนรู้หนาวกับราคากว่า10ล้านของเขาเลย มันยิ่งทำให้เธอยิ่งโมโหมากกว่าเดิม

"มีแพงกว่านี้ไหมคะ?"มิเกลเอ่ย

"ถ้าเธอคิดจะผลาญเงินฉันให้หมด บอกเลยว่าเธอคิดผิด เพราะเงินของฉัน...สามารถซื้อประเทศประเทศหนึ่งได้เลยนะจะบอกให้" คนบ้าอะไรจะรวยขนาดนั้น

"ทำยังไงถึงจะเลิกยุ่งกับฉัน...ติดใจอะไรฉันขนาดนั้น...ลีลาฉันเด็ดขนาดนั้นเลย?"

"เด็กอนุบาล?"

"เลิกวุ่นวายกับฉันเถอะขอร้อง นะคุณ"

"ฉันยังไม่เบื่อ!"

"แล้วต้องทำยังไงถึงจะเบื่อ"

"...ให้เอาทุกวันดิ"เขาก้มลงมากระซิบข้างหูให้ได้ยินกันแค่2คนทำเอาร่างเล็กตาโตกับคำตอบของเขาทันที นี่ทำไมเธอต้องมาเจอคนหื่นกามโรคจิตแบบเขาด้วยนะ เวรกรรมอะไรของเธอกัน

"เธอๆ เธอเห็นเด็กใหม่ที่คุณคิมหันต์พามาไหม ไม่คิดเลยว่าคุณคิมจะเปย์เด็กกะโปโลแบบนั้นเป็นสิบล้าน"เสียงพนักงานในโชว์รูมจับกลุ่มนินทาเธอ หลังจากที่คิมหันต์ลุกไปเข้าห้องน้ำ แต่ไม่ว่าจะพูดเบาแค่ไหนมิเกลก็ได้ยิน แต่มีหรอที่เธอจะยอม

"พูดให้มันดังๆ สิ จะพูดมุบมิบๆ ทำซากอะไร กล้าๆ หน่อยสิ!!"เธอเดินไปประจันหน้ากับกลุ่มพนักงานที่นินทาเธอ เมื่อเห็นว่าเธอกล้าเดินไปเผชิญหน้าก็ทำเอาพวกเธอวงแตกไปคนละทางเลย

"ชิ! คิดว่ามีปากแล้วจะพูดอะไรก็ได้หรอ...มองคนที่การแต่งตัว...ถ้าฉันแต่งฉันนี่ซุปเปอร์สตาร์เลยนะ!!"มิเกลตะโกนไล่หลังอย่างโมโห "หงุดหงิดชะมัดเลย..."

"โมโหอะไรขนาดนั้น?"

"ยุ่ง!"