บทที่ 24

ต้นน้ำและกอหญ้านั่งทานของว่างอยู่ที่ม้าหินหน้าบ้าน เมื่อรถสปอร์ตสีดำแล่นเข้ามาจอดหน้าบ้าน จอดนิ่งสักครู่พี่สาวคนโตของตระกูลก็ก้าวลงมาจากรถใบหน้าเรียบเฉย ต้นน้ำโบกมือทักทาย ต้นตาลเดินตรงมาที่โต๊ะที่น้องสาวทั้งสองนั่งอยู่ใบหน้าแสดงความหงุดหงิด

“เป็นอะไรพี่ตาล หน้างี้หงิกเชียว ทะเลาะกับพี่แมนมาเหรอ” ต้นน้ำถามแววตาสงสัย

“ไม่ได้ทะเลาะ ถามอะไรเธอสองคนหน่อยสิเคยถูกจูบไหม พวกเธอรู้สึกไงบ้างล่ะ”

ต้นน้ำส่ายศีรษะไปมา กอหญ้านิ่งขรึม

“เชื่อไหม เมื่อกี้พี่แมนจูบพี่ พี่ถามตัวเองว่าสงสัยพี่จะผิดปกติพี่รู้สึกอยากให้เสร็จไปเร็วๆ พี่ถามตัวเองเหมือนกันว่าทำไมแต่ไม่มีคำตอบ นี่ยิ่งกลุ้มเมื่อตอนเย็นไปทานข้าวบ้านพี่แมนมา อาม่าบอกว่าได้ฤกษ์แต่งมาแล้ว ทำไมพี่ไม่รู้สึกอะไรเลย”

ต้นน้ำมองพี่สาวอย่างเห็นใจ “สิบปีนะพี่ตาล มันไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอ”

“ไม่รู้สิ คบกันตอนแรกๆ ก็ดูเหมือนน่าตื่นเต้น คบกันไปเรื่อยๆก็ถึงอาการเฉยชาตอนนี้กำลังถึงอารมณ์เบื่อหน่าย เชื่อไหมเวลาพี่แมนโทรมาพี่ไม่อยากรับหรืออยากคุยด้วยเลย ช่วงนี้มันเซ็งๆ เบื่อๆ ยังไงไม่รู้”

“โถ แล้วจะทำไง”

“ก็คงต้องแต่งงานตามใจผู้ใหญ่ละมั้ง ทำไงได้รับสินสอดเขามาแล้วนี่ ไปนะไปทำงานก่อน”

“ญ่าตื่นเต้นไหม วันพรุ่งนี้เราจะได้มาอยู่บ้านเดียวกันแล้ว เสียดายพรุ่งนี้เราขึ้นเวรอดมานอนเม้าส์กับญ่าเลย”

“วันหลังก็ได้นี่พี่น้ำจ๋า”

“จริงด้วย”

“ไปกันเถอะ เข้าไปข้างในกัน”

โรงแรม Eifel star

กริชชัย พิพัฒนพงค์นั่งมองรูปที่แอบอัพโหลดมา ชายหนุ่มลูบไล้ที่หน้าตาริมฝีปากของหญิงสาวในรูป ก่อนจะนึกอะไรได้

“แยม เข้ามาหาผมหน่อย” กริชชัยเรียกเลขาหน้าห้องเสียงดัง

“คะ คุณกริช”

“ช่วยอะไรผมหน่อยสิ”

“ได้สิคะ”

“ช่วยไปซื้อชุดนอนผู้หญิงให้ผมสักห้าหกชุด ขอสวยๆ แล้วดอกไม้สักช่อส่งไปที่บ้านผมที่ตึกเล็กด้วย”

“ได้ค่ะ”

“ผู้หญิงเค้าชอบดอกไม้อะไร คุณรู้ไหมแยม”

“พิเศษไหมคะ บอส”

“อืม พิเศษ”

“งั้นเอาดอกกุหลาบสีขาวดีไหมคะ แปลว่ารักแท้มอบให้เธอ”

“โอเค ช่วยจัดการให้หน่อย ขอช่อใหญ่ๆ นะแยม ชุดนอนก็เลือกให้สวยที่สุดงบไม่อั้น ผมต้องการให้แฟนผมประทับใจ”

“ว้าว บอสมีแฟนแล้วเหรอคะ”

“ มีแล้วสวยด้วย แล้วผมจะพามาให้คุณรู้จัก”

“ค่ะ” แยมยิ้ม แล้วรีบหันหลังกลับไปทำงานต่อ ปล่อยให้อีกฝ่ายนั่งยิ้มอยู่คนเดียว

บ้านพิพัฒนพงค์ เรือนหลังเล็ก

กอหญ้าขมวดคิ้ว เมื่อเห็นพงษ์คนสนิทของกริชชัยหอบกล่องและถุงหลายถุง โดยมีสาวใช้จากตึกใหญ่หอบดอกไม้ช่อโต

“ คุณกอหญ้าครับ คุณกริชให้ผมเอามาให้ครับ”

“ อะไรเนี่ย พี่พงษ์”

“ไม่ทราบครับ คุณกอหญ้าเปิดดูสิครับ”

กอหญ้าเปิดกล่องมือสั่น แล้วต้องตกตะลึงเมื่อมองเห็นชุดนอนยี่ห้อดัง หลายหลากสีและแบบ กอหญ้ากัดริมฝีปาก ก่อนจะปิดกล่อง

“ พงษ์ช่วยเอาไปคืนเค้าที บอกว่าฉันไม่ชอบ”

“เออ คือ”

“สิจ๊ะ”

กริชชัยหงุดหงิดเมื่อได้รับการรายงานจากคนสนิท ชายหนุ่มคว้าโทรศัพท์กดหมายเลขปลายทาง กอหญ้าก้มมองโทรศัพท์ปล่อยดังอยู่ยี่สิบกว่าครั้ง หญิงสาวก็กดรับใบหน้าเรียบเฉย

“มีอะไรอีกคุณ”

“เดี๋ยวผมจะให้พงษ์เอาไปให้ใหม่ช่วยรับไว้ด้วย ถ้าคุณไม่รับผมจะกลับไปใส่ให้คุณ แล้วจะมาหาว่าผมใจร้ายไม่ได้นะกอหญ้า เข้าใจไหม”

“ค่ะ แค่นี้ใช่ไหม” กอหญ้าถอนหายใจยาวแล้วกดวางสายโทรศัพท์