พยศรักซาตานทมิฬ

509.0K · จบแล้ว
Percila
293
บท
5.0K
ยอดวิว
9.0
การให้คะแนน

บทย่อ

ลูกชายและหลานชายคนเดียวของตระกูล พิพัฒนพงค์ หล่อ รวย เพลย์ ตัวพ่อ กลับมาตกหลุมรัก สาวน้อย ที่เป็นลูกบุญธรรมของบิดา มารดา การพบกันอีกครั้ง หลังจากหญิงสาว หนีหายไปหลายปี ทำให้ ชายหนุ่มพล่าพรหมจรรย์ไปจากหญิงสาว โดยไม่ตั้งใจ

นิยายรักโรแมนติกนิยายรักประธานคนต่ำต้อยดีไซเนอร์แต่งงานสายฟ้าแลบสัญญาทางรักเศรษฐีพาลูกกหนีนิยายศิลปะการต่อสู้

บทที่่ 1 ทฤษฎีโลกกลมทำให้ ฉันได้พบเธอ

สิบสามปีผ่านไป  เวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหก  จากคืนเป็นวันจากวันเป็นปี กอหญ้า  มนัสสุกานต์  เด็กหญิงกอหญ้า  ปฏิเสธที่จะใช้นามสกุลพิพัฒนพงค์เมื่อสิบกว่าปีก่อน ตรีรินทร์จึงได้ขอให้ใช้นามสกุลเดิมของเธอ  เด็กหญิงกอหญ้าอยู่ในความดูแลของ ธมกานต์  และตรีรินทร์ตลอดสิบกว่าปีที่ผ่านมา เธอไม่เคยทำความเดือดเนื้อร้อนใจมาให้ มีแต่จะทำให้ชื่นใจ ภูมิใจเมื่อเธอสำเร็จด้านการบริหารธุรกิจด้วย เกรดเฉลย  3.83 เด็กหญิงกอหญ้าเจริญเติบโต ซึ่งตอนนี้กลายเป็นสาวสวย  สุดฮอตของวงการนางแบบ  เธอทำงานควบคู่ไปกับการเรียนมาสี่ห้าปีแล้ว จากการชักนำของออกาไนซ์เซอร์ชื่อดัง  คุณตุ๊ดตู่  ตรีนาถ ชายในร่างหญิงที่แอบเห็นแววเธอตอนที่เธอมาเดินเล่นกับ  พี่น้อง ตระกูลพิพัฒนพงค์  จนเชิญชวนให้ไปถ่ายแบบ

เล็กๆ จนกระทั่งโฆษณาและไต่มาเป็น  นางแบบบนแค๊ตวอค์ที่เจ้าของสินค้า เรียกใช้งาน

เป็นประจำ  แต่เธอก็ไม่ทิ้งการเรียน ยังเรียนปริญญาโทด้านการตลาดควบคู่ไปกับการทำงาน

ซึ่งเหลืออีกแค่ปีเดียว เธอก็จะได้ปริญญามาเชยชม

           “ ญ่า  ญ่า  อย่าพึ่งไป รอด้วย “

           เสียงพยาบาลสาว เด็กหญิงต้นน้ำในอดีต ปัจจุบันกลายเป็นพยาบาลสาว  ร่างเล็ก

กำลังวิ่งตามมาอย่างกระหืดกระหอบ

           “รอด้วย ไปด้วย “   ต้นน้ำพูดน้ำเสียงยังหอบเหนื่อย

           กอหญ้าหยุดเดินก่อน  ยิ้มหวานให้ ต้นน้ำ หญิงสาวที่มีศักดิ์เป็นพี่สาว

           “ พี่น้ำ  จะไปกับญ่าเหรอ “

           “ ใช่ รถพี่เอาไปเช็ค มีเรื่องจะขอร้องด้วย “

           “ เรื่องอะไร  “   กอหญ้าทำหน้าฉงน

           “ ไปนอนค้างที่คอนโดฯ  เป็นเพื่อนหน่อยนะ  พลีส พลีส  คืนนี้มีเวรตอนเที่ยงคืน

กะว่าจะไปค้างที่คอนโดฯ แต่ไม่กล้านอนคนเดียว นะญ่านะ  ไปนอนเป็นเพื่อนหน่อย”

           “ ได้สิ แต่ เอ๊ะ ญ่าคงกลับดึกนะ วันเกิดพี่ตุ๊ดตู่ ต้องเอาของขวัญไปให้ก็คงมีสังสรรค์เล็กน้อย  พี่น้ำรอญ่าได้ไหม”

           “ ได้ ได้  พี่จะนอนดูซีรีย์เกาหลีรอนะ กำลังติดเรื่อง I hear  your  voice”

           “ เอาอีกแล้ว  ดูแล้วก็บ่นว่านอนไม่พอ “

           “ เห้อ ญ่า เมื่อไหร่เธอจะเปลี่ยนรถสักที  คันนี้ กี่ปีแล้วนะ เก่าซะ เห็นคุณแม่ว่าจะซื้อให้เธอวันเกิด  สงสัยจะทนเห็นสภาพไม่ไหว”

           “  ไม่เอาหรอก เกรงใจป้ารินทร์ แค่ส่งเสียเลี้ยงดูมาจนป่านนี้ก็เป็นบุญคุณจนไม่รู้

จะตอบแทนไงแล้ว”   กอหญ้าพูดพลางสตาร์ทรถ

           “  แล้วนี่ออกเวรกี่โมงล่ะ”

           “  เก้าโมงเช้า  ฉันล่ะเกลียด เวรกะนี้จริงๆ  นะ แต่มันคือหน้าที่”

           “  ให้ญ่าไปรับไหม “

           “ ไม่ต้องหรอก จะนั่งแท็กซี่กลับบ้านเลย   บอกตรงๆ นะ  ถ้าไม่ต้องเข้าเวรดึกไม่ชอบนอนหรอก  คอนโดฯเนี่ย ยังไงมันก็ไม่เหมือนบ้าน ญ่าว่าไหม”

           “ค่ะ “

           บนเครื่องบิน ที่บินมาจากประเทศอังกฤษ กริชชัย  สูดลมหายใจเมื่อได้ยินเสียงประกาศว่าอีกไม่ถึงชั่วโมง เครื่องจะลงจอดที่สนามบินสุวรรณภูมิ   สิบสามปีผ่านไปอย่างรวดเร็ว กริชชัย ในวัย  ยี่สิบแปดปี กลายเป็นหนุ่มหล่อ มาดเข้ม มีเคราจางเล็กน้อยเนื่องจากไม่ได้โกนหนวดมาหลายวัน  หลังจากจบปริญญาโทจากสแตนฟอร์ด กริชชัยก็มาต่อ ที่มหาลัย แคมบิช  อีกเป็นปริญญาโทใบที่สอง ชายหนุ่มถามใจตัวเองว่าเรียนจบแล้วทำไมไม่กลับบ้าน แต่ดูเหมือนชายหนุ่มก็ไม่ทราบคำตอบแน่นอน แต่ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองจะพร้อมที่จะเผชิญกับทุกสิ่ง การเดินทางกว่าสามสิบชั่วโมงทำให้ กริชชัยรู้สึกเบื่อหน่ายและเหนื่อยล้าชายหนุ่มดื่มวิสกี้ไปอีกสองแก้ว เพื่อเรียกความกล้าหาญ ตั้งแต่เหตุการณ์เมื่อสิบสามปีก่อนชายหนุ่มไม่ได้กลับเมืองไทยเลยแม้แต่ครั้งเดียว มีแต่ ธมกานต์และตรีรินทร์ หรือแม้กระทั่งคุณหญิงมณีจันทร์ที่แวะเวียนไปเยี่ยมตลอดทั้งปี

           ชายหนุ่มกลับจากเที่ยวที่บราซิล กลับมาเอาสัมภาระที่ประเทศอังกฤษแล้วบินต่อมาเมืองไทย  การเดินทางกว่าสามสิบชั่วโมง ทำให้ กริชชัยเมื่อยล้า

         

           ณ สนามบินสุวรรณภูมิ  กริชชัยยืนนิ่ง เพื่อมองผู้คนเดินไป มาขวักไขว่ ก่อนจะ

ตัดสินใจ ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์มือถือ ก่อนกดเปิดเครื่องแล้ว เลื่อนไปที่ชื่อที่ตนเองต้องการ

         

           On call room

           กริ๊ง  กริ๊งๆๆ  เสียงโทรศัพท์ดังใกล้หู

           “ฮัลโหล”

           “ ยัยน้ำ นี่ฉันนะ “

           “ ว่าไง พี่กริช  นี่มันกี่โมง”

           “ตีห้า หกโมงแล้ว “

           “ โห โทรมาทำไมแต่เช้า”

           “ คอนโดฯ พ่อที่ริมน้ำยังอยู่ไหม”

           “ อืม “

           “ คีย์การ์ดอยู่ที่เดิมใช่ไหม “

           “ อืม “

           “ ถามทำไมพี่ “

           “ งั้นดี  ตอนนี้ฉันอยู่เมืองไทยล่ะนะน้ำ แต่อย่าพึ่งบอก คุณพ่อคุณแม่ และคุณย่าล่ะ

ขอเวลาสักสามวัน  แล้วฉันจะกลับบ้านนะ”

           “ ค่ะ นอนก่อนนะ เดี๋ยวเผื่อมีคนไข้ฉุกเฉิน”

           “แล้วเจอกัน  ไอ้น้องรัก”

           “ค่ะ พี่ชาย”

           ต้นน้ำนอนหลับต่อ  โดยไม่ฉุกคิดอะไรมาก

         

กริชชัยสะบัดศีรษะไปมา  เมื่อลิฟท์กดมาถึงชั้นสูงสุดของคอนโดมีเนียมหรูริมแม่น้ำ ที่บิดาและมารดาซื้อไว้ ในกรณีที่อยากพักในเมืองไม่ต้องฝ่ารถติดออกไปนอกเมือง ซึ่งโครงการนี้เกิดจากการร่วมมือระหว่างตระกูล พิพัฒนพงค์และกรณ์วิภาค เป็นคอนโดมีเนียมหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา ชั้นบนสุดแบ่งเป็นสองโซนเท่านั้น สำหรับ ธมกานต์และตรีรินทร์หนึ่งชุดและสำหรับ อลงกรณ์และอาร์มอีกหนึ่งชุด จากรุ่นพ่อแม่สู่รุ่นลูกๆ โดยส่วนใหญ่ เด็กๆจะใช้เป็นที่พักเวลาต้องทำงานในเมือง กริชชัยเคยมาคอนโดฯแห่งนี้แค่หนสองหน  ด้วยเหตุผลที่ถูกสั่งห้าม กลับบ้านจนกว่าจะจบปริญญาโท ดังนั้น เมื่อต้องมาทำงานในแถบเอเชีย กริชชัยจะใช้คอนโดฯแห่งนี้เป็นที่พักชั่วคราว  แต่ ห้าปีให้หลัง  ชายหนุ่มไม่ได้กลับเมืองไทยเลย

จนกระทั่งเดี๋ยวนี้  ชายหนุ่มเกิดอาการเจ็ตเลต จนต้องพิงศีรษะกับ ผนังลิฟท์ เกิดอาการผะอึดผะอม  เพราะความดื้อรั้นทำให้  กริชชัยเดินทาง สามสิบช.ม เป็นการเดินทางที่ยาวนาน

เพราะชายหนุ่มเดินทาง จากการไปเยี่ยมชมสถานเลี้ยงเด็กที่ด้อยโอกาส ในรัฐ  กูรีตีบา รัฐทางใต้ของประเทศบราซิลชายหนุ่มนั่งเครื่องจาก กูรีตีบา มาที่ เซาท์เปาลู และจากเซาท์เปาลู

มาที่ประเทศอังกฤษ และจากประเทศอังกฤษมาทาง รวมเวลาสามสิบชั่วโมง ปกติกริชชัยจะแบ่งการเดินทางเป็นสามช่วง ช่วงแรกอยู่ในความตื่นเต้นที่จะได้เดินทางไปนั่น นี่ ช่วงที่สอง

ความตื่นเต้น ลดเป็นศูนย์  ช่วงที่สามความเบื่อหน่ายมาเยือน

           “   ถึงซักที  “ กริชชัยสอดคีย์การ์ด ก่อนจะโยนกระเป๋าเดินทางใบเล็กพร้อมเสื้อคลุม

ไว้ที่โซฟา โดยไม่ได้สังเกตุว่ามีรองเท้าผู้หญิง  ถอดเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบ

           ชายหนุ่มเดินตรงไปที่ห้องนอนใหญ่  ก่อนจะล้มตัวลงนอน แต่ต้องชะงักเมื่อเห็น

เหมือนมีร่างใครบางคนนอนอยู่บนเตียง ชายหนุ่มขมวดคิ้ว  ก่อนจะมองสำรวจตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า

ภาพหญิงสาวผมยาวสลวย นอนคว่ำหน้าบนที่นอน ในคอนโดของตนทำให้กริชชัย

ตา พล่า ด้วยอารมณ์ที่คุกรุ่น  หลังจากสอบปริญญาเอกเสร็จ  ชายหนุ่มก็ตระเวณเที่ยวทั่วยุโรป  ก่อนที่จะกลับมารับงานสานต่อธุรกิจครอบครัวอย่างเต็มตัว

     "  นี่คุณ  มาทำอะไรที่ห้องผมเนี่ย เอ หรือยัยตาล ส่งสาวมาให้ แหมแบบนี้ต้อง

ให้รางวัล กำลังอดอยาก" กริชชัย ลูบไล้ไปทั่วไหล่เปลือยอย่างหลงใหล

     " สวยซะด้วย " กริชชัย เปิดไฟหัวเตียง ทำให้มองเห็นใบหน้าหญิงสาวถนัด

ใบหน้ารูปไข่ ผมยาวสีดำ เหยียดตรง ริมฝีปากเป็นสีชมพู จมูกโด่งเชิดเล็กน้อย

มีลักยิ้มนิดๆที่ มุมแก้ม

      ชุดนอนที่แทบจะไม่ปกปิดอะไรเลย ทำให้กริชชัยลอบกลืนน้ำลาย

       " โนบรา เสียด้วย แล้วนี่แม่เจ้าพระคุณดืื่มด้วยหรือนี่  กลิ่นเหล้าตลบ"

กริชชัย รู้สึกง่วงเพราะนั่งเครื่องบินมาสามสิบชั่วโมง ชายหนุ่มล้มตัวลงนอน

           ชายหนุ่มถอดเสื้อผ้าจนเปลือยเปล่า  กริชชัยเป็นคนชอบนอนหลับโดยไม่ใส่เสื้อผ้าเป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็กจนกระทั่งโตเป็นหนุ่ม ชายหนุ่มรู้สึกมึนหัวจากอาการเจ็ตเลทจนรู้สึก

ผะอึดผะอมจนต้องรีบหลับตา นอนสักพักคงจะดีขึ้น  ชายหนุ่มคิดในใจ   กริชชัยขยับเข้าไปใกล้ๆ หญิงสาวปริศนาก่อนจะโอบกอดร่างบาง มาไว้แนบอก  กอหญ้าขยับเข้าไปหาความอบอุ่น อย่างไม่รู้สติ ละเมอนึกว่าเป็นพยาบาลสาว

           “ หอมจัง สาวน้อยขอผมนอนพักเอาแรงนิดหนึ่ง” กริชชัยพึมพำก่อนจูบเบาๆที่หน้าผากนูนสวย

           “ยัยน้องนี่รู้ใจเป็นบ้า  ไม่ได้ทานของหวานมาร่วมเดือน  เดี๋ยวคงต้องจัดหนัก” เสียงกริชชัยละเมอจนหลับไปในที่สุด

           ผ่านไปหลายชั่วโมง ร่างสองร่างต่างโอบกอดกันอย่างไม่มีสติ  ร่างหนึ่งเกิดจากอาการมึนเมาจากสุรา อีกร่างจากอาการเจ็ตเลท  กอหญ้ารู้สึกถึงมือที่โอบกอดหญ้าสาวขยับเข้าใกล้ เพราะอุณภูมิภายในห้องที่เหน็บหนาว  กริชชัยรู้สึกตื่นตัวอย่างแรงเมื่อรู้สึกปลายเท้าสะกิดเข้ากับน่องชาย   ชายหนุ่มละเมอพร้อมกับลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลัง  จนถึงแก้มก้นงาม

           “อืม ....” เสียงครวญครางของหญิงสาวปริศนาปลุกให้ กริชชัยตาสว่างและอารมณ์ทางเพศตื่นตัวอย่างแรง

           ชายหนุ่มจูบที่ติ่งหู ก่อนไซ้ซอกคอ  ไหล่ขาว มือก็ดึงสายชุดนอน  ให้พ้นหัวไหล่ก่อนที่กริชชัยจะตื่นตะลึงเมื่อมองเห็น หน้าอกสาวที่กำลังตื่นตัวรับสัมผัส

           “ว้าว สวย  อะไรอย่างงี้ แน่นไปซะทุกส่วน”

           ชายหนุ่มกลืนน้ำลาย ก่อนขยับเข้าใกล้จนร่างกาย แนบร่างกาย

           “แม่เจ้าพระคุณเอ๋ย สวยอะไรอย่างงี้ “ ชายหนุ่มพึมพำ มือที่ลูบไล้ตามร่างกาย

เริ่มหนักหน่วง

           เนื้อหา ไม่เหมาะสม  ติดตาม

           กริ๊ด.....เสียงกรีดร้องเสียงดัง แสบแก้วหนู

ความเป็นหนุ่มของเขากำลังตื่นตัว เสียงกรีดพร้อมกับมือที่ผลัก และจิกทำให้ กริชชัยอารมณ์

ลุกฮือ

           “เป็นบ้าอะไร เมื่อกี้ยังร่วมมือดีอยู่เลย เสียงครางดังออก”  กริชชัยพูดพร้อมหัวเราะเล็กน้อย

           “บ้า ไอ้บ้ากาม แกเป็นใคร เข้ามาในนี้ได้ไง”

           “  จะดีดดิ้น เพื่อขอเงินเพิ่มหรือไงน้องสาว พี่บอกได้เลย จ่ายไม่อั้น เซียะซะขนาดนี้”

           กอหญ้าตบหน้า  ชายหนุ่มเสียงดังลั่นห้อง  กริชชัยมึนแต่ความโกรธมีมากกว่า

           “จะมาเล่นตัวตอนนี้มันสายเสียแล้ว น้องสาว ฉันตื่นตัวจนเกินจะหยุดได้ Nc part ของฉันสิ “  กริชชัยทำใบหน้าให้หญิงสาวมองตาม

         

           กอหญ้ากรีดร้องอีกรอบ   ครั้งแรกในชีวิตที่เห็นอวัยวะเพศชาย เสียงกรีดร้องทำให้

กริชชัยรีบก้มลงปิดปากสาวน้อยด้วยริมฝีปากตัวเองอย่างหนักหน่วง มือก็ลูบไล้ไปทั่ว

ร่างกาย  หนัก เบา

           “ อย่า อย่าทำฉัน ฮือ ๆ  ไอ้บ้า ปล่อยฉันนะ”

           “  ชู้วะ  รับรองน้องสาวแล้วจะติดใจ  “  ชายหนุ่มใช้มือเพียงมือเดียวจับยึดมือของหญิงสาวไว้  กอหญ้าดีดขลุกขลักจนเมื่อ  กริชชัยใช้ริมฝีปากลากไล้ไปทั่วร่างกาย  หญิงสาวเกิดความรู้สึกเสียวซ่าน  จนเผลอกัดริมฝีปาก

           “นี่เราจะโดนขมขืนหรือนี่  “ น้ำตาเจ้ากรรมไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว

           เธอทั้งร้องทั้งดิ้น  จนกริชชัยต้องกดร่างแรง  จนหญิงสาวปวดร้าวไปหมด

           “  จะมาดีดดิ้นอะไรตอนนี้ก็สายเสียแล้วคนสวย ฉันหยุดไม่ได้แล้ว เพราะฉะนั้นถ้าไม่อยากเจ็บตัวไปมากกว่านี้  หยุดดิ้นได้แล้ว เธอหนีฉันไปไหนไม่พ้นหรอก” เสียงหัวเราะดัง กรีดความรู้สึกของกอหญ้าให้แตกเป็นเสี่ยง ๆ  ก่อนที่พายุร้าย กำลังจะถาโถม  เสียงสบถของ  ชายหนุ่มทำให้หญิงสาวน้ำตาไหล

           “ ห่าเอ๊ย เธอยังไม่เคยเหรอเนี่ย แล้วทำไมไม่บอก ปากอมอะไรอยู่หะ”

           กอหญ้า  ดิ้นขลุกขลักไปมาพร้อมมองชายหนุ่ม  พร้อมตวาดเสียงดัง “แล้วบอกแล้วจะหยุดไหมล่ะ  นี่ขอร้องล่ะนะ ปล่อยฉันไปเถอะอย่าทำอะไรเลยได้ไหม “

           กริชชัยถอนหายใจ  คลายมือที่จับ  “ เสียใจนะสาวน้อย ฉันมาไกลเกินกว่าจะหวนกลับไปที่เก่า ถ้าฉันไม่ไปต่อ  เธอจะเกลียดกลัวเรื่องทางเพศ  ฉะนั้น  ค่อยๆ ไปด้วยกันดีกว่า

ไหนๆ มาถึงป่านนี้แล้ว “

           “ ไม่ ไอ้บ้ากาม  แกมันพูดเอาแต่ได้ “  กอหญ้าเตะถีบ ดิ้นไปมา จนกริชชัยอารมณ์ลุกฮือ

           “ พูดดี ๆ ไม่ชอบ ชอบรุนแรงใช่ไหม “  กริชชัย ก้มลงลงจูบที่ซอกคอ คลุกเคล้ารุนแรง จนถึงหน้าอกสาว NC  part สะดุ้งก่อนจะเปลี่ยนเป็นอ่อนหวาน  เมื่อหญิงสาวหยุดอาการดิ้นรน

           กริชชัยปล่อยมือเมื่อเห็นว่าหญิงสาว ไม่มีอาการขัดขืน กอหญ้าหมดแรงที่จะต่อสู้ปล่อยทุกอย่างให้เป็นไปตามโชคชะตา

           ด้วยความไร้เดียงสาในเรื่องทางเพศเมื่อถูกคลุกเคล้า จากคนที่มีประสบการณ์เหนือกว่า

           “  เจ็บไหม  เป็นครั้งแรกของเธอมันต้องเจ็บล่ะนะ  แต่ฉันจะพยายามให้เธอเจ็บน้อยที่สุด  แล้วเธอจะติดใจ “ เสียงกระซิบกระเส่าทำให้ กอหญ้า เบือนหน้าหนี น้ำตาไหลด้วยความเสียใจในโชคชะตาของตนเอง

           “ ร้องไห้ทำไมคนสวย  อย่าร้องไห้เลย เชื่อสิว่าเธอต้องมีความสุข”

           ปลายลิ้นร้อนNc part กอหญ้าผวาด้วยความเสียวซ่าน  มือบางร่วงผลอย อย่างไร้เรี่ยวแรง ร่างงามแอ่นหยัด เมื่อลิ้นร้อนของชายหนุ่มตวัดไปมาอย่างหนักหน่วง

           “  อืม....”   เสียงครางด้วยความเสียวซ่านทำให้กริชชัยเผลอยิ้มด้วยความถูกใจ

           กอหญ้าเผลอจิกปลายเล็บกับผ้าปูที่นอนด้วยความเสียวซ่าน  และอารมณ์ที่พลุ่งพล่านในตัว

เนื้อหาส่วนนี้ค่อนข้างล่อแหลม เกรงจะถูกแบน จะเอาไปลงเวปห้องสมุดเร็วๆนี้

           เสียงน้ำจากห้องน้ำปลุกให้กริชชัย ตื่น ชายหนุ่มก้มลงหอมที่ หมอนข้างๆ  ด้วยความรู้สึกที่เต็มตื้นในใจ

           “แม่สาวปริศนา เธอเป็นใคร จะว่าเป็นเด็กอ๊อฟก็ไม่น่าใช่ ยัง ใหม่ ซิงๆแกะกล่อง

แล้วเข้ามาในคอนโดฯ เราได้ไง  หรือจะเป็นเพื่อนยัยน้อง “ เสียงชายหนุ่มพึมพำเบาๆ

           เสียงเปิดประตูทำให้ กริชชัย ชะงักก่อนจะหันไปทางต้นเสียง  ชายหนุ่มตะลึงกับภาพตรงหน้า เมื่อคืน ห้องสลัวๆ จึงไม่สามารถมองเห็นหญิงสาวได้ถนัดตา ตอนนี้สว่างมากแล้ว  ชายหนุ่มตะลึงกับภาพตรงหน้า หญ้าสาว ตาโต ผิวขาวอมชมพู  รูปร่าง บอบบางจมูกโด่ง  ริมฝีปากบาง ผมยาวเหยียดตรง ถึงกลางหลัง ทำให้กริชชัย ชะงักเผลอจ้องมองหญิงสาวสวยตรงหน้าเหมือนตกอยู่ในเวทย์มนต์

           กอหญ้าเม้มปากเมื่อเห็นชายหนุ่มปริศนานั่งอยู่บนเตียง  โดยไม่ใส่เสื้อผ้า หญิงสาวเผลอค้อน ก่อนจะก้าวเดินไปหยิบกระเป๋าถือ และรองเท้า  พร้อมที่จะออกไปจากห้อง

โดยไม่พูดอะไรสักคำ

           “  เดี๋ยว  นั่นเธอจะกลับแล้วเหรอ   เดี๋ยวสิ ฉันมีของจะตอบแทนเธอ”

           กริชชัย หันไปคว้าผ้าเช็ดตัว ของหญ้าสาวที่โยนไว้  ปลายเตียง ผ้าเช็ดตัวยังเปียกชื้น  แต่  กริชชัยไม่ได้แสดงอาการรังเกียจ

           ชายหนุ่มไปล้วงเอากระเป๋าเงิน มาจากกระเป๋ากางเกง ก่อนจะหยิบเงินออกมาปึกหนึ่ง

           “  เอานี่ เอาไปแลกเอง นะ ผมพึ่งกลับจากต่างประเทศ ยังไม่ได้แลกเงิน  “

           กอหญ้า กัดฟันก่อนจะปัดมือที่ส่งธนบัตรทั้งดอลล่าร์และยูโร ทิ้ง อย่างไม่แยแส

           “ เอาเงินสกปรกของคุณไปไกลๆ ฉันไม่ต้องการ “

           “  แล้วที่เธอเสียไปล่ะ ฉันรู้ว่าเป็นครั้งแรกของเธอ ตกลงเธอจะไม่บอกเหรอว่าเธอเป็นใครมาทำอะไรในคอนโดฯ ของฉัน “

           กอหญ้าอึ้ง ชะงักเก็บทันที  ก่อนที่จะหนาวสะท้านไปทั่วร่างกาย ก่อนเผลอถามออกไปแผ่วเบา

           “ คอนโดฯ คุณ   นี่คอนโดฯ ของคุณเหรอ  “

           “  ก็ใช่นะสิ   ไม่งั้นผมจะมีคีย์การ์ดเข้ามาได้ไง  ว่าไง บอกได้หรือยังคุณเป็นใคร”

กริชชัยพูดโดยไม่สนใจ  ว่าหญิงสาว น้ำตาไหลออกมาใบหน้าเคร่งเครียด  แววตาปวดร้าว

           “  คุณพึ่งกลับจากต่างประเทศเหรอ แล้วคอนโดฯ นี่ก็ของคุณ “

           “ ใช่   เธอนี่ยังไง พูดหลายรอบ เอานี่  ถ้าไม่เอาเงินนี่ ก็ไม่เป็นไรมีอะไรโทรหาฉัน

หรือติดใจจะใช้บริการก็โทรมาได้  สำหรับเธอ ฉันบริการให้อย่างถึงใจ” กริชชัย ลูบที่ต้นแขน  อย่างยั่วเย้า

           กอหญ้า  ผลักชายหนุ่มจนเซไปปะทะกับ ขอบเตียง  กริชชัยขมวดคิ้ว

           “  เอานี่  นามบัตรฉัน “

           กอหญ้าเมินไปมอง  ก่อนน้ำตาเจ้ากรรม ไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว

           “ คุณคือ กริชชัย พิพัฒนพงค์งั้นเหรอ  “

           “  ใช่   ผมคือ กริชชัย พิพัฒนพงค์   รู้จักใช่ไหม “

           กอหญ้าส่ายศีรษะ ก่อนรู้สึกเหมือนถูกชก จนรู้สึกจุกที่หน้าท้องน้อย หญิงสาวก้าวเท้าออกเดิน

           “ ไม่เอาเงินจริง เหรอ  เอาไปเถอะนะ  กิฟท์ แอนด์ เทค ไง “

           “ ไม่ ไปให้พ้น  “  น้ำเสียงเกรี้ยวกราดทำให้ กริชชัยยิ่งขมวดคิ้ว

           “เป็นอะไรกันคุณ  เมื่อเช้านี้ยังร่วมมือกันดิบดี ผมยังได้ยินเสียงครวญครางของคุณเลย รู้ไหมผมไม่ได้นอนกับผู้หญิงมาเป็นเดือน คุณทำให้ผมมีความสุขมาก ถ้าผมอยากเจอคุณต้องทำยังไง   คุณมีเบอร์ให้ผมติดต่อไหม” กริชชัยพูดพลางจับที่คางของหญิงสาวอย่างยั่วเย้า

           “ไม่มีเราจะไม่เจอกันอีกตลอดชาตินี้ บอกแล้วให้ ฉันให้ทาน”  กอหญ้าสะบัดตัวแต่ก็ต้องชะงักเมื่อชายหนุ่มคว้าแขน พร้อมกับบีบแน่นด้วยความฉุนเฉียว

           “นี่แม่คุณจะเอายังไง  ไม่เคยมีใครทำกับผมแบบนี้  ผมยังไม่ให้คุณไป คุยกันให้รู้เรื่องก่อน “ กริชชัยตวาดเสียงดัง

           กอหญ้านิ่วหน้า ก่อนมองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยความเกลียดชัง จนชายหนุ่มรู้สึกได้

ชายหนุ่มประสานสายตากับหญิงสาวตรงหน้า ก่อนจะก้มหน้าลงมาจูบหญิงสาว อย่างหนักหน่วง  กอหญ้าสะบัดหน้าหนี ก่อนจะนึกอะไรออก หญิงสาวปล่อยให้ชายหนุ่มจูบอย่างตามใจ เมื่อชายหนุ่มจูบไซ้ซอกคอ  กอหญ้าก็กัดที่ใบหูชายหนุ่มอย่างแรง

           “โอ๊ย  ยัยหมาบ้า  ตกลงจะเอาไง  รู้ไหมไม่เคยมีใครทำกับผมแบบนี้ อยากลองดีหรือไง”

           กอหญ้ากะแทกเท้าเข้ากับเท้าของชายหนุ่มอย่างแรงก่อนจะวิ่งไปที่ประตูโดยไม่คิดชีวิต

           กริชชัย ยกเท้าขึ้นมา พร้อมร้องเสียงดัง “  โอ๊ย  ยัยตัวแสบ ฝากไว้ก่อนเถอะฉันจะ

เอาคืนอย่างสาสม”

           ชายหนุ่มเดินกระแผกๆ มาที่ โซฟาข้างๆเตียงนอน  ก่อนจะหลุดขำออกมาเสียงดัง

           “ยัยเด็กบ๊อง  อย่าให้ได้เจอนะ ฉันจะเอาคืนเธอที่ทำฉันเจ็บในวันนี้”

           กอหญ้าปาดน้ำตา เมื่อนึกถึงเหตุการณ์เลวร้ายที่สุดในชีวิตของผู้หญิง 

           “นี่เราโดนสัตว์นรกคนนั้นขมขืน  ที่แย่กว่านั้นท้ายสุดเธอเผลอไปร่วมมือกับเขา

นี่สิ ทำยังไงดีกอหญ้า  เธอเสียตัวให้กับคนที่เป็นต้นเหตุให้แม่เธอตาย ต่อไปเธอจะทำอย่างไร จะมองหน้าใครได้ “ หญิงสาวคิดหนักก่อนที่ภาพเหตุการณ์ตอนรุ่งสาง ตัดสลับไปมา  กอหญ้าเช็ดน้ำตาแห่งความเสียใจ เจ็บใจ ผิดหวังในโชคชะตา