บทที่ 1

ช่วงพักกลางวันของโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งในจังหวัดภาคกลาง เสียงจ้อกแจ้กจอแจของเด็กประถมดังไปทั่วบริเวณใต้ถุนอาคารเรียน หลังจากนักเรียนต่างรับประทานอาหารกลางวันกันเสร็จเรียบร้อยแล้วก็พากันแยกย้ายมาหามุมนั่งเล่นสนุกกันตามประสา

เหล่าคณะครูเองก็ได้เวลาพักเที่ยงเช่นกัน โดยส่วนมากหลังจากไปกินข้าวและดูแลเด็กนักเรียนในโรงอาหารเสร็จ ก็จะขึ้นมาพักผ่อนและเตรียมตัวเข้าสอนช่วงบ่ายกันที่ด้านในห้องพักครู

“ค่ะ ได้ค่ะกิต เดี๋ยวเลิกงานแล้วรินโทรหานะ”

ดารินบอกลาแฟนหนุ่มที่อยู่ปลายสายด้วยสีหน้าไม่สดใสนัก ดวงตาคู่สวยเหม่อมองออกไปยังต้นไม้ใหญ่ข้างอาคารพลางถอนหายใจออกมายาวเหยียด

“น้องรินว่างไหมพี่ขอคุยธุระด้วยหน่อยสิ”

เสียงเรียกดังมาจากด้านหลัง ซึ่งหญิงสาวจำได้ดีว่าเป็นเสียงของครูเอมอรหัวหน้ากลุ่มสาระภาษาไทยของเธอนั่นเอง

“ว่างค่ะพี่อร”

ดารินครูสาววัยยี่สิบห้าปี ส่วนสูงเพียงร้อยห้าสิบห้า แม้จะดูเหมือนหญิงสาวคนอื่นทั่วไปแต่เพราะผิวขาวใสราวน้ำนม ประกอบกับดวงตากลมโตสีน้ำตาลเข้มรับกับผมยาวสีเดียวกันทำให้เธอดูน่ามองกว่าใคร จนกลายเป็นที่หมายปองของเพศตรงข้ามมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม

และดารินก็ได้ศึกษาดูใจกับเพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งจนตัดสินใจคบหากันเป็นแฟนในช่วงเรียนมหาวิทยาลัย จนกระทั่งตอนนี้อีกฝ่ายรับราชการทหารชั้นประทวนอยู่ที่ต่างจังหวัด

เมื่อคล้อยหลังดารินที่เดินตามหลังครูเอมอรหัวหน้ากลุ่มสาระภาษาไทยเข้าห้องกระจกไป อัญญาเพื่อนร่วมรุ่นของดารินที่เรียนมาด้วยกันตั้งแต่สมัยมัธยมก็รีบชะเง้อมองตามไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น

ก่อนจะแกล้งลุกขึ้นไปเตรียมใบงานให้นักเรียนที่เครื่องถ่ายเอกสารไม่ไกลจากหน้าห้องของหัวหน้ามากนักเพื่อที่จะได้ฟังไปด้วยว่าทั้งสองพูดคุยอะไรกันได้ชัด ๆ

สีหน้าของเอมอรดูตึงเครียดจนดารินสัมผัสได้

“พี่เอมไปเที่ยวมาสนุกไหมคะ”

เธอถามถึงเรื่องวันหยุดที่ผ่านมาเพื่อคลายความเครียดในบรรยากาศลง

“สนุกจ้ะ ริน เอ่อพี่ขอพูดตรง ๆ เลยละกันนะ พี่ทนอึดอัดไม่ไหวแล้วจริง ๆ พี่เองก็ไม่อยากให้รินเสียใจ แต่พี่รักแล้วก็เป็นห่วงรินมากนะ”

เอมอรสีหน้าเป็นกังวลพูดยาวเหยียด ดวงตาฉายชัดถึงความห่วงใยที่มีต่อหญิงสาวรุ่นน้องตรงหน้า เธอผ่านโลกมามากมองออกว่าใครเป็นคนอย่างไร เชื่อสุดหัวใจว่าดารินคนที่เอาการเอางานนั้นไม่มีทางไปเป็นมือที่สามของใครแน่นอน

“มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะพี่อร”

มือไม้ของดารินเริ่มเย็น ใจเริ่มหวิวขึ้นมา นึกกลัวว่าจะเป็นเรื่องที่เธอไม่อยากให้เกิดขึ้น

“ตอนพี่ไปล่องแพ เอ่อ พี่คิดว่าพี่เจอกิตด้วยนะ”

คนแก่กว่าตัดสินใจพูดออกไปตรง ๆ ไม่อยากเก็บความลับเรื่องนี้ไว้กับตัวให้อึดอัดใจอีกแล้ว อีกทั้งไม่ว่าอย่างไรดารินที่ยืนหน้าซีดอยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้ก็เป็นคนที่น่าสงสารและคงจะเจ็บปวดกับเหตุการณ์นี้มากที่สุดอยู่ดี