Ep.1 แผนยั่วสวาท...ของสาวร้อนเงิน(1)

ระหว่างที่กินอาหารกลางวันกับเพื่อนๆร่วมก๊วน พราววรินทร์ที่เป็นสาวโสดเพียงคนเดียวในกลุ่ม ที่ค่อนข้างคออ่อน ก็กินไปด้วยดื่มไปด้วยอย่างชิลๆ

เธอยิ้มสนุกสนานเฮฮา หากมองเผินๆ คงไม่มีใครรู้ว่าเธอได้เก็บซ่อนความทุกข์เอาไว้ภายในอย่างมิดชิด แต่ทว่าพอเมาแล้วสีหน้าของเธอก็เริ่มเปลี่ยนไป เมื่อในหัวเริ่มคิดถึงเรื่องภายในครอบครัว ที่โทรคุยกับมารดาเมื่อสองสามวันก่อน

“ริน เราจะทำยังไงดี หมอนัดผ่าตัดตาให้พ่ออาทิตย์หน้า แม่จะหาเงินที่ไหนทันตั้งสี่ห้าหมื่นภายในหกวัน นอกจากจะต้องไปกู้เงินนอกระบบ”

“อย่านะแม่ แม่ห้ามไปกู้เงินนอกระบบเด็ดขาดเลยนะ เอาอย่างนี้นะแม่ ขอเวลารินสักสองสามวันนะ รินจะลองหาหยิบยืมเพื่อนๆของรินดูก่อน”

แต่เพื่อนๆร่วมก๊วนที่เธอรู้ว่าพวกเขามีภาระค่าใช้จ่ายกันเยอะ ทำให้เธอเกรงใจ ไม่กล้าเอ่ยปากยืม ทั้งกลัวจะเสียเพื่อนไปด้วยเรื่องเงินๆทองๆด้วย เงินไม่ใช่น้อยๆ ตั้งหลายหมื่น เธอคงไม่กล้ายืม แล้วจะทำยังไงดี

“เฮ้ยริน เห็นไอ้พัดมันบอกว่าหนุ่มข้างห้องแกอะ หล่อและดูรวยมากใช่ป๊ะ” ดาหวันหันถามพราววรินทร์เพียงเพื่อจะหาทางยั่วยุให้เพื่อนสาวของตนเองมีแฟนเหมือนกับคนอื่นเขา จึงเปิดประเด็นเรื่องนี้ขึ้นมา และแววตาของเธอก็เต็มไปด้วยแผนร้าย ไม่ต่างกับอีกสองสาวข้างกัน

“ก็หล่อนะ แต่รวยจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้” เพราะถ้ารวยจริงจะมาหาเช่าห้องเช่าแคบๆราคาถูกๆแบบนี้ได้ยังไง ถ้ารวยมากจริงๆ ก็น่าจะไปเช่าคอนโดอยู่ในเมืองโน่น

“แล้วสนใจป๊ะล่ะ”

“จะบ้าเหรอหวัน ฉันไม่คิดจะสนใจใครง่ายๆหรอก อยู่เป็นโสดมาถึงขนาดนี้แล้ว”

“โหย ริน นี่แกอายุจะสามสิบอยู่แล้วนะ ฉันมีลูกตั้งสองคนแล้ว หวันก็กำลังท้อง ส่วนยัยขวัญก็แต่งงานแล้ว เหลือแกโสดอยู่คนเดียว ไม่เหงาเหรอ” พัดชาที่อยากให้เพื่อนรักมีแฟนเป็นตัวเป็นตนเริ่มหว่านล้อมบ้าง ทำเอาคนโสดค้อนให้วงใหญ่

“ไม่เหงา อยู่คนเดียวสนุกจะตาย”

เพื่อนๆพากันยิ้มแล้วมองหน้ากัน แล้วก็ซุบซิบๆกันต่อหน้าสาวโสดแสนงอน

“พวกเรามาลงขันกันคนละหมื่นไหม ถ้าไอ้รินมันสามารถฟันหนุ่มข้างห้องได้ เพียงแค่ครั้งเดียว พวกเราจ่ายเงินให้มันเป็นเงินขวัญถุงในการเริ่มต้นใช้ชีวิตคู่เลยโอเคปะ” พัดชาถามเพื่อนๆให้ร่วมโหวต

“โอเคเลย”

“โอเค”

“ฉันก็โอเค”

ทุกคนร่วมด้วยช่วยกัน

พราววรินทร์หันไปมองหน้าเพื่อนๆแต่ละคนแล้วต้องอึ้ง แต่ในหัวก็คิดละ

‘ขอหกหมื่นได้ไหม’

“นี่พวกแกกะจะให้ฉันมีผัวเป็นตัวเป็นตนให้ได้ใช่ไหมฮะ”

“ใช่ๆ” ทั้งสามสาวตอบออกมาพร้อมกัน

“ได้”

“เอาจริงใช่ไหม แกไม่ได้พูดเล่นใช่ไหม” ปองขวัญถามย้ำเพื่อความแน่ใจ

พราววรินทร์ตอบตกลง เพื่อนๆพากันตาโตกันใหญ่

“แต่ฉันขอเพิ่มเป็นหกหมื่น แล้วฉันจะเอาหนุ่มข้างห้องมาเป็นผัวภายในเวลาไม่เกินสามวัน ถ้าฉันทำได้ พวกแกต้องโอนเงินให้ฉันหกหมื่น ยังจะโอเคไหม”

ทั้งสามสาวที่ไม่โสดต่างก็มองหน้ากันด้วยสีหน้าคิดหนักนิดหน่อย เพราะต้องออกเงินกันคนละสองหมื่นเลยทีเดียว กับการส่งเสริมให้เพื่อนไปมีผัว

“มากไปรึเปล่าริน” ปองขวัญถามหยั่งเชิงเพื่อนรัก

“ยัยขวัญ แกอย่าลืมสิ ว่าฉันยังโสดแถมยังซิง ถ้าคิดถึงค่าความบริสุทธิ์ของฉันแล้วละก็ หกหมื่นมันยังน้อยมากเลยนะเว้ย ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร”

ทั้งสามสาวมองหน้าปรึกษาหารืนกันอีกครั้ง โดยมีพราววรินทร์คอยลุ้นจนตัวจะงอเป็นกุ้งอยู่แล้ว ทว่าสีหน้ากลับทำท่าเหมือนไม่แยแส

‘ขอให้พวกมันตกลงให้ลูกคนละสองหมื่นด้วยเถอะสิ่งศักดิ์สิทธิ์เจ้าขา ลูกร้อนเงินจริงๆเจ้าค่ะ ลูกอยากได้เงินส่งไปให้พ่อผ่าตัดตา แค่หกหมื่นเองนะเจ้าคะ ลูกยอมขายความบริสุทธิ์ของลูกเจ้าค่ะ โอมเพี้ยง ขอให้ลูกสมปรารถนาด้วยเถิด สาธุ’

พราววรินทร์อธิษฐานในใจ ตาก็มองเพื่อนๆ แต่สิ่งที่ทุกคนเห็นคือ ดวงหน้าเฉยเมยเหมือนไม่แยแสตามเดิม ไม่มีใครดูออกหรอกว่าเธอลุ้นมากๆ

“ตกลง!”

เมื่อทุกคนลงความเห็นว่าตกลง พราววรินทร์ก็แทบจะร้องกรี๊ดออกมาด้วยความดีใจ